คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : หวั่นไหว............100%
"
Yu Ki
************************
ยุนอา....ใครน่ะ ฉันยุริย่ะ ..นี่อย่าบอกน่ะว่า.....”
ซีวอนชะงัก มอคนตรงหน้าอย่างงุนงง เวลาแต่งตัวแบบนี้ทำไมถึงเหมือน....ไม่ได้ ยุนอาตายไปเกือบ 10 ปีแล้ว เฮ้อ เมื่อไหร่ฉันจะลืมเธอได้น่ะ
เผียะ
“ โอ๊ยยย..ยัยดำนี่เธอตบหน้าฉันทำไมเนี่ย ”
“ ก็นายมัวแต่เหม่ออยู่นั่นแหล่ะ...จะไปกันได้ยัง น่ะ งานแถลงข่าวน่ะ ”
“ ก็ไปสิ เหอะ เหมาะจังเลยน่ะชุดสีแดงกับเธอน่ะ ดำกับแดงเข้ากันเนอะ ”
ซีวอนเอ่ยเสียงเย็น มองคนตรงหน้าหน้าตาย ก่อนจะเดินออกไปอกร้าน ยูรินิ่งอึ้ง นี่หมอนี่ด่าวาฉันเป็นกาคาบพริกเรอะ
“ กรี๊ดดดดดดด ไอ้คุณชายบ้า ..คอยดูเถอะ นายจะขายหน้าหาที่มุดแผ่นดินไม่เจอเลย”
ร่างงามเดินฮึดฮัดออกมาจากร้าน ตรงเข้าไปนั่งลงในรถยนต์ อย่างไม่พอใจ แล้วรถก็เคลื่อนที่ออก โดยทีทั้ง 2 ตกอยู่ในความเงียบต่างไม่พูดกัน ยูริรุ้สึกเจ็บที่ข้อเท้า มือเรียวกุมมันเล็กน้อย สีหน้าไม่สู้ดี
“นี่นาย ฉันเจ็บเท้าน่ะ สงสัยรองเท้ามันกัด นายซื้อรองเท้าใหม่เปลี่ยนให้ฉันได้มั้ย”
“ว่าไงน่ะ...จะให้ฉันซื้อรองเท้าใหม่ให้เธอหรอ ไม่มีวันซะหรอก เท้าเธอคงด้านพอๆกับหน้าเธอหรอกมั้ง”
“นี่นาย....ชิส์ หึหึ ก็ได้ๆๆ ฉันไม่ซื้อรองเท้าใหม่ก็ได้ ..”
ยูริยิ้มเยาะอย่างมีเลศนัย ก่อนจะหันไปกดบีบี หาเพื่อนๆ
ที่โกดังเก็บไวน์ หลังที่เขาหายเบอาการจุกแล้ว คยูฮยอนก็ลงมาตรวจองุ่นที่เขาได้หมักไว้ ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปที่ตู้เก็บอุปกรณ์และเดินไปที่โอ่งขนาดใหญ่ เปิดฝาออกเผยให้เห็นองุ่นมากมายที่ถูกหมักไว้แรมปี จนกลายเป็นสีม่วงสวยสด ส่งกลิ่นหอมหวานชวนจิบมากมาย
“ อืมๆ กลิ่นหอมใช้ได้แหะ สงสัยล็อคนี้คงส่งออกได้ราคาดี ”
“ แย่แล้วค่ะคุณคยู เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ”
“ มีอะไรหอหรอครับป้า ”
“ เอิ่ม..คุณยุนอาจมน้ำค่ะ ”
“ ว่าไงน่ะ จะจมน้ำได้ไงครับ ”
“ ก็เมื่อเช้าเธอ มาของานป้าทำ....ป้าเลยให้ไปขัดสระว่ายน้ำ จู่ๆ เธอก็พลัดตกลงไป แถมยังว่ายน้ำไม่เป็นอีกด้วย คุณคยูรีรบไปช่วยเธอเร็วค่ะ ”
คยูฟังอย่างตกใจ รีบวางของ ก่อนจะวิ่งมุ่งหน้าตรงไปยังสระน้ำทันที ขาเรียวเร่งความเร็ว จนมาถึงสระว่ายน้ำ ภาพตรงหน้าทำให้เขาหยุดนิ่งอึ้ง ไม่ไหวติง มองภาพตรงหน้าพูดอะไรไม่ออก
“ ยุนอา....”
