*****************************************************************
คยูฮยอนพายุนอากลับมาบ้าน จัดให้เธอนอนในท่าสบาย มือหนาเลิกผ่าห่มขึ้นมาห่มร่างให้เธอ ก่อนจะก้มลงจุมพิตหน้าผากมนต์
“ ฝันดีน่ะ คนดีของฉัน ”
จากนั้นเค้าก็ปิดไฟให้ แล้วเปิดประตูออกมา คยุสะดุ้งมเอมาปะทะกับร่างงามที่หน้าห้อง เค้ารีบปิดประตูทันที ซอฮญอนมองคนในห้อง ก่อนจะหันมามองหน้าพี่ชายตนเอง
“ แล้วพี่จะนอนที่ไหนค่ะ ”
“ คงนอนที่โซฟาด้านล่าง ”
“ ไปนอนห้องซอก็ได้ค่ะ เตียงซอกว้างพอให้พี่นอนด้วยได้”
“ ไม่เป็นไร พี่นอนด้านล่างดีแล้ว ซอไปนอนเถอะ ”
หมับ อยู่ๆมือเล็ก ก็คว้าแขนเค้าไปกุม พาเดินไปที่ห้องตนเองหน้าตาเฉย คยูทำหน้าตื่น พยายามแกะมือเล็กออก แต่ไม่เป็นผล มือเรียวอีกข้างเปิดประตุออก ลากเค้าเข้าไป ปิดประตูทันที
“ เอิ่ม....พี่ว่า พี่นอนข้างล่างดีแล้ว น่ะ เราอย่าดื้อสิ”
“ แต่ ที่โซฟาข้างล่าง ยุงมันจะกัดพี่น่ะ นอนเถอะ พี่กลัวอะไร ทีเมื่อก่อนเรายังนอนห้องเดียวกันอยุ่เลยน่ะค่ะ ”
“ ก็เมื่อก่อนมันเด็ก....แล้วตอนนี้ซอก็โตเป็นสาว.....” สวยซะด้วย เด๊ย่วถ้าหน้ามืดจะทำไรหล่ะ ยิ่งยุนอามานอนอยู่ที่บ้านด้วย ยิ่งไม่อยากให้เข้าใจผิดไปใหญ่ คยูยังคงยืนกรานที่จะออกไป แต่ดูเหมือนน้องสาวเค้าจะไม่ยอม ท่าเดียว มาไม้ไหนเนี่ย
“ พี่คยูนอนเถอะค่ะ....เราเป็นพี่น้องกันน่ะค่ะ เดี่ยวซอไปอาบน้ำ แล้วนอนเลยเหมือนกัน ไม่ต้องกลัวว่าพี่ยุนจะมาเห็นหรอก ถึงยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน พี่ยุนคงไม่โกรธหรอก ถ้าเห็นพี่มานอนห้องของซอน่ะ ”
หญิงสาวเอ่ยแค่นั้น ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าและกระเป๋าส่วนตัว หายไปในห้องน้ำ คูยืนิ่ง หนักใจ ก่อนจะตัดสินใจเดินไปนั่งที่เตียงสีชมพู ดวงตาเรียวหันไปมองกรอบรูปที่ตั้งอยู่หัวเตียง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ๆ เป็นภาพตอนที่เค้าอยู่ ม.ปลาย ปีสุดท้าย ก่อนไปเรียนต่อ ภาพของผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ข้างเค้า โดยเค้าโอบแขนไหล่บางทั้งสองคน โดยที่เค้าหันไปยิ้มให้กับ คนรัก ส่วนอีกคน ก็มองเค้าอยู่ มันหมายความว่าไงน่ะ สายตานี่ คยูวางรูปลงที่หัวเตียง มองภาพอื่นๆเป็นภาพที่ซอฮยอนถ่ายคู่กับยุนอา 2 คน มากมาย และยังมีรูปตัวเค้าด้วยเช่นกัน
“ ทำไมมีแต่รูปฉันกับยุนอาหล่ะ ....” ไม่มั้ง มันต้องมีรูปเพื่อนซอบ้างสิ ชายหนุ่มครุ่นคิด ก่อนจะลงมือหาภาพเพื่อนๆของซอฮยอน แต่ก็ไม่เจอ เลยลองเปิดหมอนดู และพบซองสีชมพูอยุ่ และเป็นรูปหัวใจ มือแกร่งยื่นหมายจะจับ แล้วเปิดดูออก แต่ต้องชะงัก เมื่อเสียงเปิดปรตูห้องน้ำออกมา เค้ารีบวางมันกลับที่เดิน ก่อนจะทำท่าง่วงนอนยกเท้าขึ้นบนเตียงเตรียมตัวนอน ใบหน้าชายหนุ่มหันไปมองร่างที่เดินออกมา จนถึงกับอึ้ง ตกตะลึง
“ เธอใส่ชุดบ้าอะไรน่ะ น้องซอชุดนั่นมัน..............”
