+*+รักแปลกพันธุ์ลึกของยัยถึกจอมเฮ้ว+*+

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่11 ชัคกี้ ตุ๊กตาหน้าผีสอนเลข=O=

“ฮ้าดดด เช้ยยย!! --. ,--” ฉันจามอย่างรุนแรง ง่า ทำไมมันหนาวเยี่ยงนี้ ช่างไม่เหมาะกับคนที่ผิวบอบบางอย่างฉันเสียนี่กระไร โฮะๆ^0^

“ก็บอกแล้วว่าอย่ามาดูซิ จามอยู่นั่นแหละ เอ้า!” ซินแสบ่นก่อนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

“ขอบใจ” ฉันรับมา พลางแอบมองซินแส แสงไฟยามค่ำคืนสาดกระทบใบหน้าของซินแสเสี้ยวหนึ่ง ใบหน้าคมเข้ม ตาเรียวยาวของซินแสในตอนนี้ดูลึกลับน่าค้นหา

“หนาวมั๊ย”

“ก็ต้องหนาวสิยะ ตางั่ง! ฮ้าดดด เช้ยย!! --. ,-- ” ถามโง่ๆ ตัวสั่นขนาดนี้ อบอุ่นมั้ง ชิ

“เหรอ” ซินแสพูดสั้นๆก่อนถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีดำมาสวมให้ฉัน

“นายไม่หนาวเหรอ” ฉันถามอย่างเป็นห่วง หลังมองซินแสที่ใส่แค่เสื้อยืดบางๆ

“หนาวสิ แต่ช่างเถอะ ไว้เธอเป็นอะไรขึ้นมา ฉันก็จะอยู่ข้างๆเธออย่างแหละ^^” ซินแสพูดยิ้มๆ

“อะ อะไรเล่า ฉะ ฉันก็พูดไปงั้นแหละ อ่ะโด่ อย่างนายเนี่ย ฉันไม่สนหรอก-///-”

“เธอหน้าแดงๆนะ^__^”

“เปล่าซักหน่อย ตาฝาดแล้วมั้ง-///-”

“ดูสิ แดงใหญ่เลย ^____^”

“เอ๊ะ นายนี่! >///<”

ตึง!!!!!!!!!!!

เฮือก!! O_O

“นะ นายได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า” ฉันถามซินแสพลางมองซ้ายมองขวาอย่างกลัวๆ

“ไม่เห็นได้ยินเลยนี่^^??”

“ไปเช็คประสาทหูได้แล้วมั้ง ให้ตาย ประสาทหูของหมาไวต่อเสียงไม่ใช่เรอะ=_=”

“ตอนนี้ฉันเป็นคนนะ =O=”

ตึงงงง!!!!!!!!!!!!!

“ชัดยัง TTOTT”

“เต็มสองรูหูเลยแหละ ^^;;”

“ละ แล้วมันเสียงอะไรล่ะ TTOTT” 

“ถามฉันแล้วฉันจะไปถามต้นกล้วยที่ไหนล่ะ=_=”

“ยังมีเวลามาเล่นอีกนะ -___-^^”

ตึงงงงง!!!!!! ตึงงงงง!!!!!!

“เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆแล้วง่า TTOTT”

“เสียงมันเหมือนใกล้เข้ามาแล้วนะ” ง่า ไอ้บ้าซินแส คนยิ่งกลัวๆอยู่ ฉันค่อยๆกระดึ๊บตัวทีละนิดๆไปอยู่ข้างหลังซินแสก่อนเกาะแขนไว้แน่น มือเย็นฉียบเลยแฮะ

“ไม่ต้องกลัวนะ มีเราอยู่ทั้งคน^__^” ซินแสบีบมือให้กำลังใจ

“เพราะมีนายน่ะสิ ทำให้ฉันกลัว อ๊ะ ฉันมีลิปสติกนี่นา ซินแสเรามาหลอกผีกันเถอะ*O*” ฉันปิ๊งไอเดียที่จะแต่งหน้าซินแสเป็นกะเทยหน้าปลาบู่อีกครั้ง

“พอเถอะ แค่ครั้งนั้น ฉันก็สยองมาจนถึงทุกวันนี้แล้ว =_=”

“เง้อ ม่ายอาวๆง่ะ เค้าจาแต่งหน้าๆ> <”

ตึงงงงง!!!! ตุ้บ!!!!!!

