คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เจออีกครั้ง...........เจสสิก้า(100%)
เมื่อยูริออกไปจากบ้านแล้ว เจสสิก้าจึงต้องอยู่ทานข้าวที่บ้านคนเดียว หญิงสาวนั่งใจลอย ไม่รุ้จะทำอะไรดี ดวงหน้าสวยฉายแววครุ่นคิด ก่อนจะหลุดจากห้วงความคิดเมื่อโทรศัพท์ของเอดังขึ้น
“ฮัลโหล...เจสสิก้าพูดค่ะ ”
[สวัสดีครับ ผมดงแฮเองครับ ]
“ อ้อ มีอะไรหรอค่ะ ถึงโทรหาฉัน ”
[ คือพี่แจจุงกลับมาแล้วน่ะครับ ผมเลยรายงานเรื่องคุณ ตอนนี่เค้าอยากเจอคุณน่ะครับ ]
“ หึ งั้นหรอ ฉันจะไปพบเดี๋ยวนี้แหล่ะค่ะ ”
เจสสิก้าวางสาย ยิ้มเหยียด
“ เราได้เจอกันอีกครั้งแล้วน่ะ แจจุง ”
หญิงสาว คว้ากระเป๋าตนเอง ก่อนจะเดินออกมาที่โรงรถ กระชากประตูออกอย่างเร่งรีบ แล้วขับรถออกมาอย่างรวดเร็วทันที สายเรียกขเมือเรียวเอือมไปหยิบมาดู ปรากฎชื่อ ของยุนอา ทำให้เธอรีบกดรับทันที
“ ฮัลโหล ”
[พี่สิก้า เป็นไงบ้างค่ะ ดีขึ้นมั้ย แล้วอยุ่กับใคร]
“ ฉันสบายดี ตอนนี้กำลังออกไปทำงาน ว่าแต่ แขนเธอเจ็บอยู่อีกมั้ย ”
[ฉันไม่เป็นไรหรอก ทำแผลแล้ว ระวังตัวน่ะค่ะ พี่ต้องมีสติ เวลาอยู่ต่อหน้าเค้า อย่าทำอะไรวู่วาม]
“ อือ รุ้แล้วๆๆ จะพยายาม ”
[ยุนอา เสร็จยัง เธอลงมาทำงานได้แล้ว ....แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ พี่สิก้า นายมือปลาหมึก เรียกไปทำงานแล้ว ]
“ อือ ระวังตัวด้วยน่ะ ขอบคุณที่ช่วยพี่ไว้ ”
[ ก็ฉันรักพี่นี่ค่ะ บายค่ะ ]
รักงั้นหรอ หึหึ ริมฝีปากสวยแสระยิ้ม ก่อนจะหักพวงมาลัย เมื่อเข้าสู่หน้าสถาบัน
เอี๊ยดดด เสียงเบรกรถดังสนั่น พร้อมกับร่างสวยของเจ้าของรถ ที่ก้าวลงออกมา ปิดประตุดังสนั่นโดยไม่สนใจว่ามันจะพังหรือไม่ เธอรีบก้าวเข้าไปเปิดประตุออก เดินเข้าไปในตึกทันที พนักงานเคาเตอร์เมื่อเห็นเธอแล้วชะงัก หวาดกลัว เจสสิก้ายิ้มหวานเดินไปหยุดตรงหน้า
“ คุณทิฟฟานี่เป็นไงบ้าง ”
“ เอ่อ รู้สึกตัวแล้วค่ะ ”
“ อืม เดี๋ยวจะไปเยี่ยมน่ะ หึ ”
ร่างงามหันมามองคนที่มาใหม่ ดงแฮส่งยิ้มหวานให้เธอ โค้งต้อนรับอย่างดีเหมือนเดิม
“ ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ คุณดงแฮ หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันน่ะค่ะ ”
“ ครับ เชิญทางนี้ครับ พี่ชายผมรอคุณอยุ่ ”
เจสสิก้ายิ้มหวาน เดินตามร่างสูงไป มาหยุดที่หน้าห้องขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยุ่สูงที่สุดของสถาบัน เธอเดินเข้าไป ตามที่ดงแฮเปิดประตุให้ ดวงหน้าสวย ย่นคิ้วเล็กน้อย เดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่เตรียมไว้ คนที่นั่งฝั่งตรงข้าม หมุนกลับมาหาเธอ ใบหน้าหวาน ใส ดูตกใจไม่น้อยที่เห็นเธอ
" เจอกันอีกครั้งน่ะ แจจุง ทำไม ตกใจงั้นเหรอ ที่เห็นลูกเลี้ยงนายคนนี้น่ะ"
" เจสสิก้า นี่เธอ...."แจจุงยังอึ้งพุดไม่ออก แต่ดูเหมือนคนที่ดูงุนงงกว่าคงเป็นดงแฮ ที่นั่งมองอย่างสงสั ตั้งใจฟังทั้งคุ่ต่อไป
" หึหึ พูดไม่ออกงั้นหรอ ว่าไงค่ะ คุณแจจุง อุ้ย ไม่ใช่สิ คุณพ่อเลี้ยง "
“ พ่อเลี้ยง นี่มันอะไรครับ พี่ ผมงงไปหมดแล้ว ”
ดงแฮเอ่ยถามขึ้นมา เพราะทนสงสัยไม่ไหว มองดุเจสสิก้าที่กำลังส่งสายตาอาฆาตให้พี่ชายเค้า ส่วนพี่ชายของเค้าก็กำลังทำหน้าตกใจและสลดในเวลาเดียวกัน
“ ออกไปก่อนด๊อง ฉันขอคุยตามลำพัง ”
แจจุงเอ่ย กึ่งตวาดน้องชาย ตอนนี้เค้าไม่อยากให้ใครมารู้อดีตที่เลวร้ายที่เค้าทำไว้ทั้งนั้น
“ แต่พี่ครับ ผมอยากรู้.......”
