ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทางที่เลือก.............100%
เสียงตะโกนทำให้คนทั้ง 2 แยกออกจากกัน แทยอนยืนมองทั้งคู่ด้วยสีหน้า
ไ ม่พอใจ รวมถึงคิบอมที่เพิ่งเดินเข้ามากับซีวอนที่เพิ่งมาถึง
" คุณแท !....."
ยูริเอ่ยเสียงแผ่ว ตอนนี้ร่างของเธอเริ่มสั่น เพราะถูกจับได้
" คุบอม พาคุณยูลออกไปก่อน ฉันอยากจะคุยกับคุณคยูฮยอนหน่อย คุณซีวอนอยู่ด้วยก็ได้ "
" ครับ คุณแท ไปครับคุณยูล สงสัยคุณยุนจะฟื้นแล้ว ไปเถอะ"
คิบอมเดินมาหายูริ ที่ยืนมองหน้าคยูฮยนเพื่อขอความคิดเห็น แต่คำตอบที่
เธอได้รับกลับเป็นเพียงใบหน้าที่เย็นชา แล้วเมินใส่เธอ หญิงสาวได้แต่เดินหน้า
เศร้าตามคิบอมไป ความเงียบสงัด ปกคลุมเข้ามาแทนที่ แทยอนสูดลมหายใจ
ใบหน้าสวยเปลี่ยนไปคนละคนเมื่อตอนอยู่กับลูกๆ ตอนนี้แทยอนโหมดโหดเข้ามา
แทนที่ ซึ่งคยูฮยอนเคยเจอมาแล้วจึงไม่ได้รู้สึกตกใจอะไร
" นายคยูฮยอน "
รวมถึงสรรพนามน่าคำของเขาก็เปลี่ยนไป
" ครับ "
" ทำอะไร กะจะเอาลูกของฉันทั้งพี่ทั้งน้องเลยหรือไง "
" เปล่าครับ "
" แต่สิ่งที่นายทำเมื่อกี้ มันไม่ตรงกับคำที่นายกำลังพูดอยู่ตรงนี้ "
"......"
" เหอะ พูดไม่ออกหล่ะสิ นี่คุณซีวอนคุ่หมั้นของยุนอา ผู้ชายที่ฉันจะให้ยุนอาแต่งงานด้วย "
แทยอนชี้ไปที่ซีวอน คยูมองตามด้วยสีหน้านิ่งเฉย พยักหน้ารับนิดนึงเมื่ออีกฝ่ายโค้งสวัสดีเค้า
" แล้วไงครับ ผมเป็นคนที่ยุนอารัก "
" เลิกยุ่งกับยุนอาซะ !! "
" ไม่มีทาง "
" ยุนอาจะต้องแต่งงานภายเดือนหน้า นายเป็นคนทิ้งเธอไปเอง อย่ามาหวงก้างหน่อยเลย รวมถึงยูริด้วย ตอนนี้ฉันหาคนที่เหมาะสมกับเธอไว้แล้วด้วย"
" คุณแทพูดไปก็แค่นั้น ผมรักยุนอา ยุนอาก็รักผม คุณไม่มีวันแยกเราออกจากกันได้ ผมยอมรับว่าเมื่อก่อนผมทิ้งเธอไปจริงๆ ถ้าหากคุณไม่สร้างเรื่องมาทำให้ผมเข้าใจผิด "
" นี่นายกล้าลองดีกับฉันหรอ เหอะ ที่ฉันทำไปเพื่อให้ยุนอารู้แจ้งไงหล่ะ ว่าแฟนมนเลวแค่ไหน เล่ยชู้กับพี่สาวตนเองน่ะ "
คยูนิ่งอึ้งกับคำพูดของคนตรงหน้า ซีวอนมองอย่าสับสน เพราะเค้าไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน
" พูดไม่ออกอีกหล่ะสิ....มีความสุขจังเลยน่ะ ได้พี่สาวแฟนตนเองเป็นเมียน่ะ งั้นก็ปล่อยยุนอาไป ยุนอาไม่เหมาะกับนาย "
" แต่ยุนอาเป็นเมียผมแล้ว ได้ยินมั้ย เรา 2 คนเป็นผัว-เมียกันแล้ว เป็นกันก่อนที่ผมจะได้กับยูริอีก "
" ว่าไงน่ะ "
เผียะ! เผียะ! แทยอนปราดเข้าไปตบหน้าชายหนุ่ม 2 ครั้งติดกันอย่างโมโห ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน เป็นไปไม่ได้
