คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ไม่รุ้จะอธิบายยังไง ............100%
อัพคยูยุนเพิ่มแล้วจร้า ครบ100แล้ว ของมักเน่ซอขอเลื่อนให้ไป
อยู่ตอนหน้าน่ะจ้ะ พอดีตอนนี้ยาวมากๆแล้ว ย้ำ อ่านทุกบรรทัด
น่ะ ไม่งั้นจะงง เพราะไรเตอร์แอบทิ้งปริศนานิดหน่อย อิอิ
ตั้งแต่ลงมา ตอนนี้เม้นน้อยมาก คราวนี้กำหนดแล้วกัน
ถ้าเม้นไม่ถึง 367 ไรเตอร์ไม่อัพ อย่าหาไม่เตือนน่ะจ้ะ
***********************************
“ เจสสิก้า ”
ซีวอนเอ่ยเสียงแผ่ว กุมมือยุนอาแน่น แน่นเสียจนคนที่ถูกกุมรู้สึกสงสัยมองไปที่เจสสิก้า
“ ซีวอนแต่งงานกับยุนอาไม่ได้ เค้าเป็นสามีของฉัน ”
คำพูดของเจสสิก้าทำให้ทุกคนช็อคกันรอบสอง ร่างสาวสวยในชุดเจ้าสาวเดินมาหยุดตรงหน้าซีวอน แล้วคว้าไมค์มาจากมือของเค้า
“ ทุกๆคน สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง ฉันกับซีวอนคบกันมาตั้งแต่มัธยม เรา 2 คนรักกัน และได้มีอะไรกันแล้วด้วย สำหรับคนอื่นอาจมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่หญิงชายมีอะไรกัน แต่สำหรับฉันไม่ ฉันรักผู้ชายคนนี้ และเค้าก็รักฉันด้วย ที่ทำให้เราต้องจากกันมีเหตุผลบางอย่างเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันเจอเค้าแล้ว ฉันจึงอยากให้มันเป็นเหมือนเดิม ”
“ เจสเธอ ”
ซีวอนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ ยุนอาทำหน้างง ค่อยๆผละออกจากซีวอนแทบทันที
" นายลืมอดีตของเราไปแล้วหรอ ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันเสียใจ ได้โปรด ให้อภัยฉันเถอะ ซีวอน ฮึก ฉันรักนาย ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ฉันรักนายจริงๆ ฉันจะทำตัวใหม่ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะเลิกยุ่งกับผู้ชายคนอื่นเพื่อนายก็ได้ เรากลับมาคบกันได้มั้ย"
เจสสิก้าเอ่ยทั้งน้ำตา เธอยอมขายหน้าเพื่อที่จะได้ผู้ชายตรงหน้ากลับมา ก่อนจะโผเข้ากอดร่างหนาตรงหน้าทันที ดงแฮหลุบตาต่ำ เค้าไม่เสียใจที่ไม่ได้แต่งงานกับเธอ แต่เค้ารู้สึกผิดที่ทำอย่างที่พ่อแม่ต้องการไม่ได้ ชายหนุ่มค่อยๆเดินออกไป โดยไม่มีใครสนใจ โดยมีสายตาคู่หนึ่งจับตามองอยู่ แล้วร่างนั้นก็ค่อยๆเดินตามไป
“ นี่มันอะไรกัน ซีวอนนายบอกฉันสิ ว่านายกับเจสสิก้าไม่ได้เป็นอะไรกันน่ะ”
แทยอนตวาดลั่นอย่างโมโห เดินขึ้นมาบนเวที คิบอมคว้าแขนเธอไว้ แต่ถูกเธอสะบัดออกแล้วผลักร่างเค้าล้มลงไป จากนั้นเธอก็รีบเดินมาหาซีวอนกระชากร่างเจสสิก้าออก
เผียะ มือเรียวเล็กตบไปที่ใบหน้าสวยของเจสสิก้าอย่างโกรธเคือง
“ เธอทำอะไรสิก้า นี่มันคุ่หมั้นของยุนอาเพื่อนเธอน่ะ ”
“ ฮึก เจสขอโทษค่ะคุณแท เจสรักเค้าจริงๆ เจสไม่รู้ว่าคนที่เจสตามหามาเกือน 2 ปีคือคนๆเดียวที่คุณแทให้แต่งงานกับยุน ”
“ เธอมัน ..”
