Why do I love you ทำไมฉันต้องรักคุณ SJ+SNSD

ลำดับตอนที่ #9 : ความเจ็บปวดของเจสสิก้า

ANGEL SPlus

              เอี๊ยดดดดดด   เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นเป็นทางยาว  หญิงสาวไม่ได้สนใจมันรีบลงจากรถ

วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างร้อนรน  ยูริ กำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่โซฟ  ส่วนแทยอนกันซอฮยอนก็พากันนั่ง

กอดร้องไห้ด้วยกัน  ทั้ง 3  สาวเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา  ยุนอาเดินอย่างอึ้งๆเข้าไปหา


           "พี่เจสอยู่ไหน  "

           "  ยุนอาเธอมาแล้ว  "

            ยูริเอ่ยอย่างดีใจรีบเดินเข้ามากอดเพื่อนสาว  ยุนอาผละออกจากเธอ   พยายามเค้นว่า

เจสสิก้าอยู่ไหน

           "  พี่เจสอยุ่ไหน"

           "  ฮึก  พวกเราขังเธอไว้ในห้อง   เธออาละวาดหนักมากพวกต้านไม่ไหว "

           ยูริเอ่ยบอก  มือเรียวปาดน้ำตาทิ้งทำตัวเข้มแข็งขึ้น  ยุนอาได้ฟังแล้วหันไปมองที่ประตูห้อง 

เสียงโครมครามดังร้องกรี๊ดอยู่ข้างใน
           
          "  ทำไมมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก    พี่เจสหายจากอาการแบบนี้นานแล้วน่ะ "

          "   ฉันไม่รู้เหมือนกัน....ฉันไปเจอเจสสิก้าอยู่ในรถหน้าสถาบันศัลยกรรมกำลังร้องไห้และทำร้ายตนเองอยู่   เลยนำกลับบ้านมา   พอมาถึงเจสสิก้าก็คลุ้มคลั่งกว่าเก่า   เอาแต่พูดจาโทษและทำร้ายตนเอง   รวมถึงทำลายข้าวของ  ฉันเลยโทรหาแทยอนกับซอฮยอนกลับมาก่อน  แต่คงมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยเจสได้  ได้โปรดเข้าไปคุยกับเจสหน่อย  ฮือๆๆพี่จนปัญญาแล้ว "


          "  ค่ะ....."

         ยุนอาตอบแค่นั้น  ก่อนที่ร่างบางจะเดินมาที่ประตูมือเรียวบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะรีบ

กดล็อคมันทันที  เธอรู้ดี ว่าเธอควรทำอย่างไร   ดวงหน้างามนิ่วหน้า  ภาพที่เธอเห็นคือเจสสิก้า

กำลังนั่งลนลานอยู่ที่มุมห้อง ในมือของเธอมีมืดกำลังกรีดไปที่ตุ๊กตัวหนึ่งอย่างบ้าคลั่ง

         "  พี่เจส !"

           ยุนอาตะโกนเรียกเจสสิก้าลั่น  ดวงตาเรียวเบิกกว้าง  เมื่อเห็นว่าเจสสิก้ากำลังจะเอามีด

มากรีดแขนตนเองแทน  ขาเรียวรีบก้าววิ่งไปข้างหน้า   รีบคว้ามีดเอาไว้ โยนมันไปไกลๆ  

มือของเจสสิก้าสั่นเทา  ค่อยๆเงยหน้ามองยุนอา

        "  ฮึก..ยุนอา  "

        "  ทำแบบนี้ทำไม  !   พี่ทำมันอีกใช่มั้ย  พี่ทำมันอีกทำไมหา! "

     ยุนอาตวาดคนร่างเล็กลั่นอย่างโมโห  บังคับน้ำตาไม่ให้ไหล  เพราะตอนนี้ถ้าเธออ่อนแอไปอีกคนคงไม่ดีแน่

         " ฮึก..ฉันไม่รู้   ฉันไม่ตั้งใจ.........เหอะ  แต่ฉันต้องฆ่ามัน  ยุนอา  ฉันต้องเอาของทุกๆอย่างที่เป็นของฉันคืน  "

