คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ϟ Intro
DADDYROCKLEGS
[INTRO]
เมื่อพรหมลิขิตขีดเขี่ย ให้เฮียเดิน
. . . . .
ณ Pass to Paradise Wedding Studio
ตอนนี้ผมอยู่ที่เวดดิ้งสตูดิโออันดับหนึ่งของเกาหลีใต้ครับ แอร์เย็นๆบวกกับการตกแต่งสุดโอเว่อร์ประหนึ่งใช้งบประมาณการประปาทั้งประเทศไทยมาสร้าง ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสุขสันต์และหรรษาแต่อย่างใด ตรงกันข้ามผมกลับรู้สึกอยากจะกัดง่ามลิ้นตายแม่งทุกๆสองวินาที เพราะแค่ต้องทนเห็นหนังหน้าของ ปาร์ค ชานยอล หรือศัตรูคู่อาฆาตที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม ผมก็แทบจะสำรอกออกมาเป็นอาหารหมาอยู่แล้ว นี่ยังต้องทำใจยอมรับว่ามันกำลังจะผันตัวจากอริเบอร์หนึ่งมาเป็นว่าที่ภรรยาเมียในอนาคตอีก พูดได้คำเดียวเลยว่าชอสระอิบอชิบ หออายอหาย
ชิบหายเถอะไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!... หนอยย มาลองชุดแต่งงานทั้งทีเสือกใส่ชุดนอนมา แถมหน้าที่แต่งเอาไว้จากการเล่นคอนเสิร์ตเมื่อคืนแม่งก็ไม่ยอมล้างออก คราบเมคอัพนี่สงสัยล่อสิวไปทั้งแถบ ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงเต็มไปด้วยขยุ้มสังกะตังและคราบสเปรย์ร้อยแปดที่ประโคมฉีดเข้าไปเพื่อให้เป็นทรงชาวร็อคอะไรของมันก็ไม่รู้ ไม่ได้ให้เกียรติสถานที่หรือพิธีการใดๆทั้งสิ้น นี่ผมอุตส่าห์ใส่สูทผูกไทมาซะอย่างดี แล้วดูมันทำ
“มองไม? อยากโดนตบ?”
อื้อหืออ...พูดกับสามีสุดหล่ออย่างงี้ได้ไงวะไอ้มนุษย์ถ้ำสมัยศตวรรษที่ศูนย์จุดสาม โอ๊ยไม่อยากจะด่า แต่มึงนี่มันลูกเห็บหมาในกระเพาะปลาซาดีนชัดๆ!
ผมมองหน้ามันกลับพร้อมรอยยิ้มจอมปลอมที่ฝืนสร้างขึ้นจนเกร็งปากไปหมดละ พยายามท่องธรรมะในใจ ยุบหนอ พองหนอ ห้ามวีนแตกต่อหน้าพนักงานเวดดิ้งสตูดิโอหนอ เพราะเธอสวยมากหนอ สเป็คผมตั้งแต่ศีรษะจรดนิ้วโป้งเท้าเลยหนอ
“ง่วงโว้ย!!” จู่ๆไอ้ชานยอลก็แหกปากโวยวายเสียงดังลั่น แถมยังยกขาโก่งๆขึ้นมาพาดบนโต๊ะ ทับตัวอย่างของชำร่วยมากมายที่วางเรียงรายอยู่ตรงนั้น ...เฮ้ยมึง คือง่วงอ่ะกูเข้าใจ แต่ที่ไม่เข้าใจคือมึงจะทำลายของข้าวไปเพื่อหอกอะไรครับ?
“งั้นวันนี้แค่อัดวีดีโอสัมภาษณ์ก็พอค่ะ” พนักงานคนสวย(ของผม)ปาดเหงื่อให้กับความงี่เง่าของไอ้ชานยอล โอ๋ๆๆอย่าเพิ่งเหนื่อยสิคะเด็กโง่ มามะเดี๋ยวป๋าจูบรับขวัญให้ …แต่เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้น้องเขาพูดเรื่องอะไรนะ? เรื่องสัมภาษณ์?
