ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ข้อตกลง...............
nu eng
ร่างสูงโปร่ง เดินมาตากอากาศที่หน้าต่าง หลังอาบน้ำแต่งตัวใหม่ อยู่ในชุดดูคุณช๊าย
คุณชาย ใบหน้าหล่อ เหม่อมองไปที่ด้านล่างมองสวนมัรเทศว่าร้อยไร่ของตนเอง
มือเรียวมองแหวนที่สวมในมือ
" ชินเซคยอง เธออยู่ไหน อย่าไปในที่ฉันมองไม่เห็นได้มั้ย "
ยงฮวาเอ่ย ถอนหายใจ ชินเซคยองเป็นคนรักของเขา หญิงสาวที่เป็นรักเเรกและรักสุด
ท้าย เธอชอบกินมันเทศมาก เขาเกลียดมันเทศที่สุด ก่อนวันแต่งงาน 1 วัน ข่าวร้ายที่เขาไม่
อยากรับรู้มัน ข่าวร้ายที่ทำให้เขาเจ็บที่สุด ข่าวที่ว่าคือเธอหนีเขาไป เธอหนีการแต่งงานที่
กำลังจะเกิดขึ้น ดดยเขาไม่เคยรู้เหตุผลที่เธอทำแบบนี้ เขาตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดิน
ก็ไม่มีข่าวคราวเลยแม้แต่น้อย เขาเลยได้แต่ถอนหายใจ กลับมาปลูกไร่มันเทศตามความฝัน
ของเธอ เผื่อสักวันหนึ่งเธอจะกลับมาเห็นมัน
" เธอเป็นใครกันแน่ ซอฮยอนทำไมเธอถึงเหมือนกับ.....นั่นมัน "
ชายหนุ่มเอ่ยอย่างตกใจ เมื่อสายตาไปสะดุดกับร่างที่นอนคุดคู้อยู่ที่บนดินใต้ต้นไม้
ขาเรียวยาว รีบก้าวลงบันได เดินตรงไปยังที่หญิงสาวนอนอยุ่ ใบหน้าสวยขาวซีด เหมือนจับ
ไข้ ยงฮวา รีบช้อนร่างบางขึ้นอุ้มความร้อนจากกายสาวทำให้เขาถึงกับสะดุ้ง
" เธอไม่สบายนี่ "
ชายหนุ่มเอ่ย รีบอุ้มร่างของซอฮยอนเข้าไปข้างใน วางเธอลงบนเตียงหนานุ่มที่ห้องของ
เธอ ที่เขาได้เตรียมไว้เมื่อวาน
" คุณ คุณ "
" อือ...ใครอ่ะ ฉันจะนอนอย่ามายุ่ง "
" ผมเอง ยงฮวาไง คุณโอเคมั้ย "
" เออ... นายออกไปก่อนไป ขอฉันนอนหน่อย รบกวนชะมัด น่ารำคาญ ชิ "
ร่างบางพลิกตัวหนี เอาผ้าห่มมาปิดหน้า ยงฮวาทำหน้างง ก่อนจะเดินออกจากห้องมา
ตามคำสั่งเธอ
" อ้าว พี่ย้ง ไปทำอะไรในห้องคุณฮาร่าค่ะ "
" ซันนี่พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วหล่ะ "
ยงฮวาลากมือน้องสาวลงมาชั้นล่างที่ห้องรับแขก แล้วนั่งลง ซันนี่มีหน้าหน้างุนงงเล็กน้อย
เอ่ยถามพี่ชาย
" พี่ย้งมีอะไรหรอค่ะ "
" เธอรุ้สึกคุ้นผู้หญิงคนนั้นมั้ย "
" ถ้าคุณฮาร่าก็ ตอบได้เต็มปากว่าไม่คุ้น แต่มันเหมือนพี่ชินเชคยองต่างหาก ซันเห็นตอนแรกก็ช็อคเลย"
" นี่แหล่ะ เรื่องที่พี่จะคุยกับเรา อาจจะไม่เหมือนมาก แต่ก็คล้ายๆ แล้วอีกอย่างเธอไม่ใช่คูฮาร่า เลือกเรียกชื่อเธออย่างนั้นเถอะ พี่ฟังแล้วหงุดหงิด"
"พี่เค้าไม่ใช่คุณคูฮาร่าเหรอ แล้วจะให้ซันเรียกว่าอะไรหล่ะ "
" ซอฮยอน เธอชื่อซอฮยอน "
"อืม..ก็ได้ค่ะ ซันจะเรียกว่าพี่ซอแล้วกัน "
