[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #9 : -9- ฝากให้ดูแล

"หนังผีนี่น่ากลัวเป็นบ้าเลยเนอะกอล์ฟ คืนนี้กลับบ้านไปพี่คงไม่กล้าอาบน้ำแน่ๆเลย"

"อะไรกัน ผีมีที่ไหนเล่า แถมตัวเองก้เป็นคนเลือกจะดูเองนะ แล้วทำมางอแงว่ากลัวผีเแยเลย"

"ใครๆเขาก็กลัวผีกันทั้งนั้นแหละ หรือว่ากอล์ฟไม่กลัว"

"ไม่เห็นจะกลัวเลย.."
จริงๆฉันก็แอบกลัวอยู่เหมือนกันนะ ยิ่งวันนี้ป้าทิพย์ไม่อยุ่บ้านด้วย
บ้านหลังตั้งใหญ่ไม่มีคนอยู่เลย ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียว เพราะป้าทิพย์เพิ่งโทรมาบอก
ว่าต้องไปงานศพญาติที่ต่างจังหวัดตั้งหลายวัน T^T



"แน่หร๊อ..แถมคืนนี้ต้องนอนคนเดียวด้วยนี่หน่า ระวังเถ๊อะ" ร่างบางใช้น้ำเสียงสูงตอนท้ายยังมีเลศนัย
พลางเลี้ยวพวงมาลัยเข้าบ้านหลังเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ไม่มีป้าทิพย์ออกมาต้อนรับอย่างทุกวัน
แถมบ้านยังปิดไฟมืดอีกต่างหาก..

ฉันกำลังเดินจากรถแต่ยังไม่ทันลงจากรถดีก็ต้องกลับเข้ามานั่งที่เดิม

"อ้าว..ไม่เข้าบ้านหรอคะ หรือว่าจะไปนอนบ้านพี่คะ" พี่ฐาส่งยิ้มหวานมาให้
ใช่แหละ ถ้าเป็นยามปกติฉันคงละลายอยู่ตรงนี้ แต่ตอนนี้มันไม่ปกติ ฉันกลัวผีมากเกินกว่าจะสนใจรอยยิ้มละลายโลก

"พี่ฐาคะ...." ฉันเรียกพี่ฐาพลางกระตุกชายเสื้อพี่ฐาเบาๆ

"อะไรคะ เป็นอะไรคะคนดี" พี่ฐาหันมาตอบคำถามฉันพลางลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา
ทำให้ฉันรุ้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดนึง

"พี่ฐา..คืนนี้กอล์ฟต้องอยุ่บ้านคนเดียว กอล์ฟกลัวอ่ะคะ คือว่า...."

"หื้ม ไหนบอกไม่กลัวไงคะ" พี่ฐาอดขำกับท่าทีของเด็กโข่งข้างกายไม่ได้ จะว่าไปก็น่าสงสารนะเนี่ย 55

"คือ พี่ฐามานอนเป็นเพื่อนกอล์ฟหน่อยนะ นะนะนะนะ"
ถ้าเป็นปกติ ต่อให้อยากใกล้ชิดแค่ไหนฉันก็ไม่กล้าชวนพี่ฐามานอนบ้านหรอก
ขนาดแค่มาเฝ้าไข้ พอนึกถึงภาพที่พี่ฐาเป็นคนเช็ดตัวให้แล้วยังเขินจนทุกวันนี้
แต่นี่คงเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้ว ฉันนึกถึงใครไม่ออกแล้วจริงๆ

"ก็ได้ค่ะ..งั้นขึ้นรถค่ะ เดี๋ยวแวะเข้าบ้านพี่ก่อน พี่ไปเอาเสื้อผ้าแล้วเดี๋ยวจะมานอนเป็นเพื่อนนะคะ"

"ฉันปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าพร้อมเสมอ"









........................








