คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แพ้แล้วพาล...................100%
“สงสัยจะไม่ได้ครับคุณคยูฮยอน ”
คิบอมยืนตีหน้าขรึม เข้ามาคว้าข้อมือยุนอาไป ยุนอายิ้มเยาะ เดินมาหลบหลังคิบอม คยูฮยอนมองอย่างไม่พอใจ
“ คุณคิบอม ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม ...ผมเป็นเจ้านายสั่งอะไรยุนอาก็ต้องทำรวมถึงคุณด้วย ”
“ แต่ผมรับใช้คุณยุนอาคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับผมครับ ”
“ นี่คุณคิบอมมันจะมากไปแล้วน่ะ ”
“ ไม่มากไปหรอก นายคิบอมพูดถูก โชคดีน่ะจ้ะ ท่านประธานคนใหม่ ไปกันเถอะคิบอม ซีวอนคงรอฉันที่ห้องเสื้อแล้ว ”
“ เชิญครับคุณหนุอิมยุนอา ”
ยุนอาเชิดใส่คยู ก่อนจะเดินตามคิบอมไปที่รถทันที คยูฮยอนกำมือแน่น มองรถที่แล่นออกไปเรื่อยๆ ชายหนุ่มแค้นใจ ก่อจะโทรหาน้องสาวตนเองทันที
“ ฮัลโหล น้องซอ แต่งตัวสวยเร็วเข้า....พี่จะไปรับไปงานแต่งเจสสิก้า เซ็กซี่ได้ยิ่งดี”
ชายหนุ่มพูดรวดเดียว ก่อนจะเดินไปปที่รถเฟอร์ร่ารี่สีเพลิงของตนเอง รีบขึ้นนั่งในรถ กระชากเกียร์รถออกอย่างรวดเร็ว
ที่บริษัทเจอร์วารี่ ที่ออกแบบเครื่องเพชรนำออกขายสู่ท้องตลาด หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเซ็กซี่และเย้ายวน ในชุดเดรสลายดอกไม้สีขาวสะอาดตา ใบหน้าสวยยับย่นไปด้วยความตึงเครียด มือเรียวสวยวาดร่างออกแบบเครื่องเพชรชุดใหม่ด้วยตนเอง แต่ด้วยการที่เธอไม่ได้เรียนจบด้านการออกแบบมา เลยทำให้งานที่เธอบริหารนี่ยากพอสมควร
“โอ๊ยยยยยยยย น่าเบื่อๆๆๆๆ ”
ริมฝีปากสวยเอ่ยบ่นเป็นรอบที่ล้านรอบสำหรับชายหนุ่ม มือหนารีบค้าตะกร้าที่เต็มไปด้วยกระดาษที่ถูดเธอขยำ ชู รอคนตรงหน้าขว้างมันมาหาเค้าอีก เป็นไปตามคาด เมื่อระดาษที่อยู่ในแป้นวาดถูกกระชากและขยำเป็นก้อนปามาทางตัวเค้า มือเรียวรีบชูตะกร้าไปรับทันที
“ แผ่นที่ 100 ครับคุณหนูยูริ ”
“ ว่าไงน่ะ 100 แล้วหรอ งั้นก็เลิก ไม่ทำมันแล้วยากๆๆๆๆ ”
หญิงสาวหน้ามุ่ยเอ่ยบ่น ถอดแว่นตาออก บิดขี้เกียจ
“ ไม่ได้ครับ ในเมื่อคุณหนูยูลยังร่างแบบเพชรชุดใหม่ไม่ได้ ผมก็ไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น”
“ นี่นายมีสิทธิ์มาสั่งอะไรฉันย่ะ ฉันเป็นเจ้านายนายน่ะ นายต่างด้าว ”
“ ต่างด้าว ..ถ้าคุณยูลพูดแบบนี้อีก ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้วน่ะครับ ”
ยูริแค่นหัวเราะ เมื่อฟังคำพูดของชายหนุ่ม หญิงสาวลุกขึ้น เดินมานั่งบนโต๊ะของ