เธอน่าจะแก่กว่าน่ะซันนี่ ยงฮวาคิดในใจ แต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก
"ตอนนี้เอไม่สบายอยู่ เตรียมซุปร้อนๆให้เธอหน่อยแล้วกัน "
"ค่า"
ซันนี่ยิ้มรับ แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว
Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์สั่น มือเรียวเอื้อมไปหยิบมารับทันทีง
" มีอะไรว่ะ ไอ้มิน "
( ฉันสืบเรื่องแฟนแกได้แล้วเว้ย ตอนนี้เธอยู่เกาหลีนี่แหล่ะ ได้ข่าวว่า2-3 วันนี้เธออาจจะกลับไปที่บ้านเกิดน่ะ)
" เจอง่ายว่ะ เออ เดี่ยวจะต้อนรับอย่างดีเลย "
ยงฮวาวางสาย ตอนแรกก็ดีใจอยู่ที่เอกลับมา แต่ความเจ็บปวดที่เขาได้รับมันมีมากกว่า
ดีใจซะอีก บางทีเขาควรจะทำอะไรสักอย่างบ้าง เสียงฝีเท้าย่ำลงบันได ตื่นเร็วแฮะ
หญิงสาวร่างสวย เดินมานั่งตรงหน้าเขา ใบหน้าสวยยังซีดอยู่ แต่ยังหยิ่งจองหองใส่เขา
" หายแล้วหรอ "
" ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย มีอะไรกินบ้างอ่ะ หิว"
" นี่แม่คุณ เธอมาเป็นเลขาฉันน่ะ ไม่ใช่เจ้าของบ้าน ถ้าจะกินก็หากินเอง จะให้คนที่บ้านผมมายกให้ ก็คงไม่ดีมั้ง คุณคูฮาร่า "
ยงฮวาเอ่ยล้อเลียน ใบหน้าอมยิ้มแกมเจ้าเล่ห์ ยิ่งทำให้คนมอง หงุดหงิดใจป็นอย่างมาก
อยากให้ฉันวีนใช่มั้ย
" นี่นาย แต่ฉันเป็นแขกคุณน่ะ อย่างน้อยก็ควรหาอาหารให้แขกทานบ้าง"
" หึหึ แขก นี่คุณหนู คุณแยกแยะคำว่าเลขากับแขกเป็นมั้ย เลขาก็ไม่แตกต่างจากคนใช้หรอกน่ะ "
" กรี๊ดดดดดดดด นายย้ง นายอยากตายใช่มั้ย "
"555+ ว้าวดุซะด้วย เฮ้ยยยยยยย "
ยงวาร้องลั่น รีบหลบมีดพกที่ถูกปามาใส่เขาอย่างรวดเร็ว มองไปที่ซอฮยนกำลังยืนหน้า
บึ้ง และกำลังงถือมีดพกเล็กนับสิบเล่ม
" เฮ้ยยย นี่เธอ เอามีดนั่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ...ย้ากกกกก"
ร่างสูงรีบหลบมีดที่ลอยมาอีก 2 เล่มพร้อมกันที่ข้างเสา ฉึก ฉึก มีกปัดลงบนเสาข้างหน้า
เขา ใหน้าหล่อเริ่มเหงื่อตก
" นายทำให้ฉันโกรธ บังอาจมาว่าฉันเป็นคนใช้ ฉันไม่ยอมหรอกน่ะ "
ซอฮยอนเอ่ย ใบหน้าสวยฉายแววโกรธเกรี้ยว หยิบมีกพกมาอีก 4 เล่ม ก่อนจะปาไปหา
ร่างที่หลบอยุ่ที่เสาด้วยทวงท่าที่สวยงาม
ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก มีก 4 เล่มลอยมา ปักที่เสาต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว และเล่มหนึ่งเฉียด
ที่ปลายจมูกเขาได้ไปนิดนึง เลือดไหลซิบ ยงฮวากลืนน้ำลาย ขาสั่น และเข่าอ่อนทรุดตัวลง
กับพื้น หญิงสาวยิ้มเยาะมาดูผลงานของตนเองอย่างพอใจ
" โอ้วววว นายฉี่ราดหรือเนี่ย กลัวฉันมากขนาดนั้นเชียว"
" ธะ เธอมันนางมาร้ายชัดๆๆ "
" จุ๊ๆๆ อย่าเอะไปค่ะเจ้านาย ..."