“เสียงอะไรตกลงมาน่ะ TTOTT”

“หืม นั่นตัวอะไรน่ะ เงาตะคุ่มๆ” ซินแสมองไปที่หลังกล่องที่วางเป็นตั้งๆ

“มันคือตัวอันหยัง ไผสิบอกเท~ TTOTT” ฉันถามอย่างกลัวๆหลังมองไปที่เงานั่น

“สงสัยว่าจะเป็นตุ๊กตานะ” ซินแสเพ่งมอง

“ตุ๊กตาเหรอ แน่ใจนะT_T”

“มีแขน มีขา คงจะเป็นท่อนไม้มั้ง=_=”

“=_=;;;”

“โอ๊ะ ล้อเล่ง เราไปดูให้ชัดๆกันเถอะ” ซินแสจับมือฉันเดินไปที่ตุ๊กตานั่น

“ใช่ ตุ๊กตาจริงๆด้วย”

“ตะ แต่มันน่ากลัวอ่ะ” มีแผลเป็นที่หน้าด้วย โรงงานไหนทำเนี่ย แมร่งหน้าตายังกะโจร

“หน้าคุ้นๆ”

“ใช่ หน้าคุ้นๆเหมือนกับ...O_O!!” โอ้ว แม่จ๋า บอกลูกทีว่าฝันไป ไอ้นี่ มะ มัน...

“เหมือนกับ??”

“ชะ ชัคกี้!!TTOTT” ให้ตาย!! ฉันเกลียดหนังเรื่องนี้ที่สุด!!!TTOTT

“แค้นฝังหุ่น!!!หนังผีสุดสยองแนวฆาตรกรรม!!!>O<”

“=O=;;”

“ฉันอยากได้มานานแล้วตุ๊กตาแบบเนี้ย อ๊ะ มีปุ่มด้วย!!>O<” ซินแสกดปุ่มหลังตุ๊กตา

กึกๆๆๆ

“เสียงอะไรTTOTT”

“ไม่รู้สิ โอ๊ะ ตุ๊กตาขยับได้ด้วย*0*”

กึกๆๆๆๆๆๆ

“เหอๆๆๆๆๆ” หน่ะ หน้าตาตุ๊กตาผีมันหันมา พร้อมแสยะยิ้ม!TTOTT

“ซินแส เป็นไง สยองได้ใจมั๊ย!!”

“อ๊ะ ใครมันบังอาจมันวางตุ๊กตาผีนี่ไว้ที่มือฉัน!!TTOTT”

“เอ็งนั่นแหละ! วางซี่!TTOTT” ยังโง่ถือมันอยู่ได้

“เหอๆๆๆพวกเจ้าไม่รอดแน่”

“TTOTT” << ฉันกับซินแส

“เหอๆๆๆพวกเจ้าต้องท่องตามข้า ถ้าไม่อยากตาย!”

“จ้าๆท่องตามๆๆๆTTOTT”

“เอ้า 1+1 เป็น 2 1+2 เป็น 3 1+3 เป็น 4...รีบท่องเร็วๆซี เอ้า 1+1 เป็น 2..”

“=_=???” เป็นเง็งค่ะ อะไรฟะ ไอ้เสียงเพลงยังกะเด็กปัญญาอ่อนเนี่ย

“หืม มีป้ายติดอยู่ที่ตุ๊กตาด้วย”

“อ่านซิ”

“เดี๋ยวๆ อืม ตุ๊กตา..อะไรเนี่ย อืมๆ สอนเลข สำหรับ..เด็กอายุ 2-3 ขวบ…=_=”

“ตุ๊กตาสอนเลข!=_=” ไอ้โรงงานไหนฟระ แม้! เหมาะเหลือเกิ้น! ไอ้หน้าผีๆเนี่ย เด็กมันคงเอาความรู้เข้าปัญญาได้แหละ ไอ้ฟราย!

“พี่ๆเอาตุ๊กตาป๋มไปทำไมฮับ” เสียงใสๆเสียงหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่ร่างป้อมๆของเด็กวัย 5 ขวบจะปรากฏตัวออกมาจากมุมมืด...