“สัมภาษณ์? สัมภาษณ์อะไรครับ? ผมบอกแล้วไงว่างานจะจัดงานแบบไม่เป็นทางการ จัดแค่เล็กๆ เล็กเท่าปิ๊มดเลยยิ่งดี แล้วก็ห้ามนักข่าวเข้างานด้วย” ผมรีบย้ำจุดประสงค์ที่เคยบอกเอาไว้ตั้งแต่แรกอย่างรวดเร็ว ถึงผมกับไอ้ชานยอลจะขัดแย้งกันได้ทุกเรื่อง แต่กับเรื่องนี้เรามีความเห็นตรงกัน นั่นคือ งานแต่งของเราต้องไม่ยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวงอะไรทั้งสิ้น จะจัดเล็กเท่าหนูดิ้นตายก็ไม่มีปัญหา เพราะแค่ต้องทนแต่งงานกับไอ้คุณพ่อลูกสองนี่ผมก็อายเงาสะท้อนตัวเองในกระจกจะตายห่าอยู่แล้ว ฉะนั้นถ้าเรื่องนี้แพร่สะพัดจากนักข่าวไปสู่บุคลากรภายนอก ผมยอมเป็นอหิวาตกโลกตายไปเลยดีกว่า
“ใจเย็นก่อนนะคะ ทางเราแค่จะสัมภาษณ์ทำเป็นวิดีโอตอนเปิดงานเท่านั้นค่ะ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสื่อมวลชนเลย เนื่องจากคู่ของคุณบยอนกับคุณปาร์คไม่มีสตอรี่ ไม่มีภาพความทรงจำพิเศษเหมือนคู่อื่นๆ เราก็เลยหมดปัญญาจะครีเอทอะไรในช่วงเข้างาน ก็เลยต้องใช้มุกนี้”
เอ้า แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก ไอ้เราก็บ่นฟรีไปตั้งหลายบรรทัด วู้ ไม่ใจเลยผู้หญิงสมัยนี้
ซักพักผมกับไอ้ชานยอลก็ถูกจับไปแต่งหน้าทำผมใหม่ให้ดูดีกว่าเดิม (ซึ่งผมก็ดูดีอยู่แล้วอ่ะนะ ไม่ต้องเสริมแต่งไรมาก) ก่อนจะถูกจับแยกไปสัมภาษณ์คนละห้องเพื่อความรวดเร็วและป้องกันการการตีกันจนข้าวของพังระเนระนาดเหมือนเมื่อครั้งแรกที่มาติดต่อกับที่นี่
พอมาถึงห้องที่จะใช้อัดวีดีโอ ผมก็เดินไปนั่งบนโซฟากำมะหยี่สีแดง ก่อนจะมองไปทางกล้องและพิธีกรคนสวย จากนั้นการสัมภาษณ์ก็เริ่มต้นขึ้น
Q : เจอกันครั้งแรกเมื่อไหร่คะ?
Baekhyun : ถ้าไม่นับตอนเด็ก ก็สามวันที่แล้ว
Q : ความประทับใจแรกล่ะ?
Baekhyun : มันถีบผมลงสระว่ายน้ำในโรงแรม
Q : ข้อดีของอีกฝ่าย?
Baekhyun : อืออ...มีมั้ยนะ? อ๋อ! มันรวยครับ ขับเฟอร์รารี่ มีบ้านหลังใหญ่
Q : แล้วข้อเสียล่ะ?
Baekhyun : ลูกติดมันตั้งสองแหน่ะ นี่ยังไม่เห็นหน้าเลยนะ ถ้าซักเจ็ดแปดขวบก็กำลังดีไม่ต้องเช็ดขี้เช็ดเยี่ยว
Q : วางแผนครอบครัวไว้ยังไงบ้าง? แผนหนึ่ง แผนสอง แล้วก็แผนสำรอง
Baekhyun : อืออ
แผนหลัก – ในทางนิตินัยผมอาจเป็นเมีย แต่บนเตียงผมต้องเป็นผัว
แผนสอง – หลอกเอาเงินมันมาเลี้ยงกิ๊กสาวๆ อย่างคุณพิธีกรก็สวยดีนะ อยากลองมาคบกับผมดูมั้ย?
แผนสุดท้าย – ป่วนประสาทมันมากๆเดี๋ยวมันก็ยอมเลิกไปเอง
แผนสำรอง – คิดไม่ออกอ่ะครับ ติดไว้ก่อนละกัน
Q : มีอะไรจะฝากถึงคุณสามีมั้ย?
Baekhyun : อ่าพูดได้เลยใช่มั้ยครับ อ่าาผมไม่เกรงใจนะ...กูเกลียดมึงไอ้นักร้องเฮงซวย! เพลงมึงก็ไม่ได้เพราะเหี้ยไรเล้ยย แหกป่าวโย่วๆๆ ร็อคห่าไร ล็อคประสาทหูกูอ่ะดิไอ้หูกาง! แล้วที่มึงถีบกูตกสระวันนั้น กูยังไม่ได้เคลียร์บัญชีเลยนะเว้ย มึงรู้มั้ยว่ากูต้องไปประชุมต่อ แถมต้องนั่งตรงที่แอร์ตกพอดีอีก หัวกูงี้ฉ่ำวาวเป็นสาวเกาหลีเลยอีเหี้ย ง่วงก็ง่วง คลอรีนนี่เหม็นหึ่ง กูก็กลัวขี้กลากจะแดกเลยไปซื้อยาตอนเลิกงาน เภสัชแม่งหลอกขายยากูมาเป็นกระตั้ก ตังค์กินข้าวกูก็ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วด้วยนะ ห่าเอ๊ย พูดแล้วแค้น! แล้วนี่ยังไม่นับรวมเรื่องสมัย ด...