“คุณหนูฮงกี ”
******อัพ**********
คยูฮยอนมองดูใบหน้าของน้องชายที่ก้มลงประกบปากอวบอิ่มสีชมพูของหญิงสาวที่นอนนิ่งไม่ไหวติง
“กรี๊ดดดด นี่นายลวนลามฉันเหรอ”
เผียะ! เผียะ ! ยุนอาลืมตาขึ้น พบว่าผู้ชายที่ไหนไม่รุ้ กำลังก้มลงจูบเธอ มือบางฟาดไปที่ใบหน้าใสอย่างแรง ก่อนจะรีบลุกขึ้นปกปิดร่างกายตนเองที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ และเห็นเรือนร่างงามชัดเจน ก่อนจะหันมาเจอคยุที่ยืนทำหน้าบึ้งไม่พอใจอยุ่
“ คยู..หมอนี่เป็นใคร คนใช้บ้านนี้งั้นเรอะ ทำไมนายปล่อยให้มันลวนลามฉัน อี๋ สกปรกที่สุด”
หญิงสาวเอ่ยพร้อมเดินไปหลบด้านหลังคยุฮยอน ดวงตากกลมโตมองไปยังร่างชายหนุ่มอีกคนที่มีสีหน้าเอ๋อ และงงอยู่ จุ่ๆก็ถูกตบ
“คนใช้งั้นเหรอ เหอะ...นี่เมียพี่หรอพี่คยู ”
ฮงกีเอ่ยถามพรางแค่นหัวเราะ รับผ้าขนหนูที่แม่บ้านไปหยิบมาให้มาเช็ดผมสีทองของตนเอง
“พี่งั้นเหรอ.....”
“ใช่..คยูฮยอนที่เธอหลบหลังเขาน่ะ คือพี่ชายของฉัน ..อ้อ เธอคงเป็นสาวๆที่พี่ฉันหิ้วมาบำเรออารมณ์สิน่ะ ถึงไม่รุ้ว่าคนที่เธอนอนด้วยเมื่อคืนน่ะ มีน้องชายอีกหนึ่งคน..เอาหล่ะ ฉันถือว่าเอไม่รุ้ จะไปไหนก็ไป ”
“นี่น้องชายนายงั้นเหรอ......”
ยุนอาเอ่ยอย่างอ้ำอึ้ง ซวยแล้วไง นี่เธอไปตบหน้าเขานาดนั้น มีหวังโดนไล่ออกแน่ๆ
“ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เมียฉัน...และนายก็ไม่มีสิทธ์ไล่เขาด้วย”
คยูเอ่ยเสียงเย็น ตอนนี้สายตาเขาเย็นชามากจน ทำให้คนมองรู้สึกกลัว แต่ไม่ได้มีผลต่อฮงกี ที่เขาพอรุ้ว่าอะไรทำให้พี่ชายเขาเป็นแบบนี้ ไม่นึกเลย ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะมีอิทธิพลต่อพี่ชายเขามากขนาดนี้ นี่แค่ช่วยจมน้ำและผายปอดอย่างเดียว ยังโกรธและเย็นชาขนาดนี้ ถ้าหากเขาจีบขึ้นมา..หึหึ คงสนุกพิลึก ที่ได้ยั่วอารมณ์คยูฮยอนได้
“ หึหึ..งั้นเธอมาที่นี่ทำไม เพื่อนพี่งั้นเหรอ ไม่มั้ง ”
“เธอเป็นคนใช้ของที่นี่ พอใจยัง”
คยูฮยอนเอ่ยแค่นั้น ก่อนจะเดินเหวี่ยงอารมณ์ออกไปทันที ทิ้งให้ฮงกียืนอมยิ้มมองยุนอาไม่วางตา เขาค่อยๆเดินมาหาเธอ ก่อนจะยกขึ้นจับหน้างามให้หันมามองเขาเพื่อดูหน้าชัดๆ