ฮันกยอง นั่งรอยูริอยุ่ที่รถ นี่มันผ่านไป เกือบ 2 ชั่วโมงแล้วยังไม่มีทีท่าวี่แววร่างนั้นจะเดินอกมา
“ ทำอะไรอยู่ว่ะ คงไม่อืดตายอยู่ใช่มั้ย เฮ้อ เอาว่ะ เข้าไปดูสักหน่อย ”
ชายหนุ่มพูดกับตนเอง ก่อนจะตัดสินใจ ลงจากรถ มุ่งหน้าไปยังบ้านตรงหน้า มือเรียวสั่นเทาเอื้อมไปจับลูกบิด ตอนนี้เค้าเริ่มไม่ใจจะเข้าไปดีมั้ย เดี๋ยวก็โดนตะเพิดออกมาขายหน้าแน่ แต่ถ้าหากไม่เข้าไปดูจะรู้หรอว่าเธอเป็นอะไร มือเรียวบิดประตูเข้าไป ก็เจอแม่ตัวดี นอนหลับอยู่ที่โซฟา เขาก้าวเข้าไป ย่อตัวลงนั่งตรงหน้า ที่แก้มนวลยังเประเปื้อนไปด้วยน้ำตา โดยที่เค้าไม่รู้สาเหตุว่าเธอร้องไห้เพราะอะไร
“ เก็บกดน่ะเธอน่ะ ”
“......”
เค้าเอ่ยก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนเอง บรรจงเช็ดคราบน้ำตาให้ที่ดวงหน้างาม มือเรียวมาหยุดแตะที่หน้าผากมนต์ ก่อนจะไล้ลงมาหยุดที่ดวงตาเรียวกลมโต ที่ยามหลับดูเหมือนเด็กน้อยๆแต่ถ้าหากืมขึ้นมา ดุจนางพญาดีๆ เค้าอมยิ้มก่อน จะไล้นิ้วมือเรียวมาหยุดที่จมูกเล็กโด่งได้รูป และมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มสวยที่ปิดสนิท
ตึก ตึก เสียงหัวใจชายหนุ่มเต้นแรง เหมือนจะทะลุออกมาก็ไม่ปาน ร่างงามตรงหน้าพลิกตัวนอนหงาย เค้าชะงัก รีบเอามือออกทันที นั่งลงกับพื้น หันไปทางอื่น เพื่อซ่อนใบหน้าแดงซ่านเอาไว้ นี่เค้าเป็นอะไร ทำไมต้องใจเต้นพออยู่ใกล้ยัยนี่ด้วย เสียงกุกกักที่ยังคงดังอยู่ ทำให้เค้าหันไปมอง แล้วต้องเบิกตากว้าง เมื่อคนตรงหน้าเริ่มละเมอ และปลดเสื้อผ้าตนเอง
“ เฮ้ยยยยยย นี่เธอ ”
ฮันกยองรีบเอามือครุบมือเล็ก เมื่อคนตรงหน้าเริ่มที่จะถอดชุดเครสตนเองออก จนทำให้เธอดิ้นขัดขืน
