คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Guilty of love 2 - ฮวงจื่อเทา
ชายหนุ่มร่างบางที่นั่งอยู่มุมๆหนึ่งในร้านอาหารที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เค้าก้มดูนาฬิกาเรือนสวยก่อนจะถอนหายใจออกมาดังๆ
‘ทำไมคุณคริสยังไม่มานะ’
วันนี้ชานยอลและคริสจะออกมาทานข้าวกันข้างนอกแต่คริสบอกให้ชานยอลมารอที่ร้านก่อน..แต่นี่มันผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว ไม่มีแม้แต่วี่แววว่าผู้ชายคนนั้นจะมาหาเค้า.. สักพักเสียงโทรศัพท์ของชานยอลก็ดังขึ้น เมื่อรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นใครชานยอลก็รีบกดรับสายทันที
“คุณคริส อยู่ไหนแล้วฮะ?”
((ฉันไปไม่ได้..แค่นี้นะ))
พูดจบก็วางสายใส่ทันที.. เฮ้อ ชานยอลถอนหายใจหนักๆออกมาอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากร้านไป
ชานยอลกลับมายังคอนโดก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วโทรศัพท์ของชานยอลก็ดึงขึ้น..ชานยอลดีใจมากที่เห็นว่าคนที่โทรมาคือแม่ของเค้า ไม่รอช้าชานยอลรีบรับสายทันที
“ครับแม่ คิดถึงแม่จังเลย”
((จ้า แม่ก็คิดถึงลูกนะ))
“แม่มีอะไรรึเปล่าครับ?” ชานยอลถามขึ้น
((แม่จะโทรมาถามว่าตกลงอาทิตย์หน้าลูกกับคุณคริสจะไปฮันนีมูนกันที่ไหนนะจ้ะ?))
“อ่า คุณคริสบอกว่าจะพาที่จีนครับ”
((เพราะที่นั้นเป็นบ้านเกิดของคุณคริส..อย่าดื้อนะลูก))
ชานยอลเงียบไปสักพัก.. “ครับ รักแม่นะครับ”
วันนี้เป็นวันที่คู่ใหม่ปลามันอย่าง คริสและชานยอลจะได้ไปฮันนีมูนกัน..ชานยอลตื่นเต้นมากเป็นพิเศษต่างกับอีกคนที่แสดงท่าทางและสีหน้าที่เดาได้ยากเหลือเกินว่าตอนนี้รู้สึกอะไรอยู่
“คุณคริส เป็นอะไรรึเปล่าฮะ?” ชานยอลที่รวบรวมความกล้าอยู่นานก่อนจะถามออกไป
“…..”
“คุณคริสฮะ..”
“หุบปากซักที่ได้มั้ย? รำคาญ” คริสตะคอกใส่ชานยอลแล้วเดินนำหน้าไป “ขอโทษฮะ โกรธผมหรอ?”
“ฉันบอกให้หุบปาก..ไม่ได้ยินรึไง!” ชานยอลที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่คิดจะถามอะไรอีกเลย
เวลาผ่านไปทั้งคู่ก็มาถึงประเทศบ้านเกิดของ คริส หรือ อู๋อี้ฟาน..หลังจากที่มาถึงที่นี่คริสดูอารมณ์ดีขึ้นมากจนชานยอลก็อดสงสัยไม่ได้..แต่ก็ถามออกไปไม่ได้เช่นกัน
“เราจะพักที่ไหนหรอฮะ” ชานยอลที่เงียบไปเอ่ยปากถาม
“โรงแรมที่ดีที่สุดของที่นี้..”
“แล้วทำไมเราไม่พักที่บ้านของคุณคริสละฮะ?” ชานยอลที่สงสัยถามขึ้นเพราะที่นี้คือบ้านเกิดของอีกคน จะมาพักโรงแรมทำไมให้เปลือง
“ไม่มีคนอยู่มีแต่คนใช้..อย่าถามมากได้มั้ย ปาร์ค ชานยอล” ชานยอลได้ยินเช่นนั้นจึงพยักหน้าตอบอีกคนไป
ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงโรงแรมที่ดีที่สุดของประเทศจีน เป็นโรงแรมที่สามารถเห็นวิวทั่วเมือง ที่นี้สวยงามมากจริงๆ..
“คืนนี้ฉันจะไปไนท์คลับ..” คริสที่เดินนำเข้าห้องไปพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าอีกคนที่เดินตามหลังมา
“หรอครับ..ผมไปด้วยได้มั้ย?” ชานยอลถาม เพราะขืนเค้าอยู่ที่นี้ก็คงจะเบื่อแน่ๆ “อืม ไปสิ” คริสตอบไปเรียบๆก่อนจะเดินไปเปิดกระเป๋าเดินทางที่เตรียมมาหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ลืมสั่งให้ชานยอลจัดการเสื้อผ้าที่เตรียมมาให้
คริสหายเข้าไปในห้องน้ำสักพักก่อนจะออกมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวที่พับแขนขึ้นมาอยู่ที่ข้อศอกและกางเกงยีนต์สีซีดสร้อยคอสีดำที่ส่วมใส่นั้นทำให้ดูตัดกับเสื้อสีขาวแต่ก็เข้ากันได้ ชานยอลที่พึ่งจะจัดการกับเสื้อผ้าที่นำมาเรียบร้อยแล้วก็เหลือบไปมองอีกคนที่พึ่งออกมา
‘อ่า..ไม่ว่าคุณคริสจะอยู่ในชุดที่ดูธรรมดาแต่ก็ยังดูดีเสมอจริงๆ’ ชานยอลคิดในใจก่อนจะหยิบเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวของตัวเองเข้าไปในห้องน้ำอย่างเร็วเพื่อไม่ให้อีกคนรอนาน เวลาผ่านไปไม่นานชานยอลก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อพร้อมแล้วทั้งคู่ก็เดินทางออกไปด้วยรถสปอร์ตคันหรูที่คริสพึ่งบอกให้คนขับรถที่บ้านเอามาให้ที่โรงแรม
“ที่นี้คนเยอะจังเลยนะฮะ” หลังจากที่เดินเข้ามาในไนท์คลับชานยอลก็ถึงกับอึ้ง..ที่นี่คนเยอะมากจริงๆ ผู้คนแปลกหน้ามากมายทำให้ชานยอลรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อยเพราะเค้าไม่ใช่คนที่นี่เกิดพลัดหลงกับคริสเข้าละก็คงแย่..
