ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic 2pm> I'll Be Back แล้วชั้นจะกลับมา Chanho

    ลำดับตอนที่ #3 : I'll Be Back 2

    • อัปเดตล่าสุด 15 ต.ค. 53


                   I’ll Be Back ตอนที่ 2

     

    ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังบอกเวลาแปดโมง

     

    ปึก!” มือบางเอื้อมมาปิดเสียงนาฬิกาพร้อมกับลุกขึ้นมานั่ง

     

    อีจุนโฮอาศัยอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งร่วมกับเพื่อนสนิทของเค้า ดูจุน ร่างบางลุกขึ้นเพื่อจะไปปลุกเพื่อนเนื่องจากวันนี้พวกเค้าต้องไปรับเพื่อนทั้งสองจากสนามบิน

     

    แอ๊ดดด….” มือบางเอื้อมมือไปบิดลูกบิดโดยไม่ต้องเคาะเพื่อขออนุญาตก่อน

    ห้องนี้เป็นห้องใหญ่โล่งสีขาวเกือบทั้งหมด มีเตียงขนาดใหญ่บนเตียงมีร่างๆหนึ่งหลับอยู่โดยไม่รู้สึกตัวว่ามีคนเปิดเข้ามาในห้อง

     

    นี่! ดูจุน, ตื่นได้แล้ว เราต้องไปรับ เจย์กับอูด้งนะ จุนโฮเอื้อมมือไปเขย่าเพื่อรักที่ยังนอนอย่างไม่รู้สึกตัว

     

    ฮือออ…..”ดูจุนครางในลำคอพร้อมกับลืมตาขึ้นมา

     

    แง่มๆๆ อือๆ ตื่นละๆ

     

    อืม ไปอาบน้ำสิ

     

    อือ รู้ละๆจากนั้นทั้งสองก็แยกกันเพื่อไปอาบน้ำ ดีที่คอนโดของเค้ามีสองห้องน้ำจึงทำให้ไม่เสียเวลา

     

    เมื่อทั้งสองอาบน้ำเสร็จก็มารับประทานอาหารเพื่อที่จะเตรียมตัวไปรับเพื่อนของเค้า

     

    บื้นนนนนเสียงสตาร์ทรถยนต์ดังขึ้นพร้อมกับรถคันนั้นแล่นออกเพื่อไปที่หมาย การเดินทางดูจุนเป็นคนขับ ไม่มีบทสนทนาจากทั้งสองตลอดทางจนดูจุนรู้สึกอึดอัดเค้าเหลือบมองร่างบางที่เอาแต่เหม่อมองไปนอกรถ เค้าเหลือบไปเห็นแหวนที่จุนโฮใส่ไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย ที่จริงเค้าก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแหวนนั่นมากมาย แต่เท่าที่จุนโฮเคยเล่าให้ฟังก็รู้แค่ว่าเคยมีคนให้ไว้กับเค้า

     

    นาย ยังจะรอเค้าอีกงั้นเหรอ? จุนโฮเบือนภาพจากนอกกระจกรถ หันมายังคนที่ถามพร้อมกับยักคิ้วข้างนึงแสดงถึงความงงงวย

     

    ทำไมล่ะ นายจะรู้ไปทำไม?

     

    เค้าไม่กลับมาแล้วน่า ตัดใจซะเถอะ จุนโฮ จี๊ดดด คำพูดของดูจุนเหมือนกับเข็มที่ทิ่มแทงจุนโฮ

     

    “……..” จริงสิเราควรจะลืมเรื่องนี้ไปได้แล้ว ถึงจะคิดอย่างนี้แต่ทำไมในใจยังกลับเฝ้ารอล่ะ ทำไมเราถึงยังต้องเก็บแหวนบ้าๆนี่ไว้ด้วย

     

    ดูจุนเหลือบมองเพื่อนตาตี่ที่จู่ๆก็เงียบไป จุนโฮจะรู้บ้างมั๊ยนะว่าใบหน้าที่เศร้าสร้อยของเค้าจะทำให้เพื่อนอย่างเค้าไม่สบายใจเอามากๆ

     

    จุนโฮ..นายรักเค้าสินะ นายเคยมองมาที่ชั้นบ้างไหม? ทั้งๆที่เค้าคงจะลืมนายไปแล้วด้วยซ้ำ….....ชั้นจะทำให้นายลืมเค้าให้ได้ดูจุนคิดในใจ

     

    ณ สนามบิน อินชอน

     

    ชั้นมาถึงแล้วนะ จุนโฮ รอก่อนนะ ชั้นกำลังจะไปหานายร่างสูงสง่าพร้อมหน้าตาที่หล่อเหลาคมคาย ฮวาง ชานซอง ซึ่งที่ตอนนี้เค้าเดินทางกลับมาถึงเกาหลีเพื่อที่จะมาหาคนที่เค้าเคยให้สัญญา เค้ารอรับกระเป๋าเดินทางและเดินตรงออกมาเพื่อที่จะออกจากสนามบินไปตามหาจุนโฮ