ฉันเดินลงจากรถพร้อมพี่ฐา ฉันเพิ่งได้มาบ้านพี่ฐาครั้งแรกเลยก็ว่าได้ บ้านที่ใหญ่โต
จริงๆบ้านพี่ฐาก็ต่างจากบ้านฉันไม่มากหรอก เพราะเราอยู่หมู่บ้านเดียวกันหนี่หน่า จะให้ดีไซน์ต่างกันก็คงแปลกๆ

"อ้าว ฐากลับมาแล้วหรอลูก"

"ค่ะแม่...แม่คะนี่กอล์ฟเป็นเลขาของฐาเองค่ะ" พี่ฐาแนะนำฉันให้คุณแม่ได้รู้จัก

"สวัสดีค่ะคุณแม่" ฉันยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวทักทายคุณแม่ของพี่ฐา

"ไหว้พระเถอะลูก คนนี้นี่เองสินะหนูกอล์ฟที่เจ้าฐาพูดถึงบ่อยๆ น่ารักจังเลย"
ฉันยิ้มๆให้กับคำชมของคุณแม่ แต่ก็แอบเขินเหมือนกัน เพราะปกติแล้ว
ไม่ค่อยจะมีคนชมฉันสักเท่าไหร่ มีแต่คนชอบบอกฉันว่าฉันน่ะเหมือนทอม กะโปโล กระโดกกระเดก

"แม่คะ พอดีวันนี้ป้าทิพย์แม่บ้านของกอล์ฟน่ะค่ะไม่อยู่บ้านไปต่างจังหวัด
เลยไม่มีคนอยู่บ้านกับน้อง ฐาขอไปนอนเป็นเพื่อนน้องนะคะ"

"จ๊ะ ได้ ไปแล้วอย่าเล่นซนนะ ต้องไปดูแลน้องนะรู้ไหมลูก"
แม่พี่ฐาพูดพลางลูบหัวคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน

"ค่าาา งั้นฐาขึ้นไปเก็บของเอาเสื้อผ้าแปบนึงนะคะ"

"จ๊ะ ตามสบายจ๊ะ"


พี่ฐาขึ้นไปเอาเสื้อผ้า ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับคุณแม่พี่ฐานั่งอยู่ข้างล่าง

"หนูกอล์ฟจ๊ะ ทำงานเป็นยังไงบ้าง ทำงานกับลูกแม่เหนื่อยไหม ใช้งานหนูหนักหรือเปล่า"

"จริงๆแล้วก็เรื่อยๆแหละค่ะ พี่ฐาไม่ได้ใช้งานหนูหนักหรอกค่ะ งานมันก็มีเรื่อยๆแหละค่ะ
ถ้าเทียบตามความจริงพี่ฐาคงเหนื่อยกว่ากอล์ฟอีกค่ะแม่"
ฉันพูดตามความจริง พักนี้พี่ฐาทำงานหนักมากจริงๆ บางวันก็มีประชุมแทบทั้งวัน
ว่างจากการประชุมก้เคลียร์เอกสาร หาเวลาว่างแทบไม่ได้เลย..

"แบบนี้ล่ะจ๊ะ ฐาเป็นคนทุ่มเทกับการงานมาก นี่ยังดีนะจ๊ะที่พักนี้ไม่ค่อยรับงานพวกถ่ายแบบ ถ่ายหนัง
มีอยู่ช่วงนึงที่แทบจะไม่มีเวลาไว้หายใจเลย แม่ล่ะสงสารลูกแม่เหลือเกิน"

