Why do I love you ทำไมฉันต้องรักคุณ SJ+SNSD

ลำดับตอนที่ #6 : เริ่มภารกิจ......................

Shala. la



  

        Jessica  

        รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดหยุดที่หน้าสถาบันศัลยกรรมอันดับ 1 ของประเทศ  ขาเรียวงาม

ก้าวลงมาจากรถ หญิงสาวร่างระหงในชุดสูทรัดรูปสีดำกระโปรงสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นขา เรียว

เกรด A   ดวงหน้าสวยแต่งแต้มด้วยสีสด  แพรไหมสีทอง ปล่อยยาวเหยียดตรง  ริมฝีปากบาง

ยิ้มเหยียดมองไปที่ตัวอาคาร

        " เปลี่ยนไปเยอะนี่   8 ปี สำหรับการจากไป  หึ  ฉันนี่แหล่ะจะทำลายมันให้ไม่เหลือชิ้นดี  ไอ้คลีนิคบ้านี่มันต้องไม่มีในแผน ที่ของเกาหลีอีกต่อไป  "

        หญิงสาวเอ่ยเสียงเย็น  หยิบเอกสารงาน แล้วเปิดประตูเดินเข้าไป  พนักงานหน้า

เคาน์เตอร์เห็นเธอ รีบลุกขึ้นต้อนรับกันอย่างพร้อมเพรียง

        "  ยินดีต้อนรับเข้าสู่สถาบันความงามค่ะ  ไม่ทราบว่าต้องการทำอะไรค่ะ"

        " ฉันต้องการพบ เจ้าของที่นี่ "

        "  ตอนนี้ประธานแจจุง ไม่อยู่ค่ะ ไปดูงานที่อเมริกา  ต้องการฝากอะไรไว้มั้ยค่ะ  "

         แจจุง  ชื่อนี้เธอยังจำได้ขึ้นใจ  คนที่ขึ้นชื่อว่าทำลายครอบครัวของเธอ  คนที่ทำให้เธอต้องเป็นเด็กเร่ร่อนจากที่เป็นคุณหนูลูกผู้ดี   คนที่ทำให้เธอต้องสูยเสียทั้งพ่อแล้วแม่  คนที่เธอเกลียดที่สุด

        "  งั้นหรอ  ฉันจะมาสมัครงานเป็นแพทยืศัลยกรรม ของที่นี่ "

        "  เอ่อ..."

        พนักงานทั้ง 3 คน  หันไปซุบซิบเมื่อได้ยินคำตอบของเจสสิก้า  

       "  มีอะไรหรอครับ "

       เสียงชายหนุ่มเอ่ย  เดินมาหยุดที่หน้าเธอ  เขาอยู่ในชุดกาวน์ของหมอ   ใบหน้าหล่อ
 
หันมายิ้มให้เจสสิก้าอย่างเป็นมิตร

        "  คือคนผู้หญิงคนนี้  ต้องการมาสมัคร เป็นหมอศัลยกรรมค่ะ คุณหมอดงแฮ "

        "  หมอศัล   ....เชิญคุณในห้องผมดีกว่าน่ะครับ  ยืนคุยคงไม่ดี "

        ดงแฮเอ่ยกับเธอ  แล้วเดินนำไปที่ห้องทำงานซึ่งอยู่ชั้น 5 ของตึก  เจสสิก้ายิ้มเหยียด เดินตามไปอย่างว่าง่าย  ชายหนุ่มเปิดประตูให้  ร่างบางเดินไปหยุดนั่งที่เก้าอี้ ยื่นซองเอกสารให้เขา  เขารับมาอ่านดุ

         "  นี่คือประวัติของฉัน  ฉันจบแพทย์ศัลมา  แน่นอนว่าฉันไม่เคยมีประสบการณ์ผ่าตัดใบหน้าให้ใครมาก่อน  เพราะไม่มีโรงพยาบาลหรือคลีนิคที่ไหน  ที่จะดีพอจะให้ฉันไปอยู่  แต่ที่นี่เหมาะกับฉัน  "

         "   แล้วจะให้ผมแน่ใจได้ไง  ว่าถ้าผมรับคุณไว้จะไม่ทำงานพลาด "

         ดงแฮเอ่ย ราบเรียบวางเอกสารลง แล้วหันมามองคนตรงหน้าแทน

         "  ฉันจบมหาลัยด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1  ทั้งตรีและโท  แน่นอนว่าสถาบันศัลยกรรมทั้งหลายต้องการตัวฉัน   อ้อ้ถ้าคุณไม่เชื่อใจจะดูผลงานของฉันก็ได้น่ะ  ผู้หญิงที่ต้อนรับพวกนั้น ยังไม่สวยพอ  ให้ฉันผ่าตัดเปลี่ยนใบหน้าให้พวกเขาก็ได้  รับรองผลที่ออกมา ดาราแถวหน้าของวงการบันเทิงยังอาย "

