+*+รักแปลกพันธุ์ลึกของยัยถึกจอมเฮ้ว+*+

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่5 กลับมาแล้วนะ^^

พรวดดดดดดดดดดดดด!

"กะ แกเว้าอะหยังนะ ลื้อจาบอกว่าลื้อมาจากโลกวิงยางรึ แล้วบอกให้ I เชื่อ U!!!!" ฉันพูดภาษาห่าอะไรก็มะรุ เออ ช่างมันเต๊อะ อย่างตกใจหลังจากที่น้ำตราสิงห์พุ่งออกจากปากกะทันหัน ก็เรื่องที่นังเซียมซีเล่าอ่ะเดะ มันโคตรแมวมีปีก งูมีน่มน้ม ง่ายๆ คือมันเป็นไปไม่ได้!!!!!! Impossible มั่กมาก

"เออ!!!" เซียมซีตอบพลางเช็ดหน้าที่ได้อานิสงส์จากน้ำตราสิงห์เข้าไปเต็มๆ

"ให้ฉันเชื่อว่าแกเป็นนังเซียมซี หมาฉัน มันก็ยากแล้วนะ แล้วนี่ แกจะบอกว่า แกมาจากโลกวิญญาณแห่งสัตว์ โดยที่แกได้ขอพรจากท่านแอนหมาล่า ให้แกเป็นมนุษย์เรอะ!!!"

"แอนนาล่า -O-" เซียมซีแก้ให้

"เฮอะๆๆ ^0^;;; อ๊ากกกกก ไอ้เกี๊ยมอี๋เองกะฝันอยู่แน่ๆ โฮกกกก ใครก็ได้หยิกแก้มฉันเท!!! TToTT" ฉันหัวเราะอย่างฝืดๆก่อนจะร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฝันๆฉันฝันอยู่

ผัวะ!!!!!

"อ๊ากกก เจ็บ >x< ใครตีกบาลตรูฟะ!! -_-^^^" ฉันหน้าคว่ำหลังโดนส้นติงหมาตัวไหนมะรุเตะป้าบเข้าที่กบาลสวยๆของฉัน โอย เจ็บง่า TT_TT

"ฉันเอง!!! เป็นบ้าอะไรฟะ เอาแต่ร้องอ๊ากๆอยู่นั่นแหละ" นังเซียมซีนี่เอง ทำไมมันแรงควายจังฟะ ใช้มือตบอย่างกะใช้บาทายัน

"คนน่ารักมักร้องอ๊าก >_<" ฉันตอบอย่างไม่หลงตัวเอง -_-;;;

"คนหลงตัวเองมักเป็นศพ -_-"

"คนอาฆาตมักปากตลาดสด -_-+"

"คนไม่ยอมรับความจริงมักโดนส้นติงจากคนสวย -_-++"

"คนที่บอกว่าตัวเองสวยมักหน้าตาห่วยเกินบรรยาย -_-+++"

"คนขี้เกียจบรรยายมักตายก่อนวัยอันควร -_-++++"

(  -_-)+    VS   +(-_-  )  ชิ้งๆๆๆๆ

"คนสองคนที่ชอบกัดกันมักหน้าหันโดยไม่รู้ตัว -_-^^^" แม่ที่นิ่งเงียบไปนานพูดเสียงต่ำ

"อุ๊บส์! --x--" ฉันกับเซียมซีรีบหุบปาก

"นี่ เซียมซี ที่พูดมาเนี่ย เรื่องจริงนะ" แม่เริ่มเข้าเรื่อง

"ค่ะ" เซียมซีตอบหนักแน่น

"งั้น...." แม่ลากเสียงยาว เซียมซีกะฉันกำลังลุ้นว่าแม่จะพูดอะไรออกมา

"เล่าใหม่อีกทีซิ พอดีว่าแม่เผลอหลับน่ะ ^^;;" แม่พูดพลางเกาแก้มอย่างเขินๆ

" -_- "<<<< หน้าฉันกะเซียมซี

"ก็ได้ค่ะ ตั้งใจฟังนะ อะแฮ่มๆๆๆ ค่อก ถุ้ย!!"