ฮันกยอง ขาเรียวนวลเนียนยกขึ้นไขว่ห้าง เพื่อยั่วคนตรงหน้า ดวงหน้าสวยเผยรอยยิ้ม ก้มลงจับใบหน้าหล่อคมคายเข้ามาใกล้ๆ ฮันกยองตีหน้านิ่ง พยายามไม่แสดงความรู้สึก
“ ทำไม นายจะทำอะไรฉันหรอ ”
“ ได้โปรดเอาหน้าของคุณออกไปจากตัวผมเถอะครับ ”
“หึ..ทำไม กลัวหรอ ”
“เปล่าครับ ผมพิศวาสคุณไม่ลงต่างหาก
”
หญิงสาวถึงกับหน้าเสีย ปล่อยมือจากหน้าเค้าอย่างหงุดหงิด
“ นายมันปากเสีย ฉันสวยขนาดนี้ เหอะ อย่างว่า ฉันสวย ฉันเซ็กซี่ขนาดนี้ นายคงไม่สนใจฉันหรอก เพราะนายชอบกินโคแก่นี่ เหอะ ”
“ คุณยูล หยุดพูดพาดพิงถึงผู้มีพระคุณของคุณได้แล้ว ”
ฮันเกิงตวาดลั่นอย่างโมโห แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน ยูริมองแล้วยิ้มเยาะ เดินไปนั่งที่ตนเอง
“ ทำไม ฉันพูดความจริงแล้วรับไม่ได้หรอ ก็นายพิศวาสแม่ของฉันนี่
เห็นจ้องจะจับอยู่นาน”
“ คุณยูริ ”
“ ฮ้าววว ง่วงจัง ขอกาแฟแก้วหนึ่ง เร็วๆ ”
“นี่คุณ...”
“ อยากถูกไล่ออกเรอะ ”
“ เธอ ”
“ โทรไปฟ้องคุณแทดีกว่า ”
“ ก็ได้ รอสักครุ่น่ะ...ครับ ฮึ่ย ”
ฮันเกิงทำท่าหงุดหงิด ก่อนจะคว้าแก้วกาแฟ แล้วเดินออกไป ยูริเหยียดยิ้ม ก่อนจะคว้ากระเป๋าตนเอง แล้วเปิดประตูเดินออกไป ผ่านหน้าฮันเกิงที่รินน้ำร้อนอยู่ ชายหนุ่มชะงัก หันมองเธอ
“ นี่คุณยูล คุณจะไปไหน ”
“ ไปงานแต่งของเจสสิก้า ถ้านายไม่ไป ก็เชิญชงกาแฟต่อไปเถอะ ”
“ เฮ้ยยย รอผมด้วย ”
ฮันเกิงวางแก้ว ก่อนจะรีบวิ่งตามร่างระหงไป
เจสสิก้าอยู่ในชุดเจ้าสาวฟูฟ่องสวยราวเจ้าหญิง หญิงสาวดูรื่นเริงผิดกับวันหมั้น มีแต่เจ้าบ่าวอย่างดงแฮที่ยืนทำหน้าอมทุกข์อยุ่ ทั้ง 2 ยืนรับแขกที่หน้างาน งานแต่งถูกจัดแบบเรียบง่าย ท่ามกลาง ทะเลสาปขนาดใหญ่ข้างหน้า ตามความต้องการของเจ้าสาว มันเป็นคอนเซ็ปของงานที่เธอได้ไอเดีย จากการเค้าความจริงจากดงแฮมา ว่าที่นี่เป็นที่สำคัญของดงแฮและแฟนสาว
“ ทำไมทำหน้า ไม่มีความสุขหล่ะ เดี๋ยวแฟนนายก็มา นายก็จะเป็นอิสระแล้วน่ะ ”
“ ฉันไม่อยากทำแบบนี้ พ่อแม่ของเราหล่ะ ”
“ หึ ป๊อดจังเลยนายนี่ เอาน่านายอยู่เฉยๆ ฉันจัดการเรื่องนี้เอง ”
“ ถ้าเธอทำลายครอบครัวฉัน ฉันไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้นเด็ดขาดเจสสิก้า ”
“หึ.. ยุนอามาแล้ว ”