        " 555+  คุณนี่เป็นสาวมั่นจริงๆ  ตกลง  ผมจะให้ผู้หญิงพวกนั้น 1 คนมาทดลองให้คุณผ่าตัดเปลี่ยนใบหน้าให้  แต่ถ้าผลที่ออกมาไม่หน้าพอใจ  คุณน่าจะรู้น่ะว่าต้องเป็นยังไง  ไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้งานอย่างเดียวแต่คุณต้องจ่ายค่าเสียหายให้เขาด้วย "

        "  ได้   หึหึ  แล้วนายต้องรับฉันไว้แน่ "

เจสสิก้ายิ้มเยาะ  ส่งสายตาหวานฉ่ำให้เขา  นายติดกับฉันแล้ว  ลีดงแฮ

          "   ฉันได้......ซีวอน "
       ยูริอเอ่ยออกมา  ทำให้เพื่อนทั้ง 4  เบิกตากว้างด้วยความช็อค  ยูริก็มีสีหน้าเครียดไม่น้อย

เพราะซีวอนเป็นผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า  หาจับตัวยากที่สุด  เขารวยเป็นมหาเศรษฐีพันล้านก็จริง   แต่

ผู้ชายคนนี้แทบไม่ได้ออกงานปรากฎตัวเลยด้วยซ้ำ   มีแต่รูปที่เห็นตามอยู่อินเตอรืเน็ตเท่านั้น

  ตัวจริงไม่มีใครเห็นเลยจรงๆสักคน 

         "  โห   หินน่ะพี่ยูล   ดีน่ะที่พี่ไม่แลกกับฉันน่ะ   ไม่งั้นฉันตายแน่"

         "  เพราะเหตุนี้แหล่ะ  ฉันไม่แลกกับ้ธอ  ฉันต้องการเจอเขาด้วยตนเอง  หึหึ  ทีนี้แหล่ะ  ชเวซีวอนจะไม่ได้มีเพียงชื่อเท่านั้น  ฉันนี่แหล่ะ  จะทำให้เขาปรากฎตัวออกมา " 

         ทั้ง  4  สาวพยักหน้ารับ  บางทีในพวกเธอ 5  คน ยูริดูจะเข้มแข้งและเก่งๆกว่าคนอื่นๆ

บางทียูรออาจทำสำเร็จก็ได้


     ยูริขับรถมาจอดที่น้าบรอษัทชเวกรุ๊ป   หญิงสาวมองดูตึก  30 ชั้นที่ใหญ่โตมาก  

        "  ที่นี่แหล่ะ   ถ้าหากไม่เจอก็ค่อยว่ากันใหม่ "

    หญิงสาวสูดอากาศเพิ่มความมั่นใจ  ก่นอจะเดินเข้าไปในตึก  พนักงานต้อนรับรีบเดินเข้ามาถามไถ่เธอทันที

       "  บริษัทชเวกรุ๊ปยินดีต้อนรับค่ะ  ไม่ทราบว่าต้องการบริการอะไรจากเราค่ะ "

       "   ฉันมาหาคุณชเวซีวอนค่ะ "

    พนักงานสาวทั้ง  2  มีสีหน้าช็อคไม่น้อย  บางทีพวกเธออาจจะไม่เคยเห็นหน้าเจ้านายตนเองเลยด้วยซ้ำ

       "  ท่านรองประธานไม่เคยเข้ามาที่นี่ค่ะ   ส่วนใหญ่ท่านจะไปทำงานต่างประเทศมากกว่า  เราต้องขอโทษคุณด้วย "

       "  ไม่เป็นไรค่ะ  ขอบคุณน่ะค่ะ "

     ยูริเอ่ยตอบด้วยสีหน้าผิดหวังไม่น้อย  เดินออกมา  นี่อย่าบอกน่ะว่าเธอจะพลาดน่ะ  เวลาแค่  99  วัน  ทำไมรู้สึกเหมือนเร็วจังฟ่ะ 

       "  เฮ้อ    ที่ไหนดีหล่ะ   โทรถามหัวหน้าดีกว่า "

    หญิงสาวเดินไปยืนพิงรถยนต์คันหรูหยิบโทรสัพทืขึ้นมากดโทร

       "  ฮัลโหล  หัวหน้า  ฉันยูค่ะ  คือ ฉันมาหาเหยื่อที่บริษัท แล้วปรากฎว่าเเคยเข้าบริษัทเลยด้วยซ้ำ   มีที่ไหนอีกค่ะ  ที่คิดว่าเขาน่าจะอยู่ ..........."

