+*+รักแปลกพันธุ์ลึกของยัยถึกจอมเฮ้ว+*+

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่9 บ้านแสนสุข=_=100%แว้ว

+ ชายหาดเกาะดำดึ๋ย +

"โอ่ ทะเลแสนทราม~ น้ำกามหลั่งไหล~ มองเห็นเสื้อใน เสื้อน๊ายยย เสื้อใน ของผู้ใดหว่า~" นี่มันเพลงอะไรฟะ ช่างอุบาทว์ล้ำเลิศจริง =__=

"เอ้า!!!ร้องเซะ!!!ปากเป็นง่อยเรอะ!!!" แม่จ๋า หนูไม่ยักรู้ว่าโจรใต้ได้ถ่อสังขารมาฆ่าคนสวยที่ภาคกลางแล้ว รุ่นพี่คนนี้น่ากลัวง่า~ TTOTT

"พี่หัวตั้งคะ!!!!-O-" อยู่ๆไอ้หมูหันก็ลุกขึ้นยืนพลางตะโกนเสียงดัง ไอ้หมูหัน เอ็งยังไม่บอกฉันเลยนะว่าจะเอาศาลาที่วัดไหน ข้าจะได้ไปเตรียม TTOTT

"มีอะไร!!!ไอ้น้อง!!!อยากตายก่อนวัยอันควรเรอะ!!!-O-^^^"

"เอ่อ เปล่าค่ะ คือหนูยังไม่รู้จักชื่อของพี่สุดหล่อสุดสมาทสุดเท่เลยนะคะ^^;;"

=____= หมูหัน  การโกหกเป็นสิ่งไม่ดีนะลูก

"พี่ชื่อโก้งครับ น้องชื่ออะไรเหรอจ๊ะ^^" และแล้วโจรใต้ก็จรลีหายไปในบัดดล =_=

"หนูชื่อมู่หลานค่ะ พี่โก้งสุดหล่อ~^0^" เสมือนมีรัศมีปิ๊งปั๊งๆอยู่รอบๆตัวของไอ้สองตัวนี้

"เฮ้ย!!มาหวานแหววแต๋วจ๋าอะไรแถวนี้ฟะ!!-O-" ท่านผู้อ่านเคอะ เคยเห็นม้าหึงมั๊ยเคอะ

"ไอ้น้อง!!!!อย่ามาขัดเวลาของเราสองคน ใช่มั๊ยจ๊ะ^^" พี่หัวตั้งตะคอกใส่ปีกัส ก่อนหันมาหวานต่อ

"ใช่ค่ะๆๆๆ^^" ทอมที่สาวๆกว่าครึ่งโรงเรียนกรี๊ดวันนี้มันหายหัวไปไหนฟะ =_=

"โธ่โว้ยยย!!!แมร่ง ไอ้ซาน ข้าไปเดินแถวๆนี้ก่อนนะ เห็นแล้วทุเรศน์ตาเฟ้ย!!" ปีกัสบอกซานก่อนเดินกะฟัดกะเฟียดไป

"ไอ้นี่ เป็นอะไรของมัน=__= a" ซานเง็ง

"คนมันหึงนี่นะ^^"

"กัสเนี่ยนะ หึง!!O_O" ไม่รู้อะไรซะแล้ว เหอๆๆ

"ไม่หึงแล้วอะไร พายเรือเรอะ=O="

"O_O!!เอ่อ.. อิงค์ดูห้าวขึ้นนะ ^^;;"

"แหะๆๆโทษที " ฉันคงใกล้หมูหันมากเกินไป รับมาพิมพ์เดียวกันเลย T_T

"แต่ก็น่ารักดี ^^" ซานพูดยิ้มๆ  หวายย  ฉันหลบตาซานพลางเสมองไปที่อื่น

"ซานนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ยังคงเป็นคุณลุงซานต้าที่ยิ้มเก่งเหมือนเดิม"

"ใจซานก็ไม่เปลี่ยนไปเลยเหมือนกัน" ซานพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"หืม? พูดอะไรน่ะ เสียงเบ๊าเบา"

"เปล่าหรอก ^^"

"แล้วเกี๊ยมกะซินแสหายไปไหนอ่ะ (- -  ) (  - -) (- -  )" ฉันถามหลังหาไม่เจอ

"อ๋อ เค้าไปจับฉลากเลือกบ้านน่ะ^^"

"อุ๊ย~มดกัด อ๊ะ!ผึ้งตอม แหมๆๆวันนี้มดมาเดินพาเหรดกันที่นี่เรอะ -O-" หมูหันแซว

"อะไร เธอล่ะ ไม่ไปหาฝาละมีเรอะ -O-"