" ตั้งแต่เมื่อไหร่ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ "
" ม.ปลายปีสุดท้าย "
" ฮึก..เลวที่สุด อย่ามายุ่งกับลูกฉันอีก ไปให้พ้น "
แทยอนใช้แรงผลักคนตัวสูงอย่างบ้าคลั่ง จนซีวอนต้องมาจับตัวไว้ เค้าก็รู้สึก
ช็อคไม่น้อย เมื่อรู้ว่าที่คู้หมั้นตนเองไม่ยริสุทธิ์แล้ว แต่เขาก็ยังรกเธออยู่ดี
" อ้าววว พี่คยูมายืนทำไมตรงนี้ค่ะ พี่ยุนฟื้นแล้ว ดูเหมือนจะเพ้อหาพี่น่ะค่ะ"
ซอฮยนที่เพิ่งออกมาเดินมาตามคยูฮยอนที่ยืนนิ่งอยู่ คยูพยักหน้ารับแล้วก้าวเดินตามไป โดยไม่ลืมหันมามองแทยอนก่อนไป
" เรื่องนี้คุณวางเกมส์ให้ลูกสาวของคุณไว้เดิมพัน ผมก้จะร่วมเล่นมันด้วย เพราะผมจะแย่งเธอมากลับมาเป็นของผม .....เข้าไปหายุนอากับเถอะคุนแทยอน "
คยูฮยอนเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่นในตอนแรก ก่อนจะยิ้มออกมา แล้วเปลี่ยน
เป็นเสียงสดใสทันที การเล่นละครเริ่มต้นแล้ว แทอนสะบัดมือซีวอนออก ก่อนจะ
ก้มหน้าลงเช็ดน้ำตาออก แล้วเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
" คุณคยู คุณยุนฟื้นแล้วใช่มั้ยค่ะ ไปหาเธอกันดีกว่าค่ะ ไปกันเถอะคุณซีวอน "
แทยอนเอ่ยด้วยน้เสียงรีบเร่ง รีบวิ่งไปที่ห้องยุนอาก่อนใครด้วยสีหน้าห่วงลูกสาว
เต็มที่ คยูหันมามองซีวอนด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนจะเดินนำเขาเข้าไป
"ซีวอน...นายมาอยุที่นี่ได้ไง "
ซีวอนหันไปตามเสียงพูด เขาถึงกับอึ้งไปชั่ววินาที เมื่อเห็นใครที่ยืนมองเขาอย่างอึ้งๆอยู่เช่นกัน
" เธอ......."
หญิงสาวผมสีไม้ จ้องเค้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ริมฝีปากสวยสดเผยรอยยอ้มเหมือนดีใจ ขาเรียวเล็กเดินเข้ามาหาเขา แต่คนร่างสุงกลับถอยหลังหนีเธอ
" นายเป็นไงบ้าง.....ฉันเป็นห่วงนายมากเลยน่ะ กลัวว่านายจะ..."
" กลัวว่าฉันจะฆ่าตัวตายงั้นเรอะ เหอะๆ เธอคิดผิดแล้ว แค่เธอฟันฉันแล้วทิ้ง ฉันไม่เสียใจจนฆ่าตัวตายงั้นหรอก ตอนนี้เธอสำหรับฉัน มันก็แค่ผู้หญิงเลวๆคนหนึ่ง ที่หาผู้ชายกินไม่เลือก ....."
เผียะ! เผียะ ! มือเรียวเล็กฟาดไปที่ใบหน้าหล่อของซีวอนเต็มแรง ดวงตาโตของ
หญิงสาววาวโรจน์ ร่างเล็กสั่นเทาอย่างเจ็บแค้น ซีวอนเอามือลูบแก้มตนเอง
ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมา
"ไม่เจอกัน 4 ปีปากดีขึ้นเยอะเลยน่ะ "
" ฉันจะพูดดีกับคนที่ควรพูดเท่านั้น แต่สำหรับนังแพศยาอย่างเธอ นั่นไม่ "
" นี่นาย........"
" นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ "
คนร่างเล็กชะงักมือที่ดำลังจะฝากบนใบหน้าหล่อของซีวอนอีกรอย ก็มีเสียง
หนึ่งตะโกนขึ้นขัดจังหว่ะเธอก่อน มือเรียวลดลงอย่างหงุดหงิด ดวงหน้าสวยหัน
กลับมามอง คนข้างหลัง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เธอถึงกับทำหน้าเบื่อหน่ายขึ้นมา
" นี่นายจะตามฉันมาอีกทำไม หา ฉันบอกแล้วไงว่ามาเยี่ยมเพื่อน ให้ตายสิ งี่เง่าชะมัด "
หญิงสาวหันกลับมามองหน้าซีวอนก่อน ก่อนจะเบะปากใส่ เดินเชิดใส่ซีวอนและคนที่ตามเธอมา ไปยังห้องพักยุนอา
คยูฮยอน เปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนใจ เดินมาที่เตียงหญิงสาว มือหนารีบ
กุมมือเล็กไว้ คนบนเตียง ยูริ มองหน้าคยูฮยอนอย่างหงุดหงิด เดินไปนั่งโซฟา
อ่านหนังสือแทน หันมามองเขานิ่ง ดวงหน้าสวยซีดเซียวราวแผ่นกระดาษ ตาม
ใบหน้าเนียนมีบาดแผลเล็กน้อย แต่ที่หนักคงจะเป็นที่ขา ที่ถูกใส่เฝือกทั้ง 2 ข้าง
เพราะโดนตัวรถทับขาของเธอ
" ยุนอา เธอเป็นไงบ้าง ...."
" คยู....."
ยุนอาเอ่ยเรียกชื่อเขาแผ่วเบา ริมฝีปากสวยสีซีดยิ้มบางๆ แต่ก็ต้องหุบยิ้มลง
เมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาเป็นคนถัดไป ยุนอารีบชักมือตนเองกลับมา หันหน้าไป
ทางอื่น พร้อมกับน้ำตาเม็ดโต
" คุณยุน ลูกเป็นไงบ้าง ฮึก แม่เป็นห่วงแทบแย่ "
แทยอนเดินเข้ามาหาเธอทั้งน้ำตา กุมมือยุนอาไว้แน่น ยุนอาหันขวับมาจ้อง
หน้าเธอ ก่อนจะสะบัดมือให้หลุดออก
" ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก คุณไม่ต้องห่วงคุณแทยอน "
" พูดอะไรน่ะ คุณยุนใครอยากให้เธอตายกัน ห้ามพูดแบบนี้อีกน่ะ "
" เหอะ คุณยูล ยุนอยากนอนแล้ว ช่วยบอกคนอื่นๆให้ออกไปที มันรบกวน มาทำไมเยอะแยะ "
" คุณยุน "
แทยอนเอ่ยเสียงเบา เมื่อรู้สึกว่าตนเองถูกไล่ทางอ้อม คิบอมเห็นท่าไม่ดี
คว้ามือเล็ก พาเธอเดินออกไป แต่ถูกคนร่างเล็กสะบัดออก
" คุณแทยอนกลับบ้านเถอะครับ "
" นายคิบอม หุบปากไปเลย ฉันจ้างนายมาทำอะไรจำไม่ได้หรือไง "
" ทราบครับ ผมขอโทษครับ "
คิบอมโค้งขอโทษ ก่อนจะเดินไปที่ประตู มือหนากำลังจะเปิดออกไป แต่
ประตูถูกผลักเข้ามาซะก่อน เผยให้เห็นผู้หญิงหน้าตาสวยสด ที่ส่งยิ้มเข้ามา
ในมือถือช่อดอกไม้มาให้
" เจสสิก้า "
" ดีจ้ะยูริ ดีค่ะ คุณแทยอน ดีคจ้ะน้องซอ แล้วนี่ "
เจสสิก้าเอ่ยสวัสดีทุกคน จนมาหยุดที่หน้าคยูฮยอนมือเรียวชี้ไปที่เขาอย่างสงสัย
" พี่เจส นี่พี่คยูฮยอนพี่ชายซอเองค่ะ "
" อ้อ ..คนรักของยุน....ยุนอาเธอเป็นไงบ้าง "
หญิงสาวเลี่ยงไม่ตอบคำที่เธอเกือบจะเอ่ยออกมา เดินมายืนข้างเตียงข้างเพื่อนรัก
" ฉันไม่เป็นอะไร ตอนนี้อยากพักผ่อน เธอช่วยเชิญพวกเขาให้กลับไปก่อนได้มั้ย"
