+*+รักแปลกพันธุ์ลึกของยัยถึกจอมเฮ้ว+*+

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่2 กะเทยควายหน้าปลาบู่ ^0^

"โทดทีฟ่ะ  หมูหัน ฉันไปไม่ได้จริงๆ" ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ในขณะที่มือทั้งสองข้างมัดเชือกไอ้หล่อโรคจิตไว้กับเก้าอี้อย่างทุลักทุเล

//ฉันชื่อ มู่หลาน เฟ้ย ทำไมแกมาไม่ได้ฟระ แกเป็นคนนัดนะเว้ย// เสียงไอ้มู่หลานตะโกนกลับมาอย่างหงุดหงิดแสดงว่ามันคงไปรอนานแล้วนะเนี่ย (แหงล่ะ เจ๊แกนัดไว้ 9 โมง ตอนนี้ 11 โมงแล้วยังไม่โผล่ไป มันก็น่าอยู่ร้อก!)

"น่าแก อย่างอนไปเลยนะเพื่อนรัก คนเรามันผิดพลาดกันได้" ฉันพูดพลางใช้ปากกาเมจิกชนิดกันน้ำเขียนหน้าไอ้หล่อโรคจิตที่ไม่ได้สติอย่างมันมือ

//ครั้งสองครั้งยังพอว่า แต่นี่แกเบี้ยวนัดฉันเป็นครั้งที่ 12 แล้วนะเฟ้ย ไอ้คนผิดพลาด!!!// นี่ฉันเบี้ยวนัดไอ้หมูหัน 12 ครั้งแล้วเรอะเนี่ย โอ้ สถิติน่าจดจำจริง

"น่า โทด เออๆแค่นี้นะ ฉันมีธุระ" ฉันหยิบลิปสติกที่จิ๊กมาจากแม่ชูขึ้นก่อนมองไปที่ไอ้หน้าหล่อแล้วยิ้มอย่างคนบ้า เหอๆ ไอ้หล่อโรคจิตที่รักจ๋า  มาแต่งหน้ากันหน่อยนะ ^^+++

//คนอย่างแก มีธุระด้วยเรอะ โอ้ อะเมซซิ่ง ไทยแลนด์ เกี๊ยมอี๋มีธุระค่า// น้ำเสียงไอ้หมูหันบอกเลยว่ามันประหลาดใจเป็นอย่างมาก เออ ฉันมีธุระมันน่าอะเมซซิ่งตรงไหนฟระ ต้องนี่ดีกว่า เหอๆ ไอ้หล่อโรคจิตหน้าปลาบู่  น่าอะเมซซิ่งกว่ากันแยะ ^^ ว่าแล้วฉันก็จัดการละเลงลิปสติกลงบนรอบๆปากไอ้หล่อโรคจิตโดยไม่คำนึงถึงความหล่อเริ่ด จนกลายเป็น แท่น แท๊นนนนน ...ไอ้หล่อโรคจิตเป็นกะเทยควายหน้าปลาบู่ แล้วค่า ฉันเก็บลิปสติกพลางทำหน้าภูมิใจ เฮ่อ ไอ้เราก็มีความสามารถเหมือนกันเนาะ ฉันหันไปดูไอ้หล่อโรคจิตอีกครั้ง ก่อนฮาก๊ากออกมา วะ ฮะฮ่า ^O^ กะเทยที่ไหนเนี่ยน่าจะเอาไปออกงานวัด เอ ไม่ดีกว่า น่าจะเอาไปออกรายการสัตว์โลกสุดฮา ดีกั่ว รายการที่จะทำให้คุณพบกับสัตว์โลกที่แปลกแหกลูกกะตา ไม่เหมือนใครและไม่มีใครกล้าที่จะเหมือน สำหรับวันนี้คุณจะพบกับ ปลาบู่กลายพันธุ์ สัตว์ที่จะทำให้คุณฮาอย่างไม่มีหยุด ฮาขี้แตกขี้แตน ฮะฮะฮ่า คิดแล้วขำกลิ้ง  ฉันหัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นสร้อยเส้นหนึ่งที่ห้อยอยู่บนคอไอ้หล่อโรคจิต

"คุ้นๆนะ เหมือนกับ..." ฉันใช้สมองอันน้อยนิดไม่เล็กไปกว่าขี้ไก่ พินิจดูสร้อย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังคิดไม่ออก มันคุ้น เหมือนเคยเห็นที่ไหน เว้ย ไม่คิดแล้ว คิดไปก็คิดไม่ออก

"งืมๆ เกี๊ยมอี๋ งึมงำ" ไอ้หล่อโรคจิตละเมอออกมาเป็นชื่อฉัน!!! O_O เออ จน ณ บัดนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าหมอนี่รู้จักฉันได้ยังไง นอกจากพี่คิริแล้ว ฉันก็ไม่เคยเห็นใครหน้าตาดีเท่าหมอนี่เลย แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนกับว่าฉันรู้จักกะหมอดีมานานยังงั้นแหละ ช่างเหอะ ใครจะไปรู้จักไอ้หล่อโรคจิตนี่กันเล่า หล่อซะเปล่า แต่นิสัยจ้าดจั้ว!!! บอกได้คำเดียวว่า แบชเชอร์มั่กมาก (เสียดายของ)