"ไอ้หัวตั้งนั่นน่ะเรอะ ฝาละมี  ก๊ากๆให้ฉันเอาไอ้ทุยยังจะดีกว่าอีก" หมูหันหัวเราะลั่น

"ก็เห็นคุยกันจิ๊จ๊ะหวานจ๋อยขนาดนั้น -O-"

"มารยาน่ะ เข้าใจมั๊ย ถ้าไม่พูดอย่างนั้น ฉันก็โดนเสาเข็มที่พี่แกแบกไว้ฟาดกบาลอ่ะเดะ"

"อ้อเรอะ งั้นแกก็ไปง้อไอ้ปีกัสมันหน่อยเสะ"

"ทำไมฉันต้องไปง้อม้าที่หมดสมรรถภาพทางเพศอย่างมันด้วย -O-"

"เอาน่าๆ ไปง้อมันหน่อย=__="

"ชิ ก็ได้ เป็นอะไรของมัน เมนส์ไม่มาเรอะไงฟะ ทำงอนๆ เดี๊ยะ" หมูหันบ่นก่อนเดินไป

ฉันอมยิ้มกับท่าทีของทั้งสองคน

มู่หลาน…

เมื่อไหร่เธอจะรู้ตัวซีกทีน้า...

"ว้าว~บ้านสวยเป็นบ้าเลยอ่ะ >_<" อิงค์พูดอย่างตื่นเต้น เหอๆ ให้รู้ซะมั่งว่าใครจับฉลากได้ แต่แหม บ้านสวยจริงๆง่ะ มองเห็นวิวทะเลได้แจ่มมั่กๆแถมข้างบ้านยังติดเนินทุ่งหญ้าเล็กๆอีกด้วย เราจะไปสำรวจที่นั่นกัน!!>_<

"สวยมากๆ>_<" อิงค์ คุณหนูผู้ตื่นเต้นแม้กระทั่งทุ่งหญ้าเล็กๆ =_=

"ก็งั้นๆ -O-" กัสจัง หนุ่มน้อยผู้ไม่พิสมัยสิ่งสวยงามใดๆเลยซักกะติ๊ด =_=

"นี่ๆทุกคน ตรงนู้นมีป่าด้วยแหละ*0*" ซาน นักสำรวจผู้ตรวจตราทุกที่ =_=

"ไหนๆ*0*" หมูหัน ทอมบอยผู้คลั่งไคล้ในเรื่องลุยป่า =_=

"อ๊ะ!แมลงปอเต็มเลย*0*" ซินแส หนุ่มตาคมที่เพิ่งจะเคยเห็นแมลงปอเป็นครั้งแรก=_= ไม่กราบมันไปเลยล่ะ

"โอ้ววว~ดอกไม้เต็มไปโม้ดด~>O<" และฉัน ผู้ทำเหมือนว่าโลกนี้มีแค่ทุ่งหญ้าแห่งเดียวในโลก =_=

สรุป...ไอ้กลุ่มนี้เป็นบ้าอะไรของมัน =__=

"นี่ๆพวกเราไปสำรวจที่ป่านั่นดูมะ >_<" หมูหันเสนอ

"พี่ๆบอกว่าให้พักได้ 2 ชั่วโมง แต่ 6 โมงต้องมาเจอกันที่ลานคาร์เนชั่นนะ" ซินแสบอก

"หน่า ไปแป๊ปเดียวเอง*-*"

"เอาไงเอากัน -O-" ß กัสจัง

"น่าหนุกดี งั้น ไปด้วย ^0^/" ßอิงค์

"ฉันก็ไป^^" ßซาน

"ฉันยังไงก็ได้" ß ฉัน

"เกี๊ยมไปเราก็ไป^^" ß ซินแส

แล้วพวกเราก็เดินทางเข้าสู่ป่า...

โดยที่ไม่สังเกตเห็นป้ายไม้ผุๆที่อยู่ในพงหญ้า...

"ป่าอันตราย ห้ามเข้า"

"มืดตื๊ดตื๋อ ทำไมมันมืดตื๊ดตื๋อ มืดตื๊ดตื๋อ ทำไมมันมืดไปหมด>O<!!" เสียงโหยหวนของไอ้เกี๊ยมดังขึ้นหลังจากที่เราเดินเข้าป่า แค่ 2 ก้าว=__=

"ปั้นหม้อ รอสามี เรื่องรักอำมหิตที่จะวิปริตตรงใจคุณ ฉายแล้ววันนี้ ผลงานการกำกับของเยี่ยวเฉี่ยวหัว!!>O<!!"

=_____= ชิ้งงงง

"นอยนอยนี้น่อยนอยหน่อย เอ้า เชิ้บๆๆ>O<!!"

