[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #6 : -6- คู่ซน

"ปลายฟ้า..นี่อาฐา สวัสดีอาฐายังคับ"
ปลายฟ้ายกมือสวัสดีอาฐาในขณะที่ยังอยู่บนหลังของอากอล์ฟ


"อาฐาเป็นเพื่อนอากอล์ฟนะ แล้วยังจะเป็นเพื่อนเล่นกับปลายฟ้าด้วย ในขณะที่ปลายฟ้าอยู่ที่บ้าน"

เดี๋ยวนะ..กอล์ฟพูดอะไรออกไป ปรึกษาฉันหรือยัง ฉันกับเด็ก
นี่เหมือนเป็นศัตรูคู่แค้นมาแต่ชาติปางก่อน ให้ตายเถอะ..แต่กับปลายฟ้า















"เอาละถึงรถแล้ว ลงได้แล้วคับคนเก่ง" กอล์ฟย่อตัวลงให้เด็กชายปลายฟ้าลงจากหลัง

"ฐา..เดี๋ยวให้ปลายฟ้านั่งตักหน่อยได้ไหม" ใจฉันล้วนอยากปฏิเสธแต่ทว่า..
พอมองไปเห็นเด็กน้อยทำตาใสแป๋วแล้วก็ปฏิเสธไม่ลง


"ได้สิ ปลายฟ้าคับมานั่งกับอาฐานะ" ฉันพูดพลางอุ้มเด็กชายตัวเล็กนั่งตัก













จริงๆปลายฟ้าเป็นเด็กที่น่ารักมาก ตากลมโต จมูกโด่ง ปากเรียวเล็ก
ผมตรงสีน้ำตาลเข้ม แถมยังไม่ใช่เด็กกระจองอแงเหมือนที่ฉันเคยเจอมา..












"กอล์ฟ..ฐาคาดเข็มขัดไม่ถึงอ่ะ ไม่คาดได้ไหม"

"ไม่ได้หรอกฐา อุบัติเหตน่ะเกิดได้เสมอยังไงก็แค่คาดเข็มขัดเอง มาเดี๋ยวกอล์ฟทำให้นะ"
กอล์ฟเอี้ยวตัวเอื้อมหาปลายเข็มขัดนิรภัยข้างๆตัวฉัน..

"อ่า ได้แล้ว อุ๊ย..." ในขณะที่กอล์ฟกำลังคาดเข็มขัดให้ฉัน ปลายจมูกของกอล์ฟ
ก็โดนแก้มของฉันโดยไม่ได้ตั้งใจ.. กอล์ฟและฉันเฉไฉมองทางอื่น..


"งั้นกลับกันเลยนะปลายฟ้า ป่านนี้ลุงบูรณ์รอปลายฟ้าแย่แล้ว"
กอล์ฟออกรถเพื่อขับกลับไปยังไร่ลุงบูรณ์..
















ระหว่างทางก็มีเสียงเจื้อยแจ้วจากเด็กชายปลายฟ้า
ที่กำลังส่งเสียงชวนอาทั้งสองคุยอย่างออกรส..


"อาฐา จะเล่นกับปลายฟ้าจริงๆใช่ไหมฮะ คืนนี้อาฐาเล่านิทานให้ปลายฟ้าฟังหน่อยนะ"
เจ้าตัวเล็กไม่พูดเปล่าพิงหัวมาที่ฉันเป็นการออดอ้อน ให้ตายเถอะใครสอนมาเนี่ย
ฉันอดจะเอ็นดูเด็กน้อยปลายฟ้าไม่ได้..


"โอเคค่ะ..งั้นเดี๋ยวอาฐาจะเล่านิทานให้ปลายฟ้าฟังคืนนี้นะ"


"อาฐาสัญญาแล้วนะ" เจ้าเด็กน้อยชูนิ้วป้อมๆขึ้นมาเหมือนเป็นเครื่องสัญญาระหว่างเรา

ฉันยิ้มให้กับท่าทางของเด็กน้อยพลางยกมือเรียวขึ้นมาเกี่ยวกับปลายฟ้า



"โอ๊ย อ้อนใหญ่แล้ว มีอาฐาแล้วก็ลืมอากอล์ฟเลยนะเรา"
คนตัวโตอดจะหมั่นไส้เจ้าตัวเล็กไม่ได้ ไอ้ตอนแรกก็คิดว่าจะเข้ากันไม่ได้
สุดท้ายเข้ากันเป็นปีเป็นขลุ่ย เหมือนว่ารู้จักกันมาเนิ่นนาน