~โย่ว์ บ้านของพี่ทำนา โย่ว์ ทำนา ปลูกข้าวทุกเมื่อ วอซซัพแม๊นนนนน ~

เสียงเรียกเข้าของใครฟะ  ช่างอุบาทว์ล้ำเลิศเกินคำบรรยายจริงๆ ฉันมองหามือถือที่แหกปากร้องเพลงสมัยพระเจ้าเหาทรงพระเยาว์ผสมสมัยเจิญวัย ก่อนเจอ มันเป็นของ!!!! ฉันเองค่า TT^TT ทำไงได้ล่ะ มีพ่อบ้าเพลงลูกทุ่ง ส่วนแม่บ้าฮิปฮอบ เลยกลายเป็นลูกทุ่งโยโย่ว์แม๊นนน ฉันเลยต้องกลาย เป็นลูกผสมระหว่างลูกทุ่งกะฮิปฮอบ ฮิปฮอบน่ะพอว่า แต่มีลูกทุ่งมาด้วยนี่สิ รับม่ายด้ายย TToTT ก่อนที่มันจะแหกปากรอบที่ 4 ฉันคว้ามันมากดรับ เพราะกลัวว่าไอ้หล่อโรคจิตจะตื่นขึ้นมาซะก่อน

"โหล มีไรฟะ" ฉันกรอกเสียงลงไปอย่างไม่ค่อยสุภาพ เพราะฉันดูแล้วว่าไอ้อิงค์ เพื่อนฉันโทรมา

//ไอ้เกี๊ยมเว้ยยยยยยยยยย// ไอ้อิงค์ตะโกนสุดเสียง

"เฟ้ย แกจะตะโกนทำด๋อยอะไร ขี้หูเต้นฮูลาฮูล่าแล้วเนี่ย" ฉันพูดพลางสั่นหัวเพื่อจูนสมอง

//เออๆ โทดที แก๊!!!!!!!!!!!!!!!// ไอ้อิงค์ตะโกนอีกรอบ

"โทดทีแล้วทำไมยังตะโกนอีกฟะ ขี้หูมาเต้นฮิปฮอบอีกรอบแล้วนาเฟร้ยยยย" ฉันตะโกนใส่มันไปมั่ง

//โทดทีๆลืมตัวไปหน่อย ไอ้เกี๊ยม แกฟังดีๆนะ อย่าตะโกนใส่ฉันล่ะ//

"เออ ฉันไม่ลืมตัวเหมือนแกหรอกน่า" ฉันพูดกลั้วหัวเราะ

//ไอ้เกี๊ยม ซีดีคาราโอเกะของเรนออกใหม่แล้วนะ// ไอ้อิงค์พูดเรียบๆ อะไรกันก็แค่ซีดีเรน  ฮ้า!!! ซีดีเรนออกใหม่ O_O

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O<" ฉันกรี๊ดสุดเสียง อ๊ายยยยย เรนที่รักขา

//ไอ้เกี๊ยม!!!!!ไหนแกบอกว่าจะไม่ตะโกนไงล่ะ O_+ //

"ฉันม่ายด้ายตะโกนนา แค่กรี๊ดเพราะความดีใจ// ฉันพูดแก้ตัวไป

//เออ ถูกของแก แต่แกรีบมาเร็วๆนะเฟ้ย มันจะหมดแล้ว//

"อ๊ายยย จะหมดแล้วน่ะ เหลือเท่าไหร่"

//20 แผ่น –O--// ไอ้อิงค์ตอบเฉยๆ

"อ๊ากกก แก๊!!!ไอ้อิงค์ เพื่อนชั่ว โทรมาตอนเหลือแค่ 20 แผ่นเนี่ยนะ ไม่โทรมาตอนเหลือ 1 แผ่นเลยล่ะ"

//สมพรปากแกแล้วไง ตอนนี้เหลือ 1 แผ่นพอดีเลย ดีใจด้วยนะเพื่อน ^O^//

"กรี๊ดดดดดดดดดดด ไอ้อิงค์!!!! ฉันจะฆ่าแก๊!!!! --_--++++"  ไอ้อิงค์ แกนี่ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆเล้ย!ดีม้ากกกจนน่าจับไปฆ่า --_--+++

//ก็เอาดิ ถ้าแกตามมาฆ่าฉันได้ล่ะก็ แกก็มาดิ ^^// มันท้าค่ะ มันท้า เอ้อ!!!เปิดเทอมเมื่อไหร่ แกต้าย!เมื่อนั้นนนน ไอ้อิงค์!!!!!!

