+*+รักแปลกพันธุ์ลึกของยัยถึกจอมเฮ้ว+*+

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1 ถีบนี้เพื่อแก๊!!ไอ้หล่อโรคจิต =[]=/

"กรี๊ดดดดดด ไอ้ใบหม่อน แก๊ข่วนแขนช้าน   แกต้ายยยย อ๊ะ!! กรี๊ดดดด ไอ้ใบเฟิร์น    แก๊กัดนิ้วช้าน  หนอย ไอ้แมวผีสองตัวเนี้ยะ วอนซะแล้ว มาให้คนสวยฆ่าซะดีดี๊" ฉัน วิ่งไล่ไอ้ใบหม่อนกะใบเฟิร์นแมวผีสองตัวที่พร้อมใจกันรุมสกรัมฉันหลังอาหารเช้า ของมันอย่างเอาเป็นเอาตาย  ซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นทุกวัน วันละสามเวลาหลัง อาหาร ถ้าเป็นในตอนปิดเทอมนะ แต่วันนี้แล้ว ที่ฉันจะบอกลาวงจรอุบาทว์ๆนี่  เพราะพรุ่งนี้ฉันก็เปิดเทอมแล้ว พรุ่งนี้ที่ฉันจะเป็นนักเรียนม.ปลายแล้ว~เหอๆ พวกแกสองตัวก็ไปวิ่งเล่นกะไอ้ด่างข้างบ้าน แทนก็แล้วกัน ร็อตไวเรอร์เชียวนะพวกแก๊!!!! คงมันส์กันล่ะงานนี้ เอ่อ ลืมบอกไป ว่าฉันน่ะรักสัตว์ม้ากกกกกเรยนะ เอ้า ไม่เชื่อหรอกเหรอ จิงๆนะ ^ ^ ++++++

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

อ่าโฮะๆ^O^ฉันชื่อ เกี๊ยมอี๋ สาวสวยสุดเซ็กซี่แม้แต่ลูกเกดยังอาย --_--  เอ่อ รู้แล้วน่า พูดความจริงก็ได้ สาวน้อยวัย 15 ผู้ร่าเริง สดใสตามแบบฉบับวัยสะรุ่น ฉันเรียนอยู่ ม.3 (กะลังจาขึ้นม.4แย้ว) ที่ขังอิสรภาพตลอดทั้งวันจนกว่าจะปิดเทอม หรือพูดง่ายๆก็คือรร.น่ะแหละ ฉันเรียนอยู่ที่ ร.ร.ปราชญกรัณย์ ร.ร.ระดับแนวหน้าที่ค่าเทอมแพงลิบลิ่ว แต่การเรียนของฉันกลับตรงกันข้ามที่มีแต่เจริญฮวบๆเพราะสายตาดุจอีแร้งที่คอยแต่จะแทงทะลุสายตาของนักเรียนที่ปรือๆยอมง่วงของอาจารย์เปาบุ้นจิ้นทำให้ฉันนึกถึงแม่ขึ้นมา --_-- ++++ จนตกใจกาข้อสอบมั่ว ฮึ่ย~ ฉันล่ะเกลียดจริงๆอาจารย์หัวฟูมหาประลัย  พูดถึงอ.หัวฟูก็คิดถึงไอ้ซินแส ซินแสเป็นหมาของฉันเองแหละ ฉันเจอมันในสุสานตอนที่ไปงานศพพี่ ซินแสเป็นหมาที่รู้ใจฉันที่สุด เวลาที่ฉันอยากแปรงฟัน มันจะไปคาบแปรงขัดส้วมมาให้ ^^;;; เวลาที่ฉันอยากกินหนม มันก็ดันคาบเพดดีกรีมาให้ แหม รู้ใจจนน่าจับไปฆ่าหมกส้วมซะนี่ --_-- +++ แต่ถึงยังไงฉันก็รักมันมาก จนขนาดกลัว มันจะเหงาก็เลยไปซื้อนังเซียมซีมาเป็นเพื่อนเล่นให้มันอีกตัว แต่ดูถ้าว่ามันสองตัวจะไม่ถูกกัน ไล่กัดกันทั้งวันทั้งคืน เฮ่อ คิดถึงพวกมันจัง ไอ้ซินแสมันตายเพราะเพดดีกรีติดคอ นังเซียมซีตายเพราะแพ้ปลาทู งืมๆ ช่างเป็นสาเหตุการตายที่พิสดารเหลือล้นคณนา