สวยอย่างนี้นี่เอง หึหึ สวยกว่าผู้หญิงที่พี่เคยควงมาซะอีก ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว
“หน้าตาเธอ ไม่เหมาะที่จะเป็นคนใช้น่ะ ”
“ เรื่องของฉัน..ปล่อยไอ้บ้ากาม ”
ยุนอาสะบัดมือเขาออกอย่างโมโห
“ หึหึ..เป็นแค่คนใช้ อย่ามาหือกับเจ้านายหน่อยเลย เมื่อกี้คนอุตส่าห์ช่วย ยังมีหน้ามาว่าอีก..เธอต้องชดใช้ให้กับฉัน ”
แล้วใครให้มาช่วยเล่า คนที่อยากให้มาช่วยก็ไม่ช่วย ชิส์
“ ชดใช้อะไร ”
“ คืนนี้เธอต้องไปนวดตัวให้ฉัน..ข้อหาที่เธอทำร้ายร่างกายฉัน จนฉันเข็ดไปหมดแล้ว อย่าลืมมาน่ะจ้ะสาวน้อย ”
ฮงกีทำปากส่งจุ๊บให้ยุนอา ก่อนที่เขาจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้อีกคนยืนเจ็บใจอยู่คนเดียว ยุนอาหยิบผ้าขนหนูมาห่มร่างไว้ก่อนจะเดินไปที่โกดังหมักไวน์ เพื่อทำงานของเธอ มือบางเอื้อมไปจับประตูก่อนจะผลักมันออก ขาเรียวขาวที่ประดับไปด้วยหยดน้ำ ก้าวเข้ามา ดวงตาเรียวเบิกตากว้างตกใจ ทำท่าจะอ้าปากร้อง เมื่อจุ่ๆมีมือแกร่งของอีกคนฉุดแขนเล็กของเธอให้เดินตาม แต่เมื่อเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยเธอจึงไม่ร้องออกมา เขาจุงมือเธอมานั่งที่เก้าอี้ มือหนาจับเอนั่งลง ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาบรรจงเช็ดผมให้เธอ หญิงสาวเงยหน้ามองใบหน้าหล่อใส ที่ตีหน้านิ่ง จ้องมองเธออยุ่เช่นกัน ดวงตาของทั้งสองสบกันอย่างต้องมนต์ แต่ยุนอากลับหันหน้าหนีไปด้วยความเขินอาย มือเล็กยกขึ้นจับหน้าอก ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้น่ะ
“ อย่าเข้าใกล้ฮงกี..ฉันขอเตือนเธอ”
“ทำไมหล่ะ...”
“ เชื่อฉัน..ฮงกีมันเจ้าเล่ห์ ขืนเธอยุ่ใกล้คงไม่ปลอดภัย”
“ นายพูดยังกับอยู่กับนายแล้วปลอดภัยงั้นแหล่ะ”
ยุนอาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียดสี ร่างงามลุกขึ้นยืน จ้องหน้าเขานิ่ง ก่อนจะหลบตามองไปทางอื่น เมื่อดวงตาเรียวคมคู่นั้น มองเธอแทบจะไม่กระพริบ
“ว้าย..”