" ได้สิจ้ะ เออ ทุกๆคนคงได้ยินแล้ว รบกวนเชิญกลับบ้านไปก่อนน่ะค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่ คืนนี้ฉันเฝ้ายุนอาเอง "
เจสสิก้าเอ่ยอย่างอ่อนโยน ส่งยิ้มหวานให้ทุกๆคน แทยอนทำหน้าขัดใจ เดินออกไปจากห้องพร้อมคิบอม ยูริลุกขึ้นหยิบกระเป๋า เดินมาหายุนที่เตียง
" งั้นพี่จะมาหาเธอพรุ่งนี้น่ะ อยากได้อะไรมั้ย พี่จะซื้อมาให้ "
ยุนอาส่ายหน้า ยูริพยักหน้ารับเชิงเข้า ใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องอีกคน
" พี่คยู... "
ซอฮยนเอ่ยเรียกชื่อพี่ชาย เชิงบอกว่า ไปกันได้แล้ว
" น้องซอกลับไปก่อนเถอะ พี่จะอยู่เฝ้าพี่ยุนของเธอที่นี่ "
" งั้นก็ได้ค่ะ "
หญิงสาวพยักหน้ารับ เดินออกไปอีกคน ในห้องเหลือเพียงเจสสิก้า ยุนอา
และคยูฮยอน เจสสิก้ายิ้มเยาะกับตนเอง หันหน้าไปจ้องคยูฮยอน หล่อขึ้นนี่คยู
สนุกๆแน่ๆ
" ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะคุณคยุ ยินดีต้อนรับการกลับมาน่ะค่ะ "
เจสสิก้ายื่นมือเรียวไปข้างหน้า คยูฮยอนรู้ทัน ยื่นออกไปจับเช่นกัน มือเล็กกุมมือ
หนาแน่น คยูจ้องมือนั้น ก่อนจะยิ้มในใจ ยุนอามองมือที่จับกัยอย่างเศร้าๆเบือนหน้า
หนีไปทางอื่น
" เช่นกันครับ"
" เจสสิก้า "
" ให้ตายสิ มารเยอะชะมัด ว่าไงย่ะนายดงแฮ "
เจสสิก้าปล่อยมือออกจากคยูฮยอนอย่างเสียดาย หันมาจ้องหน้าคนมาใหม่อย่างเอาเรื่อง
" กลับบ้านได้แล้ว พ่อเธอโทรมาบอกฉันให้พาเธอกลับบ้าน "
" ว่าไงน่ะ ชิส์ อย่ามาพูดมั่วๆนะ "
" นี่ไง ข้อความที่ท่านส่งมาบอกฉัน "
ดงแฮชูโทรศัพท์ให้เจสสิก้าดู หน้าจอพิมพ์คำว่า ให้ดงแฮพาเธอส่งบ้านด่วน ดวงหน้าสวยมองอย่างหงุดหงิด ยุนอามองคนมาใหม่อย่างงงๆไม่เคยห็นหน้ามาก่อน
" ใครหรอเจส "
" ก็คู่หมั้นที่พ่อหาให้ไง ฉันบอกเธอไปแล้วนี่ ฉันไปก่อนน่ะ หมดอารมณ์แล้ว กรี๊ดดดด ไปเลยนายดงแฮ เชอะ ไม่ต้องมาจ้องเพื่อนฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มขนาดนั้น เค้าไม่มองนายหรอกย่ะ "
เจสสิก้ารีบลากว่าที่คู่หมั้นออกไปอย่างหงุดหงิด และในห้องก็เข้าสู่ความเงียบสงัด ยุนอาเบือนหน้าหนีคยูไปอีกทาง ดวงตาสวยปิดลงทันที คยูเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง มือหน้าเอื้อมไปคว้ามือเล็กมากุมไว้ตามเดิม
" เจ็บมั้ย....."
อันยองจร้า หุหุ อัพแล้วๆๆ
ครบ 100 พบกันตอนหน้า
เม้นๆหน่อยน่ะ ช่วยกันทำมาหากิน
อ่านดีๆน่ะค่ะ เพราะไรเตอร์ทิ้งปริศนาไว้แล้ว กลางๆเรื่องน่ะค่ะ
ครบ 100 พบกันตอนหน้า
เม้นๆหน่อยน่ะ ช่วยกันทำมาหากิน
อ่านดีๆน่ะค่ะ เพราะไรเตอร์ทิ้งปริศนาไว้แล้ว กลางๆเรื่องน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น