แทยอนยกมือขึ้นจะตบหน้าเจสสิก้าอีกรอบแต่ถูกยุนอารับไว้ซะก่อน
“ คุณแทไม่มีสิทธิ์ไปตบเจส คุณอย่าทำร้าใครให้มากกว่านี้เลยค่ะ ถ้าเจสกับซีวอนรักกันจริงฉันก็จะหลีกทางให้ ”
“ หยุดพูดคำนี้น่ะ คนที่ต้องแต่งงานกับซีวอนมีแต่ยุนอาคนเดียว คนอื่นไม่เหมาะสม ”
“ แทยอนกลับเถอะ ”
คิบอมรีบเข้ามาคว้าแทยอนให้ลงมา แต่ถูดเธอสะบัดออกทันที
“ ฮึก อย่ามายุ่งกับฉันน่ะคิบอม นายน่ะ มันไม่ใช่ลูกผู้ชายฉันกำลังสิ่งที่ถูกต้องอยู่น่ะ ปล่อยๆๆ อือ ”
“ แทยอน พอเถอะ คนอื่นกำลังมองเอยุ่น่ะ ยูริกับยุนอาด้วย”
“ ไม่! แค่เธอแต่งงานกับซีวอนเธอทำให้ฉันไม่ได้หรอคุณยุน ฮึก ทำแค่นี้ไม่ได้หรอ”
“ แค่นี้คุณยังบงการชีวิตฉันไม่พออีกหรอ คุณต้องการอะไรฉันอีก ฮึก คุณแท ถ้าฉันขออะไรจากคุณคุณจะให้ฉันมั้ย คุณจะให้เหมือนที่ฉันกับพี่ยูลให้คุณได้มั้ย ”
ยุนอาเอ่ยเสียงดังบ้าง เหตุการณ์เริ่มร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ซีวอนหลุบตาต่ำ มือหนาคว้าร่างเจสสิก้าออกมา ให้
" แต่ที่ฉันทำทุกอย่างไป เพื่อพวกเธอน่ะ ฮึก พวกเธอไม่รู้หรอก ว่ากว่าฉันจะมาถึงจุดนี้ฉันต้องลำบากทนทุกทรมาณใจแค่ไหน ฮึก เคยมีวันไหนมั้ยที่ฉันได้ยิ้มและมีความสุขจริงๆสักที พวกเธอเคยคิดถึงใจฉันมั้ย ”
“ แล้วคุณหล่ะ คุณแท ! คุรเคยคิดถึงใจฉันกับน้องมั้ย ฮึก คุณเคยคิดมั้ยว่า พวกเราน่ะ อยากเรียกคุณว่าแม่น่ะ แต่พวกเราก็ทำไม่ได้! ฮึก คุณบอกเหตุผลเราได้มั้ย ว่าทำไมถึงไม่ให้เรา 2 คนเรียกน่ะ ”
“ ก็เพราะพ่อของพวกเธอสั่งให้ฉันทำแบบนี้ไง เข้าใจมั้ย! เข้าใจหรือยัง! ”
แทยอนตวาดลั่นกว่าเดิม น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาว ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง ดวงหน้าสวยยิ้มเยาะ คิบอมถอนหายใจ รีบเข้าไปปลอบใจแทยอนทันที
คยูฮยอนมองดูเหตุการณ์อย่างงงๆ ก่อนจะสบโอกาส คว้าข้อมือเล็กของยุนอากระชากเธอกลับมา
“ ว้าย! ”
หญิงสาวกรี๊ดตกใจ เมื่อเธอถูกกึ่งลากกึ่งวิ่งให้ตามร่างสูงตรงหน้า แทยอนหยุดกึก หันมามอง คยูฮยอนกำลังพายุนอาวิ่งหนีเธอ
“ ยุนอา ! ยุนอา!! ”
คนร่างเล็กสะบัดตัวออก เธอเอ่ยตะโกนเรียกชื่อยุนอา รีบสะบัดตัวออกวิ่งตามทั้งคุ่ไป
คิบอมรีบไปคว้าร่างบางเอาไว้ทัน หญิงสาวดิ้นรนอย่างหนัก ยูริที่หายตื่นตะลึง หันไปสั่งฮันกยอง ไปสั่งฮันกยองที่ยืนดูเหตุการณ์อย่างตกตะลึงอยู่
“ ยืนเซ่ออยุ่ทำไม รีบไปช่วยคิบอมสิ ”
เค้าทำหน้างง ก่อนจะคิดได้รีบเข้าไปช่วยคิบอมจับร่างแทยอนไว้
“ฉันช่วยนายแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวน่ะคยูฮยอน ”
ยูริเอ่ยพึมพำ หันไปมองเจสสิก้าที่ยืนดูมีซีวอนปลอบใจอยู่