เสียงหวานร้องลั่น เมื่อคนตรงหน้ากระตุกผ้าขนหนูที่หล่นอยุ่ที่ลำคอเรียวระหง ด้วยมือทั้งสองข้าง เข้าไปหาตัวเขา มือแกร่งกอดเอวบางไปแนบชิด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อรู้ว่าจมูกเล็กของเธออยู่ที่แก้มใสของเขา และริมฝีปากของเขาและเธอก็อยุ่ใกล้กันแทบจะแตะกันอยุ่แล้ว
“ หึหึ..อย่างน้อยฉันก็ไม่เจ้าเล่ห์คิดจะทำก็ทำเลย ”
“..นะ..นี่..อุ๊บ ”
ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่ม ปลายลิ้นเรียวแทรกเข้าไปควานหาลิ้นเล็กในโพรงปากอุ่น ร่างสูงค่อยๆเลาะเล็มความหวานไปเรื่อยๆ เขาครางออกมาเมื่อลิ้นของหญิงสาวตอบโต้พัวพันกับลิ้นของเขา ทั้งคู่มอบจุมพิตหวานล้ำให้กันเป็นเวลานาน ร่างบางสะดุ้ง เมื่อรับรุ้ถึงแผ่นหลังของตนที่สัมผัสฝาผนัง ขาเรียวของเธอถูกมือแกร่งครอบครองลูบไล้อย่างเสนห์หา ก่อนจะแยกมันออกพร้อมกับร่างเขาที่โถมทับลงไป สักพักคยูก็ถอนริมฝีปากออก หยุดคลอเคลียที่แก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อ ด้วยความอาย
“หวานดีนี่...หึหึ..ฉันคงถอนตัวไม่ขึ้นแน่ๆ”
พูดจบเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอพร่ำพูดต่อ คยูก้มลงฉกฉวยริมฝีปากงามอีกครั้งลิ้นร้อนที่แทรกซอนเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นเล็กของเธอ สัมผัสที่เร่าร้อนและอ่อนหวานที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงแทบระเบิดออกมา ดวงตากลมโตค่อยๆหลับลงและเริ่มตอบรับจูบอันแสนหวาน มือเล็กยกขึ้นคล้องคอคนตรงหน้า ทั้งสองมอบจูบที่หวานล้ำและดูดดื่ม มือหนายกขึ้นกอบกุมทรวงอกคุ่สวย ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในสาบเสื้อบางเบาที่เปียกชุ่ม กอบกุมทรวงอกพร้อมทั้งบีบเคล้นมันอย่างเมามัน จนหญิงสาวถึงกับผละจูบเขาออก ร้องออกมาด้วยความเจ็บ
ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ของยุนอาดังขึ้น ทำให้คนทั้งคุ่ตื่นจากภวังค์ คยูฮยอนผละออกจากร่างงามอย่างเสียดาย ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ ยุนอาหน้าแดงแจ๋ เดินไปหยิบโทรศัพท์ เมื่อเห็นชื่อ ทำให้เอถึงกับหน้าซีด
‘พี่ยูริ’
เธอมองหน้าคยุที่มองมาที่เธออย่างแปลกใจ ก่อนที่จะกดรับพยายามคุยเสียงเบาที่สุด
“ค่ะพี่ยูล ”
[พรุ่งนี้วันแต่งงานฉัน อย่าลืมมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวด้วยหหล่ะ...เราจะเริ่มงงานกันอย่างจริงจังนับตั้งแต่พิธีงานแต่งฉันเลิก เพราะเราจะช้าไม่ได้ ถ้าหากไอ้ตาทึ่มนี่จับได้ว่าฉัน ไม่ได้ท้อง ฉันตายแน่ เข้าใจน่ะ]
“ค่ะ ”
ยุนอากดวางสาย ก่อนจะอ้ำอึ้ง เมื่อพบว่าสายตาคมคู่นั้นยังจ้องมองเธออยุ่
“ เอิ่ม..พรุ่งนี้ฉันขอลาหยุด 1 วันได้มั้ย”
“ ทำงานยังไม่ถึง 1 วัน ยังจะลาอีกหรอ”
“ คือว่าพรุ่งนี้ งานแต่งงานพี่สาวฉัน ขอลาหยุดหน่อยน่ะ น่ะๆๆๆ”
ยุนอาเดินมาออดอ้อนคนตรงหน้าเหมือนลูกแมว คยุฮยอนมองนึกขำ แต่ก็ตีหน้าเคร่งไว้
“ได้..แต่ฉันต้องไปด้วย ”
“ชิส์..เออก็ได้..ไปดีกว่า ต้องไปเตรียวสมุนไพรนวดตัวให้น้องชายนายอีก”
ยุนอาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้ ก่อนจะเดินออกไปจากโกดังทันที คยูฮยอนนิ่งงัน เมื่อกี้เธอพูดว่าจะไปนวดตัวให้ฮงกีงั้นเหรอ
“..************************อัพ*50%**********************************************
“คิดจะเล่นเกมส์กับฉันหรอ ฮงกี.......นายไม่มีวันได้ยุนอาซะหรอก หึหึ..”