ร่างบางย่อตัวนั่งลงตรงหน้า มือสวยลูบใบหน้าหล่อ
" เดี๋ยวจมูกก็แหว่งไปมากกว่านี้หรอก "
" อ้าว พี่ซอ ซันเตรียมอาหารใหเช้พี่แล้วน่ะค่ะ พี่ย้ง !"
ซอฮยอนชะงัก หันไปยิ้มให้กับซันนี่ มือเรียวเก็บมีดทั้งหมดอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา
" แหะๆๆ หิวพอดี ไปก่อนน่ะ หิวมากๆๆเลย "
หญิงสาวหันมายิ้มหวานกับร่างที่สั่นเทา เดินไปที่ห้องอาหารทันที ซันนี่มองอย่างแปลกใจ
รีบมาช่วยพยุงพี่ชายให้ลุกขึ้น
" ทำไมพี่ฉี่ราดแบบนี้ โตแล้วน่ะ แล้วทำไมจมูกพี่ถึงแหว่งหล่ะ "
" เธออย่าถามได้มั้ย พาฉันขึ้นห้องก่อน"
ยงฮวาเอ่ยอย่างอับอาย ตอนนี้เขาไม่กล้าจะมองหน้าน้องสาวตนเองด้วยซ้ำ ที่มาเห็นเขาในสภาพแบบนี้น่ะ
คุณชาย ใบหน้าหล่อ เหม่อมองไปที่ด้านล่างมองสวนมัรเทศว่าร้อยไร่ของตนเอง
มือเรียวมองแหวนที่สวมในมือ
" ชินเซคยอง เธออยู่ไหน อย่าไปในที่ฉันมองไม่เห็นได้มั้ย "
ยงฮวาเอ่ย ถอนหายใจ ชินเซคยองเป็นคนรักของเขา หญิงสาวที่เป็นรักเเรกและรักสุด
ท้าย เธอชอบกินมันเทศมาก เขาเกลียดมันเทศที่สุด ก่อนวันแต่งงาน 1 วัน ข่าวร้ายที่เขาไม่
อยากรับรู้มัน ข่าวร้ายที่ทำให้เขาเจ็บที่สุด ข่าวที่ว่าคือเธอหนีเขาไป เธอหนีการแต่งงานที่
กำลังจะเกิดขึ้น ดดยเขาไม่เคยรู้เหตุผลที่เธอทำแบบนี้ เขาตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดิน
ก็ไม่มีข่าวคราวเลยแม้แต่น้อย เขาเลยได้แต่ถอนหายใจ กลับมาปลูกไร่มันเทศตามความฝัน
ของเธอ เผื่อสักวันหนึ่งเธอจะกลับมาเห็นมัน
" เธอเป็นใครกันแน่ ซอฮยอนทำไมเธอถึงเหมือนกับ.....นั่นมัน "
ชายหนุ่มเอ่ยอย่างตกใจ เมื่อสายตาไปสะดุดกับร่างที่นอนคุดคู้อยู่ที่บนดินใต้ต้นไม้
ขาเรียวยาว รีบก้าวลงบันได เดินตรงไปยังที่หญิงสาวนอนอยุ่ ใบหน้าสวยขาวซีด เหมือนจับ
ไข้ ยงฮวา รีบช้อนร่างบางขึ้นอุ้มความร้อนจากกายสาวทำให้เขาถึงกับสะดุ้ง
" เธอไม่สบายนี่ "
ชายหนุ่มเอ่ย รีบอุ้มร่างของซอฮยอนเข้าไปข้างใน วางเธอลงบนเตียงหนานุ่มที่ห้องของ
เธอ ที่เขาได้เตรียมไว้เมื่อวาน
" คุณ คุณ "
" อือ...ใครอ่ะ ฉันจะนอนอย่ามายุ่ง "
" ผมเอง ยงฮวาไง คุณโอเคมั้ย "
" เออ... นายออกไปก่อนไป ขอฉันนอนหน่อย รบกวนชะมัด น่ารำคาญ ชิ "