"..." ฉันพยักหน้ารับเบาๆ จะว่าไปฉันก็อดเป็นห่วงพี่ฐาไม่ได้เหมือนกัน

"กอล์ฟจ๊ะ จะเป็นไปได้ไหมถ้าแม่จะฝากให้กอล์ฟช่วยดูแลฐาแทนแม่ที เพราะแม่เห็นว่าพักนี้
เราสองคนตัวติดกันเหลือเกิน ทุกวันนี้แม่ก็ได้ยินแต่ชื่อกอล์ฟจากปากเจ้าฐา เพิ่งได้เจอตัวจริงก็วันนี้
น่ารักกว่าที่แม่คิดไว้ซะอีก"
คุณแม่พี่ฐาพูดพลางกุมมือฉันเอาไว้ นานเท่าไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้สัมผัสถึงความรู้สึกนี้
หลังจากที่คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันย้ายไปต่างประเทศ อบอุ่น..อย่างบอกไม่ถูก

"ค่ะกอล์ฟจะดูแลพี่ฐาเอง คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"
ฉันกุมมือคุณแม่พี่ฐาตอบเป็นกายสัมผัสที่อบอุ่นมากสำหรับฉัน




"เสร็จแล้วๆ เสื้อผ้าพร้อม คนพร้อม ไปกันเถอะ" พี่ฐาหิ้วกระเป๋าลงมาเหมือนกับว่าจะไปค่ายพักแรมลูกเสือ

"พี่ฐา..พี่จะไปอยู่กี่วันน่ะ" ฉันชี้ไปที่กระเป๋าที่เหมือนจะมีทุกสิ่งอย่างอยู่ในนั้น

"ก็คงจนกว่า..ป้าทิพย์จะกลับมานั่นแหละ"

"พี่ฐา บ้านกอล์ฟก็มีของใช้นะ นี่ทำเหมือนว่าจะไปตั้งแคมป์กลางป่า" ฉันอดขำไม่ได้กับกระเป๋าที่ใหญ่มากของพี่ฐา
ศึกครั้งนี้คงไม่จบง่ายๆแน่ๆ สองสาวยืนเถียงกันไปมาอยู่กลางบ้านจนผู้ใหญ่ในบ้านอดที่จะมาร่วมวงสนทนาด้วยไม่ได้

"ฐาลูกแม่ นี่กะจะหนีตามกอล์ฟไปเลยใช่ไหมลูก หอบเสื้อผ้าไปขนาดนี้"

"ฐาเปล่านะคะแม่"

คือแม่แซวพี่ฐาแต่เชื่อเถอะว่าคนเขินไม่ใช่พี่ฐาคนเดียวแน่ๆ
หนีตามฉันงั้นหรอ ถ้าบอกว่าหนีตามคนอื่นยังน่าเชื่อกว่าอีก แค่นี้ก็ฮอตในบริษัทจะแย่แล้ว
ทั้งหนุ่มใหญ่ สาวใหญ่ มีแต่คนมาขายขนมจีบให้พี่ฐาเป็นว่าเล่น
แผนกโน้นแผนกนี้ ไหนจะบริษัทในเครืออีก เฮ้ออออ


"เอาละไปกันได้แล้วแหละลูก เดี๋ยวจะดึกซะเปล่า ฐาดูแลน้องดีๆนะลูก" แม่ตะโกนไล่หลังมา

"ค่าแม่"









...........................









ถึงบ้านฉันสักที โอ้ยเหนื่อยจะแย่ กว่าจะแบกกระเป๋าสัมภาระของพี่ฐาขึ้นมาบนห้องฉันได้
หนักเหมือนยกบ้านมาตั้งไว้เลยด้วยซ้ำ


"พี่ฐาไปอาบน้ำก่อนนะคะจะได้สบายตัว เดี๋ยวกอล์ฟเอาผ้าเช็ดตัวให้"

"ก็ได้ค่ะ"
ฉันยื่นผ้าเช็ดตัวให้พี่ฐาไปอาบน้ำอาบท่า






............................








กว่าพี่ฐาจะอาบน้ำเสร็จและฉันอาบต่อ
ใช้เวลาร่วมเกือบสองชั่วโมง ก็ช่วยไม่ได้หนี่หน่า ผู้หญิงก็อาบน้ำนานแบบนี้ละ
เกือบสี่ทุ่มแล้วแถมพรุ่งนี้ฉันยังต้องไปทำงานอีกด้วย..