คยูฮยอนยิ้มเยาะก่อนจะกดเบอร์โทรศัพท์โทรหาตัวช่วยภารกิจพิเศษของเขาในคืนนี้
สาวน้อยร่างเพรียวบางในชุดตัวใหม่ กำลังง่วนอยู่กับการจัดสมุนไพรมาทำลูกประคบก่อนที่ใบหน้าสวยจะฉายแววฉงน เมื่อนึกขึ้นได้ว่านเองลืมอะไรไป ขาเรียวเก้าเท้าไปที่ตุ้เย็น เปิดมันออก แล้วหยิบถุงน้ำแข็งออกมาใส่อ่าง จากนั้นก็เดินมาหยิบของที่เตรียมไว้แล้วจัดการถือ มุ่งหน้าขึ้นห้องไปยังห้องคุณชายคนเล็กของบ้านหลังนี้ ทุกฝีก้าวของเธออยุ่ในสายตาจ้าเล่ห์ของคนอีกคน ที่ยืนยิ้มอย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะเดินเลี่ยงหายไปห้องตนเอง ทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ
ก๊อก ก๊อก ข้อมือบางยกขึ้นเคาะประตูห้องเป็นสัญญาณว่าเธอได้มาถึงห้องแล้ว เมื่อมีเสียงเงียบเป็นคำตอบ มือเรียวก็เอื้อมไปจับลูกบิดเมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ล็อค ก็จัดการเปิดมันเข้าไปอย่างเบามือ ดวงตากวางกวาดสายตาไปรอบๆ ก็เห็นร่างคุณชายเล็กที่กำลังใช้งานเตียงนุ่ม ขาเรียวก้าวเข้าไปใกล้ เมื่อเห็นสภาพอีกฝ่ายทำให้เธอถึงหน้าแดง
เพราะตอนนี้คุณฮงกี กำลังเปลือยท่อนบนนอนคว่ำหน้าอยุ่บนเตียง เผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดราวผิวเด็ก
“นายฮงกี..เอ้ย.. คุณฮงกี ฉันเตรียมสมุนไพรมานวดตัวให้คุณแล้วค่ะ”
“อืม...ฉันรอเธออยู่ นวดเลยสิ ฉันเมื่อยตัวจะแย่แล้ว”
ฮงกีเอ่ยตอบอีกฝ่าย แต่ก็ไม่ได้หันหน้าขึ้นมองเธอ ยุนอาเลิกคิ้วรับ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงนุ่มข้างๆ แล้วหยิบ น้ำมันออยที่อบด้วยยาสมุนไพร เทลงใส่ฝ่ามือก่อนจะละเลงบนบนแผ่นหลังเนียนของอีกฝ่าย มือบางลากขึ้นลงและบีบอย่างเบามืออย่างตั้งใจ แต่การกระทำของเธอทำให้อีกฝ่ายถึงกับใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าว และขนลุก
“ สบายตัวขึ้นมั้ยค่ะ”
“อืม....”
หญิงสาวยิ้มหวานเมื่อได้รับคำตอบของอีกฝ่าย ก่อนจะลงมือนวดต่ออย่างช้าๆ อีกคนถึงกับเคลิ้ม ก่อนจะพลิกตัวนอนหงายขึ้นมา ยุนอาทำหน้างง ก่อนจะจดจ้องกับสายตากรุ่มกริ่มอีกฝ่ายที่ส่งมาให้เธอ
“ นวดข้างหน้าต่อสิ”
“หา...เอ่อ ..ค่ะ”
ยุนอาทำตามอย่างว่าง่ายค่อยๆลากมือไล้ไปตามแผงอกกว้าง เมื่อเห็นสายตาเจ้าเฃ่ห์ของคนบนเตียงเธอจึงต้องหลบตา ไปทางอื่น ดวงตากวางชะงัก จดจ้องกรอบรูปที่โต๊ะหัวเตียงอีกด้านที่มีไข่มุกสีดำที่ส่องแสงแวววาวแสบตา ดวงหน้าสวยหันกลับมามองใบหน้าของฮงกี ทันที
“ คุณฮงกี เวร็จแล้วค่ะ คุณไปอาบน้ำก่อนน่ะ เดี๋ยวฉันจะประคบนวดต่อน่ะ”