"ก็อาฐารักปลายฟ้า อาฐาไม่รักอากอล์ฟหรอก แบร่" เด็กชายปลายฟ้า
แลบลิ้นใส่อากอล์ฟได้อย่างน่ารักน่าชัง จนฉันอดที่จำหัวเราะไม่ได้


"อะไรอะไร อาฐารักอากอล์ฟมากกว่าหรอก ตัวเองแหละขี้ตู่ ไม่เชื่อถามอาฐาสิ"
เด็กชายปลายฟ้าหันหน้าเข้าหาฉันพลางทำสีหน้าสลด กอดคอฉันแน่น


"อาฐารักอากอล์ฟมากกว่าปลายฟ้าหรอฮะ"


"ใครบอก..อากอล์ฟอ่ะมั่ว อาฐารักปลายฟ้ามากกว่าอยู่แล้ว" เจ้าตัวแสบยิ้มตาหยีให้กับฉัน








"ถึงบ้านพอดีเลย" กอล์ฟจอดรถเข้าที่จอดแล้วกำลังจะเดินวนมารับเจ้าตัวแสบ
แต่ไม่ทันแล้ว เจ้าตัวแสบคงจะคิดถึงบ้านมาก วิ่งเข้าบ้านไปก่อนใครเพื่อน


"ไม่รักจริงๆหรอ" เสียงกระซิบใกล้ๆหูจากสาวตาหยีที่เพิ่งเดินลงมาจากรถ


"อื้ม..ไม่รักหรอก" ฉันพูดเล่นออกไปหวังจะแกล้งคนตัวโต แต่ไม่ทันแล้ว
คนตัวโตเดินคอตกเข้าบ้านไปซะแล้ว..ให้ตายเถอะนี่ฉันต้องอยู่ท่ามกลางเด็กสองคนหรือยังไง























หลังจากที่พวกเราทานข้าวเย็นกันเสร็จ ฉันพาเด็กชายปลายฟ้าอาบน้ำปะแป้ง
แล้วเตรียมเข้านอน แน่ละว่าก่อนเข้านอนก็ไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าตัวแสบ
ฉันค่อยๆเล่านิทานให้เด็กชายปลายฟ้าฟังพลางลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ...

จนสุดท้ายเด็กน้อยปลายฟ้าก็ได้หลับไป







ถ้าจะพูดว่าฉันหลงรักความน่ารักของเด็กชายตัวเล็กที่เพิ่งหลับสู่ห้วงนิทรา
ก็ว่าได้ ปลายฟ้าเป็นเด็กดี ไม่ได้โยเยเกเรเหมือนเด็กทั่วๆไป
แถมยังมีมารยาทที่ดี ขยัน น่ารักสดใสเหมาะกับวัย ยิ่งทำให้ฉันอดหลงรักปลายฟ้าไม่ได้..



"อ้าว ปลายฟ้าหลับแล้วหรอ"


"เพิ่งหลับเมื่อกี้เอง แล้วกอล์ฟไม่ไปนอนหรอ เห็นลุงบูรณ์บอกว่าพรุ่งนี้ต้องเข้าไร่หนิ"


"ยังอ่ะ รอคนเล่านิทานให้ฟังอยู่" คนตัวโตยิ้มหวานส่งมาให้เป็นเชิงเย้าแหย่ร่างบาง


"งั้นเราไปนอนกันเถอะ ปล่อยให้เจ้าตัวแสบหลับไปแหละดีแล้วจะได้ไม่ซนสักแปบ"

ฉันพยักหน้ารับคำคนตัวสูงที่กำลังเดินจูงมือฉันออกนอกห้องของเด็กชายปลายฟ้า













'ฝันดีนะปลายฟ้า'










---------------------------------------------------------

writer talk : )

เข้ากันได้แล้วสินะ ปลายฟ้ากับอาฐา
คนที่คิดว่าควรจะงอแงกลับไม่งอแง
ส่วนคนตัวโตกับงอแงขึ้นมาดื้อๆ

ฐาต้องปวดหัวกับสองลิงหน่อยแล้วล่ะ
พักนี้เห็นยอดวิวกับยอดเม้นดูน้อยๆไป
สงสัยบางคนยังไม่รู้ว่าเปิดเรื่องใหม่แล้ว 5555
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^