Q : พะ พอๆ ก่อนดีกว่าค่ะ คาดว่าจะเกินเวลาวีดีโอ
Baekhyun : อ้าวหรอครับ โทษที (ยิ้มตอแหลทำเป็นเขิน) แล้วเย็นนี้คุณคนสวยว่างปะครับ ผมก็ว่างๆนะ บัญชีมีเงินเจ็ดหลัก รถไม่มีขับ โทรศัพท์ถ่ายรูปได้
Q : ตากล้องคือผัวหนูค่ะ สวัสดี
-จบการสัมภาษณ์ที่สุดจะราบรื่นของ บยอนแบคฮยอน-
ปาร์คชานยอลนั่งลงบนเก้าอี้หนังสีดำสนิท ถอนหายใจด้วยสีหน้าเซ็งๆ แคะขี้หูไม่ยอมมองกล้อง
Q : เจอกันครั้งแรกเมื่อไหร่คะ?
Chanyeol : จำไม่ได้
Q : ความประทับใจแรก?
Chanyeol : ไม่รู้
Q : ข้อดีของอีกฝ่าย?
Chanyeol : ไม่มี
Q : แล้วข้อเสียล่ะ?
Chanyeol : ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นมัน
Q : แล้วคุณสามีชอบคุณภรรยาที่ตรงไหนเอ่ย?
Chanyeol : ที่พูดๆมานี่ดูเหมือนชอบหรอ?
Q : อย่างนี้แต่งงานกันทำไมคะเนี่ย
Chanyeol : ขอเปลี่ยนคำถาม
Q : วางแผนครอบครัวไว้ยังไงบ้าง? แผนหนึ่ง แผนสอง แล้วก็แผนสำรอง
Chanyeol : อืออ แผน 1 – ปล้ำมัน
แผน 2 – เหมือนข้อ 1
แผน 3 – ไม่มีแล้ว
Q : มีอะไรจะฝากถึงภรรยามั้ย?
Chanyeol : ฉัน (ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง) ปาร์ค-ชาน-ยอล! พูดน้อยต่อยหนัก เตะแรดฟันหักมาหลายตัว! ซ่ามากระวังตาย!
Q : เวลายังไม่หมดเลย มีอะไรอยากเล่าหรืออยากเม้าธ์คุณภรรยามั้ยคะ?
Chanyeol : รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ รำคาญ
Q : รำคาญคุณภรรยาหรอคะ?
Chanyeol : เปล่า รำคาญคนถาม
Q : อุ้ย งั้นเชิญคุณปาร์คพักผ่อนตามสบายค่ะ
-จบการสัมภาษณ์ที่น่าประทับใจของปาร์คชานยอล-
“ย่าห์! อะไรนะ! นี่มันขับรถออกไปแล้วหรอ!!”
ผมตะโกนปากแทบฉีกทันที เมื่อเดินออกมาจากห้องบันทึกการสัมภาษณ์ปุ๊บพนักงานก็แจ้งให้ทราบว่าไอ้ปาร์คชานยอลมันขับรถกลับบ้านไปตั้งแต่สิบห้านาทีก่อนปั๊บ
นี่ไอ้ชานยอลมันเห็นผมเป็นกากใยไฟเบอร์ที่หลุดออกมาจากลำไส้ใหญ่หรือยังไงนะ ถึงได้ทิ้งกันเป็นขี้ขนาดนี้!
ผมพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออก รอไม่นานปลายทางก็กดรับสายอย่างรู้หน้าที่
“ฮัลโหลลลล น้องเทาหรอจ๊ะ? ออกมารับป๋าหน่อยสิ ป๋าอยู่ที่สตูดิโอพาสสึทูพาราไดซ์สึ”
ปลายสายง๊องแง๊งนิดหน่อย ผมจึงต้องรีบขุดโปรโมชั่น(?)ดีๆมายั่วใจ “เห็นน้องเทาบอกว่าอยากได้กุซซี่ ...ไม่รู้ว่าตอนนี้เปลี่ยนใจรึยังเนอะ”
ได้ผล น้องเทายอมอ่อนลง แต่ก็ยังงัดลูกไม้มาใช้เล่นตัวอยู่นิดๆหน่อยๆ
“โถ จะหลุยส์วิตตอง ปราด้า บารองเซียก้า หรือมัลเบอร์รี่ อะไรป๋าก็จัดให้ได้โม้ดดดดดเลยจ่ะ”
แน่นอนว่าข้อเสนอของผมดีจนอีกฝ่ายยอมตอบตกลงก่อนจะกดวางสายไป ผมยิ้มระรื่น ตอนนี้ก็เหลือแค่รอให้เด็กในสังกัดมารับ ...หึ ไอ้บ้าปาร์คชานยอล อยากทิ้งก็ทิ้งไปเลยนะ ไม่แคร์หรอกเฟ้ย นี่ใคร? นี่ป๋าแบคผู้ยิ่งใหญ่ในตำนานปากไม่สิ้นกลิ่นหัวนมเลยนะเว้ย
“คุณบยอนค่ะแล้วเรื่องของชำร่วย...” พนักงานในยูนิฟอร์มสีหวานปรี่เข้ามาถาม หลังจากที่เห็นผมคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว
“อ้าวไอ้ชานยอลมันไม่ได้เลือกไว้หรอครับ?”
“เขาบอกให้คุณเลือกน่ะค่ะ”
นั่น มีการผลักภาระมาให้ป๋าแบคด้วยนะ คัมซาฮัมนิดามากๆเลย ป๋าแบคโคตรจะซึ้งในพระคุณจนแทบอยากก้มลงกราบทีน ถุย!
“งั้นคุณพนักงานก็เลือกเองเลยครับ อะไรก็ได้ที่มันเหลือๆจากที่คู่อื่นเขาไม่เอาอ่ะครับ เอาแบบ ตุ๊กตาวูดูรูสวาท ข้าวสารเสกโลโซ น้ำมนต์ไล่ผีปัดเป่าเสนียดจัญไรทำอะไรก็นัมจา เอาแบบฤทธิ์แรงๆเลยยิ่งดีครับ จะเอาเป็นน้ำตาหมาดำดิน หรือดินเจ็ดป่าช้าๆได้พร้าเล่มงามก็ได้ครับ ผมไม่วอรี่”
“อะ...เอ่อค่ะ งั้นเดี๋ยวพวกเราประชุมเรื่องนี้กันเองดีกว่าค่ะ”
ก็ประชุมกันซะตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง วู้ ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ใจเลย(รอบที่สอง)
ปรี๊ดดดดดดด
เสียงแตรที่หน้าร้านทำให้ผมรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว พอเห็นออดี้สีเงินคันโปรดของน้องเทาที่ผมเป็นคนดาวน์ให้ ผมก็ยิ้มร่าจนไรเหงือกออกมาสะท้านสายลม
ไม่รอช้าลีลาเยอะ ผมรีบก้าวเข้าไปนั่งยังเบาะข้างคนขับก่อนจะหอมแก้มรับขวัญเด็กป๋าไปหนึ่งฟอดใหญ่ พอเราทักทายกันได้ซักพัก น้องเทาก็ได้ฤกษ์ใส่เกียร์และเดินเคลื่อนยนต์คันหรู ผมแสยะยิ้มมุมปาก...ลากันทีกับเวดดิ้งสตูดิโอที่ควรค่าเฉพาะกับคู่บ่าวสาวที่รักกันจริงๆ
ทว่าจู่ๆสายตาเจ้ากรรมก็ดันเหลือบไปมองหน้าร้านอีกครั้ง สิ่งที่เห็นได้อย่างเด่นชัดก็คือหุ่นผู้ชายสวมชุดทักซิโด้สีขาวสองตัวที่ตั้งโชว์อยู่ในตู้กระจกที่ขับมูลค่าให้ทุกอย่างดูแพงบรรลัย ฉับพลันหุ่นสองตัวนั้นก็กลายร่างเป็นผมกับไอ้ปาร์คชานยอล
ผมรีบสะบัดความคิดไร้สาระออกจากหัวทันที เพราะระหว่างผมกับมันก็เป็นแค่เรื่องปัญญาอ่อนติ๊งต๊องที่พระเจ้าคงว่างงานจัด ก็เลยดลบรรดาลให้พวกเราทั้งคู่ซวยซับซวยซ้อนต้องมาตกล่องปล่องชิ้นกัน
เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับ ‘ความรัก’ เลยซักนิด เพราะแค่คำว่า‘ชอบ’ ยังไม่นับว่าเข้าข่าย!
8/10/14
ซีมี
ความคิดเห็น