      ไม่ทันที่ยูริจะฟังคำตอย  เมื่อรถยนต์ลีมูซีนคันงาม วิ่งผ่านหน้าเธอ  กำลังจะไปจอดที่หน้า

บริษัท ดวงตาโตเปิดกว้างเมื่อเห็นพนักงานแห่กันมาต้อนรับมากมาย

         "  หัวหน้าแค่นี้ก่อนค่ะ  ไม่จำเป็นแล้ว "

      หญิงสาวกดตัดสายรีบมุ่งหน้าไปยังหน้าบริท พยายามแทรกตัวจากคนอื่นๆให้ไปอยู่ข้างหน้าให้ได้  หึ  กล้าหลอกฉันหรอ  พวกเธอยังไม่รู้จักฉันซะแล้ว  ยูริคิดในใจ  จึงหยุดไม่แทรกตัวเข้าไป  ร่างสูงยาวสง่าางามอยู่ในชุดสุทสีดำสุดหรู ก้าวเท้าลงมายืนหยุดตรงพรมแดง พนักงานทุกคนยิ้มแย้มโค้งคำนับกันอย่างพร้อมเพรียง  วีวอนพยักหน้ารับอย่างเคร่งขึม  จะเดินเข้าบริษัท

        " คุณซีวอน !!! "

       เสียงตะโกนดังลั่นทำให้ทุกคนหยุดนิ่ง  หันกันมามองต้นเหตุของเสียงเพียงตาเดียว ยูริเชิดหน้าขึ้นทุกคนต่างหลีกทางให้  เดินตรงไปยังหน้าซีวอนที่ใมองเธออย่างงๆ

       "  เธอเป็นใคร "

       เขาถามขึ้นอย่างเสียงเย็น  ยูริยิ้มเยาะ  ก่อนจะก้มหน้าลง  และเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตาทุกคนมองกันอย่างตกใจ   ว่ายัยนี่กำลังเล่นละครอะไรยุ่

       "  ฮึก   ทำไมคุณพูดแบบนี้  ไหนบอกว่ารักฉันนักหนาไง  ฮือ  แล้วทำไม  ทำไมคุณถึงไม่ไปหาฉันอีก  ฉันรอคุณอยู่ที่บาร์ทุกคน  ฮือๆ"

       เหล่าพนักงานพากันช็อค กับสิ่งที่ฟัง  ไม่อยากเชื่อว่าเจ้านายตนเองจะไปใช้บริการที่บาร์ 

หญิงสาวยิ้มในใจร้องไห้หนักขึ้น   ซีวอนทำหน้าเย็นชา  แววตากำลังแข็งกร้าวสั่นระริก  แต่ทำ

ใจเย็นไว้

           "  คุณพูดอะไรผมไม่รู้เรื่อง   เชิญคุณไปหาคนที่คุณตามหาที่อื่นเถอะ "

           "  ฮึก  ทำไมคุณพูดแบบนี้ค่ะซีวอน  ใช่สิ  ผู้ชายไอ้ตอนที่ต้องการตัวน่ะพูดดีอย่างนู้นอย่างนี้  แต่พอได้แล้วไม่รับผิดชอบ  ฮึก...ฉันเข้าใจคุณหรอกน่ะ   ฉันก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้  ถ้าหากคุณไม่ไข่แล้วทิ้งไว้ให้กับฉัน  ฉันท้อง  ได้ยินมั้ย  ฮือ  คุณทำฉันท้องชเวซีวอน "


    OoO  สีหน้าของคนอื่นๆช็อคกันรอบสอง และพากันซุบซิบเสียงดัง  ซีวอนเริ่มทำหน้า

หงุดหงิด คว้ามือยูริอย่างรวดเร็ว  ลากเธอเดินออกมาผลักร่างบางเข้าไปในรถตามด้วย
ร่างของตน 

ปัง 

ชายหนุ่มปิดประตูเสียงดัง  รีบสั่งออกรถทันที 

         "  เอาหล่ะ   เรามาคุยกันให้รู้แจ้งดีกว่า "

      ซีวอนหันมาถามยูริ  ตอนนี้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป  เหมือนกับจะฆ่าคนได้เลยตอนนี้  หญิงสาวสะบัดมืออก  ก่อนจะเช็ดน้ำตาทิ้งเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานให้กับเขาแทน

         "  ค่ะ  คุณซีวอน "

         "ผมคิดว่าผมไม่รู้จักคุณ  แล้วคุณไปประกาศแบบนั้นต่อหน้าพนักงานผมได้ไง  คุณทำบ้าอะไรอยู่  !!! "