“ นี่ ยัยลิง เอ๊ย คุณหนูยุล อย่ทำแบบนี้ ผมยังไม่อยากเป็นตากุ้งยิงน่ะครับ ”
“ อือ ปล่อยน่ะ ..คยู นายจะห้ามฉันทำไม อย่ามายุ่งกับฉันน่ะ อึก...ปล่อย ”
อ้าวยัยนี่ มันละเมอถึงคยูอยุ่หรอ ฝันลามกน่ะนั่น ถึงได้แก้ผ้าตนเอง เค้าคิดในใจ อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหยิกเข้าไปที่แขนเรียวทันที
“ โอ๊ยยยย นี่....หา นี่นายมาอยุ่ตรงนี้ได้ไง แล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”
**************อัพ*****************************
จุ่ๆคนตรงหน้าก็ลุกขึ้น เอามือปิดร่างตนเองที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย หันมามองเค้าอย่างโมโห
“ นี่นาย ฮึ่ย นี่นายจะปล้ำฉันเรอะ ”
“ เฮ้ยยย ไม่ใช่ ผมไม่ได้ทำน่ะ ”
“ ยังแก้ตัวอีก ไอ้เลวววววววว ”
ยุริเอ่ยตวาดลั่นอย่างโมโห มือเรียวฉกฉวยโคมไฟที่ตั้งอยู่ใกล้ ฟาดลงไปที่หัวฮันกยองอย่างแรง
“ อ๊ากกกกก ยัย ..เจ็บน่ะ โอ๊ยยย”
ฮันกยองร้องลั่นเอามือกุมศรีษะตนเอง ล้มลงไปนอนกับพื้น กลิ่นคาวเลือดส่งกลิ่นมาที่จมูกเค้า ชายหนุ่มชะงัก ยกมือขึ้นมาดูด้วยความเจ็บปวด เลือดสีแดงสดเปรอะเปื้อนอยุ่ที่มือแกร่งของเค้านั่นเอง
“ นี่เธอ ฟังกันบ้างสิ เอะอะก็ทำร้าร่างกายผม ผมมีความอดทนจำกัดน่ะ ”
ฮันกยองตวาดลั่น ลุกขึ้นมองหน้าสวยที่กำลังฉายแววสำนึกผิด อย่างไม่พอใจ มือหนายังคงกำหัวตนเองเพื่อห้ามเลือดอยุ่ ยุริมองอย่างตกใจและเสียใจ
“ ก็...นายจะปล้ำฉันนี่ ฉันต้องป้องกันตนเองไว้ก่อน ”
“ ปล้ำงั้นเรอะ ...”ถ้าเป็นไอ้คยูเธอคงยอมง่ายๆหล่ะสิ
“ ใช่ นายกำลังจะเปลื้องผ้าฉัน นายผิด กลับไปฉันไล่นายออกแน่ ชิส์”
“เหอะๆๆ ถ้าผมจะปล้ำคุณ หมาหน้าบ้านมันเหมาะเป็นภรรยาผมมากกว่าคุณน่ะ ”
“กรี๊ดดดนี่นาย.....”