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ?” คริสที่เห็นว่าสีหน้าของอีกคนเปลี่ยนไปจากเดิมถามขึ้น
“ป่าวครับ..ไม่มีอะไร” เมื่อได้คำตอบแล้วคริสไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาบุคคลกลุ่มหนึ่งที่คาดว่าหน้าจะเป็นเพื่อนที่ประเทศจีน ชานยอลได้แต่เดินตามคริสต่อยๆ จนหน้ารำคาญ คริสที่เริ่มทนไม่ไหวหันมาจ้องหน้าอีกคนก่อนจะตะคอกออกมาด้วยความโมโหปนรำคาญ “นี่นาย !! ตามอยู่ได้น่ารำคาญจริงๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่มั้ย!!?” ตะคอกเสร็จก็ผลักอีกคนจนล้มลงไปกองกับพื้นทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต้องมองมา แต่สายตาที่มองมานั้นไม่ได้แสดงออกมาถึงความสงสารหรือเห็นใจ มันกลับแสดงออกมาเหมือนสายตาที่กำลังดูถูกเหยียดหยาม…
ชานยอลมองดูสายตาพวกนั้นด้วยความรู้สึกเวทนาตัวเองรีบลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปที่ข้างหน้าประตูทางเข้า น้ำตาใสๆในดวงตากลมนั้นค่อยๆไหลออกมา “ฮึก ใช่สิ ผมมันไม่รู้เรื่อง ฮือ ผมจะไปรู้อะไรละ ฮึก ฮือ” ชานยอลเอาแต่ร้องไห้พึมพำกับตัวเองอยู่นาน เวลาผ่านไปนานแต่หยดน้ำในดวงตานั้นไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย ตอนนี้ชานยอลรู้สึกละอายตัวเองเหลือเกิน “คุณคริส ฮึก คุณอยู่ไหน? ผม ฮือ ฮึก ผมจะกลับยังไงละ? ผมไม่ ฮึก รู้จักทาง..” ชานยอลพยายามโทรหาคริสแล้วแต่อีกคนไม่คิดจะรับสายเลยหนำซ้ำยังปิดเครื่องใส่เค้าอีก
เวลาผ่านไปจนคนเริ่มลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดเพราะตอนนี้เป็นเวลาตีสองกว่าๆแล้ว ร่างบางๆของชานยอล มองไปรอบๆอย่างหดหู่ใจไม่มีใครที่จะสามารถช่วยเค้าได้เลย ไม่รู้จักใคร ไม่มีใครรู้จัก พูดภาษาจีนก็ไม่ได้ แล้วป่านนี้คริสจะเป็นยังไงบ้าง? จะกลับบ้านแล้วหรือยัง จะเมามากรึเปล่า? และที่สำคัญจะโกรธเค้ามากมั้ย? ชานยอลเอาแต่นึกถึงคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองแทบจะเอาตัวไม่รอด เสียงร้องของชานยอลทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้แต่มอง..แต่ก็ไม่มีใครเลย ไม่มีใครเลยจริงๆที่จะช่วยเค้า ชานยอลปล่อยโฮอีกครั้งหลังจากที่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่รู้ทางกลับบ้าน
“นาย..เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงทุ่มๆนั้นดังขึ้นในขณะที่ชานยอลกำลังร้องไห้ ถึงจะเป็นเสียงทุ่มๆแต่ก็เป็นเสียงที่หนุ่มละมุนสัมผัสได้ถึงความจริงใจและดูอ่อนโยนมากเหลือเกิน ชานยอลค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเค้า..
“คุณเป็นคน ฮึก เกาหลีหรอครับ?”
“เปล่าหรอก แต่ก็พอพูดได้นะ มีอะไรให้ช่วยมั้ย?”
“คุณจะช่วยผมจริงๆหรอครับ..” ชานยอลถามขึ้น เพาะเค้าไม่ใช่คนที่จะไว้ใจคนได้ง่ายมากขนาดนั้น
“แน่นอน ตอนนี้ฉันว่านายลุกขึ้นก่อนเถอะ มา เดี๋ยวฉันช่วย” ผู้ชายร่างสูงผิวสีแทนนั้นพูดก่อนจะพยายามประคองร่างบางๆของชานยอล “ขอบคุณครับ”
TBC.
talk
ขอโทษที่มาต่อให้ช้านะค้า T^T
เน็ตที่บ้านมีปัญหาอะ ฮรือ
ร่วมสกรีมผ่านทางทวิตเตอร์กันได้นะคะ #คริสเกียลตี้
เดี๋ยวจะมาต่อตอนทีี่สามให้นะจ้าาา
ความคิดเห็น