         "555+  ฉันกำลังพูดความจริง  คุณทำฉันท้องจริงๆน่ะซีวอน  อย่าบอกว่าคุณจะไม่รับ

ผิดชอบฉันน่ะ   พนักงานคุณรู้หมดแล้วน่ะ  อะไรจะเกิดขึ้นถ้าคุณไม่รับผิดชอบฉัน  คุณน่าจะรู้

น่ะ "

         "  แต่ผมไม่รู้จักคุณ   แล้วผมไปคุณท้องได้ไง   อย่ามาโกหกผมดีกว่า ต้องการเงินหล่ะสิ  เท่าไรว่ามา พวกขอทาน ชิ "

         "  ขอทานงั้นหรอ   หึหึ   ได้ท่างั้นขอทานคนนี้จะเปิดโปงคุณให้หมด   หลักฐานที่คุณนอนกับฉันก็มี อัพโหลดอินเตอร์เน็ตดีมั้ย "

       ชายหนุ่มตาโต   คิดหนัก  ใช่ว่าเขาจะไม่เคยใช้บริการผู้หญิง  แต่เขาจำได้ว่าเขาไม่เคยนอนกับผู้หญิงตรงหน้าแม้แต่ครั้งเดียว  แต่ถ้าหากเป็นเรื่องจริง  บริษัทและงานขอเขาคงจบแน่

        "  เธอต้องการอะไร  ในการปิดปากเรื่องนี้ อยากได้เงินเท่าไรหล่ะ  100 ล้านพอมั้ย"

        "  ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ  ฉันต้องการพ่อของลูกฉัน "

        "  ว่าไงน่ะ  ฉันทำไม่ได้หรอก   จริงอยู่ผมอาจจะนอนกับคุณก็ได้  แต่ลูกในท้องของคุณไม่ใช่ของผมแน่  เพราะผมป้องกัน"

        "  ไม่รู้สิค่ะ   ฉันรู้ดีว่าลูกใคร  ฉันไม่ต้องการคุณแล้วก็ได้  คลิปนี่คงขายได้มากกว่า 100 ล้านมั้ง "

       "  ต้องการอะไรว่ามา "
       "  แต่งงาน  ไม่จดทะเบียนก็ได้  แต่ต้องใหญ่โตให้สมฐานะของคุณ "
       " นี่เธอ ! ..........."

 

    

    หญิงสาวมองบ้านหลังโตที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงนี้  บ้านที่เธอเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง  บ้านที่

เธอไม่อยากมาเหยียบมันอีก   แต่ทำไมฟ้าถึงเล่นตลก  ให้เธอกลับมาที่นี่อีกครั้ง

            "  เฮ้อ  ...เอาว่ะยัยยุนอา  ตายเป็นตาย "

ติ้งน่อง 

      มือเรียวงามเอื้อมไปกดกริ่งหน้าบ้าน  พลันประตูรั้วก็เปิดอัตโนมัติ  ขาเรียวงามในชุดเครส

พอดีตัวสั้นเหนือเข่า ก้าวเดินเข้าไปในตัวบ้าน แต่หญิงสาวกลับไปเหยียบสายยางรถน้ำต้นไม้

เข้าทำให้สายมันมุ่งฉีดมาที่ใบหน้าเธอแทน

           "  กรี๊ดดด   ไอ้น้ำบ้า  เปียกหมดเลย "

     ดวงหน้าสวยฉายแววไม่พอใจ  มือบางเช็ดหน้าเช็ดตาที่เปียกน้ำ รวบผมที่ดัดลอนยาวสยาย

สีเพลิงขึ้นเป็นหางม้า 

          "  เอะอะ  อะไรกัน  เธอเป็นใคร "

   แม่บ้านที่นี่เดินออกมา โวยวายใส่เธอ  ยุนอาทำห้นาไม่พอใจหันไปมองหน้าผู้มาใหม่

          "  อ้อ   สวัสดีค่ะ  ฉันมาสมัครงานตามที่รับสมัครไว้ค่ะ "

          "  ไม่ได้รับสมัครไว้นี่   ถ้าจะมาเป็นเลขา  หรืออ่อยคุณหนูก็กลับไปเลย "

          "  ฉันมาสมัครเป็นคนใช้  ตามที่ติดประกาศไว้หน้าบ้านค่ะ "

     ยุนอาเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น  คุณแม่บ้านมองเออย่างไม่วางใจ  ไล่สายตาที่ตัวเธอจากหัวจรดเท้า  มองยังไงก้ลูกมีชาติตระกูล  มาเป็นคนใช้ได้ไง

          "  ไปคุยกับคุณหนูเอาเองก็แล้วกัน   ว่าจะรับมั้ย อยู่ที่โรงหมักไวน์ด้นหลังน่ะ "

          "  ขอบคุณค่ะ  "