“ พาคุณแทกลับบ้านด้วยน่ะคิบอม ”
“ครับคุณหนูยูล ”
เธอเอ่ยหลังจากที่ร่างแทยอนที่ดิ้นเมื่อกี้หมดแรงล้มพับไปอยู่ในอ้อมแขนคิบอม จากนั้นเธอก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเซื่องซึม โดยมีฮันกยองเดินตามมาติดๆ
“ เอ้าเช็ดซะ ”
ชายหนุ่มเอ่ย ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ ยูริมองอย่างแปลกใจ ก่อนจะเมินหน้าหนี เช็ดน้ำตาออกจากด้วยหน้าสวย ก่อนจะเปิดประตุขึ้นรถแทบทันที ฮันกยองมอง วันนี้เค้าเห็นบุคลิกผู้หญิงตรงหน้าหลายๆด้าน ไม่เคยคิดเลยว่าครอบครัวที่ร่ำรวยแห่งนี้ จะขาดความอบอุ่นมากมายถึงขนาดทำร้ายจิตใจใครหลายๆคน เค้าเปิดประตูเข้ามานั่งด้านคนขับ มองใบหน้าสวยที่ยังคงนั่งเหม่อลอยเต็มไปด้วยน้ำตาอยู่
“ วันนี้ฉันไม่กลับบ้านน่ะ ”
“ แล้วคุณจะไปไหนครับ ”
“ ไปบ้านของนาย ”
************อัพ*********
“ ผมไม่มีบ้าน คุณก็รู้นี่ ”
“ งั้นพาฉันไปที่ที่หนึ่งได้มั้ย ”
“ ที่ไหนหล่ะ”
“ ที่แห่งความทรงจำ ที่ที่ฉันรักและผูกพันธ์กับมันที่สุด”
ยูริเอ่ยเสียงเศร้า เหม่อลอยไปข้างนอก ฮันกยองทำหน้าขัดใ ก่อนจะออกรถตามที่เธอบอก เค้าไม่ชอบเลยที่เห็นคุณหนูที่เป็นสาวมั่นมาตลอดเศร้า รุ้สึกดูขัดใจยังไงไม่รู้
ฮันกยองขับรถตามเส้นทางที่เธอบอก ก่อนจะมาหยุดลงที่บ้านหลังหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นบ้านพักตักอากาศหลังงามของใครสักคน เค้าเดินตามร่างระหงของเธอลงไป
“ ไม่ต้องตามเข้าไป ฉันจะเข้าไปคนเดียว นายมีหน้าที่รอฉันด้านนอกเท่านั้น ”
“ ครับคุณยูล ”
ฮันกยองเอ่ย ก่อนจะหันหลังกลับไปนั่งรอเธอที่รถ ยูริ หยิบกุญแจออกมา ไขประตูเข้ามาข้างในทันที ภาพเมื่อวันวานได้ฉายซ้ำให้เธอได้เห็นทันที
“ คิกๆๆ คยู อย่าเล่นแบบนี้สิ ยูลทำอาหารให้ไม่สะดวกน่ะ ”
หญิงสาวเอ่ยบอก หลังที่เธอกำลังยืนทำกับข้าวที่ครัว ก็ถูกคนร่างสูงคว้าตัวเธอเข้าไปกอดจูบ ดั่งหิวกระหาย มือเรียวผลักเค้าออก แต่ร่างของเธอยังอยุ่ในอ้อมกอดของมือแกร่งอยู่
“ ไม่เอา ฉันไม่กินอาหาร ตอนนี้เธอน่ากินกว่าอาหารพวกนั้น ฉันรักเธอน่ะยูริ ”
จมูกโด่งฝังลงบนซอกคอระหง มือหนาคว้าเอวบางมาแนบชิดก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาประกบริมฝีปากคู่สวยที่กำลังจะเอ่ยปฎิเสธเค้า ลิ้นร้อนแทรกซอนเล็มดูดความหวานจะโพรงปากเล็กอย่างหิวกระหาย ทำเอาคนที่มีทีท่าจะปฎิเสธ อ่อนระทวยและเคลิบเคลิ้มไปในรสจูบที่เร่าร้อนของอีกฝ่าย มือเรียวสวยค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของเค้าออกตามสัญชาติญาณ ก่อนจะยกขึ้นโอบลำคอแกร่ง
“อื้อ..คะ..ยู .”
หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น ใบหน้าสวยแดงซ่าน เมื่อคนตรงหน้าเธอยกขาเรียวเธอขึ้นชัน พร้อมกับมือแกร่งที่ลูบไล้ไปตามเรียวขาเรียวสวยเปลือยเปล่า และไล้ขึ้นมาถึงทรวงอกคู่สวยที่อยู่ภายใต้สาบเสื้อ มือหนาถอดมันออกอย่างช่ำชอง แล้วกอบโกยทรวงอกเต่งตึงที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า พร้อมกับลิ้นร้อนที่ค่อยลากไล้จูบลงไปตามซอคอเนียน ทิ้งรอยเป็นเจ้าของ และมาหยุดที่ทรวงอกเต่งตึง ก่อนจะกลืนกินเป็นเจ้าของคนเดียว
“ ฮึก ฮือๆๆ ”
ยูริทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ปล่อยโฮลงบนฝ่ามือสวย ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่สามารถลบภาพเหล่านั้นได้เลย ภาพที่คอยหลอกหลอนเธอมาเกือบ 2 ปี ดวงหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ก่อนที่เธอจะค่อยๆทรุดตัวลงนอนบนโซฟา หยิบกรอบรูป ถ่ายคู่คยูกับเธอขึ้นมาดู
" เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาจังเลยยุนอา ฮึก พี่คนนี้อิจฉาเธอมากมาย เธอได้ของๆที่ฉันรักทุกอย่าง แต่ฉันไม่ได้ ถือว่าเป็นคำขอร้องจากพี่สาวของเธอ ขอแค่อย่างเดียวเธอให้พี่คนนี้ได้มั้ย ผุ้ชายคนนี้พี่ขอเถอะ ฮึก... พี่รักเขามากไม่น้อยไปกว่าเธอ ถ้าฉันเจอเขาก่อนเธอ ฉันมั่นใจว่าฉันจะเป็นคนรักที่ทำได้ดีกว่าเธอ...แต่ทำไม ฉันถึงเป็นได้แค่ตัวสำรอง ฮือๆๆๆๆ”
เสียงฝีเท้าเดินเหยียบย่ำเข้ามา ดงแฮก้มหน้าหลุบต่ำมองพื้น ก่อนที่จะรับรู้สัมผัสที่นั่งลงข้างๆ เสียงหายใจรวยรินของคนทั้งสองกำลังดังแข่งกัน
“ ไม่เสียใจหรอ ”
เสียงหวานเอ่ยถาม ดงแฮเงยหน้ามองเธอ ใบหน้าสวยส่งยิ้มหวานมาให้เค้าอย่างจริงใจ
“ ไม่หรอก เจสสิก้าทำถูกต้องแล้ว ”
“ เสียดายมั้ย ”
“ ไม่อยู่ดี ฉันไม่ได้รักเค้า ”
“ แล้วคนที่นายรักคือใครหล่ะ ”
ชายหนุ่มทำหน้าเย็นชาก่อนจะหันมาจ้องหน้าที่ดูซุกซนอีกครั้ง
“ ทำไมฉันต้องบอกเธอ ”
“ ก็อยากรุ้ แล้วใครหล่ะ คนที่นายรัก ดงแฮ ”
“ ผู้หญิงคนที่ฉันรัก เป็นเจ้าของทะเลสาปแห่งนี้ เราเจอกันที่นี่ ”
“555+ นี่มันทะเลสาปสาธารณะน่ะ นายพูดให้มีความจริงหน่อยสิ”
“ ฉันพูดความจริง ผู้หญิงคนนี้เปรียบเสมือนสายน้ำที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ ฉันรักเค้าแต่เค้าไม่รักฉัน ฉันมองเค้าแต่เค้าไม่มองฉัน ถ้าหากฉันรู้ตัวเร้วกว่านี้ แล้วบอกเค้าไปตั้งแต่วันนั้น เจ้าสาวของฉันในวันนี้คงม่ใช่เจสสิก้า ”
ดงแฮเอ่ยเสียงเศร้า เหม่อมองไปยังสายน้ำกว้างที่มีแสงจันทร์สาดส่องสวยงาม คนที่นั่งฟังฝืนยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ สายน้ำยังไงก้ไม่มีวันไหลกลับ นายเข้าใจถูกแล้ว นายผิดที่รู้ตัวช้าไป ฉันสงสารนายจริงๆ ขอให้นายสมหวังกับรักน่ะ ”
พูดจบเธอก็เดินากไปช้าๆ ดงแฮมองตามร่างระหง จนร่างเธอหายลับไป น้ำตาที่พยายามกลั้นเสมอเมื่ออยู่ใกล้เธอ ค่อยๆไหลอาบแก้มใสของเค้า