“ ฉันบอกให้นายออกไปไง ไม่ได้ยินหรือไง ”
คราวนี้เค้าตวาดลั่น จนผุ้เป็นน้องชายทำท่าฮึดฮัด เดินขัดใจออกไป ทั้ง ห้องเลยเหลือแค่ เค้าและผู้หญิงตรงหน้า
“ เธอสบายดีมั้ย ” น้ำเสียงเอ่ยแผ่วดูเป็นห่วงอย่างเห็นดั้ด แต่ทำให้คนได้ฟังถึงกับกลั้วหัวเราะออกมา
“ ฉันยังไม่ตาย ”
“ เธอยังโกรธและเกลียดฉันอยุ่สิน่ะ ”
“ นายยังจะให้ฉันรัก คนที่ทำลายครอบครัวตนเองงั้นเรอะ เหอะๆ มักมากไปมั้ง ”
“ แต่ฉันยังรักเธอ”
คำพูดที่ฟังจริงใจของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้ ริมฝีปากสวยสีสดที่กำลังยิ้มเยาะ ถึงกับหุบลงทันที ใบหน้าแปลเปลี่ยนเป็นเย็นชา มองมาที่เค้านิ่ง
“ อย่าพูดคำๆนี้กับฉัน นายแจจุง คนที่นายรักคือแม่ ของฉัน ไม่ใช่ฉัน คนที่นายทำลายโดยการเป็นชู้ด้วย ทำลายพ่อของฉันและฉัน คือแม่ของฉันที่นายเล่นชู้ด้วย ”
เสียงเล็กตวาดลั่นอย่างโมโห แต่ชายหนุ่มไม่สะดุ้งแต่อย่างใด เค้านั่งนิ่ง มองเธอด้วยสายตาอาลัย
“ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันหน้ามืดไปช่วงนั้น ฉันอยากได้ของๆครอบครัวเธอ ฉันอิจฉาครอบครัวของเธอ ที่ดูอบอุ่น แต่ฉันไม่มีใครนอกจากน้องชาย พวกเราแทบจะกัดก้อนเกลือกิน มันทำให้ฉันอยากได้ทุกอย่าง อยากมีในสิ่งที่เธอมี เธอต่อว่าฉันมันก็ถูก แต่ฉันทำผิดไปแล้ว ยกโทษให้ฉันได้มั้ย ”
แจจุงเอ่ยเสียงเศร้า ดวงตาเรียวมีแววสำนึกผิด และเริ่มมีน้ำตาคลอกเล็กน้อย แต่คนที่นั่งฟังกลับน้ำตาไหลออหมาโดยไม่สามารถห้ามได้
“ ฮึก...สายไปแล้ว แจจุง นายทำลายมันไปแล้ว นายทำลายความรักของฉันที่มีให้นาย และทำลายความรักที่ฉันมีให้แม่ของฉัน นายทำลายมันทุกอย่าง ตอนนี้นายมีทุกอย่างแล้วนี่ ทั้งเงิน ทั้งรถ บ้าน ทรัพย์สินมากมายที่นายเอาของฉันมา ”
“ ผมกำลังจะทำหนังสือคืนให้คุณ ”
“ ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ เหอะ มันคุ้มมั้ยที่แนต้องทนทุกข์ทรมาณมาเกือบ 10 ปีน่ะ ”
“ ผมรู้....ว่ามันทดแทนความเสียใจคุณไม่ได้ ”
“ฮึก ร็ตัววนี่ ฉันจะทำให้นายเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บ นายต้องทนทุข์ทรมาณไปจนวันตาย ฉันจะมอบทเรียนราคาแพงให้นาย จำไว้....”