เจสสิก้าเอ่ยตอบ  จากที่เคยร้องไห้กลับเปลี่ยนเป็นโกรธและหัวเราะออกมา

        "  นี่อย่าบอกน่ะ  ว่าพี่ทำมันแล้ว.......พี่ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อของพี่ "

        "   55555+  ผิดสัญญา   .....ใช่ๆๆ  ฉันผิดสัญญา  ฮือ  พ่อค่ะ  เจสขอโทษ  เจสผิดไปแล้ว 

เจสจะชดใช้สิ่งที่ทำลงไป  พ่อยกโทษให้เจสน่ะ  "

        คนร่างเล็กเปลี่ยนเป็นร้องไห้อีกครั้ง  ผลักร่างยุนอาออก  ก่อนจะลุกขึ้นเดินโซเซไปหยิบมีดที่

หล่นอยู่  ยุนอาเห็นแล้วเข้ามาคว้ามันไว้อีกรอบ  พร้อมกับมือเรียวของเธอไปกระทบกับดวงหน้าสวย

อย่างแรง

     เผียะ !  


       "  เลิกบ้าได้แล้ว  ฮึก  พี่กำลังทำร้ายตนเองอยู่  ถ้าหากพี่คิดว่าการที่กรีดแขนตนเองแล้วมันทดแทนความผิดพี่ได้  งั้นก็กรีดแขนฉันแทนแล้วกัน  "

          หญิงสาวจับมือที่ถือมีดของคนร่างเล็ก  แล้วบังคับให้มันมากรีดลงบนแขนตนเอง  ดวงหน้า

งามของยุนอานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดแต่ก็กัดฟันไฟ  เลือดสีสดไหลหยดลงบนพื้น  เจสสิก้าเบิก

ตากว้าง  ชักมืออกแต่คนตรงหน้าเธอกลับบังคับให้มันกรีดลงไปอีก

              "  ยุนอา.....เธอ  "

               " ฮึก  เอาเลยสิ  ในเมื่อมันจะทำให้พี่หายจากอาการบ้าๆนี่  ชำแหล่ะเนื้อหนังฉันออกมาเลย  กรีดมันออกมาเหมือนที่พี่เคยทำ    ฮือๆๆ "


เผียะ!  เผียะ! 

มือเรียวของคนร่างเล็กกว่าฟาดไปที่ใบหน้างามของยุนอา  อย่างแรง  ทำให้ยุนอาปล่อยมือที่จับเธอ

ออกจากนั้นเธอก็ค่อยๆทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง  มองดูเลือดของยุนอาที่ไหลกองลงบนพื้น เอื้อมมือ

เรียวไปแตะอย่างสั่นเทา

          "  เลือดของเธอ....ฮึก..เจ็บมากสิน่ะ "

         " ฮึก...พี่ค่ะ   "

     หมับ   ยุนอาทรุดตัวลงนั่งคว้าร่างของผู้เป็นพี่สาวมากอดแน่น  โดยไม่สนใจความเจ็บปวดที่มือ

ของตนเองเลย  เจสสิก้ากอดคนตรงหน้าแน่นเช่นกัน  คงมีแต่ยุนอาที่ยอมเสี่ยงเพื่อช่วยเธอเสมอ 

คอยอยู่กับเธอเวลามีเรื่องทุกข์ใจ  แม้จะพยายามฆ่าตัวตายมาหลายครั้ง  แต่ยุนอาเสมอที่เข้ามาช่วย

เธอทันทุกครั้ง

            "  ฮือๆๆๆ "

           "  สัญญาได้มั้ย  ว่าจะเลิกทำร้ายตนเอง  ฮึก..ถ้าหากมันบังคับไม่ได้จริง  พี่ฆ่าฉันดีกว่าที่จะยอมปลิดชีพตนเอง  ฮึก....สัญญากับฉันสิ   "

           "  สัญญา  ฉันสัญญา  "