เจสสิก้าทำเป็นไม่สนใจ ยิ้มหวาน เมื่อเห็นร่างเพื่อนรักเดินเข้ามา พร้อมกับว่าที่คู่หมั้นอย่างซีวอน ยุนอาอยู่ในชุดเครสสีน้ำเงินคล้องคอ สุดเซ็กซี่ ข้างหลังเว้าลึกจนถึงเอวบาง เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวนวลเนียน ที่ถูกซีวอนคนรักกอดเอวคอดนั้นเดินเข้ามาหาเธอ เจสสิก้าฉีกยิ้มหวาน แม้จะแอบเจ็บอยุ่ลึกๆเมื่อเห็นซีวอนอยู่กับคนอื่น
“ ยุนอา ฉันดีใจจังที่เธอมา นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ”
ว่าที่เจ้าสาวของงานเอ่ยอย่างรื่นเริง คว้าร่างยุนอา ออกจากการเกาะกุมของซีวอนมากอด ยุนอายิ้มหวานกับเพื่อนรัก กอดตอบ ก่อนจะผละออกจากเธอ แล้วยื่นกล่องของขวัญให้
“ ขอให้มีความสุขน่ะ นี่ของขัญจากฉันและพี่ซีวอน พี่เค้าเลือกเองเลยน่ะ ไม่รู้เธอ ชอบมั้ย ”
“ ชอบอยู่แล้วสิ ซีวอนอุตส่าห์เลือกให้ฉันทั้งที ขอบคุณน่ะ ”
“ ไม่เป็นไร ขอให้มีความสุขน่ะครับคุณดงแฮ ”
“ ขอบคุณครับคุณซีวอน เชิญเข้าข้างในงานเลยครับ ”
“ อืม..ไปกันเถอะ ยุนอา ”
***********************************************************************************************
ยุนอาชี้ไปทางแทยอนที่เดินมากับคิบอม ใบหน้าของผู้เป็นแม่ ยังคงงดงามไร้ที่ติเสมอ วันนี้เธออยุ่ในเครสชุดเกาะอกสีขาว ปล่อยผมยาวสยาย เหมือนองค์หญิงตัวน้อยๆ ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ว่าเธอมีลูกแล้ว 2 คน แถมยังโตเป็นสาวสวยสะพรั่งอีกต่างหาก สวยมาก เธออยากเอ่ยคำนี้ แต่ทุกคำเธอกลับต้องกลืนกินไว้คนเดียว ยุนอา ฝืนยิ้มตามมารยาท เพราะคนเยอะแยะ ให้กับแทยอน ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“ เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วสักทีน่ะนู๋เจสสิก้า ”
“ ขอบคุณมากค่ะ คุณแท ”
เจสสิก้ายิ้มรับอย่างนอบน้อม หันไปสะกิด ดงแฮที่ยืนเหม่ออยุ่ บอกให้ขอบคุณ
“ วันนี้คุณแทสวยมากเลยน่ะครับ ขอให้มีความสุขกับงานวันนี้น่ะครับ เชิญด้านในได้เลย ”
“ 55+ เจ้าบ่าวนี้ปากหวานจังเลย ”
“ คุณแท เชิญด้านในครับ ”
คิบอมเอ่ยขัดขึ้นอย่างหงุดหงิด ถือวิสาสะ จูงมือแทยอนเข้าไปข้างใน ยุนอาทำหน้างงมองตาม เมื่อมองกลับมา เห็นยูริ ฮันกยอง และ คนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดจูงมือมากับซอฮยอน ที่ชายหนุ่มสวมแว่นตาดำ ทำให้เอม่สามารถอ่านใจเค้าได้ เดินผ่านหน้าเธอตรงเข้าไปหาคู่บ่าวสาวและอวยพรให้แก่กัน ฮันกยองยิ้มให้เธอ ยุนอาเชิดใส่ คว้าข้อมือซีวอน จูงเข้าไปในงานทันที
“ ทำไมหน้างออีกแล้ว หืม ”
ซีวอนเอ่ยถามคนรัก ช่วงนี้ทำไมอารมณ์ถึงปรวนแปรบ่อย ทั้ง 2 เดินมานั่งตะเดียวกับแทยอนและคิบอม ที่นั่งหน้างอกันทั้ง 2 คน เชิดใส่กันอยู่