เจสสิก้าโพร่งออกมา มือเรียวเช้ดน้ำตา ก่อนจะคง้ากระเป๋าหันหลังให้เค้า
“ อ้อ ..รับฉันเข้าทำงานซะ ก่อนที่นายจะเสียใจ แล้วรุ้ไว้ด้วยน่ะ นอกจากที่แนจะมาทวงของของฉันคืนแล้ว ฉันยังต้องการของล้ำค่าที่นายซ่อนมันอยุ่ด้วย ระวังไว้ให้ดีหล่ะ ซ่อนตอนนี้คงไม่ทัน ถ้าไม่อยากให้มีการสูญเสียก็มอบไข่มุกสีแดงที่นายมาให้ฉันดีๆ ”
“ เธอรุ้ได้ไงว่าที่ฉันมี...ไข่มุกสีแดง ”
“ มีจริงด้วย หึหึ ฉันรุ้แล้วกัน และฉันก็ต้องการมัน เอามาให้ฉันสิ แลกกับความแค้นของฉันที่มีกับนาย ”
หญิงสาวหันมาเอ่ยกับเค้าด้วยสีหน้าจริงจัง แจจุงหน้าเจื่อน นี่มันของชิ้นเดียวที่ตกทอดมาจากตระกูลของเค้า ถ้าให้มันจะคุ้มมั้ยน่ะ
“ ขอคิดดูก่อน เอาเป็นว่าผมรับคุณเข้าทำงานก่อนแล้วกัน ”
“ หึ อย่าคิดนานแล้วกัน เพราะฉันใจร้อน ”
หญิงสาวพูดแค่นั้น ก่อนที่จะเปิดประตุออกมา ดงแฮที่แอบยืนฟังและได้ยินทุกอย่างถึงกับอึ้งและไม่พอใจ กระชากแขนเรียวเข้ามาในห้องเค้าทันที
" กรี๊ดด อย่ามาแตะต้องตัวฉันน่ะ คนต่ำๆอย่างนาย ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องเนื้อตัวฉัน "
" คุณออกไปซะ อย่าหาว่าผมไม่เตือน "
" แต่ที่นี่ เป็นของฉัน พวกนาย 2 คนพี่น้องสิ ต้องออกไป พวกชอบแย่งของชาวบ้านกิน"
“ ผมไม่รู้ หรอกน่ะ ว่าเบื้อลึกเบื้องหลังคุณกับพี่ชายผมเป็นยังไง แต่ที่ผมไม่ยอม คือไข่มุกสีแดง นั่นเป็นของสำคัญของตระกูลผม ผมยอมไม่ได้เด็ดขาด ”
“ หึ นายม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่าสะเออะ ดีกว่า ฉันกับพี่ชายนายเท่านั้นที่ต้องเคลียรืกัน ส่วนนายมันก็แค่ พวกชอบสอดเรื่องชาวบ้าน...อุ๊บ ”
เค้าไปวันๆ ไม่ทันที่เจสสิก้าจะพูดจบ ร่างของเอก็ถูกคนตรงหน้ากระชากเข้าไปหา พร้อมกับริมฝีปากร้อนของเค้าที่ก้มลงบดขยี้ริมฝีปากสวยเธอทันที ดวงหน้าสวยแดงซ่านด้วยความโกรธ มือเล็กทุบอกคนตรงหน้าพยายามสะบัดตัวออก
แต่อ้อมแขนแกร่งกกลับตระกองกอดรัดตัวเอแน่นและจูบหนักหน่วงและรุนแรงกว่าเดิม ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นเล็ก ของเธอ ความหอมหวานที่ผ่านส่งมา ทำให้เอถึงกับหยุดชะงัก อย่างบอกไม่ถูก ความป่าเถื่อน เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความอ่อนนุ่มและหอมหวานจนทำให้เธอถึงกับเคลิ้ม ใจเต้นแรง
“ อื้อ...อ๊ะ ไอ้คนฉวยโอกาส ฉันหายใจ...แค่ก ไม่ออก ฉันเกลียดนาย!”
เผียะ! เจสสิก้าผลักร่างหนาออกไป เมื่อจู่ๆเค้าเผลอกัดริมฝีปากเอจนเลือดซิบ ดวงหน้าสวยแดงซ่าทั้งโกรธทั้งอาย รีบคว้ากระเป๋าตนเอง วิ่งออกไปทันที ดงแฮยืนนิ่ง เค้าก็ตกใจไม่น้อย ไม่นึกว่าตนเองจะทำเรื่องนี้ออกไป มือเรียวยกขึ้นแตะริมฝปากตนเอง รสชาติความหอมหวานที่เค้าได้ลิ้มลองยังติดอยู่ที่ปากของเขา
+ANG
EL+ครบร้อยๆๆๆ เฮ้อ
กว่าจะอัพได้ เรื่องนี้ล่าช้าจริง ขอโทษด้วยน่ะที่ให้รอนาน
แต่ไรเตอร์ไม่ทิ้งหรอกจ้ะ อิอิ ตอนหน้าเรากลับมาเป็นวอนริ
อีกน่ะจ้ะ อาจจะเป็น รวมคู่ในตอนเดียวกันน่ะ
ความคิดเห็น