          " คิดจะมาจับคุณหนุหล่ะสิเดี๋ยวก็โดนไล่ออกมาหรอก  เหอะ  พวกผู้หญิงหน้าด้าน "

     เสียงเอ่ยนินทาตามหลังเธอมา  ยุนอากำมือแน่น  หันกลับไปมองด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว 

ว่าฉันหรอยัยแก่   อยากตายหรือไงฮะ  ยุนอาได้เพียงแค่ส่งสายตาไปให้แค่นั้น  ก่อนจะมุ่งหน้า

ไปยังโรงหมักไวน์  หญิงสาวเปิดประตูโกดังออก   พบว่าคยูฮยอนกำลังตั้งหน้าตั้งตากำลังชิม

ไวน์ของตนเองที่หมักอยู่  ขาเรียวงามเดินเข้าไปใกล้หยุดอยู่ด้านหลัง

         "  ฉันมาสมัครงานค่ะ "

     เสียงหวานเอ่ยขึ้น  คยูฮยอน  ได้ยินแล้วไม่ได้สนใจ  เพราะมีผู้หญิงที่จะมาสมัครงานกับเขา

เยอะ  แต่เป็นพวกเก่งแต่ปาก  ไม่มีประสบการณ์

        "  ถ้าเก่งแต่ปาก  หรือจะมาจับฉันก็กลับไปซะ  ฉันไม่รับ "

        "  ดูหน้าฉันก่อนมั้ย คุณคยูฮยอน "

   ชายหนุ่มกระตุกคิ้วแปลกใจ  เงยหน้าขึ้นหันหลังกลับมา  อย่างรวดเร็ว ดวงตาโตเบิกกว้าง 

เมื่อเห็นหน้าของคนตรงหน้า  ตอนนี้หน้าของเขาและเธอใกล้กันจนจมูกเกือบชนกันแล้ว 

        "คุณ.....ยุนอา "

   คยูฮยอนเอ่ยเสียงสั่น  มองดวงหน้าสวยตรงหน้านิ่ง  ริมฝีปากงามส่งยิ้มหวานให้เขา

มือบางจุ่มลงบนน้ำไวน์สีแดงสดในแก้ว ก่อนที่ริมฝีปากงามจะดูดดื่มด่ำรสชาติ ที่นิ้วเรียว 

ชายหนุ่มมองอย่างอึ้งๆกลืนน้ำลายฝืดลงคอ   เซ็กซี่  นี่คำที่เขาคิด

        "  หึหึ  ดีใจที่คุณจำฉันได้  อืม ไวน์แดงพีโนต์ นัวร์  เป็น หนึ่งในองุ่นไวน์แดงผู้สูงศักดิ์ — ปลูกยาก, ไม่ผสม, ไม่กระด้าง  จะใช้ทานกับ ซาลมอนย่าง, ไก่, และ แกะ  นิยมกันมากในหมู่ปรเทศฝรั่งเศส, และเป็นไวน์ระดับดีจากออสเตรีย, แคลิฟอร์เนีย, โอเรกอน, และ นิวซีแลนด์  แต่ที่นายหมักมันคงไม่นานพอ  รสชาติถึงไม่เข้มข้นในสิ่งที่มันควรเป็น "

    คยูอยอนวางแก้วไวน์ลงสีหน้าไม่สู้ดี   ทุกอย่างที่เธอพูดเป็นความจริงทั้งหมด  รสชาติไวน์

เขายังไม่เข้มข้นพอ  คงต้องหมักอีกหลายเดือนมั้ง   แปลว่าผู้หญิงตรงหน้ารอบรู้เรื่องไวน์โดย

เฉพาะ 

            "  ตกลงคุณมาหาผมที่นี่  พร้อมแล้วหรอ  หึ  เร็วดีนี่"

            "  พร้อม  ? "

    ยุนอาทวนคำถามเขา  ก่อนจะยิ้มออกมาในเวลาต่อมามองดวงหน้าคมคายหวานหยดย้อย 

            "  อ้อ ...ฉันพร้อมอยู่แล้ว  ฉันมาถึงที่นี่ก็เตรียมตัวมาพร้อมแน่นอน  ฉันพาอุปกรณ์มาด้วย"

     คยูฮยอนยิ้มเยาะ  นี่เธอมาหาเขาถึงที่นี่ดดยที่เขาไม่ต้องอุตส่าห์ตามหาให้เสียเวลา แถมยัง

เตรียมอุปกรณ์มาด้วย  เป็นผู้หญิงที่ไม่รรมดาจริงๆ

            "  งั้นไปกัน "