“ ถ้าฉันย้อนเวลาได้ ฉันเลือกที่จะทำตามใจตนเอง ไม่ใช่ทำตามความคิดที่ห่วงความรู้สึกของเธออยู่เสมอ ถ้าฉันรุ้ว่าห่วงแล้วเสียเธอไป ฉันเลือกที่จะรักเธอแบบเปิดเผย ไม่ใช่รักเพียงแค่แอบมองห่างๆ ”
ชายหนุ่มเอ่ย ก่อนจะเหม่อมองสายน้ำอย่างโดดเดี่ยว
“ นี่นายปล่อยน่ะ ไอ้คยู ปล่อยฉัน ”
ยุนอาสะบัดมือออกจากคนที่ถือวิสาสะลากเธอมา เธอเกือบจะถามแล้วว่าพ่อเธอเป็นใคร แต่นี่ ถูกคนที่เธอเกลียดที่สุดลากออกมา หญิงสาวมองหน้าเค้าอย่างโมโห ก่อจะสะบัดหน้าเดินจะกลับเข้างาน แต่มือเล็กของเธอยังถูกคนร่างสูงคว้าไปอีก แล้วผลักร่างบอบบางของเอพิงกับรถ โดยเค้าเอามือค้ำไว้ทั้งสองข้าง
“ หยุดบ้าได้แล้ว ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่านั่นแม่ของเธอ ไปตวาดใส่หน้ามันถูกหรือไง”
“ เหอะๆๆ แม่งั้นหรอ แม่ฉันตายไปเกือบ 20 ปีแล้ว เค้าตายไปพร้อมกับพ่อของฉัน ”
ยุนอาจ้องหน้าเค้านิ่ง ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากัน ยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง
“ เธอยอมรับความจริงซะที ว่าเธอเป็นลูกไม่มีพ่อ เลิกโทษแม่ตนเองได้แล้ว ”
“ ใช่สิ ฉันไม่มีพ่อนี่ หึ ฉันโตมาพร้อมกับความร่ำรวยหรูเริ่ด ฉันโตขึ้นมาไม่มีแม่อยุ่ข้างๆมีแต่คุณแทยอน แล้วไง นายมีสิทธิ์อะไรมาต่อว่าฉัน คนรักก็ไม่ใช่ นายมันก็แค่คนรู้จักเท่านั้น จำไว้ด้วย ”
ยุนอาตวาดลั่น น้ำตาพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง มือเล็กผลักร่างคยูออกไป แต่เค้าฝืนตัวไว้ บีบแขนเธอแน่นตนมันขึ้นรอยแดง
“ คนรุ้จักงั้นหรอ เหอะ เธอแน่ใจหรอยุนอา เราสองคนไปเกินคำว่าคนรักแล้วนี่ รู้ตัวไว้ซะบ้าง หรือต้องให้ฉันทวนความจำให้เธอ เธอถึงได้เข้าใจสักที ”
ใบหน้าหล่อคมคายก้มลงฝังจมูกโด่งลงบนซอกคอขาวนวลเนียน และดูเหมือนจะทำมากกว่านั้น เมื่อร่างของเค้าโถมทับไปกดร่างบางให้ติดไว้กับรถ ก่อนที่มือปลาหมึกคู่แกร่งของเค้า สอดแทรกเข้าไปในกระโปรงชุดสวยก่อน
จะเลิกมันขึ้นมา เผยให้เห็น ท่อนขาเรียวสวย ขาวผ่องนวลเนียนละเอียด ยิ่งปรากฎท่ามกลางแสงจันทร์ก็ยิ่งผ่องใส ทำให้คนที่กำลังสัมผัสมันถึงกับกำลังจะบ้าคลั่งเพราะความต้องการคนตรงหน้ามากมาย ใบหน้าสวยย่นคิ้วไม่พอใจ มือเล็กคว้าสะเปะสปะ พยายามผลักร่างคนตัวใหญ่ออกจากตัว
“ ปล่อยน่ะ...อะ.. ไอ้โรคจิต ...อ๊า ”
ยุนอาสะดุ้ง เมื่อริมปากร้อน ลิ้นสากำลังโลมเลีย ลงมาถึงเนินอกคู่สวย ที่มีชุดปกปิดอยุ่ แต่เค้ากลับลูบไล้มือแกร่งไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าพร้อมกับปลดชุดเธอจนมันหลุดออก ร่างเพียวบางสั่นเทิ้ม แม้เธอจะพยายามฝืนยังไง แต่ทำไมร่างกายเธอทรยศเธออย่างนี้ ทำไมต้องเคลิบเคลิ้มไปกับบทรักที่กำลังจะพาความเจ็บปวดมาสู่เธอด้วย
‘ พี่ค่ะ หยุดเล่นเกมส์ได้แล้วสนใจฉันบ้างสิ ’