ยุนอาเอ่ย หวังว่าฮงกีจะทำตามที่เธอบอก ชายหนุ่มมองเธอด้วยแววตาประหลาดใจ แต่ก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างว่าง่าย เสียงปิดประตุเงียบลง ร่างบางรีบลุกขึ้น หยิบกรอบรุปครอบครัวของฮงกีมาดู มือเรียวลูบที่ไข่มุกที่ติดอยุ่ที่กรอบ
“จะใช่อันที่ต้องการหามั้ยน่ะ...แต่ว่ามันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรอ.เอ้อ เอาไปดูก่อนดีกว่า”
หญิงสาวพึมพำ แม้เธอจะไม่อยากเชื่อว่านี่จะเป็นไข่มุกที่เธอต้องการหา แต่เอาไปก่อนก็ไม่น่าเสียหาย มือเรียวหยิบกิ๊บที่ผม มา ก่อนจะแกะออกแล้วเผยให้เห็นว่ามันเป็นมีดอีกด้านหนึ่ง เธอรีบงัดไข่มุกนั้นออกมาก่อนจะรีบใส่กระเป๋ากางเกง แล้วจัดวางรุปหันเฉียงไปทางอื่น เพื่อไม่ให้ฮงกีเฉลียวใจเรื่องนี้ แกร๊ก เสียงเปิดประตุ แต่ไม่ใช่ประตูห้อองน้ำ ดวงหน้าสวยหันไปมองตามสัญชาตญาณ ปรากฏร่างเพรียวบางของผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง
“เธอเป็นใคร ”
ยุนอาเอ่ยถาม เพราะคิดว่าเป็นผู้บุกรุก เดินไปหยุดตรงหน้าร่างนั้น
“ ฉันต่างหากต้องถามว่าเธอเป็นใคร เข้ามาในห้องของคุ่หมั้นฉันได้ไง ”
“คุ่หมั้นหรอ”
ยุนอาเอ่ยเสียงเบา ก่อนจะมองดูอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนดูหมิ่น
“หึหึ..ไม่คิดเลยว่าสเป็คฮงกีมันต่ำกว่าที่ฉันคิดน่ะเนี่ย”
“ว่าไงน่ะ นี่เธอว่าฉันหรอ”
“โอ๊ยยยย”
ยุนอาร้องลั่น เมื่ออีกฝ่ายกระชากผมเธอเข้าไปใกล้ ก่อนจะผลักเธอไปชนกับประตูตามด้วยตบไม่ยั้งที่เอไม่ทันตั้งตัวรับมือ
เผียะ เผียะ
” นังหน้าด้าน มายุ่งกับฮงกีฉันทำไม นี่แหน่ะๆๆ“
เผียะ เผียะ
“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะจียอน ปล่อยยุนอาเดี่ยวนี้น่ะ ”
ฮงกีที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาด้วยผ้าขนหนุผืนเดียว มาแยกจียอนออกจากยุนอา แต่ไม่สำเร้จ เมื่อจียอนเห็นสภาพของฮงกี ถึงกับปรี๊ดดดแตก
“ กรี๊ดดดด ที่พี่กับมัน อย่าอยุ่เลย”
จียอนโวยวาย ก่อนจะเข้าไปทุบและตบฮงกีอย่างบ้าคลั่ง คยูฮยอนและคนใช้แตกตื่นวิ่งเข้ามาดู
“ยืนเฉยอยุ่ทำไม รีบไปช่วยฮงกีเร็ว”
คยุฮยอนเอ่ยสั่งเสียงดัง ก่อนที่เขาจะยิ้มเยาะออกมา แล้วเดินไปหายุนอาที่นั่งนิ่งมองเหตุการณ์อยู่ ร่างสุงย่อเข่าลงนั่งตรงหน้า มือหนายกขึ้นเชยคางใบหน้าสวยให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่งดงามตอนนี้มีรอยช้ำของนิ้ว และเลือดออกที่มุมปาก ผมเผ้ากระเซิง
“ไม่เป็นไรแล้วน่ะ ”
คยุฮยอนเอ่ยเสียงแผ่ว ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม แล้วตรงไปยังห้องของเขาทันที เขาค่อยๆวางร่างบางลงบนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมา เช็ดใบหน้าให้เธอ ดวงตากวางจดจ้องเขาไม่วางตา
