+*+รักแปลกพันธุ์ลึกของยัยถึกจอมเฮ้ว+*+

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่6 เมื่อคนเคยเป็นหมามาเรียน -_-

โย่ว์!!~ เปิดเทอมแย้วววว ^0^// ในที่สุดฉันก็เป็นนักเรียนม.ปลาย อุกี๊สสสส จะได้เจอกับพี่คิริแล้ว >_< รุ่นพี่คิริเป็นรุ่นพี่ที่ป๊อปมากในโรงเรียนฉัน ทั้งหล่อ ทั้งใจดี แถมยังเป็นหินผา (ตำแหน่งประธานหน่วยปถวี) อีกต่างหาก อ๊ากก แค่คิดก็ละลาย เฮ่อ เมื่อคืนกว่าจะไล่ไอ้สองตัวนั่นไปนอนที่ห้องรับแขกก็ปาไป 4 ทุ่มฟ่าๆ อ๊ากก วันนี้แพนด้าครอบงำตาฉันแน่ๆ ชิ ความสวยลดลงฉันจะฆ่าพวกแก!!!-_-+++ อ้อๆลืมไป วันนี้ฉันจัดการโยนไอ้ใบหม่อนกะใบเฟิร์นไปเล่นกะไอ้ร็อตไวเรอร์แล้ว เยส!!! สะจายยย –V-

"นังเกี๊ยมมมม~" ไอ่อิงค์แหกปากพลางถลาเข้ามาหาฉันที่เพิ่งเดินเข้าโรงเรียนได้3 ก้าว

ป้าบบบบบ

"โอ๊ยย เกี๊ยม ตบหัวอิงค์ ทำไมง่า" อิงค์ลูบหัวป้อยๆ

"อัลไซเมอร์แดกหัวเรอะ ก็ที่แกท้าฉันไง ^^++"

"อ๋า หนูผิดไปแย้ว ขออำภัยด้วยเน้อ^0^//" ตกลงมันสำนึกผิดจริงๆรึเปล่าฟะ -_-

"เออๆ แล้วหมูหันอ่ะ (- -  ) (  - -)" ฉันหันซ้ายหันขวามองหาไอ้หมูหัน

"มันโดนไอ้เมเปิ้ลรุมทึ้งอยู่ ก๊ากๆสะจายเป็นบ้า" ไอ้อิงค์ตอบพลางหัวเราะ

"บรื๋อ~มะ เมเปิ้ล ยัยช้างน้ำมหาภัยนั่นน่ะเหรอ" ฉันถามอย่างสยองๆ อ๋ายย ไอ้หมูหันเอ็งเริ่มเข้าสู่ยุคมืดอีกหนแล้วเฟ้ย เก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้ชายไทยเถอะนะ >_<

"เออน่ะเสะ ฮ่าๆๆในที่สุดแค้นก็ได้รับการชำระซักเท!! ฮ่าๆๆๆ" ไอ้อิงค์หัวเราะอย่างคนโรคจิต สมแล้วที่ฉันกะไอ้หมูหันตั้งฉายาลับๆว่า คุณหนูจิตเสื่อม

"แค้นอะไรของแกฟะ"

"ก็แค้นที่มันจิ๊กลูกชิ้นฉันน่ะสิ หนอย ของมันได้ตั้ง 6 ลูก ยังมาจิ๊กของฉันอีก โฮกกก พูดแล้วเสียดาย ลูกชิ้นร้านประตูเด้งด้วยนะเฟ้ย!! TToTT" ไอ้อิงค์คร่ำครวญถึงลูกชิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ตกลงนี่เอ็งใช่ทายาทตระกูลไอศุริยภูวดล ตระกูลที่ทรงอิทธิพลในวงการคอมพิวเตอร์จริงรึเปล่าฟะ เริ่มสับสนในเพื่อนของตัวเอง -___-

"รึว่าแกเป็นคนโทรไปบอกยัยช้างน้ำว่าไอ้หมูหันย้ายหน่วยมาอยู่หน่วยนที -O-"