“อ้อ...แล้วผมจะบอกให้รุ้และตาสว่างไว้ด้วยว่า คุณนั่นแหล่ะ เป็นคนถอดเสื้อผ้าตนเอง คยูจ๋า อย่าทำแบบนี้สิ อุ๊ย ฉันอายน่ะ เธอละเมอได้ลามกชะมัด ” (เกินจริงไปมั้ยจ้ะฮัน)
ยูริถึงกับทำหน้าอึ้ง พูดไม่ออก เธองั้นหรอ ตูไม่ได้ฝันแบบนี้นี่นหว่า ดวงตาเรียว มองร่างที่กำลังเดินออกไปอย่างสำนึกผิด รีบใส่เสื้อผ้าตนเองเข้าที่ ก่อนจะคว้ากล่องปฐมพยาบาลวิ่งตามร่างสูงออกไปข้างนอก มือเรียวคว้าประตุเปิดออก พบว่า ฮันกยองกำลัง นั่งอยุ่ที่ชิงช้าข้างสวน และกำลังฉีกเสื้อตนเอง เพื่อทำแผลอยู่ ขาเรียวสวยก้าวเข้าไปหาอย่างช้าๆหยุดลงด้านหลัง
“ มาสมเพชฉันหรือไง ”
“ คงงั้น แต่ฉันตั้งใจมาทำแผลให้นายมากกว่า ไหนดูซิ ”
ร่างเพรียวนั่งลงข้างๆเค้า มือรียวเล้กแกะมือเค้าที่กุมแผลออก ตั้งใจมองดูอาการคนตรงหน้า
“ ทำเป็นเรอะ อย่างเธอน่ะ ฉันนึกว่าจะวีนใส่คนอื่นเป็นอย่างเดียว ”
“ อย่ามาดูถูกฉันน่ะย่ะ .....ฉันน่ะเก่งเรื่องพยาบาลเลยน่ะจะบอกให้ ”
“ เหอะ เชื่อตายหล่ะ อย่างเธอ ไม่ด่าแม่ตนเอง ก็ด่าเพื่อนที่นั่งดริ๊งซ์ด้วยกันนั่นแหล่ะ โอ๊ยย เบาๆมือหน่อยสิยัยถึก ”
ชายหนุ่มร้องลั่น เมื่อถูกคนตรงหน้าหมั่นไส้ กดสำลีลงไปอย่างแรง
“ หุบปากเลยน่ะ ก่อนที่ฉันจะวีนใส่นายน่ะ อยุ่นิ่งๆๆ ”
เมื่อคนตรงหน้าเสียงดังใส่ เค้าถึงกับเงียบลงไปทันที แต่ก็ไม่วายทำเสียงจิ๊จ๊ะ จนใบหน้าสวยเงยขึ้มองส่งสายตาอาฆาตมาให้ ทำให้เค้าถึงกับต้องหลบตาไป ปล่อยให้เธอทำแผลต่อไป ตาดุชะมัด ผู้หญิงไรว่ะ แล้วใครจะเอาเป็นแม่ของลูกเค้าว่ะเนี่ย
“ นี่นาย นินทาฉันในใจหรือป่าว เงียบผิดปกติ ”
“ อ้าว นี่คุณเธอ พอฉันหุบปากก็ว่า ฉันแหกปากก็ว่า เดี๋ยวจับจูบปิดปากซะเลย ”
ยูริถึงกับชะงักเล็กน้อยกับคำพูดของเขา เธอหยิบพลาสเตอร์มาแปะเป็นชิ้นสุดท้าย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บอุปกรณ์โดยไม่พูดอะไร
“ เธอรักคยูหน้าจืดนั่นเหรอ ”
ดวงหน้าสวยหันมามองเค้าเล้กน้อย ก่อนจะเหม่อมองไปที่ทะเล อย่างเลื่อนลอย ฮันกยอง จ้องเสี้ยวหน้าหวานนิ่ง ต้องการคำตอบจากเธอ
“ เป็นชู้กับแฟนน้องสาวตนเองมันบาปน่ะ ไม่ปืนต้นงิ้วก็กระทะทองแดงแล้วหล่ะ ” เวร ตูปากเสียอีกแล้ว
“ นี่นาย อยากถูกฉันหักคอตายตรงนี้ใช่มั้ย ”
“ เอ่อ โทษทีฉันพูดดตรงไปหน่อย ”
“ ถ้านายบอกว่าไม่ตั้งใจ ฉันอาจจะดีใจกว่านี้ ฉันเสียใจจริงๆ โทษน่ะเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว ฉันตอบนายไม่ได้ ”