     มือหนารีบคว้ามือบางอย่างรวดเร็วเดินจูงหญิงสาวขึ้นตึกใหญ่  หญิงสาวทำหน้างง  ว่าคน

ตรงหน้าจะพาเธอไปไหน 

            "  นี่นายจะพาฉันไปไหน   ทำกันที่โกดังเก้บไวน์ก็ได้ "

     คยูฮยอนย่นคิ้ว  จะให้เขาเริงรักกับเธอที่โกดังหรอ  เหอะ  บรรยากาศไม่เป็นใจ

            "  ไปที่ห้องนอน   นี่ไง "

     ชายหนุ่มเปิดประตูห้องนอนของตนผลักให้เธอเข้าไปอย่างรวดเร็ว  ดวงหน้าสวยฉายแวว

งงๆมากขึ้น  มองไปรอบๆห้อง

            " เดี๋ยวก่อนคุณคยูฮยอน  คุณเข้าใจอะไรผิดหรือป่าว  ห้องนี้หรอ "

            "  หึหึ  ใช่ห้องนี้แหล่ะ  มาเถอะฉันอดใจไม่ไหวแล้ว ไหนหล่ะอุปกรณ์ของเธอ"

    คนร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ยุนอามากขึ้นโน้มหน้าหล่อลงจูบดวงหน้างาม   มือหนาจับไหล่บางไว้ เข้าหาตน  ยุนอาทำหน้าเหวอตกใจ  หญิงสาวใช้มือดันหน้าเขาออก

            "  เฮ้ยยยย  นี่นายจะทำอะไรน่ะ............."

               '  รับสมัครครูสอนเทควันโด  ที่ฝีมือดีที่สุด '

      ดวงตาโตไล่สายตาไปตามตัวอักษรในกระดาษ  พลางมองตึกตรงหน้าไปพร้อมกัน 

            "  เฮ้อ   พวกมาเฟีย  น่าเบื่อ "

      หญิงสาวถอนหายใจ  เดินเข้าไปในตึก   เหล่าลูดสมุนที่ยืนเฝ้าเต็มอยู่รอบๆบริเวณตึก 

ต่างตรูเข้ามาเมื่อเห็นแทยอน

           "   มีอะไรครับคุณผู้หญิงคนสวย  ถึงได้เข้าข้ามมาเขตดินแดนมาเฟีย "
           "  ฉันมาสมัครงานตามทีใบปริวบอก "
     มือเล็กยื่นกระดาษให้ชายหนุ่มคนหนึ่งดุ ซึ่งดูน่าจะมีความเป็นผู้นำลูกสมุนอยู่
           "  คุณเป็นผู้หญิง  คงหาเรื่องใส่ตัวเเน่ๆกลับไปซะดีกว่า  ผมไม่อยากให้คุณต้องมมาเจ็บตัว  "

       ว่าไงน่ะ  จะให้ฉันกลับหรอ  กลับก้โง่สิ  อุตส่าห์มาถึงรังแล้ว  ดวงหน้ามนต์เชิดขึ้น
ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

           "  ไม่  ฉันต้องได้งานนี้  จะทดสอบยังไงฉันไม่กลัว "

           "  ยืนมุงดูอะไรอยู่   อึนฮยอก "

      เสียงเล้กเอ่ยขึ้น แต่ดุเข้มแข็งและหนักแน่น  เหล่าสมุนคนอื่นๆต่างหลีกทางให้คนที่มา

ใหม่  แทยอน มองตามปรากฎร่างของเด็กผู้ชาย วัย  6  ปียืนเด่นอยู่  เด็กน้อยมอง

แทยอนอย่างเชิดหยิ่ง  เดินมาใกล้ มองตั้งแต่หัวจรดเท้า

            "  มาหาใคร   ป้า "

      ป้า !  ว่าฉันป้าหรอ  ไอ้เด็กเวร  ฉันยังไม่แต่งงานเฟ้ย  ชิ  แทยอนเบะปากอย่างเหลืออด  มองไปยังร่างของเด็กผู้ชายด้วยสาย  ตาที่ไม่มีความเอ็นดูเลยแม้แต่น้อย
พร้อมก้มลงย่อตัว  เอ่ยเสียงหวานกับเขา

          "  ฉันมาสมัครเป็นครูเทควันโด จ้ะ  หนุ่มหล่อ "

          "  5555+  ป้านี่น่ะ  ผมว่ากลับไปดีกว่า  อย่าเอาชีวิตมาเสี่ยงเลย "

          "  ยังไม่เห็นฝีมือ  อย่าดูถูกสิจ้ะ  หนุ่มน้อย  "

          "  หึหึ  ก็ได้  เชิญโชว์ให้ผมดุได้เลย  สัก 10 คนคงพอน่ะ "

          "  ทั้ง 30  คนนี่ก็ไหวจ้ะ "