"เยสสสส!!! ^0^v" ไอ้อิค์ตอบพลางชูสองนิ้ว แต่อยู่ๆก็มีมือมาวางบนไหล่ไอ้อิงค์

"จับได้แล้วว่าใครโทร ^*^" ไอ้หมูหันน่ะเอง อ๋าย เห็นออร่าสีดำแผ่ออกจากตัวไอ้หมูหันด้วยง่ะ โชคดีนะไอ้อิงค์ >_<

(^0^;;;;) <<< หน้าไอ้อิงค์

"อะ อ้าว มะ มู่หลาน สะ สุดเท่ อะ เอง เหรอ จะ จ๊ะ ^^;;" เสียงไอ้อิงค์ติดระบบสั่นทันที โหว เหงื่อแตกพลั่กๆเลยง่ะ 

"ไม่ต้องมายอ วันนี้...^^+++" หมูหันยิ้มให้จนตาหยี ก่อนที่จะ…

"เอ็งต้ายยยยยยยย -_______- ++++" หมูหันเงื้อมือจะทุบ แต่ช้าก่อน นินจาสาวอุนจิได้เข้าสิงไอ้อิงค์เรียบร้อย หลบได้อย่างหวุดหวิด ก่อนที่จะสวมวิญญาณนักวิ่งจากเขมร วิ่งไปนู้นแล้ว โอ้ เยี่ยมยอดๆ

"ชิ อย่าให้ถึงตอนเข้าเรียนนะเฟ้ย ตระกูลเอ็งจะไร้ทายาทสืบสกุล!!" หมูหันคาดโทษ

"พี่มู่หลานขาาาาาาาาาา" เสียงวิปโยคแห่งอ้อมกอดนรกของยัยเมเปิ้ลดังมาแต่ไกล

"เฮือก!!! กะ เกี๊ยม ตรูหูแว่วใช่ มะ มั๊ยฟะ TToTT" หมูหันขาสั่นพั่บๆถามฉัน

"ถ้าเอ็งหูแว่ว ฉันก็หูหนวกเลยฟ่ะ หูแว่วบ้านเป๊าะแกสิ ชัดขนาดนี้"

"ข้าจะรอดไหม TT_TT"

"ยากฟ่ะ"

"งั้น เอ็งอย่าลืมกรวดน้ำให้ข้านะ ทำบุญให้ข้าเยอะๆ ข้าชอบกินแกงไก่ วันงานเอากระเพาะปลาแล้วกัน สายสิญจน์พันมือน่ะ อย่าพันแน่น เดี๋ยวข้าจะอึดอัด เอาดอกบัวหลวงนะ ใหญ่ดี ข้าชอบ TTOTT" หมูหันสั่งเสีย นี่ เอ็งจะไปรบกับอิรักรึไงฟะ

"วันที่ 2 เอาข้าวต้มดีมะ ส่วนของว่างก็ซาลาเปานะ -O-"

"ไอ้เพื่อนเลววววว TToTT" เอ้อ คนจะช่วยยังมาว่าอีก ทำคุณบูชาโทษน้อเรา

"พี่มู่หลานขา เมเปิ้ลมาหาแว้ววว" เสียงมหาอำนาจที่สามารถพังโลกของหมูหันให้แตกย่อยยับได้เริ่มใกล้เข้ามา

"อ้อ เอ็งอย่าลืม บอกแม่นะ ว่าข้ารักเค้ามาก ดูแลพวกเค้าด้วย ตรูไปแล้วววว TToTT" และแล้วเวลาที่หมูหันต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับก็มาถึง เรา ซึ่งเป็นเพื่อนผู้แสนดี ทำได้แค่ยืนส่งแค่นี้เหรอ ช่างเศร้านัก ซิกๆๆ

"โชคดีนะเพื่อนนนนน" ฉันตะโกนไล่หลังไป ก่อนหันมาตั้งหน้าตั้งตาเขมือบขนมปังที่เพิ่งไปซื้อมาอย่างเอร็ดอร่อย ตกลง ตรูเป็นเพื่อนที่ดีแล้วชิมิ ฮิฮะๆ