ยูริเอ่ยแค่นั้น ใบหน้าสวยเศร้าสลดลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนหันหลังกลับบ้าน
“ ทำไมหล่ะ ฉันรุ้ว่าเธออยากต้องการใครสักคนเพื่อระบายความในใจ ฉันเป็นที่พึ่งเธอได้น่ะ ”
“ ถ้านายเป็นที่พึ่งฉัน ฉันไประบายกับหมา ที่เป็นภรรยานายไม่ดีกว่าหรอ ”
***************************
คยูฮยอนนิ่งอึ้ง พูดไม่ออก มองร่างงดงามที่อยุ่ภายใต้ชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวบางเบาสั้นเลยเข่าและแนบเนื้อ เห็นเรือนร่างงามชัดเจน เค้ามองเอตั้งแต่หัวจรดเท้า ซอฮยอนทำเหมือนไม่ได้ยินที่เค้าพูด ร่างเพรียวบางเดินไปที่หน้ากระจก หยิบครีมมาทาที่ตัว คนอื่นมองอาจจะหลงใหลไปในร่างงดงามที่เย้ายวน ของเธอ แต่สำหรับเค้า ไม่ แถมตอนนี้อารมณเค้าเริ่มเดือดขึ้นมาด้วยซ้ำ
“เธอไปซื้อชุดนี่ที่ไหนน้องซอ!! ”
คยูเอ่ยขึ้นน้ำเสียงกึ่งตวาด ร่างสุง ลุกขึ้นยืน เดินมาหยุดมองเธอที่หน้ากระจก
“ ซอไม่ได้ซื้อค่ะ มีคนให้มา ”
“ แต่นี่มันชุดนอนที่พี่ซื้อให้ยุนอา เป็นของขวัญวันเกิด ที่พี่ส่งฝากให้เธอไปให้ยุนอา อย่าบอกน่ะว่าเธอยังไม่ให้น่ะ ”
“ ซอให้พี่ยุนแล้วค่ะ.......แต่วันนั้นฉันไปนอนบ้านพี่ยุน เห็นกล่องของขวัญพี่อยู่ในถังขยะ ซอเลยหยิบกลับมา นั่นเป็นอันว่า ชุดนี้เป็นของซอแล้ว ”
หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงเย็น ลุกขึ้นยืน หันมาประจันหน้าพี่ชาย มันชิดมากจนจมูกเธอกำลังคลอเคลียอยู่ที่ริมฝีปากเค้า
“ โกหก!.....ถอดมันออกมา มันเป็นของยุนอา .....ถึงเธอจะเป็นน้อง แต่ไอ้การแต่งเรื่องมาหลอกพี่น่ะ พี่รับไม่ได้ ไปถอดออกมาน้องซอ ”
คยุฮยอนเอ่ยเสียงเย็น พยายามสะกัดกลั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ มือแกร่งกำเข้าหากันแน่น
“หึหึ...ถ้าพี่อยากได้คืน ก็ถอดมันเองสิค่ะ ซอไม่ว่าอะไร ”
“ อย่านึกว่าพี่ไม่กล้าน่ะ! ”
“ ก้เอาสิค่ะ....ซอยังไม่ได้ว่าอะไร ”
ชายหนุ่มข่มอารมณ์แน่น ดวงตาเรียวยังคงจับจ้องไปที่ดวงตาโตที่จ้องมองเค้าอย่างยั่วยวนอยุ่ มือแกร่งยกขึ้น ปลดเสื้อออกจากไหล่บางทั้งสองข้าง มือเรียวถือมันไล้ลงไปตามแขนเรียว ลงไปถึงเอวเล็กคอดกิ่ว สัมผัสได้ถึงเนื้อหนังเปล่าเปลือย ที่กำลังเปิดเผยขึ้น จากนั้นก็ปลดมันลงพ้นก้นงอนกลมกลึง และวางมันลงไป เค้าทำมันโดยไม่มองอะไร นอกจากจ้องหน้าเธอแทน
“ หยิบมันขึ้นมาให้พี่ ! ”
“ ในเมื่อพี่ถอดมันเอง...พี่ก็ต้องหยิบมันเอง ”
“ น้องซอ !!”