"ยี้!!!"  

ณ โลกมนุษย์ โลกที่มองผิวเผินก็เป็นเพียงโลกธรรมดาโลกหนึ่งไร้ซึ่งความมหัศจรรย์ใดๆ แต่ใครจะรู้...

"แล้วเอ็งรู้ได้ไงล่ะ -O-"

"หุบปาก!!!"

"-x-"

แต่ใครจะรู้...โลกมนุษย์ ได้ซ่อนเร้นอีกมิติหนึ่งเอาไว้ เป็นมิติที่อยู่ใกล้เคียงกับโลกมนุษย์มากที่สุด เรียกง่ายๆคือมิติคู่ขนานนั่นเอง มิติคู่ขนานนี้ก็ประกอบไปด้วย 3 โลกใหญ่ๆ คือ โลกสวรรค์ โลกนรก และโลกวิญญาณ เมื่อมนุษย์ตายไปก็จะมาที่โลกวิญญาณเพื่อรอคำพิพากษา สัตว์ก็เช่นกัน...

"เอาแบบย่อๆดิ งงนะเฟ้ย เอ็งมาจากไหนก็เล่ามาจากตรงนั้นดิ"

"เออ!!!"

สำหรับสัตว์ จะมาที่โลกวิญญาณแห่งสัตว์เพื่อมารอคำพิพากษา โดยมี ท่านแอนนาล่า ซึ่งเป็นผู้ปกครองโลกนี้เป็นผู้พิพากษา สัตว์ตัวไหนดีท่านก็จะให้พร 1 ข้อ  ซึ่งฉันได้รับพรหนึ่งข้อนั้น  ฉันขอให้ฉันเป็นมนุษย์...มันก็เท่านั้น..

"ซินแสล่ะ ซินแสขออะไร" ฉันถามอย่างกระตือรือร้น หวังว่าคงไม่ขอให้เป็นไอ้หล่อโรคจิตหรอกนะ TT_TT

"ซินแสเหรอ ซินแสเค้าขอให้เค้าเป็นมนุษย์น่ะ เพื่อ...." เซียมซีหยุดพูดพลางมองหน้าฉัน

"เพื่ออะไรล่ะ -O-" เอ้อ เอ็งก็พูดมาเร็วๆสิฟะ อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ เดี๊ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย ชิ --^--

"เพื่อ..." เซียมซีอ้าปากจะพูด แต่มีเสียงๆหนึ่งดังขัดขึ้น

"ไม่ต้องพูดแล้ว ซี" ฉันกับเซียมซีหันขวับไปยังต้นเสียง ไอ้หล่อโรคจิต!!!

"ซินแส!!!!" เซียมซีพูดอย่างดีใจ สุดท้าย ไอ้หล่อโรคจิตก็เป็นซินแส หมาสุดเลิฟของฉันสินะ TToTT อ๊างงงงง

"อ้าว นี่แกไปล้างหน้ามาแล้วเรอะ -O-" ฉันพูดอย่างเสียดาย อุตส่าห์ละเลงสุดฝีมือนะนั่น

"อื้อ!!^^" ซินแสตอบ

"แกไม่โกรธฉันเรอะ -O-"

"อื้อ!!^^"

"แกบ้าไปแล้วเรอะ -O-"

"อื้อ!!^^" แต่ตรูว่ามันบ้าชัวร์ๆ เอาแต่ยิ้มอยู่ได้

"ไม่บ้า แล้วทำไมต้องยิ้มอย่างกะคนโรคจิตอย่างนั้นล่ะ -O-"

"มีความสุข ^^"

"เอ็งมีความสุขที่ได้เป็นกะเทยเรอะ!!O_O" ฉันถามตาโต

"-_- เปล่า ผมมีความสุขที่ได้เจอคุณต่างหาก ^^" อ๊ากกก ทำไมฉันต้องใจเต้นด้วยฟะ ซินแสเป็นหมานะเฟ้ย >_<

"เกี๊ยมอี๋..." ซินแสเรียกชื่อฉันเบาๆ

"หือ"

"ผมกลับมาแล้วนะ"