~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~

"หวัดดีเพื่อนๆทุกคน ผม เวคิน แต่จะเรียก ธีม ก็ได้นะฮะ กันเองดี ปีนี้ผมเป็นพายุ (ตำแหน่งประธานหน่วยวาโย) ของแผนกชั้นม.ปลาย ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะฮะ เพื่อนๆมีไรก็มาปรึกษากันได้ฮะ ^_____^" ธีม หนึ่งในประธานแผนกม.ปลายกล่าวต้อนรับอย่างกันเอง อ๋าย น่ารักง่ะ นี่ถ้าไม่มีพี่คิริแล้วล่ะก็นะ หึๆ ไม่เหลือ -.,-

"ส่วนพี่ชื่อ พริกไทย จ้ะ เป็นสายน้ำ (ตำแหน่งประธานหน่วยนที) ของแผนกม.ปลาย น้องๆที่เข้ามาใหม่ไม่ต้องเกร็งนะจ้ะ แผนกม.ปลายไม่ยากอย่างที่คิด พี่อยู่ม.5 ห้อง 1 จ้ะ^^" โอ้ววว พี่พริก เดี๋ยวนี้น่ารักขึ้นนะ >_< ระวังไอ้หมูหันมาจีบล่ะ

"สวัสดีคร้าบบบบ น้องๆเด็กใหม่ พี่ชื่อ กันย์ อยู่ม.5 ห้อง 4 นะ อ้อ พี่เป็นไฟ (ตำแหน่งประธานหน่วยอัคคี) อยากสมัครเป็นแฟนก็ติดต่อที่หน่วยอัคคีได้เลยนะคร้าบบ ว้าว น้องๆคนนี้น่ะ น่ารักจัง มีเบอร์มั๊ยครับ >_<" ตานี่ ดูท่าทางเจ้าชู้จัดนะเนี่ย -_- แต่เก๊าะหล่อง่า อ๊าก ละลายยยยย

"เอ่อ สวัสดีครับ..." นั่นๆ พี่คิริ >_<

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!>O<" ชะนีทั้งหลายพากันส่งเสียงกรี๊ด อ๊ายยย พี่คิริ >_< โอ๊ะ หล่อขึ้นมากๆๆๆๆๆๆ พี่ค้า อย่าเผลอน้า มะงั้นหนูคาบไปกิน ฮุฮุ -..-

"สวัสดีครับ พี่ชื่อ คิริ อยู่ม.5ห้อง 2 เป็นหินผา (ตำแหน่งประธานปถวี) ของแผนกม.ปลายนะครับ และขอบคุณสำหรับจดหมายที่ส่งมาเป็นกำลังใจนะครับ แต่เพลาๆหน่อยบ้างก็คงจะดี สงสารคนที่อยู่ตำแหน่งเฮอร์เมส (คนส่งสาร) ปีนี้ คงจะเหนื่อยมากๆ ขอบคุณครับ ^ -- ^"

กระฉูดดดดดดดดดดด  <<จมูกจ๋า กำเดาลาก่อนนนน

"อ๊ากก รอยยิ้มกระชากหัวใจให้กระจุยกระจายสลายไปกับสายลม @O@" เลือดกำเดาของชะนีทั้งหลายพร้อมใจพุ่งกระฉูดออกจากจมูกอันบานๆ ยังดีที่ฉันยังสูดไว้ทัน ซื้ดๆ

"แหวะ" หืม เสียงใครเนี่ย บังอาจมาแหวะพี่คิริของฉัน -___- +++ ฉันมองรอบๆตัว เอ ก็มีแต่พี่ผมเปียเท่านั้นนี่นา พี่ผมเปียคงไม่แหวะหรอกเนอะ ^__^a

"ยี๋ ทำมาเป็นพูดดี ฮึ้ยย~ ไอ้เจลนะ ไอ้เจล เพื่อนชั่วววว TToTT ทำไมต้องส่งฉันไปเป็นเฮอร์เมสด้วยนะ อ๊ากก ไอ้คิริ แกทำให้ฉันต้องทำงานหนัก จดหมายของแกเป็นล้านฉบับแล้ว รู้มั๊ยฟะ!! TTOTT" ชัดเลยคราวนี้ พี่ผมเปียเรอะ โถ พี่ หน้าตาก็ดี ไม่น่าเลยคนเรา สติแตกซะงั้น ฉันมองพี่ผมเปียด้วยสายตาสงสาร

