Why do I love you ทำไมฉันต้องรักคุณ SJ+SNSD

ลำดับตอนที่ #10 : เข้าใจผิด.........100%

       

ANGEL SPlus

  สายลมพัดผ่านด้วยความแรง  ท้องฟ้าอึมครึ้ม เมฆก่อตัวติดกันเป็นก้อนดำๆแสดงท่าทีฝนกำลัง

จะลงเม็ด  แต่คยูฮยอนกลับไม่ได้สนใจมัน  ชายหนุ่มเดินวนอยู่หน้าบ้านเพื่อรอคนที่ออกไปกลับมา 

นี่ก็เลยเวลามา  5  ชั่วโมงแล้ว  ยังไม่มีวี่แววของเธอเลย

ซ่าๆๆๆ 

        เม็ดฝนขนาดใหญ่โปรยตัวลงมาอย่างรวดเร้วโดยที่คนตัวสูงยังไม่ได้เตรียวตัวจึงทำให้ตัวของ

เขาเปียกปอนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้   ขาสูงยาวรีบก้าวเข้าไปหลบภายใต้หลังคาบ้านอย่างรวดเร็ว 

  แต่ยังคงยืนจะจ่ออยู่ตรงนั้นไม่เข้าไปหลบในบ้าน

            "   ทำไมไม่กลับมา  ...นี่เธอคงไม่มาล้อเล่นกับฉันหรอกน่ะยุนอา "

            "  เอ่อ..  คุณครับห้องถูกตกแต่งให้ใหม่เสร็จแล้วครับ  นี่บิลครับ "

    คยูฮยอนรับบิลมาดู  ถึงกับตาโตเมื่อเห็นจำนวนเงินในบิล

            " ห้าล้านวอน...ยัย..นี่ครับเช็คเงินสุด คุณไปขึ้นเงินได้น่ะครับ "

            " ครับ ขอบคุณที่ใช้บริการน่ะครับ "

        คยูฮยอนมองร่างทั้ง 5คนของบริษัทที่มาตกแต่งงให้อย่างหงุดหงิด 

             " ถ้าเธอชิ่งหนีไป  เจอดีแน่ยังเหม่ง  หลอกให้ฉันเสียเงินฟรีๆงั้นเรอะ..ไม่รอมันแล้ว  หงุดหงิดชะมัด  "

       ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะหลังเดินเข้าไปในบ้าน  แต่แล้วเท้าของเขาต้องชะงัก เมื่อเห็นร่างใครแวบๆ

เดินเข้ามาในบ้านเขา ใบหน้าชายหนุ่มหันกลับมามองอีกครั้ง ภาพตรงหน้าทำให้เขาถึงกับช็อค  ร่าง

เปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำของยุนอากำลังเดินโซเซเข้ามา  มือเรียวกำลังกุมแขนตนเองอีกข้าง 

หน้าที่เมื่อก่อนสวยสดกลับซีดราวกับแผ่นกระดาษ  คยูฮยอนรีบวิ่งออกไปหาเธอ พร้อมกับร่างที่หรุด

ตัวล้มลงแทบเท้าของเขา

             "  ยุนอา!   "

คยูฮยอนเอ่ยอย่างตกใจ  ย่อตัวลงช้อนร่างบางขึ้นอุ้มทันที  พายุนอามุ่งหน้าไปยังห้องพักเธอ 

             "  ป้านมครับ  เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ "

           คยูเอ่ยบอกป้านมที่ยืนเอ๋ออยู่ข้างๆห้อง  เมื่อประตูห้องยุนอาถูกเปิด คยูก็พาร่างเข้ามาใน

ห้อง  และได้พบกับความผิดปกติของห้องทันที  แต่เขาก้ไม่ได้สนใจอะไรมันมายมาก  วางร่างที่สลบ

ของยุนอาบนเตียงขนาดหรูที่เธอสั่งซื้อมา

               "  ผมดูแลเธอเอง   ป้าไปนอนเถอะ "

               "  แต่ว่า..."