หญิงสาวใบหน้าสวยสด ราวนางฟ้า จมูกรั้นเชิดขึ้นแสดงความเอาแต่ใจ ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ ภายใต้กลุ่มผมนุ่มตรงยาวสยาย ถึงกลางหลัง และเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ เมื่อได้ยลโฉมเธอ ดวงตากลมโต กำลังแสดงความไม่พอใจ นั่งมอคนข้างๆที่ชวนเธอมาบ้าน แล้วมัวแต่สนใจเกมส์โดยไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย
‘ อะไรอีกหล่ะยุนอา ฉันกำลังเล่นเกมส์อยุ่น่ะ อย่าขัดสิ ’
‘ แต่พี่นั่งเล่นมันมา 2 ชั่วโมงแล้วน่ะค่ะ พี่ไม่สนใจฉันเลย ’
‘ ถ้าไม่พอใจก็กลับไปสิ ’
ชายหนุ่มที่มีรูปร่างใบหน้า เรียวได้รูป จมูกโด่งพองาม ดวงตาเรียวสวยฉายแววเย็นชาตามฉบับหนุ่มขี้เบื่อง่าย หันมามองแฟนสาวคนสวยของเค้าอย่างเบื่อหน่าย มือเรียววางเกมส์ลง ก่อนจะเดินไปหยิบของกินในตู้แย็น โดยไม่สนใจความรู้สึกคนที่ฟังเลยแม้แต่น้อย คนที่ได้ฟังถึงกับใจเสีย มือเรียวสวยคว้ากระเป๋าของเธอเดินเชิดไปที่ประตู ก่อนจะหันมามองใบหน้าคนร่างสูง ด้วยแววตาเจ็บปวด
‘ เรายังเป็นแฟนกันอยุ่ใช่มั้ยค่ะ พี่ยังอยากมีฉันเป็นแฟนอยุ่มั้ย ’
‘ ถามอะไรโง่ๆ ฉันกับเธอก็เป็นแฟนกันอยู่ไม่ใช่หรือไง ’
‘ ฮึก....แล้วทำไมไม่เปิดเผยสถานะ ความสัมพันธ์ของเรา พี่จะปกปิดคนอื่นทำไมกัน รู้มั้ย ตอนนี้ฉันรุ้สึกว่า ตอนฉันอยู่กับพี่ ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ฮึก...พี่ไม่เคยสนใจฉันเลย เวลาอยุ่ต่อ้นาเพื่อนๆ ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน แต่พี่กลับมาดีกลับฉันตอนลับหลัง แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าฉันยังอยุ่คนเดียวอยุ่ดี ถ้าหากพี่ยังยืนยันว่าฉันเป็นแฟนของพี่อยู่ ช่วยทำให้ฉันแน่ใจได้มั้ยค่ะ ฮึก.....ช่วยทำเหมือนฉันเป็นคนที่พี่รักอย่างแท้จริง ....’
ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากัน พยายามกลั้นสะอื้นไม่ให้ได้ยิน แต่น้ำตากลับรินไหลออกจากดวงตากลมโตคู่นั้นเสียแล้ว หญิงสาวมองหน้าคนรักอย่างเสียใจและมีความหวังกับคำตอบที่จะได้ยิน ตอนนี้เธออัดอั้นและรุ้สึกอย่างระบายออกมาให้หมด ร่างบางถูกคนร่างสูงคว้าไปกอดแทนคำตอบที่เธอกำลังจะได้รับ ใบหน้าสวยซบลงบนไหล่แกร่ง มือเรียวที่ถือกระเป๋า ปล่อยกระเป๋าให้หล่นลงไป ก่อนจะยกขึ้นกอดคนร่างหนาแน่น
‘ ฉันรักเธอ ยุนอา รักเธอคนเดียว ’
‘ ฮือๆๆๆ งั้นก็บอกคนอื่นเรื่องของเราสิค่ะ ฮึก.....ฉันไม่อยากหลบๆซ่อนๆอีกแล้ว ฮือๆ ’
คยูไม่ตอบ ผละออกจาร่างงาม มือหนายกขึ้นเช็ดน้ำตาให้จากดวงหน้าสวย ก่อนที่มือทั้งสองจะประคองหน้าเธอไว้ ใบหน้าชายหนุ่มค่อยโน้มเข้าหาเธอช้าๆเหมือนต้องมนต์สะกด ริมฝีปากหนาค่อยๆสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มที่สั่นระริกเพราะกำลังกลั้นเสียงสะอื้นอยู่ เมื่อริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกัน ชายหนุ่มๆค่อยๆขยับริมฝีปากตนเองช้าๆ ลิ้นสากค่อยๆยื่นออกไปเข้าไปในโพรงปากเล็กของเธอ ก่อนที่จะค่อยๆตวัดรัดลิ้นนุ่ม ที่ดูเหมือนจะสั่นกลัว พยายามบ่ายเบี่ยงลิ้นของเขา