           เจสสิก้าผละออกจากอ้อมกอดของยุนอา  มองดูมือที่มีรอยแผลเหวอะหวะขนาดใหญ่

เลือดมากมายกำลังไหลออกมาต่อเนี่อง  น้ำตาของเธอหยดลงบนแผลของยุนอา

           " ฮึก..แผลนี่  "

            " แค่พี่ปลอดภัยฉันก็หายเจ็บแล้ว    ......พี่หลับน่ะค่ะ  พรุ่งนี้พี่ต้องเป็นคนใหม่ คนที่เข้มแข็งเหมือนเดิม   ลืมเรื่องเก่าๆวันนี้ซะ  "

ยุนอาเอ่ย  ก่อนจะหยิบยาที่เธอพกติดตัวไว้เสมอ  เเม้จะไม่เคยได้ใช้เลยก็ตาม  ยื่นมันให้คนร่างเล็ก

           "  ฉันรู้ว่าพี่ไม่ชอบทานยา  แต่พี่ต้องกินมัน  แล้วพี่จะลืมทุกอย่าง  พี่คงอยากนอนแล้ว "

เจสสิก้าพยักหน้ารับ  หยิบยาไปกินอย่างรวดเร็ว  ยุนอายิ้มกว้างเอื้อมมือเรียวเช็ดน้ำตาให้   ก่อนพร้อมร่างเล็กที่หลับลงบนตักเธอ 

           "  นอนให้สบายน่ะค่ะ   พรุ่งนี้พี่ก็จะมีความสุขเหมือนเดิมแล้ว  ฉันไปก่อนน่ะค่ะ "

    ยุนอาวางร่างเจสสิก้าลงบนพื้น  ก่อนที่เธอจะกุมบาดแผลไว้ เดินไปเปิดประตูออก  ทั้งแทยอน  ซอฮยอน และยูริ รีบกรูเข้ามา ดูตกใจมากเมื่อเห็นสภาพที่บาดเจ็บฟกช้ำของเธอ

        "  พี่เจสสงบแล้ว  ฉันต้องไปก่อน  ฝากด้วยน่ะค่ะ "

ยุนอาไม่เบิกโอกาสให้พวกเขาสักถามรีบเอ่ยแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ซอฮยอนมองตามหลังไปอย่างเศร้า   ยูริรีบวิ่งเข้ามาดูร่างเจสสิก้า  เธอจึงเห็นเลือดกองใหญ่ตั้งอยู่

ข้างๆ  หญิงสาวรีบหาบาดแผลที่ตัวเธออย่างร้อนรน

       "  ไม่ใช่เลือดพี่เจส..เลือดพี่ยุนต่างหาก  "

ซอฮยอนเอ่ย  แทรกขึ้น  แทยอนมองตามรอยเลือดที่หยดตามรอยทางเดินออกไปจากบ้าน

        "  ฮึก  ยุนอา  เธอทำแบบนี้อีกแล้ว..."

แทยอนเอ่ยปัดน้ำตาทิ้ง  กี่ครั้งแล้วที่รุ่นน้องของยุนอาทำแบบนี้  กี่ครั้งแล้วที่ยอมเสียสละตนเองเพื่อ

เจสสิก้า  ทั้งที่เจสสิก้าไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ   กี่ครั้งแล้วที่ยอมแบกรับความเจ็บปวดไว้คนเดียวโดยไม่ให้

พวกเธอช่วยแบ่งปัน   ซอฮยอนเห็นพี่สาวร้องไห้อีกจึงรีบเข้าไปกอดปลอบใจ

       " สักวันพวกเราจะเข้มแข็งแบบเธอบ้างยุนอา "






อันยองจร้า  ไรเตอร์อัพแล้วน่ะ

อ่าน+เม้นด้วยน่ะ

นักอ่านเงาอ่านได้  เม้นได้ด้วยไรเตอร์จะขอบคุณมาก

ถ้าไม่เม้น  ชาติหน้าแล้ว   ตอนต่อไป  ประเดิมคยูยุนก่อนคู่อื่นน่ะ