คยูตวาดลั่น อย่างโมโหจริงๆ คิดว่าเค้ามีความอดทนมากพอหรือไง ชายหนุ่มข่มอารมณ์ หลับตาแน่น ก่อนจะก้มลงหยิบชุดนั้นขึ้นมา สมองของเค้าคิดแต่ว่า ต้องไม่ทำให้ยุนอาเสียใจอีกเท่านั้น เค้ายืนขึ้น กำลังจะลืมตา แต่ถูกร่างตรงหน้าเข้าจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากอวบอิ่มทาบทามลงมาประกบริมฝีปากเค้าทันที ลิ้นเล็ดชอนไชเข้ามาอย่างง่ายดาย และพยายามที่จะเกี่ยวรัดลั้นร้นของเค้า จูบที่อีกฝ่ายพยายามทำให้มันดูเร่าร้อน และดูดดื่ม กลับกลายเป็นจูบที่เค้าคิดว่ามันไร้เดียงสาเหลือเกิน
ตึง! อารมณ์ที่กดกลั้นของเขาขาดผึ่ง มือแกร่ง คว้าเอวเล็กเปล่าเปลือยมาแนบชิด ก่อนจะจูบตอบอย่างเร่าร้อนโดยที่เค้าเป็นคนนำเกมส์ มันหอมหวานซะจนเค้า ทนไม่ได้ มืออีกข้าง ผลักร่างเพรียวเปล่าเปลือยลงไปบนเตียง พร้อมกับร่างสูงของเค้าโถมทับลงไป มือเล้กของซอฮยอนปลดกระดุมเสื้อเค้า ลูบไล้แผงอกเค้าไปมา จนชายหนุ่มเสียวซ่าน ถึงกับร้องครางในลำคอ
มือแกร่งที่กำชุดนอน ปล่อยมันออก ก่อนที่จะลูบไล้ตามเรียวขาเรียว ก่อนจะไล้ขึ้นมาถึงทรวงอกคุ่งามที่ตั้งชูชันตรงหน้า มือแกร่งกอบกุมทรวงอกบีบเคล้นมันจนล้นมือ
“อา~ พี่..คยู ...”
ซอฮยอนร้องออกมาอย่างกลั้นเสียงไม่ไหว เมื่อคนบนร่างจูบโลมเลีย ที่ซอกคอขาว และมาหยุดดื่มด่ำทรวงอกของเธอ ลิ้นร้อนหยอกล้อทรวงอกเต่งตึง อย่างเมามัน สติของเขาตอนนี้ไม่มีอะไรมาหยุดอารมณ์ของเค้าได้เลยตอนนี้
“อื้อ...พี่..ซอเจ็บ ”
“ กรี๊ดดดดดด !!! ”
เสียงกรี๊ดที่ดังมาจากห้องข้างๆ ทำให้ชายหนุ่มผงกหัวขึ้น สติเริ่มคืนกลับมา
“ ยุนอา ”
คยูฮยอนเอ่ยเรียกชื่อ คนๆนั้น มือแกร่งรีบคว้าชุดนอน ก่อนจะผละออกจากร่างบางที่เค้าคล่อมอยู่ ร่างสูงรีบหันกลับ หมายจะไปหาคนรัก แต่ถูกมือเล็กคว้าไว้ซะก่อน
“ ฮึก...อย่าไป..ได้โปรดอยุ่กับซอ ”
ชายหนุ่มหันมามอง ซอฮยอนมองเค้าด้สวยสายตาอ้อนวอน น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ อย่าให้อะไรมาทำให้เราล้ำเส้นเกินกว่าพี่น้องเลยซอฮยอน ที่ทำไปเมื่อกี้ ขอโทษ”
" ในเมื่อ ฉันก้าวล้ำเส้นคำว่าพี่น้อง ฉันก็ขอทำในสิ่งที่หัวใจตนเองต้องการ ฉันรักพี่ค่ะ ไม่ใช่รักแบบพี่น้อง แต่ฉันรักแบบคนรัก พี่คยูฮยอน ถ้าพี่ยังยืนยันว่ายังรักพี่ยุนอาอยุ่ ฉันก็ขอเป็นคนสำรองของพี่ก็แล้วกัน เพราะฉันรักพี่ยุนอามากเหมือนกัน ฉันไม่อยากแย่งๆของใคร "
“ ไม่มีใครแทนที่ยุนอาได้...ยิ่งเธอเป็นน้องสาวฉัน ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้ น้องซอ หยุดความคิดไว้แค่นั้นก็พอ อย่าคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้หน่อยเลย ”
คยูฮยอนแกะมือเธอออก ก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตุออก มุ่งหน้าไปหาร่างคนรักที่อยู่อีกห้องโดดเดี่ยวทันที เธอเป็นอะไรไปน่ะ ขอโทษน่ะ ยุนอา ฉันไม่น่าปล่อยเอไว้คนเดียวเลย หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องร้ายๆกับเธอซะก่อน
ปัง ชายหนุ่มผลักประตูออกอย่างแรง
“ ยุนอา !!!!!”