"มองไรฟะ อย่ามาสมเพชคนหน้าตาดีอย่างฉันนะ ฉันไม่ต้องการ ฉันแค่เหนื่อย!!~ อ๊ากก เหนื่อย โฮ~TTOTT" แต่ท่าทางของพี่มันให้น่าสมเพชมากเลยง่ะ

"พี่ชื่อไรง่ะ ^^;;" ฉันถามพี่ผมเปีย

"ถามว่าฉันชื่ออะไรงั้นเรอะ!!! ฉันชื่อ มิไร มิไรที่แปลว่า อนาคต โอ้  อนาคตของฉัน มันต้องรุ่งโรจน์ และโชติช่วงงงงงง  ทั้งที่เป็นอย่างงั้น ทั้งที่ต้องเป็นอย่างง้านนน TTOTT" พี่ผมเปียคร่ำครวญต่อ ก่อนเดินโซเซไป

"ซักวัน ฉันจะเป็นนางเอก!! ไม่ใช่แค่ตัวประกอบที่มาคร่ำครวญอย่างกะคนบ้า ซักว้านน โฮกกก ไอ้หมาชั่ว เอ็งจะวิ่งตามฉัน ทำแบ้วไรฟะ อ๊ากก ช่วยด้วย TTOTT" แต่หนูเห็นพี่ไปเหยียบหางมันก่อนนะ -__- พี่คนนี้ท่าทางจะต๊องขั้นรุนแรง อ๊ะ กริ่งแล้ว ต้องเข้าห้อง ฉันอยู่ห้อง 3 หน่วยวาโยล่ะ ^_^v

~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~'๑'~

"เอาล่ะ นักเรียนนั่งที่ๆ วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่ที่จะมาอยู่ห้องเรานะ" อะ อาจารย์เปาบุ้นจิ้นนี่ โฮ~ TTOTT นึกว่าพ้นบ่วงกรรมแล้วนะนั่น ยังจะตามมาหลอกมาหลอนกันอีก แถมเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา!!โอ้ ชีวิตฉันช่างสั้นนัก TT_TT ไม่มีไอ้หมูหันกะไอ้อิงค์แล้ว วังเวงง่ะ (ไอ้สองตัวนั้นอยู่ห้อง 1 หน่วยนที)

"ขอโทษนะฮะ พอดีว่าติดประชุมหน่วยเลยมาช้า คงไม่ว่ากันนะฮะ ^^" นั่น  ธีม ประธานหน่วยวาโยสุดน่ารักนี่นา อุกี๊สส~ อยู่ห้องเดียวกันด้วย  >_<

"นี่ เธอ ฉันนั่งตรงนี้นะ ได้ป่ะๆ" หืม ใครมาสะกิดฉันเนี่ย ฉันเงยหน้าขึ้น โอ้วว ธีม เดินมาตอนไหนเนี่ย อ๊ากก ละลายๆๆ >_<

"เอ๋ อ๋อ เอ่อ ได้สิ ^^;;" ฉันขับเสภาก่อนตอบ ไม่ไหวๆมือไม้สั่นไปหมด

"เธอหน้าแดงๆนะ ถ้าเป็นไข้ก็ไปห้องพยาบาลสิ ไม่ต้องฝืนหรอกนะ^^" อะแฮ่มๆ เอ่อ สวัสดีค่ะ มีรายงานเข้ามาว่า ขณะนี้ พายุ  Smile's Teem  กำลังเคลื่อนตัวเข้าสู่เขตพื้นที่เกี๊ยมอี๊อย่างรวดเร็ว  ทำให้อากาศในพื้นที่เกิดการแปรปรวนอย่างหนัก จบการรายงาน ผู้แต่งเองค่ะ ^__^v

"เอ้า เข้ามาสิ" อาจารย์เปาบุ้นจิ้นกวักมือเรียกเด็กใหม่มา เฮอะ ยังกะกวักมือเรียกหมาเลยแฮะ...ฮะ เฮ้ย!! O_O นะนั่น มะ มัน ซินแสนี่นา!!!