“ แค่หงุดหงิดค่ะ เอ่อ.....คุณแท ทำไมคุณถึงขายหุ้นของฉันให้โจวคยูฮยอน ”
ยุนอาหันมาเอ่ยเสียงเข้ม กับแทยอน แทยอนตีสีหน้านิ่ง ดูจริงจังผิดปกติ
“ แค่ผลประโยชน์นิดหน่อย เอาไว้ คุณยุนจะเข้าใจเอง แต่แม่ยืนยันว่าบริษัทนั้นยังเป็นของคุณยุนอยู่ ”
“ เหอะ ผลประโยชน์งั้นหรอ ได้ ฉันจะคอยดู ว่ามันจะเป็นยังไง มันคุ้มหรือเปล่าที่คุณเอาบริษัทของพ่อไปเสี่ยงแบบนั้น ”
“ คุณแทแท ไม่เคยทำอะไรผิดพลาด อยากได้อะไรก็ต้องได้ ”
“ อย่าสะเออะ คิบอม ”
ยุนอาหันไปปรามใส่คิบอม ที่ดูออกหน้าออกตา ซีวอนมองแล้วแค่นหัวเราะ ตักอาหารใส่จานให้เธอ โดยที่เค้ารู้ว่าเธอชอบกินอะไรไม่กินอะไร ทำให้เค้าไม่ถูกคนข้างๆตวาดหรือด่าเลยสักครั้ง
“ สวัสดีค่ะ คุณแท คุณยุน มานานแล้วหรอค่ะ ”
ยูริที่เพิ่งมา เอ่ยอย่างนอบน้อม นั่งลงข้างๆแทยอน โดยมีฮันเกิง คอยปรนนิบัติให้ ชายหนุ่ม ทำท่าจะนั่งลง แต่เสียงของยุนอาก็เอ่ยขึ้นขัดเขาซะก่อน
“ นายไม่มีสิทธิ์ มานั่งร่วมโต๊ะกับเจ้านายคุณฮันเกิง ”
“ แต่คิบอม...”
“ สำหรับคิบอม ฉันยกเว้น เพราะเค้าเป็นเพื่อนรักของคุณแท แต่นายคนนอก ไปยืนไกลๆเลย ”
“ ครับ ”
ฮันเกิงเอ่ย ทำหน้าหงุดหงิด ให้ตายสิ นี่มันแบ่งชนชั้นชัดๆ ฮันเกิงเดินไปหยุดยืนอยุ่ที่โต๊ะอีกด้าน ยืนมองคนเหล่านั้นอย่างอิจฉา คยูฮยอน จูงมือซอฮยอนที่เดินก้มหน้าอยู่ มานั่งที่โต๊ะข้างๆโต๊ะของยุนอาอย่างตั้งใจ เหม่อมองอีกฝ่ายไม่วางตา
“ น้องซอ เป็นอะไรมั้ย ทำไมไม่ค่อยพูด ”
“ เอ่อ ซอเพลียน่ะค่ะ อยากกลับบ้าน แล้วมันก็หนาวด้วย ”
หญิงสาวเอ่ยบอก มือเรียวพยายามปกปิดขาเรียวขาวนวลเนียนของเธอ คยูฮญอนมองดู จริงสิ วันนี้ซอฮยอนใส่ชุดเปิดเนื้อหนังนี่ ชายหนุ่มคิดดังนั้น แล้วถอดสูทสีขาวสะอาดตาให้ คลุมให้ที่ไหล่บาง และคว้าผ้าเช็ดหน้าตนเอง มาปิดขาให้เอ การกระทำของเขาอยู่ในสายตาของคนๆหนึ่งทุกช็อต ใบหน้าสวยมองอย่างปวดใจ ก่อนจะสะบัดหน้ากลับมา หันมาคุยกับคนในโต๊ะต่อ
“ คงพอบรรเทาอกาศหนาวนี้ได้น่ะ ”
“ ค่ะ ขอบคุณพี่ชายน่ะค่ะ ”
ซอฮยอนยิ้มขอบคุณ ก่อนจะเหม่อมองดูทะเลสาปสีมรกตตรงหน้าอย่างชื่นชม
เสียงปรบมือ ทำให้ทุกคนหันไปมอง เมื่อคุ่บ่าวสาวเดินขึ้นเวที โดยยุนอาและซีวอนถูกเชิญขึ้นไปด้วย คยูมองอย่างงงๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำไมยุนอาต้องจูงมือขึ้นไปกับไอ้หน้าหล่อนั่น