"พี่ฐาง่วงยังคะ ?"
จริงๆฉันไม่ควรถามคำถามนี้เลย เพราะร่างบางนั่งตาปรือตั้งแต่อาบน้ำออกมาเสร็จใหม่ๆ
พี่ฐาคงเหนื่อยจากการทำงานเหมือนที่แม่พูดแหละ..

"นิดหน่อยค่ะ กอล์ฟวันนี้คุยอะไรกับแม่พี่คะ ตอนลงมาเห็นนั่งคุยกันอยู่เลย"
จะให้ตอบว่าอะไรดีล่ะ ก็ตัวเองน่ะชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงจนคุณแม่ต้องมาฝากกอล์ฟดูแลพี่แบบนี้ไง

"เปล่าหนิคะ คุยเรื่องทั่วๆไปแหละค่ะ"

"แน่นะ" พี่ฐาเอื้อมหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนแทบจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจ

"ทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้แบบนี้ด้วยล่ะ ก็จริงสิ กอล์ฟจะโกหกทำไมเล่า" ไม่ได้โกหกนะแค่บอกไม่หมด T^T

"ก็ได้ เชื่อจ้าเชื่อ งั้นนอนกันเถอะนะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานนะจ๊ะ"
พี่ฐาพูดพลางเอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่หัวเตียง



เตียงของฉันน่ะมันใหญ่พอที่จะนอนสองคน ปกติน่ะฉันเป็นคนติดหมอนข้างมาก
ต้องมีไว้ตลอดเวลาไม่งั้นนอนไม่หลับ แต่ฉันก็ต้องจำใจเอาน้องหมอนข้างออกไป
ไม่งั้นที่บนเตียงจะเหลือน้อยลงไปอีก T^T
แต่ฉันก็นอนไม่หลับนะ ถ้ามันโล่งๆแบบนี้ไม่มีอะไรให้กอด..



พี่ฐาคงสังเกตได้ถึงปฏิกิริยาของฉันที่พลิกตัวไปมาจนต้องเอ่ยปากถามขึ้น

"กอล์ฟนอนไม่หลับหรอคะ พี่ทำให้กอล์ฟอึดอัดไหม"

"เปล่าค่ะพี่ฐา คือกอล์ฟ...."

"หื้ม..."

"กอล์ฟ...." ฉันไม่รู้ว่าฉันจะบอกยังไงดี มันดูเป็นเรื่องที่น่าอายนะ
โตขนาดนี้แล้วทั้งกลัวผีทั้งติดหมอนข้าง ถ้าฉันพูดไปมันต้องน่าหัวเราะมากแน่ๆเลย

"คือกอล์ฟติดหมอนข้างน่ะ"

"ห๊ะ...."

"พอมันไม่มีอะไรให้กอดแล้วมันโหวงๆกอล์ฟเลยนอนไม่หลับ..."

"งั้น...แบบนี้พอได้ไหมคะ"


พี่ฐาดึงตัวฉันให้พลิกกลับมาแล้ววางแขนฉันตรงเอวบางของพี่ฐา
แถมยังดึงตัวฉันเข้ามากอดอีก ใกล้กันมากจน...เหมือนฉันกำลังจะหยุด.....หายใจ


"อะอื้ม"


นี่มันเรื่องจริงหรือฉันแค่ฝันไปนะ...
ต่อให้ผีจะโผล่มาตอนนี้ฉันก็ไม่กลัวหรอก ฉันมั่นใจ .///.





.......................



writer talk : )

หวานอีกละ หวานจังเลย
หวานกันให้ตายไปข้างนึง
เอาฟิคมาเสริฟต้อนรับเวลาเย็นๆ
ต้อนรับกลับบ้านจากการเลิกเรียน
ขอบคุนสำหรับการติดตามนะคะ :D