"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะแก๊!!!!!" ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย

//อย่าลืมกลับมาเอาล่ะ^^// อ๊ากกกก มันยั่วค่ะ มันยั่ว เกี๊ยมอี๋ใจเย็นๆ ดีม้ากก อย่าเพิ่งปาโทรศัพท์ทิ้ง มันแพงนะ แพง

"เอ้อ จะเอาคืนให้สาสมเลย"

//นี่ตกลงแกจะมาซื้อมั๊ยฟะ เค้าไปเอาใหม่แล้วนะเฟ้ย ตอนนี้เหลือประมาณ 50 ฟ่าๆ//

"กรี๊ดดดดดดดดดดด แล้วทำไมแกเพิ่งบอก ไอ้อิงค์!!!!!" มันวางโทรศัพท์ไปเฉยเลย สงสัยทนเสียงกรี๊ดแบบ Non stop ของเราไม่ได้ อ๊ะ เราต้องไปซื้อเรนนี่ เรนจ๋า รอก่อนนะ สุดสวยจะไปหาแร้ววว~

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

"เอ๊ะ! บอกหมดแล้ว ก็หมดแล้วสิยะ" ผู้ชายร่างบึกที่ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีแดงแจ๋นอย่างไม่เกรงใจจนท.สวนสัตว์เขาดินมาจับเพราะคิดว่าคิงคองหลุดจากกรงจีบปากจีบคอบอกฉันอย่างรำคาญ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือ กะเทยควายตัวจริง ไม่อิงนิยาย

"นะ คุณเจ้าของร้านขา เห็นแก่เด็กตาตำๆที่ชื่นชอบเรนอย่างโงหัวไม่ขึ้นเถอะนะคะ *^*" ฉันอ้อนพลางทำหน้าตาน่าเอ็นดู๊เอ็นดู (คิดว่านะ) ให้กะเทยร่างยักษ์ใจอ่อน แต่สงสัยมันคงไม่ได้ผล

"นี่ หล่อน  พี่บอกไปหลายรอบแล้วนะยะ ว่าหมด เข้าใจ๋" ป้ากะเทยที่แทนตัวเองว่าพี่ยืนเท้าสะเอวอย่างมีจริต และบ่งบอกเริ่มมีน้ำโหแล้ว 

"ไม่เข้าใจค่ะ แหม จะเก็บไว้ให้หนุ่มๆก็บอกมาเถอะ" ฉันก็เริ่มโมโหบ้างแล้ว หนอย เห็นหนุ่มๆดีกว่าสุดสวยที่ยืนขอร้องอยู่ตั้งนานได้ไง เดี๊ยะ คนสวยตบหัวหลุด

"ไม่เข้าใจก็จงโง่ต่อไป ไปแระ อารมณ์เสีย" แล้วเจ๊แกก็เดินตูดบิดไป แง้!!!! TTOTTแม้แต่กะเทยยังไม่แล แล้วผู้ชายที่ไหนจะแลฉันเนี่ย  รู้งี้ให้หมูหันมาด้วยก็ดีหรอก หน้าตาทอมซะขนาดนั้น เด็กผู้หญิงกว่าครึ่งโรงเรียนปลื้มไอ้เนี่ยจะตาย  ไอ้เราก็เกิดมาสวยซะเปล่า ไม่มีประโยชน์เล้ย ~

~โย่ว์ บ้านของพี่ทำนา โย่ว์ ทำนา ปลูกข้าวทุกเมื่อ วอซซัพแม๊นนนนน ~

เฮ้ย!!!ใครโทรมาตอนนี้ฟะ  โธ่ พ่อจ๋า ทำไมโทรมาตอนเน้  อยู่ข้างนอกด้วย แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย ดูสิ คนมองกันใหญ่แล้ว  อ๊างงงงง  TT^TT

"มองไรยะ ไม่เคยเห็นคนสวยยืนรับโทรศัพท์ด้วยริงโทนสุดกิ๊บเก๋ยูเรก้านั่งอ้าซ่าระวังมดกัดเรอะ" ฉันเท้าสะเอวพูดพลางทำหน้าหาเรื่องเมื่อเห็นคนซุบซิบ ก่อนหันมารับโทรศัพท์

"พ่อ โทรมาทำไม"

"ไอ้หมา~ กลับบ้านด่วน!!! แม่แกจะแย่แล้ว" กรุณาอ่านเป็นสำเนียงเหน่อๆเพื่อให้เกิดอรรสรถในการอ่านนะเคอะ 

"ฮ้า!!! แม่เป็นอะไร" ฉันพูดด้วนน้ำเสียงร้อนใจ แม่ฉันเป็นอะไรเนี่ย

"เออหน่า กลับบ้านเร็ว ไอ้หมา ~" พ่อพูดเร็วๆ ก่อนตัดสายไป อ๊ายยยยย แม่ฉันเป็นอะไรเนี่ย  ฉันรีบเรียกรถแท็กซี่ให้บึ่งรถกลับบ้านทันที