"นี่ๆนังเมี่ยง คนนั้นอ่ะ หล่อดีเนาะ >_<" คนที่นั่งข้างหลังฉันซุบซิบ เฮอะ หล่อตายแหละ -__- แค่ตาคม  ดวงตาสีดำสนิทดูลึกลับ  จมูกโด่ง ปากเรียงบางได้รูปมีรอยยิ้มประดับที่มุมปากอยู่ตลอดเวลา มันก็แค่นั้น!! (แล้วแค่นั้นของเอ็งมันไม่หล่อเหรอฟะ-_-)

"นังผิง แกมีแฟนแล้วนะ -___-" อีกคนพูดอย่างไม่สบอารมณ์

"หน่า บอนไซคงไม่ว่าหรอก --.,--" ไร้ยางอาย!!! แฟนก็มีแล้วยังจะหากิ๊กไปชีเม่โจด๋ายทำโคกอะไรอีกฟะ ( อะไรคือ ชีเม่โจด๋ายทำโคก -__-???)

"อ่ะ ไปนั่งที่ป่ะ ข้างๆณีรนาฏนู้นน่ะ" อาจารย์เปาชี้มาที่นั่งว่างๆข้างขวาฉัน หวายย แนะนำตัวจบแล้วเหรอ ว่าแต่ไอ้นี่มันมาทำไม มาสาธิตการยืนฉี่แบบ 4 ขาเรอะ =_=a

"ไง เกี๊ยมอี๋ โชคดีจังนะ ได้อยู่ห้องเดียวกัน ^__^" ซินแสพูดพลางยิ้มแป้น

"นายมาได้ไง -O-"

"เดินมาน่ะ ^__^" เออ ตรูรู้  เอ็งคงไม่เหาะมาหรอกมั้ง  ไอ้บัพฟาโร่ดอนหอย -__-

"ฉันหมายถึง นายน่ะ มาเรียนได้ไง --*--"

"พอดีว่าเจ๊แอนนาล่าให้มาน่ะ เค้าบอกว่ามนุษย์ต้องเรียนหนังสือ^__^"

"แล้วเอ็งจะเรียนรู้เรื่องเรอะ ก.ไก่ ถึงฮ.นกฮูก เขียนได้ยัง -O-"

"ผมเรียนล่วงหน้ามาแล้ว ที่โลกวิญญาณให้ซินเธียช่วยสอนน่ะ^___^v"

"ไหนทดสอบหน่อยซิ ก.เอ้ย ก.ไก่...."

"ข.ไข่อยู่ในเล้า ^__^"

"ผิด!! ข.ไข่อยู่ในเป้ากางเกงต่างหากล่ะ -__-v" เหวอไปเลยครับทั่น!!โฮะๆ เป็นไง มุขสด

"นี่ๆคุยอะไรกันเหรอ ^^" ธีมที่นั่งข้างๆถามฉันที่มัวแต่ภูมิใจกับมุขงี่เง่านั่น

"นายเป็นใคร -___-" เสียงที่เมื่อกี้ร่าเริงกลับขรึมลง

"เราชื่อ ธีม นายล่ะ^^"

"นายเป็นอะไรกับเกี๊ยมอี๋ -___-" ถามอะไรอย่างนั้นฟะ ไอ้นี่

"ก็เพื่อนไง^^;;"

"งั้น ยินดีที่ได้รู้จัก เราซินแส^__^" น้ำเสียงกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม

แล้วเมื่อกี้มันเป็นอะไรของมัน???

สุดท้าย วันนี้ฉันก็ได้เจอสิ่งมหัศจรรย์อันดับที่ 8 ของโลก เมื่อคนที่เคยเป็นหมาอย่างซินแส สามารถแก้รูทที่แม้แต่อาจารย์สอนเลขยังแก้ไม่ได้ พูดอังกฤษไฟแลบ และได้     ท็อปภาษาไทย  นี่มันเคยเป็นหมาจริงๆรึเปล่าฟะ -____-a อายแทนมนุษย์โลก