               "  ผมสั่งไง "

                "ค่ะ  คุณหนูคยู "

         เ สียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างที่หายไปของป้านม  คยูฮยอนมันมาสนใจคนที่สลบอยู่ต่อ

คิ้วเรียวย่นเข้าหากัน  เมื่อพบว่าเสื้อผ้าของเธอเปื้อนเลือด  ชายหนุ่มมองไปที่เเขนเล็กที่เธอปิด

เมื่อกี้ แผลเหวอะขาดใหญ่ยาวเป็นรอยถูกกรีดซ้ำๆกันที่เดิม  และเลือดก็กำลังไหลไม่หยุด

               "นี่เธอบาดเจ็บอีกแล้ว....เธอเป็นใครกันแน่ยุนอา "

คยูเอ่ยก่อนจะหายออกไปจากห้อง   สักพักก็เข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์ทำแผล  ร่างสูงนั่งลงข้างๆเตียง นำผ้าขนหนูมาซับใบหน้าซีดให้

                "  ไม่ได้  เราต้องถอดเสื้อผ้าที่เปียกออกก่อนแล้วค่อยทำแผล "

           ชายหนุ่มเอ่ยวางผ้าขนหนูลง  มือเรียวเอื้อมไปแตะที่ซิบชุดเดรสของเธอที่สีข้าง ก่อนที่จะรูด

มันลงเผยให้เห็นผิวขาวเปลือยเปล่าเนียนละเอียดของเธอ แต่มือหนากลับต้องชะงักไว้ก่อน

                "  มันโป๊นี่  เดี๋ยวยัยนี่ตื่นขึ้นมาต่อว่าเราอีก   ....แต่ถ้าไม่เปลี่ยนเธออาจจะปอดบวมน่ะ   เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน สักวันเราต้องเห็นมันนี่  เห็นก่อนจะเป็นไรไป  เอาว่ะ  "

          มือของคยูฮยอนยังคงรูดซิปต่อไป  ดวงตาเรียวปิดไว้แน่น  เมื่อรูดได้สำเร็จมือหนาก็ถอดมัน

ออกอย่างสะเปะสปะ  ก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างของเธอไว้พร้อมกับดวงตาที่เปิดขึ้น

                 "  ฟู่....ฉันยังไม่ได้ดูของเธอน่ะยัยเหม่ง    ห้ามมาต่อว่าฉันหล่ะ "

           จากนั้นคยูก็ดำเนินตามขั้นตอนต่อไปทั้งเช็ดตัว  ทำแผลและค่อยประคบนำแข็งไว้เพื่อให้ไข้

ของเธอลดลงก่อนที่มันจะเป็นหนักขึ้น  เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้คยูยังคงนั่งเฝ้าอาการเธอต่อไป

จนเผลอหลับไปในที่สุด

          แสงแดดยามเช้าสาดส่อง  หญิงสาวขยับหันหนีอย่างอัตโนมัติความรู้สึกหนักอึ้งที่ศรีษะทำให้

เธอต้องจำใจคื่น  มือเรียวยกขึ้นจะจับหัวที่เหมือนจะระเบิดออกมา แต่พบว่ามือเธอกำลังถูกกุมจาก

มือใครคนหนึ่งอยู่  ใบหน้าสวยที่อาบไปด้วยความซีดเซียวหันไปมองเจ้าของมือที่กุมมือเธออยู่ 

พบว่าเขากำลังหลับไหลอยู่  ดวงตางามเบิกโพรงเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ

                 "  นายคยูฮยอน  !! ..โอ๊ยยย"

            ยุนอาเอ่ยรีบสะบัดแขนออกแต่ก็พบความเจ็บปวดแขนของเธอกลับมารวมถึงศร๊ษะที่เธอปวด

กำลังจะระเบิดออกมาพร้อมๆกัน

                " ฮือ....ตื่นแล้วหรอ  ..ฮ้าววว "

           ยุนอาย่นคิ้วเรียว  ก่อนจะหลับตาอีกครั้งแล้วลืมมันขึ้น  มองมาที่คยูด้วยแววตาที่เต็มไปด้วย

คำถาม   หญิงสาวทำท่าจะลุกขึ้น  แต่ต้องเบิกตาโพลงเมื่อร่างของเอภายใจ้ผ้าห่มไม่เสื้อผ้าซักชิ้น 

หันมามองหน้าชายหนุ่มที่จ้องหน้าเธออมยิ้มอยู่

                "  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด "

          คยูฮยอนรีบเอามือปิดหู เพราะเสียงกรี๊ดแปดหลอดของเธอ   

                "  นี่เธอจะกรี๊ดทำไม  เอ้ย!!!!   โอ๊ยยยยยยย"

       ตุบ  ตึง   ร่างหนาหล่นลงจากเตียงไปนอนอยู่กับพื้นห้อง  เพราะเเรงถีบจากขาเรียว  ร่างงาม

ลุกขึ้นเอาผ้าพันกายเปล่าเปลือย  ก่อนจะลงมาหาแล้วเอา มือเรียวรัดคอของชายหนุ่มลากขึ้นมา