โอ๊ะ ตายล่ะ วันนี้นัดกับไอ้หมูหันนี่หว่า มัวแต่คิดถึงหมาจนลืมเพื่อน ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจิงๆเลยฉัน   --_-- งืมๆต้องไปอาบน้ำก่อน ฉันวิ่งคว้าผ้าเช็ดตัวนารูโตะ ก่อนวิ่งปรู๊ดไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็ไม่ลืมที่จะคาดโทษไอ้แมวผีสองตัวไว้

"วันนี้ฉันมีนัด รอดตัวไปนะพวกแก แต่กลับมาเมื่อไหร่ขนขาวๆฟูๆที่แกภูมิใจน่ะ มันจะไม่เหลือแม้แต่ขนเดียว หึๆ --_-- +++" ขอย้ำอีกครั้งว่าฉันรักสัตว์ ^ ^+++

"ลาล้าลา สบายตัวจิงเว้ย" ฉันตะโกนบอกชักโครกว่าฉันสบายตัว --_-- นับวันฉันนี่ท่าจะเพี้ยน

วิ้งงงงงงงงงง ~ วิ้งงงงงงงงงง ~

"เอ๊ะ เสียงอะไรเนี่ย สงสัยหูแว่วมั้ง" ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะกวักน้ำในอ่างมาถูตัวอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนที่เสียงนั่นจะดังขึ้นเรื่อยๆจนแสบแก้วหู

วิ้งงงงงงงงง ~ วิ้งงงงงงงงง ~

"เสียงทะลวงแก้วหูให้ออกมาเต้นระบำนี่มันอะไรกันฟะ" ฉันพึมพำขณะมือสองข้างยังทำหน้าที่เขื่อนกั้นเสียงไม่ให้ผ่านเข้ามา แม้ว่ามันจะทำหน้าที่ไม่ดีก็เหอะนะ แต่ให้ตายสิเสียงนี่ก็แมร่งน่ารำคาญชิบเป๋งเลย ดังอยู่ได้ไอ้วิ้งวิ้งเนี่ย ฉันรำคาญนะเฟร้ย!!!! >O< คนจะอาบน้ำอย่างมีความสุขก็ไม่ได้ เดี๋ยวแม่งฟ้องกอท.ซะนี่ ( คณะกรรมการการส่งเสียงอึกทึก! ) ว่าแต่ไอ้เสียงนี่มันมาจากไหนฟระ ฉันมองซ้ายมองขวาก่อนเจอตัวต้นเหตุ

"อ้อออออออ…ที่แท้ต้นเหตุแห่งเสียงทะลวงหูก็มาจากเอ็งนี่เอง ว่าแต่เอ็งมันเป็นตัวอะไรฟระ-O-" ฉันชี้นิ้วไปที่ดวงไฟสีขาวดวงเล็กๆที่ล่องลอยไปมาอยู่เหนือหัวของฉัน พลางส่งเสียงถาม เออ  ฉันถามมันแล้วมันจะตอบฉันมั๊ยเนี่ย ฉันคิดพลางเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจตัวเอง --_--a

แต่แล้ว...จู่ๆไอ้ดวงไฟประหลาดที่ฉันเจือกโง่ไปถามก็ส่องแสงสีขาวแสบตา จนฉันต้องสร้างเขื่อนกั้นแสงด้วยแขนสองข้างอีกรอบ เว้ยยยยยย!!!!! เดี๋ยวส่งเสียงทะลวงหู เดี๋ยวส่องแสงแหกม่านตา  ตกลงเอ็งเป็นตัวอะไรฟระ!!!!!

"ในที่สุดผมก็พบคุณ เกี๊ยมอี๋" เสียงนุ่มๆลึกลับดังขึ้น ฉันค่อยๆคลายแขนที่บังแสงเมื่อกี๊ออกมา ก่อนเงยหน้ามองหาต้นเสียงลึกลับนั่น และก็พบกับ!!!!!! O_O

"กะ แก เอ๊ย!!! คะ คุณ เป็น คะ ใคร" เสียงฉันติดระบบสั่นทันที เมื่อเห็นเจ้าของเสียงลึกลับนั่นลอยอยู่บนอากาศ!!!!!!! O_O โอ้วววววว แม่จ้าวววว ชายผู้นี้เป็นใครกัน!!!เดวิด  คอปเปออร์ฟิลด์รึ ลอยอยู่บนอากาศอย่างไม่ใช้สลิงค์  ไม่ใช้ตัวแสดงแทน แต่อะไรที่แน่นอนที่สุดคือ... เค้าหล่อม้ากกกกกกกก กรี๊ดดดดด. >O< หล่อไม่เกรงใจแบรด พิตต์ สายตาเซ็กซี่อย่างไม่เกรงใจติ๊ก เจษฎาภรณ์ หุ่นหล่อล่ำอย่างไม่เกรงใจเหลือเฟือ มกจ๊ก!!!! เอ่อ อันหลังรู้สึกว่าจะไม่ใช่นะ --_--;;;