“ทำไมไม่สุ้หล่ะ...ฉันไม่เชื่อ ว่าเธอจะเป็นคนยอมใครง่ายๆๆ”
“….” ก็อยากสุ้อยุ่หรอก แต่เดี๊ยวฉันจะพรั้งมือทำยัยนั่นตายซะก่อน
“หืม....ว่าไงหล่ะ ทำไมไม่ตอบโต้กลับไป”
“เบาๆหน่อย เจ็บ”
ยุนอาเอ่ยเบี่ยงประเด็น ทำให้คนที่ยิ้มอยุ่ถึงกับเผลอหัวเราะเบาๆ วางผ้าลง นั่งจ้องดวงตากวางนิ่ง
“หนักไปงั้นหรอ....อืม งั้นฉันจะปฐมพยาบาลแบบเบาๆก็ได้น่ะ ”
คยูฮยอนเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ นึกขำดวงตากวางที่ออกแววฉงน มือหนาคว้าใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ ก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะพูดอะไรต่อ ลิ้นร้อนค่อยๆเล็มเข้าไปในโพรงปากเล็กช้าๆซับคราบเลือดให้หญิงสาว มือหนารวบมือเล็กที่อยู่ไม่สุขและพยายามขัดอารมณ์ของเขาไว้
“อื้อ..”
ยุนอาครางออกมาเบาๆเมื่อมือข้างหนึ่งของฝ่ายชายรุกล้ำเข้าไปในกระโปรงแถมยังเอนตัวเขาใส่ตัวเธอจน แผ่นหลังบางสัมผัสกับเตียงกว้าง จูบที่หอมหวานค่อยๆแปลเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนและโหยหา มือแกร่งของคยูฮยอนค่อยๆเลิกชุดอีกฝ่ายขึ้นอย่างรวดเร็ว ความหอมหวานและกลิ่นหอมของร่างกายตรงหน้า ทำให้อามรณ์ความต้องการของเขายิ่งทวีขึ้นรุนแรงเรื่อยๆ
“ เป็นของฉันน่ะ..ยุนอา”
“ อือ….แต่ว่า..”
ยุนอาจ้องใบหน้าหล่อตรงหน้านิ่ง คิดในใจ ไม่ได้เราต้องไม่ใจอ่อน แล้วอีกอย่าง เขาคือคนที่เราต้องฆ่า ยังไม่ทันที่ยุนอาจะพูดอะไร ร่างข้างบนก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับริมฝีปากที่ก้มลงมาจุบไซร้ซอกคอขาวของเธอ
“ไม่น่ะ....”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อเห็นว่าไข่มุกที่เอได้เอามา หล่นลงไปอยุ่บนพื้น ถ้าหากว่า....
“เธอต้องทดแทนบุญคุณของฉันตามที่สัญญาไว้ แล้วตอนนี้ถึงเวลาแล้ว”
“คยู...ฉันบอกว่าไม่ไง...อุ๊บ”
ยุนอาพยายามขัดขืน ดวงตายังคงจับจ้องไข่มุกที่อยุ่บนพื้น ส่วนคนข้างบนก็ไม่ฟังเธอดื่มด่ำกามาจากร่างของเธออย่างหมาบ้า
“อื้อ..อะ”
เสียงหวานร้องคราง เมื่อนิ้วมือของอีกฝ่ายจาบจ้วงเข้ามาในจุดอ่อนไหว และทำงานขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
ฉันเตือนนายแล้วน่ะคยู....ยุนอาคิดในใจ ก่อนจะหยิบกิ๊บที่ผมอันเดิมออกมา ก่อนจะกดมีดปรากฎออกมา มือบางยกขึ้นหวังจะแทงอีกฝ่าย
“ยุนอา...ผมรักคุณน่ะ รักจริงๆ...”
จบแว้ว ไปอีกตอน
อิอิ อย่าแบนเขาน่ะ
ติดตามด้วยน่ะค่ะ ว่าคยุจะรอดหรือไม่ อิอิ
คำถาม มี NC ต่อดีมั้ยเอ่ย
ความคิดเห็น