ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บุญคุณที่ลืมไม่ได้..........100%
ณ บ้านหลังโตสุดหรู อลังการ ที่เพียบพร้อมไปทุกสรรพสิ่งที่พร้อมอำนวย
ความสะดวกสบาย บนโซฟาวยาวสุดหรู ร่างสูงของเจ้าของบ้าน กำลังนั่งอ่านหนังสือ
พิมพ์อยู่ เสียงเปิดประตูออกมาจากห้องของตน ทำให้เขาต้องละสายตาจากหนังสือ
พิมพ์หันมามองแม่บ้านที่ถือเสื้อผ้าและเครื่องมือปฐมพยาบาลออกมาด้วย
" เธอเป็นไงบ้างครับนม "
" เธอปลอดภัยแล้วค่ะ กระสุนฝังลึกไม่มาก ที่จริงคุณหนูน่าจะพาเธอไปโรงบาลน่ะค่ะ "
" ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ นมไปทำอะไรก็ไปทำเถอะครับ "
" ถ้ามีอะไรเรียกใช้นมได้เสมอน่ะค่ะ "
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนจะลุกขึ้นเปิดประตูเข้าไปในห้อง ซึ่งปรากฎให้เห็นร่างบอบ
บางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียง
คิ้วเรียวขมวดขึ้น สำรวจใบหน้างาม นี่ขนาดถูกลบเครื่องสำอางออกหมดแล้ว
เธอก็ยังสวยไม่สร่างอีก คนร่างสูงคิดในใจ ผู้หญิงตรงหน้าถูกยิงได้รับบาดเจ็บมาขอ
ให้เขาช่วย ซึ่งเขายังไม่ทันพูดอะไรเธอก็สลบไปซะแล้ว จะพาไปโรงบาลก็ไม่กล้า
เพราะไม่รู้ว่าเธอเป็นใครแน่ชัด ถ้าหากถูกโจรตามล่าเธอ ก็คงไม่รอดแน่ ฉะนั้นเขาจึง
เลือกพากลับมาที่บ้านเขาดีที่สุด
ปัง ปัง แทยอน เล็งปืนไปที่เป้าหมายและกระหน่ำยิงรัวใส่ไม่ยั้ง
" ซอฮยอน บอกพี่ๆเร็ว ว่าให้หลบหนีกลับบ้านได้แล้ว ตำรวจกำลังมา "
ซอฮยอนพยักหน้ารับทราบคำสั่งพี่ใหญ่ ก่อนจะถอยหลังไปหลบที่โต๊ะ เพื่อหลบกระสุน
ที่ทั้งฝ่ายเธอและฝ่ายถูกล่ากระหน่ำกันอยู่
คนร่างงามรีบเอาพลุไม้ไฟออกมา ก่อนจะรีบจุดให้สัณญาณคนอื่นๆทันที เสียงพลุดัง
ขึ้นบนท้องฟ้า ยูริ และเจสสิก้าที่กำลังยิงใส่อีกฝ่ายกันอยู่ชะงัก หันมาพยักหน้าให้
กัน แล้วรีบวิ่งออกไปด้วยกันทันที
" พี่แทแท ค่ะ "
ปัง ๆๆๆๆๆ แทยอนพยักหน้ารับ แล้วหันไปรัวปืนใส่ผู้ชายการ์ดต่างๆ
รีบวิ่งมาหาซอฮยอน
" หวังว่ายุนอาคงทำสำเร็จ "
" พี่ยุนไม่พลาดอยู่แล้วค่ะ ไปกันเถอะ "
ทั้ง 2 รีบหันหลังเดินทันทีเตรียมหนี ก่อนที่ตำรวจจะมา
ปัง ! เท้าเรียวหยุดชะงัก กึก มองดูร่างของเพื่อนสาวที่กำลังเดินไกลออกไป
คิ้วเรียวดั่งกันศรย่นเข้าหากัน ความเจ็บปวดจากแผ่นหลังเริ่มวิ่งเข้าสู่กระแสเลือดของ
เธอ เข่าอ่อนทรุดตัวลง
" ไง น้องสาว เพื่อนเธอไปไกลแล้ว 555+ ตายซะเถอะ "
ผู้ชายที่เป็นการ์ดคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ เล็งปืนมาจ่อหัวเธอ ดวงหน้างามกัดฟันแน่น
ทั้งเจ็บปวดและเจ็บใจ ที่ตนเองประมาท
" น่าเสียดาย สวยขนาดนี้ไม่น่าอายุสั้นเลย ลาก่อนน่ะจ้ะคนสวย "
ดวงตาโตสั่นระริก ค่อยๆหลับตาลงงยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า
ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังขึ้น 4 นัดติดต่อกัน พร้อมกับร่างที่ล้มพับลงบนพื้น
.....................................50%...............................