ร่างบางพลิกตัวหนี เอาผ้าห่มมาปิดหน้า ยงฮวาทำหน้างง ก่อนจะเดินออกจากห้องมา
ตามคำสั่งเธอ
" อ้าว พี่ย้ง ไปทำอะไรในห้องคุณฮาร่าค่ะ "
" ซันนี่พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วหล่ะ "
ยงฮวาลากมือน้องสาวลงมาชั้นล่างที่ห้องรับแขก แล้วนั่งลง ซันนี่มีหน้าหน้างุนงงเล็กน้อย
เอ่ยถามพี่ชาย
" พี่ย้งมีอะไรหรอค่ะ "
" เธอรุ้สึกคุ้นผู้หญิงคนนั้นมั้ย "
" ถ้าคุณฮาร่าก็ ตอบได้เต็มปากว่าไม่คุ้น แต่มันเหมือนพี่ชินเชคยองต่างหาก ซันเห็นตอนแรกก็ช็อคเลย"
" นี่แหล่ะ เรื่องที่พี่จะคุยกับเรา อาจจะไม่เหมือนมาก แต่ก็คล้ายๆ แล้วอีกอย่างเธอไม่ใช่คูฮาร่า เลือกเรียกชื่อเธออย่างนั้นเถอะ พี่ฟังแล้วหงุดหงิด"
"พี่เค้าไม่ใช่คุณคูฮาร่าเหรอ แล้วจะให้ซันเรียกว่าอะไรหล่ะ "
" ซอฮยอน เธอชื่อซอฮยอน "
"อืม..ก็ได้ค่ะ ซันจะเรียกว่าพี่ซอแล้วกัน "
เธอน่าจะแก่กว่าน่ะซันนี่ ยงฮวาคิดในใจ แต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก
"ตอนนี้เอไม่สบายอยู่ เตรียมซุปร้อนๆให้เธอหน่อยแล้วกัน "
"ค่า"
ซันนี่ยิ้มรับ แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว
Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์สั่น มือเรียวเอื้อมไปหยิบมารับทันทีง
" มีอะไรว่ะ ไอ้มิน "
( ฉันสืบเรื่องแฟนแกได้แล้วเว้ย ตอนนี้เธอยู่เกาหลีนี่แหล่ะ ได้ข่าวว่า2-3 วันนี้เธออาจจะกลับไปที่บ้านเกิดน่ะ)
" เจอง่ายว่ะ เออ เดี่ยวจะต้อนรับอย่างดีเลย "
ยงฮวาวางสาย ตอนแรกก็ดีใจอยู่ที่เอกลับมา แต่ความเจ็บปวดที่เขาได้รับมันมีมากกว่า
ดีใจซะอีก บางทีเขาควรจะทำอะไรสักอย่างบ้าง เสียงฝีเท้าย่ำลงบันได ตื่นเร็วแฮะ
หญิงสาวร่างสวย เดินมานั่งตรงหน้าเขา ใบหน้าสวยยังซีดอยู่ แต่ยังหยิ่งจองหองใส่เขา
" หายแล้วหรอ "
" ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย มีอะไรกินบ้างอ่ะ หิว"
" นี่แม่คุณ เธอมาเป็นเลขาฉันน่ะ ไม่ใช่เจ้าของบ้าน ถ้าจะกินก็หากินเอง จะให้คนที่บ้านผมมายกให้ ก็คงไม่ดีมั้ง คุณคูฮาร่า "
ยงฮวาเอ่ยล้อเลียน ใบหน้าอมยิ้มแกมเจ้าเล่ห์ ยิ่งทำให้คนมอง หงุดหงิดใจป็นอย่างมาก
อยากให้ฉันวีนใช่มั้ย
" นี่นาย แต่ฉันเป็นแขกคุณน่ะ อย่างน้อยก็ควรหาอาหารให้แขกทานบ้าง"