          "  ว้าวๆ  งั้นผมจะรอดุน่ะครับ  "

    เด็กหนุ่มหันไปพยักหน้าให้แก่ลูกน้องตนเอง   จากนั้นตนก็ถอยหลังไปยืนดูตรงอื่นกับอึนฮยอก  แทยอนยิ้มเยาะ หักนิ้วดังกรอบ

         "  แล้วเธอจะต้องง้อฉันหนุ่มน้อย "

      หญิงสาวพุดจบ  ร่างสูงใหญ่ของลูกสมุน ก็ปราดเข้าใส่หมัดใส่ตัวเธอ  แทยอนสะบัดตัวจากการถูกมัดอย่างคล่องแคล่ว  เท้าเรียวเตะเข้าไปที่ลำอกของสมุนคนหนึ่ง  จากนั้น ก็ถีบตัวเองขึ้นเตะก้านคอของคนที่กำลังเข้ามา  แทยอนดวลหมัดกับลูกสมุนมาเฟียอย่างคล่องแคล่วและว่องไว  จนคนที่ยืนมองดุอยู่ ถึงกับอ้าปากค้าง พูดไม่ออก  ภายในเวลาไม่ถึง  10 นาที  ร่างลูกสมุนราว 30  นอนเกลี่อนกราดบนพื้น  ด้วยอาการบาดเจ็บเอาการ  แทยอน ที่บาดเจ็บเล็กน้อยที่มุมปาก  เดินยิ้มเยาะ  มาหาคนที่ยืนทำตาโตอย่หน้าประตู

         "  อึ้งเลยหรอไง  เห็นฝีมือฉัน "

         "  กะ.....เก่งนี่  ฝีมือไม่เลว "

      อ๊ากก  เสียงร้องของสมุน 1  คนดังอย่างเจ็บปวด  มือหนากุมมีดที่ปักอยู่ที่คอ  พร้อมทรุดตัวลง  เสียชีวิตในเวลาต่อมา

         "  อย่าลอบกัด สิเด็กน้อย  ฉันยังไม่แพ้น่ะ จะให้พวกนั้นยิงฉันตายงั้ยหรอ 55555+ "

       เด็กหนุ่มหน้าชา  เมื่อถูกจับได้   ในสายตาเขา  ตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าเป็นผู้หญิงที่อันตรายจริงๆ  หูตาไวชะมัด 

         "  ตกลงว่าไงจ้ะ  จะรับฉันมั้ย "

         "  เอ่อ   ....ผมพูดไปแล้ว  ในเมื่อคุณผ่านด่านของผมได้  ผมก้ตกลงรับคุณไว้ครับ  คุณชื่ออะไรครับ "

          "  ฉันชื่อ  แทยอนจร้า  เด็กน้อยหล่ะ "

          "  ผมชื่อแทมินครับ ยินดีร่วมงนกันพี่สาว  "

          "  แต่ฉันไม่ยินดีด้วย แทมิน "

      เสียงเข้มเอ่ยขึ้น  ปรากฎร่างชายหนุ่มหน้าตาหลอเหลา  เอาการอยู่ในชุดสูทสีดำ  ขาเรียวยาวก้าวเข้ามาหยุดครงหน้า  สีหน้าเย็นชามองมายังแทยอน  ลุดสมุนทุกคนลุกขึ้นยืนโค้งคำนับทันที

          "  ป้ะป๊า.......... "

              "  บ้านนอก "

        นี่คือคำที่เล็ดลอด  ออกมาจามริมฝีปากงาม  ดวงหน้างาม มองไปยังสวนไร่มันเทศ

ขนาดใหญ่ กว่า  100  ไร่  มืองาม  หยิบร่มขึ้นมากางออกเพื่อกันแดดที่จะกระทบผิวงามของ

เธอ  ก่อนจะก้าวเท้าเรียวงาม ไปตามถนนหินกรวด  เพื่อมุ่งหน้าไปยัง บ้านหลังงโตที่ตั้ง

ตระหง่าน อยู่กลางสวนไร่มันเทศ   หญิงสาวเบะปากอย่างหงุดหงิด  เพราะส้นสูงของเธอเริ่มติด

ดินทรายของพื้นถนน  กว่าจะถึงที่หมาย ก้เกือบ 100  เมตร

             "  สกปรก   สกปรก  ที่สุด..  ฮึ่ย...  ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ยอมเป็นคนใช้ซะดีกว่า "

         ซอฮยอนบ่นไปอย่างหงุดหงิดตลอดทาง  คนในไร่เริ่มหันมามองเธอ   แต่เธอกลับเชิด

ใส่พวกคนงานในไร่   เดินมาถึง บริเวณบ้านพอดี

             "  เฮ้อ   ค่อยยังชั่ว  อี๊  รองเท้า 50000  วอนของฉัน "