**********************
ชายหนุ่มตะโกนลั่น เมื่อเห็นภาพคนที่เกิดขึ้นกับหญิงสาวที่ตนรัก เค้าลืมคิดเรื่องนี้ไปได้ไง เค้าลืมได้ไงว่า ยุนอานอนคนเดียวไม่ได้ ทุกครั้ง เธอต้องมีแม่นมคอยอยู่ด้วย แล้วนี่ นอกจากที่เค้าจะพาเธอมา เค้ากลับทิ้งเธอให้โดดเดี่ยวคนเดียว ชายหนุ่มหน้าเศร้า รีบก้าวเดินไปที่เตียง มือแกร่งช้นร่างงามที่กำลังดิ้นละเมอฝันร้าย เหมือนคนกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่าง
ภายในใต้จิตสำนึกของเธอ
“ ยุนอา!... เธอต้องสู้กับมันสิ ยุนอา ”
คยูฮยอน เอ่ยร้องเรียกคนรักที่กำลังดิ้นพร่าน มือบางตบตีไปในอากาศ ดวงตางามที่กำลังปิดแน่นมีหยดน้ำตาไหลออกมา เค้ามองอย่างเสียใจ ซบหน้าลงบนไหล่บางกระชับอ้อมกอดเธอแน่นขึ้น เหมือนจะเป็นที่พึ่งและแสงสว่างให้เธอ
“ ไม่เป็นไรน่ะ...พี่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวน่ะ....พี่จะไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกแล้ว ”
ชายหนุ่มต่อสู้ต่อกร กับเธออยู่พักใหญ่ ก่อนวางร่างบางจะสงบลง ดวงหน้างามแดงและซีด ซบลงบนแผงอกของเค้า แม้เธอจะหยุดดิ้นลง แต่เค้าเชื่อว่าเธอกำลังที่จะต่อสู้ กับความทรงจำที่เลวร้าย ที่ย้อนมาทำร้ายเธอทุกครั้ง คยุผละใบหน้าออกจากเธอ วางร่างในอ้อมกอดลงบนหมอนนุ่ม จัดให้นอนในท่าสบาย ก่อนที่เค้าจะล้มตัวนอนลงข้างๆ คว้าเอวบางให้หันหน้ามา และตระกองกอดร่างบางไว้ และเผลอหลับไปดว้วยความอ่อนเพลีย
ภาพของทั้งคู่ทำให้คนที่แอบมองอยู่ใจร่วงหล่นไปอยู่ตาตุ่ม มือเรียวค่อยๆปิดประตุกลับให้ตามเดิม ร่างสูงเพรียวทรุกตัวลงนั่งชันเข่ากับผนังอย่างหมดแรง ใบหน้างามเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา พี่ชายเค้ารักผู้หญิงคนนั้นมากเหลือเกิน มากซะจนเธอรุ้สึกว่ามันเป็นความรักที่น่าอิจฉา ความรักที่ยิ่งใหญ่ จนเธอแพ้ทางตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ
“ ฮึก....ทำไมโชคชะตาต้องกลั่นแกล้งฉันด้วย...ฮือๆๆ ทำไมฉันต้องรักพี่ชายตนเอง ฮึก
ถ้าฉันไป...ฉันคงไม่ต้องมาเห็น...ฮึก...ภาพเจ็บปวดใช่มั้ย”
ANGEL SPlus 
ความคิดเห็น