" พี่แทแท !! "
ซอฮยอนตะโกนลั่น เมื่อหันกลับมา รีบวิ่งเข้ามาดูร่างของพี่สาว
" จะห่วงอะไรนักหนา แทแทแค่ถูกยิงนิดเดียวเอง ดีน่ะ ที่ฉันกับเจสย้อนกลับมาดูแล้ว
ช่วยไว้ทัน ไม่งั้นเธอตายแน่ แทยอน "
ยูริเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เดินออกมาจากที่หลบกับเจสสิก้า ใช้เท้าเรียวเขี่ยร่างที่นอน
แน่นิ่งของการ์ดที่จะยิงแทยอนเมื่อกี้
" ยังแม่นเหมือนเดิมนี่ ชิ "
แทยอนเอ่ยประชด พรางลุกขึ้นโดยมีซอฮยอนช่วยพยุงไว้
" 55+ แน่นอน เธอยังพลาดเหมือนเดิมเลยน่ะแท ทุกครั้งเลยสิน่า "
" เธอกล้ามาดวลดาบกับฉันมั้ยหล่ะยูริ "
" พอเถอะ เธอ 2 คนจะเถียงแล้วได้อะไรขึ้นมา กลับกันเถอะ ป่านนี้ยุนอาคงถึงที่
บ้านแล้ว "
เจสสิก้าเอ่ยตัดบท รีบเข้ามาช่วยพยุงแทยอน แล้วพาเดินกลับไปที่รถ ก่อนที่ตำรวจจะ
แห่กันมาจับพวกเธอซะก่อน
ร่างบางที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับกาย ชายหนุ่มหันมามอง เดินมาที่เตียง
ดวงตาที่หลับพริ้มกระพริบขึ้น เพื่อต้องการเปิดออกรับแสงสว่าง ค่อยๆเปิดอ้าออกช้าๆ
เผยให้เห็นในตาสีดำกลมโตดูชวนมอง คนที่นอนอยู่ค่อยๆหันหน้ามามองเขา
" เอ่อ นี่คือที่ไหน "
" บ้านฉันเอง เธอโอเคมั้ย "
" อืม ฉันต้องไปแล้ว โอ๊ย ..."
ยุนอาลุกพรวดขึ้น ทำให้เจ็บแผลที่แขน ดวงหน้างามย่นหน้าด้วยความเจ็บปวด
" เธอยังเจ็บแผลอยู่ นอนพักซะเถอะไว้ หายเมื่อไหร่ แล้วค่อยกลับ"
" ไม่ได้ ! ฉันต้องไปแล้ว ขอบใจนายแล้วกัน "
หญิงสาวไม่มีทีท่าว่าจะฟังชายหนุ่ม รีบลุกขึ้นออกจากเตียง ทำให้เขาเริ่มหงุดหงดใน
ความดื้อด้านของเธอ มือเรียวแกร่งกระชากแขนบอบบางจับกดลงไปบนเตียง
" นี่เธอ ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ถ้ายังไม่หายดีอย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้เธออกจากบ้านฉัน
ไปน่ะ "
" นี่ตาบ้า ฉันไม่มีเวลามาล้อเล่นกับนายหรอกน่ะ ฉันมีงานต้องทำ ต้องกลับบ้านเดี๋ยว
นี้ และอีกอย่าง นายมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบถึงมาบงการฉันน่ะ "
" คนที่ช่วยเธอไว้ไง ถ้าเธอไม่มีฉันอย่าหวังว่าจะรอด "
คนบนร่างเอ่ยเสียงเข้มแกมล้อเลียน ก้มหน้าหล่อเข้าไปใกล้ดวงหน้างามของยุนอามาก
ขึ้น จนหญิงสาวถึงกับผงะ พูดไม่ออก ให้ตายสิ ผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันใจเต้น ใบหน้าเขา
หล่อมากๆ หน้าใสกิ๊งจน เธอรู้สึกอายอยากแทรกแผ่นดินหนี
" ละ..แล้วไง ทวงบุญคุณฉันหรอ "
" 555+ ใช่แล้ว เธอต้องชดใช้ให้กับฉัน ด้วยการ......."
" กรี๊ดดดด ลามก "
ยุนอาตัดสินใจรวบแรงที่มีผลักเขาออกไปจากตัวเธอ เพราะชายหนุ่มตรงหน้ามองเธอ
ด้วยสายตาลามเลียกับตัวเธอ รีบหนีถอยไปอีกฝั่งของห้อง
" 555+ เธอจะกลับบ้านเลยก็ได้น่ะ ไว้มาทดแทนบุญคุณฉันวันอื่น รู้จักบ้านฉันแล้วนี่ "
" ฉันกับนายไม่มีวันเจอกันอีกต่างหาก "
" ใครบอก ถ้าเธอปฎิเสธฉันแล้วเธอจะเสียใจนะ จะบอกให้ ความลับของเธอฉันรู้หมด
แล้ว ทำไมเธอถึงถูกยิงมา 555+ เอาน่าแค่ครั้งเดียวเอง ไว้เธอพร้อมเมื่อไหร่
มาหาฉันได้เสมอ "
หญิงสาวนิ่งอึ้ง กับคำพูดของอีกฝ่าย นี่เขารู้หมดแล้วหรอ รู้ได้ไง มือบางกำเข้าหากัน
แน่นอย่างถือโกรธ
" คนเลว "
ยุนอาสบถ หันหลังเดินไปที่ประตู
" อ้อ เธอชื่อยุนอาใช่มั้ย ฉันชื่อ........."
อันยองจร้า
555+ อยากรู้หล่ะสิ ว่าผู้ชายปริศนาคือใคร
หุหุ ไรเตอร์ใบ้ให้นิดนึง คือ 1 ใน 3 นี้แน่นอนจ้ะ
ซีวอน คยูฮยอน ดงแฮ
ฟิ้วววว รองเท้าใครปาใส่หัวไรเตอร์เนี่ย 555+ (ใบ้เพื่อ ?)
ตอนหน้ารู้แจ้งจร้า รอน่ะๆๆๆ
555+ อยากรู้หล่ะสิ ว่าผู้ชายปริศนาคือใคร
หุหุ ไรเตอร์ใบ้ให้นิดนึง คือ 1 ใน 3 นี้แน่นอนจ้ะ
ซีวอน คยูฮยอน ดงแฮ
ฟิ้วววว รองเท้าใครปาใส่หัวไรเตอร์เนี่ย 555+ (ใบ้เพื่อ ?)
ตอนหน้ารู้แจ้งจร้า รอน่ะๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น