"ผมรอคอยมานานแล้ว รอคอยที่จะได้พบกับคุณ" เสียงนุ่มๆของหนุ่มหล่อลึกลับดังขึ้นอีกครั้ง

"พะ พบกับฉัน ฉันเนี่ยนะ!!!!O_O" ฉันพูดพลางชี้ที่หน้าเอ๋อๆของตัวเอง ชื่อแซ่ก็ยังไม่รู้จัก ยังมาบอกว่ารอที่จะพบฉัน!!!!! โอ้ จะมีผู้หญิงหน้าตาดี(?)สักกี่คนที่อยู่ดีๆมีหนุ่มหล่อมาบอกเช่นนี้ คิดแล้วปลื้มค่าาาาาาาาาาาา >O<

"เกี๊ยมอี๋ ผมรักคุณ" จู่ๆการบอกรักแบบสายฟ้าแลบแปล๊บก็ดังขึ้น ห๊ะ!!!!! O///Oเมื่อกี๊หนุ่มหล่อว่าไงนะ!!!!!!ผะ ผมรัก คุณ อ๊ายยยยยยย คนสวยอายค่า >///< ฉันตีน้ำเล่นแก้เขิน ตายแล้วอยู่ๆมีคนมาบอกรักเป็นครั้งแรกในชีวิตวัย 16 กรี๊ดดดด อยากจะปาล์มมี่ค่า (อยากจะร้องดังๆไง!) ฉันตีน้ำเล่นแก้เขินไปมาด้วยท่าทางอายม้วน >_< เอ๊ะ!!!!เดี๋ยว ตีน้ำเล่นเรอะ ฉันค่อยๆก้มมองตัวเองที่นอนยาวเหยียดในอ่างน้ำที่มีฟองสบู่ลอยฟูฟ่องปกปิดเรือนร่างอันงามสง่าเพียงน้อยนิด ก่อนเลยไปมองน้องเป็ดยางส่งยิ้มแป้นลอยอยู่  ก่อนค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหนุ่มหล่ออย่างช้าๆ ก่อนที่ซัดดัมจะทิ้งระเบิดดัง...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้โรคจิต!!!!!! >O<" ฉันคว้าผ้าขนหนูตัวจิ๋วลายนารูโตะฉีกยิ้มจนเห็นเขี้ยวมาห่อตัวก่อนลุกขึ้นกรี๊ดสุดเสียง มือก็หยิบข้าวของที่คว้าได้ปาไปที่ไอ้หล่อโรคจิตที่ใช้มือปัดป้อง

"ดะ เดี๋ยวสิ เกี๊ยมอี๋ หยุดก่อน ผมผิดอะไร" ต๊ายยยยยย อีตานี่ บุกมาถึงห้องน้ำคนอื่นแล้วยังมาตีหน้าเอ๋อถามว่าผิดอะไรอีก อย่างนี้มันต้องเตือนความจำด้วยฝ่าเท้าซะแล้วม้างงงง เหอๆ --_--+++

"อ๋อ ถามว่าผิดอะไรเหรอจ๊ะ ^^+++++" ฉันยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนที่จะ....

"ก็ผิดที่เอ็งมาดูสุดสวยผู้นี้อาบน้ำยังไงล่ะ  ตายซ้าาาา" ฉันกระโดดถีบหน้าไอ้หล่อโรคจิต  ดีนะที่เกิดมาสูง ไม่อย่างนั้นคงถีบไม่ถึงแน่เรย เหอๆ เห็นไอ้หล่อโรคจิตนอนแน่นิ่งกับพื้นโดยที่มีรอยเท้าของฉันประดับอยู่บนหน้าอันหล่อๆของมันแล้วสะใจเป็นบ้า ก๊ากๆ ไอ้เกี๊ยมอี๊เอ็งได้ถีบหน้าคนแล้วเฟร้ย  โอ้ว จอร์ช ซาร่าเกิดมาเพื่อสิ่งเน้ วะฮะฮ่า >O<