" หึหึ แขก นี่คุณหนู คุณแยกแยะคำว่าเลขากับแขกเป็นมั้ย เลขาก็ไม่แตกต่างจากคนใช้หรอกน่ะ "
" กรี๊ดดดดดดดด นายย้ง นายอยากตายใช่มั้ย "
"555+ ว้าวดุซะด้วย เฮ้ยยยยยยย "
ยงวาร้องลั่น รีบหลบมีดพกที่ถูกปามาใส่เขาอย่างรวดเร็ว มองไปที่ซอฮยนกำลังยืนหน้า
บึ้ง และกำลังงถือมีดพกเล็กนับสิบเล่ม
" เฮ้ยยย นี่เธอ เอามีดนั่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ...ย้ากกกกก"
ร่างสูงรีบหลบมีดที่ลอยมาอีก 2 เล่มพร้อมกันที่ข้างเสา ฉึก ฉึก มีกปัดลงบนเสาข้างหน้า
เขา ใหน้าหล่อเริ่มเหงื่อตก
" นายทำให้ฉันโกรธ บังอาจมาว่าฉันเป็นคนใช้ ฉันไม่ยอมหรอกน่ะ "
ซอฮยอนเอ่ย ใบหน้าสวยฉายแววโกรธเกรี้ยว หยิบมีกพกมาอีก 4 เล่ม ก่อนจะปาไปหา
ร่างที่หลบอยุ่ที่เสาด้วยทวงท่าที่สวยงาม
ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก มีก 4 เล่มลอยมา ปักที่เสาต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว และเล่มหนึ่งเฉียด
ที่ปลายจมูกเขาได้ไปนิดนึง เลือดไหลซิบ ยงฮวากลืนน้ำลาย ขาสั่น และเข่าอ่อนทรุดตัวลง
กับพื้น หญิงสาวยิ้มเยาะมาดูผลงานของตนเองอย่างพอใจ
" โอ้วววว นายฉี่ราดหรือเนี่ย กลัวฉันมากขนาดนั้นเชียว"
" ธะ เธอมันนางมาร้ายชัดๆๆ "
" จุ๊ๆๆ อย่าเอะไปค่ะเจ้านาย ..."
ร่างบางย่อตัวนั่งลงตรงหน้า มือสวยลูบใบหน้าหล่อ
" เดี๋ยวจมูกก็แหว่งไปมากกว่านี้หรอก "
" อ้าว พี่ซอ ซันเตรียมอาหารใหเช้พี่แล้วน่ะค่ะ พี่ย้ง !"
ซอฮยอนชะงัก หันไปยิ้มให้กับซันนี่ มือเรียวเก็บมีดทั้งหมดอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา
" แหะๆๆ หิวพอดี ไปก่อนน่ะ หิวมากๆๆเลย "
หญิงสาวหันมายิ้มหวานกับร่างที่สั่นเทา เดินไปที่ห้องอาหารทันที ซันนี่มองอย่างแปลกใจ
รีบมาช่วยพยุงพี่ชายให้ลุกขึ้น
" ทำไมพี่ฉี่ราดแบบนี้ โตแล้วน่ะ แล้วทำไมจมูกพี่ถึงแหว่งหล่ะ "
" เธออย่าถามได้มั้ย พาฉันขึ้นห้องก่อน"
ยงฮวาเอ่ยอย่างอับอาย ตอนนี้เขาไม่กล้าจะมองหน้าน้องสาวตนเองด้วยซ้ำ ที่มาเห็นเขาในสภาพแบบนี้น่ะ
อันยองจร้า
อัพแล้วๆๆๆ เม้นๆๆได้เลย5555+
ไม่มีไรจะพูดแล้วอ่ะ เม้นหน่อยน่ะ
ตอนหน้า ทึกแท+บอม จร้า หุหุ
ถ้าอยากอ่านก็เม้น ถ้าไม่อยากอ่านก็เชิญกด X ออกไปเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น