ก่อนที่จะแปลเปลี่ยนเป็นตอบรับเค้าอย่างไร้เดียงสา จูบที่เคยอ่อนโยนและหอมหวานก็ค่อยๆทวีคูณความรุนแรงแรงขึ้นเป็นโหยหาแทน มือแกร่งปล่อยมือจากดวงหน้าเล็ก ก่อนที่จะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักเรียนเธอออก เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีหวาน พร้อมกับอกอวบอิ่มที่ซ่อนรูปอยู่นาน เค้าถอดมันออกจาร่างเธออย่างง่ายดาย ชายหนุ่มถอนจูบและมอง เรือนร่างขาวผ่องงดงามที่แท้จริงของยุนอาปรากฎให้เห็นสู่สายตาเรียว ที่กำลังมองเหมือนกำลังจะกลืนกิน ยุนอาหน้าแดง เอามือปกปิดร่างกาย
‘ เอ่อ...ฉันกลับก่อนดีกว่า ’
ยุนอาเอ่ย รีบคว้าเสื้อตนเองจากเค้ากลับมา แต่เค้ากลับเขี้ยงมันทิ้งไป ผลักร่างเพรียวสวยของเธอลงบนเตียงนุ่ม พร้อมกับร่างหนาลงทับบนร่างเธอ
‘ พี่ค่ะ ปล่อยฉันเถอะ...ฉันจะกลับบ้าน ..เราไม่สมควรมาทำอะไรแบบนี้น่ะค่ะ ’
‘ ไหนว่าเธอรักฉันไง แล้วทำไมถึงปฎิเสธ ’
‘ ฉันยังไม่พร้อม และพี่เองก็คงไม่พร้อม.....เราอายุแค่ 18 เอง ’
‘ ใครว่าฉันไม่พร้อมม เธอจะรู้ดีกว่าฉันได้ไงยุนอา ’
‘ ถ้าพี่พร้อม ฮึก...พี่คงไม่ปิดบังเรื่องที่เราคบกันหรอกค่ะ ....เวลาฉันพูดเรื่องนี้ทีไร พี่จะบ่ายเบี่ยงฉันตลอด .....ถ้ายังไม่พร้อมที่จะมีฉัน ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก ไอ้คยูบ้า’
ยุนอาโพร่งออกมา น้ำตาก็พาลจะไหลอีก ดวงหน้าสวยหันหน้าหนีเค้าอย่างอดกลั้น แต่เธอไม่รุ้ว่าเธอกำลังเปิดโอกาสให้คนบนร่างมากมายแค่ไหน ชายหนุ่มหน้าถอดสี รุ้สึกผิด ใช่ เค้าอาจยังไม่พร้อมที่จะเปิดเผยเรื่องนี้กับใคร
เค้ายังอยากมีอิสระ แต่เค้าก็ตอบได้เต็มปากเช่นกัน ว่าผู้หญิงตรงหน้าเค้าจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้าจะรักและอยากใช้ชีวิตคู่ด้วยเช่นกัน
‘ ฉันขอโทษ...ยุนอา แต่ฉันรักเธอคนเดียวจริงๆน่ะ ขอเวลาฉันหน่อยได้มั้ย ’
‘เวลา เวลางั้นหรอ ฮึก พี่ขอฉันมามากแล้ว พี่ขอคำๆนี้ฉันมากมากแล้ว พอที ...ฮึก ถ้าพี่ทำให้ฉันไม่ได้ เราก็ควรเลิกกัน ’
ยุนอาหันกลับมามองหน้าคนที่อยุ่ใกล้ แขนเล็กยันอกเค้าไว้แล้วผลักออก เวลางั้นหรอ สำหรับพี่คงไม่เคยพอสิน่ะ
‘ ไม่ เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว ยุนอา ฉันรักเธอ’
‘ พี่อย่าพูดคำว่ารั.....อุ๊บ ’
ยังไม่ทันที่ริมฝีปากอวบอิ่มจะเอ่ยขึ้นต่อ ก็ถูกริมฝีปากร้อนของคนบนร่างทาบทับลงมา และบดขยี้มันอย่างรุนแรง จนอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว มือหนา กระชากกระโปรงตัวสั้นออก และบทเรียนรักอันร้อนแรง ที่คนที่เธอรักที่สุดกำลังเริ่มขึ้น โดยไม่รู้จุดสิ้นสุด
ภาพนั้นยังฉายชัดในหัวยุนอา ภาพที่เธอลบมันออกไปหมดแล้ว แต่นี่มันกำลังจะกลับมาหาเธออีกครั้ง เหตุการณ์ที่เธอเกลียดที่สุด กำลังมาเยือนเธออีกครั้ง ดวงหน้าสวยยับย่นด้วยความเจ็บ เมื่อคนตรงหน้าสอดนิ้วมือเข้าไปในจุดอ่อนไหวของเธอ และกำลังขยับมันเข้าออกโดยไม่สนใจความรู้สึกเธอแม้แต่น้อย แถมตัวเค้ายังดื่มด่ำกลืนกินอกคุ่งามเธออยุ่