     

    อ้ะ !!” ชานซองสะดุ้งเมื่อมีใครคนหนึ่งวิ่งมาจับแขนของเค้า

     

    นี่! ชานซอง!”ชานซองหันไปมองตามเสียงพร้อมกับที่เค้าเห็นร่างเล็กของหญิงสาวคนหนึ่ง

     

    อ้าว, ทิฟฟานี่ เธอมาทำอะไรเนี่ยชานซองเอ่ยถามเพื่อนสาวสวยของเค้า

     

    ก็มารับนายไงล่ะ,จะมาไม่มีบอกเลยนะ ดีที่ชั้นโทรไปถามคุณป้ามาถึงได้รู้

     

    อ่าๆ,โทดที ชั้นรีบมาน่ะเลยไม่ได้บอกใคร

    ช่างเถอะๆ,มาๆ มากอดที คิดถึงมากเลยรู้ไหม?

     

    อืม,ชั้นก็คิดถึงเธอหญิงสาวอ้าแขนออกพร้อมกับที่ชานซองดึงเธอเข้ามากอดทันที

     

    ด้านจุนโฮ ณ สนามบิน อินชอน

     

    เจย์กับอูด้งจะถึงกี่โมงกันน๊า จุนโฮเอ่ยพร้อมชะเง้อหาเพื่อนของเค้าจากประตูห้องผู้โดยสาร

     

    ยังไม่ถึงหรอกมั้งดูจุนตอบพร้อมกับช่วยชะเง้อหาด้วย

     

    ในขณะนั้นจุนโฮได้เหลือบไปเห็นร่างๆหนึ่งซึ่งคุ้นตาของเค้ามาก

     

    ชานซองงง!!!” จุนโฮร้องขึ้นอย่างตกใจแต่ทว่ามันกลับเบามากจนทำให้ร่างที่ยืนอยู่ไกลพอสมควรไม่อาจได้ยินได้ ถึงจะไม่ได้เจอกันหลายปีแต่เค้ามั่นใจแน่นอนว่าเป็นชานซองแม้ว่าร่างกายจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างแต่หน้าตานั้นจุนโฮจำได้ดีเมื่อคิดได้เช่นนั้นจุนโฮทำท่าจะวิ่งเข้าไปหาร่างนั้นแต่กลับชะงักเมื่อเห็นว่าร่างนั้นกำลังกอดกับผู้หญิงคนหนึ่งร่างของเธอเล็กและหน้าตาสะสวย จุนโฮจึงได้แต่ยืนมองอยู่ตรงนั้น จนชานซองเหลือบมาเห็นจุนโฮเข้า

     

    จุนโฮ!!!....”ชานซองตาโตเอ่ยชื่อของจุนโฮขึ้นอย่างตกใจแต่ทว่าแหบพร่า

     

    จุนโฮน้ำตาไหลนองหน้าอย่างรวดเร็วปากสั่นราวกับกับกำลังทรมานมากๆ ชานซองผละออกจากทิฟฟานี่

    ทำท่าจะวิ่งเข้ามาหาจุนโฮ จุนโฮเห็นดังนั้นจึงหันหลังกลับแล้วออกวิ่งทันที

     

    เฮ้ๆ จุนโฮไปไหนอะ? ดูจุนตะโกนถามเพื่อนที่จู่ๆก็วิ่งออกไป

     

    เดี๋ยว!! จุนโฮ!” ชานซองวิ่งตามจุนโฮไปติดๆทำให้ดูจุนและทิฟฟานี่ที่กำลัง งงต้องวิ่งตามไปด้วย

     

    อย่าตามมา ฮึกๆ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น!!”จุนโฮยังวิ่งต่อมาเรื่อยๆจนมาถึงที่จอดรถ

     

    ไม่! จุนโฮหยุดก่อนชานซองที่วิ่งตามก็ยังไม่หยุดเช่นกัน

     

    ในขณะนั้นมีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็วสูง

     

    จุนโฮ!! ระวัง!!!”

     

    อ้ะ!!!”

     

    ปริ๊นนนนนนน……!!!!!”

     

    โครมมม…..!!!”

     

    เกร๊งง กิ๊ง กิ๊ง กิ๊ง”เสียงแหวนกลิ้งหล่นมมาตามพื้น

     

     

    Writer Talk: อ๊ากกกกก จบไปอีกตอน หุหุ มาลุ้นกันในตอนต่อไปนะค๊า อ่านแล้วเม้นด้วยจิ คนแต่งก็อยากให้คนอ่านชิมิ? แต่อ่านแล้วก็เม้นด้วยสิจ๊ะ รีดเดอร์ที่หน้าตาดีทั้งหลาย^^

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×