          หญิงสาวเอ่ยบ่น  หยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อ  ก่อนจะมองตัวบ้าน   อย่างงน้อยบ้านก็

น่าอยู่อยู่หรอก  มือเรียวถอดรองเท้าออก  แล้วโยนมันทิ้งอย่างขยะแขยงเมื่อเห็นดินที่รองเท้า 

ก่อนจะเดินเขย่งเข้าไปในตัวบ้าน  ถือวิสาสะ  นั่งลงบนโซฟาสุดหรูพักผ่อนทันที

            "  ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ  นัดพี่ไว้หรือป่าว "

       เสียงเอ่ยถามพร้อมปรากฎร่างของหญิงสาวตัวเล็ก  ที่มีใบหน้าตาน่ารัก  ซอฮยอนมอง

หน้าเธอ  ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย  เอ่ยตอบ

           "  ฉันเป็นเลขาคนใหม่  ของคุณยงฮวา "

           "  เลขาหรอ   เอ๊ะ  ไหนบอกว่าจะมารายงานตัวพรุ่งนี้นี่   คุณใช่คูฮาร่าหรือป่าวค่ะ "

           " คูฮาร่า......."

          มีคนมาก่อนฉันอีกหรอเนี่ย   ไม่ได้  ฉันให้คนอื่นชุบมือเปิบไม่ได้

           "  อ้อ   ใช่ค่ะ   พอดีเลื่อนนัดน่ะค่ะ  เอ่อ   แล้วคุณคือ  ?  "

          "  ฉันซันนี่ค่ะ   น้องสาวของพี่ยังอวา  ยินดีต้อนรับน่ะค่ะ  เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปพบพี่"

          "  ค่ะ    "

      ซอฮยอนเดินตามซันนี่ไป   มองสำรวจไปรอบบ้านเพื่อหาเบาะแสของที่เธอตามหา 

คนร่างเล็กพาเธอออกมาทางหลังบ้าน   หญิงสาวทำหน้างงแปลกใจ

         "  เอ่อ  คุณซันนี่พี่ชายคุณอยู่ไหนค่ะ "

         "  อยู่ที่โรงงานท้ายไร่ค่ะ   มีอะไรหรอค่ะ "

         "  ท้ายไร่  !!!   ....งั้นฉันต้องการรองเท้าค่ะ   รองเท้าฉันเลอะและทิ้งไปแล้ว "

          "  อะไรน่ะค่ะ......เอ่อ  ก็ได้ค่ะ  ฉันจะไปเอาให้  รอสักครู่น่ะค่ะ "

      แล้วร่างของซันนี่ก็เดนไปอีกทาง  ซอฮยอนทำหน้าเบื่อหน่าย  หันไปมองคนงานที่ยืนคัด

มันเทศใส่ลังอยู่

         "  นี่นาย   ขอมันเทศหน่อยสิ "

         "    คงไม่ได้ครับคุณผู้หญิง  ของซื้อของขาย  "

         "  แต่ฉันอยากได้ฟรีนี่   อย่างกไปหน่อยเลย   ก็แค่ของราคาต่ำ  เอาเงินงั้นหรอ  ได้  ฉันขอซื้อมันเทศนี่  "

        หมับ    มือหนาจับเมื่อของซอฮยอนที่ยื่นไปจับมันเทศ  หันมามองหน้าเธอทันที ชาย

หนุ่มถึงกับอึ้งเมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้า

          "  ชินเซคยอง....... "

      ซอฮยอน  ถึงกับอึ้งเช่นกัน   คำพูดเดียวที่เธออยากพูดตอนนี้  คือ  ผู้ชายคนนี้หล่อมากกก

  แต่สติของเธอก้กลับมา  เมื่อได้ยินเขาเรียกเธว่า  ชิน เซคยอง  ใครหว่า

          "  นี่นาย...ปล่อยมือที่สกปรกของนายออกไปซะ   อ้อ   แล้วฉันชื่อซอฮยอน  ไม่ใช่ชื่อ 
ชิน  เวคยองอะไรของนาย   "

       ซอฮยอนสะบัดมือออก  รับเช็ดดินที่เปรอะเปื้อนมือขาวของเอทันที

         "   เธอโกหก   เธอคือ ชิน  เซคยอง  เอกลับมาหาฉันแล้วใช่มั้ย "

         "  ว้ายยย  นี่นาย......."

       หญิงสาวร้องลั่น  เมื่อจู่ๆคนร่างสูงก็คว้าเธอไปกอดแน่น 








อันยองจร้า   ในที่สุดก็จบตอนเสียที

รอกันตอนหน้าน่ะ  เม้นๆๆๆจร่า