“กรี๊ด...ฮึก..ปล่อยน่ะ เอามือสกปรกนายออกไป ฮึก...เอามันออกไปไง ”
หญิงสาวดิ้นพร่าน มือเล็กจับกลุ่มผมเข้าและขยุ้มทึ้งมันขึ้น ออย่างแรง
“ โอ๊ยยย ฉันเจ็บน่ะ ”
เผียะ! เผียะ ! มือเรียวของยุนอาฟาดไปที่ใบหน้าคยูอย่างแรง ขาเรียวยกขึ้นถีบร่างเค้าออกไป จากตัว ยุนอาปล่อยโฮออกมา ร่างงามทรุดตัวลงนั่งชันเข่ากอดตนเองไว้ พยายามคว้าชุดมาใส่ไว้ตามเดิม ดวงหน้าสวยก้มลงซบกับฝ่ามือ ไม่มองหน้าคยู
"สะใจนายแล้วใช่มั้ย นายสนุกงั้นหรอ ที่เล่นตลกกับฉันน่ะ นายปั่วหัวทุกคนเน นายทำให้ผู้หญิงหลายๆคนหลงรัก นายมีความสุขสิน่ะ เหอะ รักฉันคนเดียวงั้นหรอ นายพูดได้ไม่อายปาก ถ้านายรักฉัน ฮึก แล้วทำไมเมื่อก่อนที่เราคบกัน นายถึงไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ของเรา นายทำร้ายจิตใจฉัน นายเอาหัวใจฉันไปทิ้งๆขว้างๆอย่างไม่แยแส.......ฮึก..ฮือๆๆๆ "
คยูฮยอนนิ่งไปชั่วขณะ มองเรือนร่างสวยที่กำลังสะอื้นตัวโยนอยู่ตรงหน้า ขาเรียวค่อยๆก้าวมาหยุดตรงหน้าเธอ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งย่อเข่า
“ ทำไม ทำไม ....เธอเกลียดฉันขนาดนั้นเลยใช่มั้ยยุนอา ”
“ ฮือ ฮือๆๆ ”
ยุนอายังซบหน้าลงร้องไห้ต่อไป คยูสีนหาสลดอย่างเศร้าใจ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปคว้าร่างสวยมากอดแน่น จนร่างเธเซมาซบลงที่อกแกร่ง แม้จะถูกขัดขืน แต่เค้าก็ยังตระกองกอดร่างบางต่อไป
“ ขอโทษ....ฉันจะไม่ทำร้ายเธอแล้วอย่าร้องน่ะ ...ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ ”
“ ฮือๆๆ ฮึก....คนเลว ”
อย่าเอ่ยคำนี้อีกเลยยุนอา แค่เธอปฎิเสธความรักของฉัน แค่นี้ฉันก็เจ็บปวดมากพอแล้ว คยูยังคงกอดร่างเธออยู่ตรงนั้น อยุ่นาน จนคนในอ้อมกอดร้องไห้หมดแรงไป ชายหนุ่มมองคนในอ้อมกอด น้ำตาท่กลั้นไว้นานไหลหยดลงบนแก้มใสของเธอ มือเรียวยกขึ้นเช็ดมันออกให้
“ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอคนเดียวจริงๆน่ะยุนอา...ไม่ว่ายังไงฉันก็ปล่อยเธอให้เป็นของคนอื่นไม่ได้จริง ฉันเลวก็เพราะเธอน่ะ ”
คยูฮยอนพายุนอากลับมาบ้าน จัดให้เธอนอนในท่าสบาย มือหนาเลิกผ่าห่มขึ้นมาห่มร่างให้เธอ ก่อนจะก้มลงจุมพิตหน้าผากมนต์
“ ฝันดีน่ะ คนดีของฉัน ”
จากนั้นเค้าก็ปิดไฟให้ แล้วเปิดประตูออกมา คยุสะดุ้งมเอมาปะทะกับร่างงามที่หน้าห้อง เค้ารีบปิดประตูทันที ซอฮญอนมองคนในห้อง ก่อนจะหันมามองหน้าพี่ชายตนเอง
“ แล้วพี่จะนอนที่ไหนค่ะ ”
“ คงนอนที่โซฟาด้านล่าง ”
“ ไปนอนห้องซอก็ได้ค่ะ เตียงซอกว้างพอให้พี่นอนด้วยได้”
พบกันตอนหน้าจร้า คยูซอ
" ในเมื่อ ฉันก้าวล้ำเส้นคำว่าพี่น้อง ฉันก็ขอทำในสิ่งที่หัวใจตนเองต้องการ ฉันรักพี่ค่ะ ไม่ใช่รักแบบพี่น้อง แต่ฉันรักแบบคนรัก พี่คยูฮยอน ถ้าพี่ยังยืนยันว่ายังรักพี่ยุนอาอยุ่ ฉันก็ขอเป็นคนสำรองของพี่ก็แล้วกัน เพราะฉันรักพี่ยุนอามากเหมือนกัน ฉันไม่อยากแย่งๆของใคร "
SPlus 
ความคิดเห็น