“ สวัสดีค่ะ ฉันเจสสิก้า ทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไม คุณยุนอาพื่อนรักของฉันเดินจูงมากับว่าที่คุ่หมั้น เพราะมีเรื่องอะไร เดี๋ยวทั้ง 2 คนจะแจ้งให้รุ้ค่ะ ”
เจสสิก้ายิ้มหวาน ยื่นไมค์ส่งให้ซีวอน สายตาของเธอสื่อถึงอะไร ซีวอนรู้ดี ชายหนุ่มรับไมค์ โดยไม่เงยหน้ามองเธอ ก่อนจะหันมามองแขกในงานที่นั่งฟังกันอย่างใจจดใจจ่อ
“ กระผม ซีวอน ทุกคนอาจจะรุ้กันแล้ว ว่าผมกับคุณยุนอาเป็นว่าที่คุ่หมั้นกัน ซึ่งตอนนี้เพื่อนของเรา อย่างดงแฮและเจสสิก้าก็เข้าสู่พิธีวิวาร์กันแล้ว ผมประกาศไว้ ณ ที่นี้ และขอเชิญแขกทุกๆคน ไปงานแต่งงานของผมและยุนอา ที่จะเกิดขึ้นในเดือนหน้า ..ใช่แล้วครับผมกับยุนอาเราจะแต่งงานกัน ”
คำพูดของทุกคนทำให้แขกในงานถึงกับช็อค รวมถึงคยูฮยอน ที่อึ้งไปชั่วขณะ มองหญิงสาวบนเวที ที่ดูไม่สะทกสะท้าน แถมยังยิ้มให้กับคนอื่นๆอีก เธอจะแต่งงานงั้นหรอ ไม่จริง ก็คุณแทบอกว่า งานแต่งงานระหว่างยุนอากับซีวอนจะไม่เกิดขึ้นนี่ หักหลังฉันเรอะ เหอะ ง่ายไปแล้ว คยูฮยอน ลุกขึ้นยืน ปัดแก้วน้ำให้หล่นลงแตก เพื่อเรียกร้องความสนใจ ให้แขกหันมามองเค้า แทยอนที่นั่งยิ้มพอใจกับผลงานหันมามอง ที่คยู อย่างเคืองๆ
"ยุนอาแต่งงานกับใครไม่ได้ทั้งนั้น เธอเป็นของฉันคนเดียว!!! "
ชายหนุ่มเอ่ยโวยวาย ปราดขึ้นไปบนเวทีเข้าไปคว้าร่างยุนอาที่กำลังถูกสวมกอด จากอ้อมแขนที่ไม่เป็นเค้า ออกมา ยุนอาสะบัดมืออกพัลวัน ความเจ็บที่ถูกบีบที่ข้อมือทำให้เธอถึงกับน้ำตาเล็ด
" พอสักที คยูฮยอน ฉันรักซีวอนไม่ใช่นาย เลิกบ้าได้แล้ว ฮึก "
" แต่เธอรักฉันยุนอา เธอรักฉัน!! ไม่ใช่มัน"
ซีวอนคว้าร่างยุนอากลับมากอดไว้ บนเวทีเริ่มเดือดขึ้นเรื่อยๆ แขกในงานต่างลุกขึ้นกรู มามุงดูกันย่างรวดเร็ว
หญิงสาวน้ำตาไหล ซบหน้าหลงบนอกแกร่งของซีวอน แทยอนยิ้มเยาะ หันไปพยักหน้ารับให้คิบอมและฮันเกิง ทั้งสองพยักหน้ารับรีบไปคว้าตัวคยูฮยอนลากออกมา แต่เค้าไม่ยอม ดิ้นต่อสู้
" ปล่อยฉันน่ะ พวกมึงปล่อย "
" ในเมื่อยุนอาไม่รักนาย จะเสนอหน้าอยู่ทำไมหล่ะ "
" คุณหักหลังผม คุณแทยอน คุณมัวเลวยิ่งกว่าอสรพิษ อีก ปล่อยโว้ยยยยยย"
คยูฮยอนชี้หน้าแทยอน ตวาดลั่นอย่างคนบ้า ซอฮยอน มองร่างพี่ชายที่ถูกจับมัก แทบร้องไห้ วิ่งเข้ามาช่วย
" ซีวอนแต่งงานกับยุนอาไม่ได้น่ะ !!! "
จู่ๆ เสียงหนึ่งก็ตวาดขึ้น ทำให้ทุกคนที่อลหม่านอยุ่ ชะงักกึก หันมามอง
Shala. la
ไม่เม้นน่าจะรู้น่ะ ว่าไรเตอร์จะทำยังไงน่ะ
ความคิดเห็น