=_____= ชิ้งงงง

"นี่ๆทุกคน อย่าเงียบซี่ มันวังเวงง่ะ>O<!!" แค่เสียงเธอมันก็ไม่เงียบแล้วล่ะ การกลับมาของเพลงไทยก็เริ่มขึ้นอีกครา=_=

"แต่ว่ามันก็มืดจริงๆง่ะ" อิงค์พูดด้วยเสียงหวาดๆ

"ไม่แน่นะ อาจจะมี..." กัสจังพูดยังไม่จบก็..

"กรี๊ดดดดดดด!!>O<!!" ไอ้อิงค์มันกรี๊ดค่ะ=_=

"ยัง!!!=O="

"อ้าว แหะๆ^^;;" อิงค์เกาหัวอย่างเขินๆ

"แล้วกัสจังจะพูดอะไรเหรอ" เกี๊ยมถามพลางทำหน้าตาใสซื่อ

"ก็จะบอกว่า ไม่แน่นะอาจจะมี ผี ก็ได้ เหอๆ" ไอ้ม้าเลวพูดพลางทำหน้าหื่นๆ แกจะปล้ำผีเรอะ=_=

"แล้วนี่จะกลับกันได้ยังง่ะ" ซินแสพูดพลางทำหน้าหน่ายๆ

"นั่นสิ" เกี๊ยมเห็นด้วย

"เอ้อ ทุกคน ซานมีข่าวดีกับข่าวร้ายมาบอก^^" ซานที่เดินนำหน้าพูดหลังจากไปเดินดูรอบๆมา

"เอาข่าวดีก่อน^O^//" ฉันพูดอย่างตื่นเต้น

"ไม่เอาๆ เอาข่าวร้ายก่อน^^" เกี๊ยมพูดแทรก

"งั้นเอาข่าวร้ายก่อนละกัน^^;;" ชิ บังอาจๆ เอาก่อนร้ายก่อนก็ได้ฟะ แต่เอทำไมหน้าซานเหงื่อแตกพลั่กเลยง่ะ=_=??

"คือ...ซานอยากจะบอกพวกเราทุกคนว่า...^^;;;"

"ว่า... >_<" ลุ้นค่ะ ลุ้น>_<

"ว่า...เอ่อ ^^;;;;"

"ว่า... -O-" เริ่มเซ็งและ=_=

"ว่า...."

"-_____-+++ ว่าอะไรก็พูดมาเสะ!!!"

"พวกเราหลงทาง^^;;;;"

=[]=!!!!

"อะฮัมบาละกะ บูมบูมชิกะล่า มายังโบโต๋ อ่าก๊าTTOTT" ไอ้เกี๊ยมนั่นภาษาอะไรฟะ=_=

=___=

"แต่อย่าเศร้าไป เรายังมีข่าวดีไม่ใช่เหรอ^^;;;" ซินแสพูด

"เออ ใช่!!! ซาน ข่าวดีล่ะ*-*" หวังว่ามันจะเป็นข่าวดีจริงๆนะ TT_TT

"ข่าวดีก็คือ เรายังมีที่นอนในคืนนี้!!!^O^" ง่า มันก็ดีอยู่หรอก แต่ไม่มีข่าวดีแบบว่าล้อเล่นอะไรเทือกๆนั้นเลยเรอะT-T

"ที่ไหนๆ*0*" ไอ้เกี๊ยมกระตือรือร้นขึ้นทันที เอ็งคงอยากจะนอนมากสินะ

"นู้นไง ( ^ ^)—" ซานชี้ไปที่...เอ่อ =O=;;

"ซานแน่ใจนะ ว่ามันจะนอนได้TOT" เกี๊ยมพูดอย่างไม่แน่ใจ เมื่อสิ่งที่ซานชี้นั้นมัน เฮ่ย อยากจะให้อธิบายเรอะ ได้~ คือ...คุณเคยเห็นปราสาทแดร็กคิวล่าป่ะ นั่นแหละ ใช่เลย!TOT

"บ้านแสนสุข??" อยู่ๆไอ้ซินแสก็พึมพำออกมา หลังเรากล้ำกลืนฝืนทนเดินไปยังบ้านผีสิงนั่น

"เอ็งดูยังไงฟะ มันบ้านผีสิงชัดๆ=O=" ฉันถาม

"นี่ไง ป้าย" ซินแสชี้ให้เห็นป้าย บ้านแสนสุข ตรูอยากจะกระทืบคนคิดจริงๆ=_=

แล้วพวกเราก็ด้านเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่มีใครคัดค้าน เหตุเพราะ...หึหึ

ฝนตก =_=

ตรูเกลียดหน้าฝน!!TTOTT

ซู่!!!!!~ซ่า!!!!~