                "  นี่เธอ  ถีบฉันทำไมเนี่ย "

                "  นายขืนใจฉัน  นายต้องตายสถานเดียวคยูฮยอน !!! "

     ยุนอาผลักร่างเขาลงไปบนเตียง ก่อนจะเดินไปยิบปืนในกระเป๋า คยูทำหน้าเหวอ เมื่อปืนเล็งมาที่

หน้าของเขา มือเรียวเหนี่ยวไก ช้าๆๆ 

                "  เฮ้ยๆๆๆ  นี่เธอ  เดี๋ยวก่อนๆๆ  เข้าใจอะไรผิดหรือป่าว  ฉันเป็นคนช่วยเธอน่ะ"

                "  นายช่วยฉัน ?"

                "  ใช่ๆๆ  ฉันช่วยเธอ รู้ตัวไว้ซะด้วย ถ้าเธอไม่ได้ฉันป่านนี้คงนอนตายอยู่ท่ามกลางสาย
ฝนด้านนอกแล้ว  อ้อ  ที่หาว่าฉันขืนใจเธอ  ก็รู้ไว้ซะด้วย  ว่าแม้แต่ขาอ่อนของเธอฉันก็ยังไม่ได้เห็น
เลย "

                " โกหก "

                "   จะโกหกเธอทำไมเล่า  เหอะๆ รู้งี้เอาทำเมียจริงๆซะดีกว่า  ถ้ารู้ว่าต้องเป็นแบบนี้  ช่วยแล้วยังไม่ได้ความดีความชอบอีก  เอาเลย  ยิงฉันให้ตายไปเลย "

คยูฮยอน ลุกขึ้นยืน เดินตรงมาหาร่างงาม  ท้าให้เธอยิง  ยุนอาถอยหนีทีละก้าว

                "  นายอย่าท้าฉันน่ะ คยูฮยอน "

                " ก็เอาเลยสิ  ยิงฉันเลย "

       ตึก  แผ่นหลังบางชนกับฝาผนัง  ปืนยังคงจ่ออยู่ที่อกคยุ  ชายหนุ่มยิ้มเยาพ  มือเรียวทั้ง 2 ข้าง

ยกขึ้นชันฝาผนังกักตัวเธอไว้

                "  หึหึ  น่าเสียดายจัง ที่ต้องตายแล้วยังไม่ได้แอ้มเธอ  แต่ก็ดีเหมือนกันถ้าตายแล้วเห็นหน้าเธอเป็นสุดท้ายน่ะ "

                 "นี่นาย......"


         ยุนอาทำหน้าเหวอ  เมื่อคนร่างสูงยื่นหน้าเข้าใกล้เธอ  จมูกใกล้กันมากจนแตะกันแล้ว 

ลมหายใจร้อนๆกระทบที่ริมฝีปากสวย  ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะทาบลงมาแตะรอมฝีปากอวบอิ่ม

       ผัวะ   ขาเรียวงามยกขึ้นชันเข้าที่เป้าคยูอย่างแรง   ใบหน้าหล่อยับย่นไปด้วยความเจ็บปวด 

ผละออกจากเธอ ก่อนจะล้มลงไปนั่งุดคู้ที่พื้น

                 "  อ๊ากกกกกกก  ยัย..เหม่ง  แสบจริงน่ะ  โอ๊ยยย "

                 " คิดจะฉวยโอกาสฉันเรอะ  ไม่มีทางหรอก   หุหุ  ไปอาบน้ำดีกว่าเดี๋ยวต้องไปทำงานแล้ว  มีอะไรเรียกใช้ได้เสมอน่ะเจ้านาย  คิกๆๆ "

      ยุนอาหัวเราะชอบใจ  ก่อนจะเก้บปืนไว้ที่เดิม  หยิบเสื้อผ้าแล้วเดินออกไป ทิ้งให้คยูฮยอนนอน

เจ็บแค้นอยุ่คนเดียว

                  "  ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเหม่ง  ไว้ถึงทีฉันเมื่อไรจะล่อไม่ให้นอนให้พักเลย  บ้าชิบ เจ็บชะมัด โอ้ยยย"

อันยองค่ะ  ไรเตอร์มาอัพให้แล้วน้า55+ 

จบไปอีกตอนหนึ่งของคู่คยูยุน  หุหุ

ตอนต่อไป วอนริจร้า  ความมันส์ แสบซ่า ของยูลมารอจ่อคิวแล้ว

ใครเม้นไม่เม้นและแต่จิตใต้สำนึก