[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #20 : -20- คลี่คลาย

ฉันขับรถมาถึงร้านอาหารที่นัดกันไว้ ฉันเห็นรถพิณจอดไว้แล้ว
พิณคงมาถึงร้านแล้วสินะ หลังจากจอดรถเข้าทีเข้าทางฉันจึงเดินเข้าร้าน
พลางสอดส่ายสายตาเพื่อมองหาบุคคลที่ฉันนัดไว้..


"ทางนี้ค่ะฐา" พิณยกมือขึ้นเรียกฉันไปที่โต๊ะที่ถูกจองไว้แล้ว

"สวัสดีค่ะคุณชา นี่มาพร้อมกันหรอคะ"

"ใช่ค่ะ พอดีรถชาเข้าศูนย์พอดี พิณเค้าเลยรับไปซื้อของก่อนแล้วมาพร้อมกันนี่ล่ะค่ะ"
ชาตอบพลางยิ้มเบาๆให้กับฐา

"งั้นเดี๋ยวเราสั่งอาหารกันก่อนละกันนะคะ" พิณพูดพลางหยิบเมนูส่งให้ฉันหนึ่งเล่ม





หลังจากทุกคนเลือกเมนูต่างๆที่จะทานแล้วสั่งอาหารกับบริการแล้ว
เราจึงกลับมาสู่เรื่องที่พิณต้องการจะคุยกับฉัน..




"ฐาคะ อย่าหาว่าพิณยุ่งไม่เข้าเรื่องเลยนะคะ พิณคิดว่าถ้าพิณไม่พูดเรื่องนี้กับฐา...มันคงไม่ดีแน่ๆ"

"...." ฉันนิ่งเงียบเพื่อฟังสิ่งที่พิณกำลังจะบอกฉัน

"ฐาจำวันนั้นที่ฐาเมาได้ไหมคะ คืนก่อนกลับที่บาร์ของโรงแรม"

"อ่า..ฐาจำได้ค่ะ ฐายังไม่ได้ขอบคุนพิณเลยที่ดูแลฐาตลอดคืน"



"ฐาคะ คนที่ดูแลฐาไม่ใช่พิณหรอกค่ะ เพราะคืนนั้นพิณก็เมาเหมือนกัน คนที่ดูแลฐาทั้งคืน
คนที่เช็ดตัวให้คือกอล์ฟ เพราะคืนนั้นพิณก็เมาและคนที่ดูแลพิณก็คือชา.."

นี่แสดงว่าเราไม่ได้ฝัน สิ่งที่เรารู้สึกถึงความอ่อนโยนจากสัมผัสต่างๆ ทำไมเราไม่เอะใจตั้งแต่แรก

"..."


"แล้วอีกเรื่องก็คือว่า จริงๆแล้วชาไม่ได้เป็นอะไรกับกอล์ฟ ชากับกอล์ฟเป็นเพื่อนกันเหมือนพิณกับฐาเนี่ยล่ะค่ะ"

"ใชค่ะ แม้ว่าชาจะเคยชอบกอล์ฟจริงๆ แต่ตอนนี้ชาไม่ได้คิดอะไรแล้วจริงๆนะคะ เราเป็นเพื่อนกันจริงๆ"
น้ำชาช่วยฉันพูดเพื่อให้ฐาเข้าใจในความจริงทุกอย่างสักที เพื่อยืนยันถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่



"แล้วที่วันนี้กอล์ฟเขาไม่ได้ไปทำงานก็เพราะ..."

ฉันพูดในขณะที่น้ำชายื่นซองกระดาษสีขาวส่งให้คุณฐา
ฐาค่อยๆเปิดซองอย่างระมัดระวัง แค่เห็นซองสีขาวตรงหน้าใจคอฐาก็ไม่ค่อยดีแล้ว
พอเห็นลายมือในจดหมาย เหมือนน้ำตาถูกเรียกออกมาให้คลออยู่ที่ดวงตา




เนื้อความในจดหมาย เป็นจดหมายแบบเป็นทางการ 'จดหมายลาออก'
ฉันค่อยๆอ่านใจความในจดหมาย..



น้ำตาฉันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว..ทำไม  ทำไมกอล์ฟไม่คิดจะบอกฉันก่อนเลยหรอไง
ทำไมมันรวดเร็วแบบนี้ นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป




พิณยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ฐาซับน้ำตาบนใบหน้า

"พิณคะ แล้วกอล์ฟ...เขาจะไปเมื่อไหร่คะ"

"ก็เห็นบอกว่าพรุ่งนี้น่ะค่ะ ประมาณทุ่มนึง ฐาจะไปส่งกอล์ฟใช่ไหมคะ ไปกับพิณแล้วก็ชานะคะ"
พิณพูดพลางกุมมือฐาไว้

"คงไม่ได้หรอกค่ะ พรุ่งนี้..หลังเลิกงานมีประชุมหุ้นส่วนบริษัทเพื่อดูแนวโน้มความเป็นไปของบริษัท
ว่าไตรมาสหน้าจะมีทิศทางไปทางไหน การประชุมครั้งนี้ฐาไม่เข้าไม่ได้จริงๆ..แม้อยากจะไม่เข้าแค่ไหน"



ถ้าเป็นคนทั่วๆไปคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ฐาเลือก ทำไมเลือกงานมากกว่าคนรักที่กำลังจะไปอังกฤษ
แต่เพราะพิณกับชาก็ทำงานแบบเดียวกับฐา จึงรู้ว่าฐาไม่มีสิทธิ์เลือก ด้วยตำแหน่ง
ด้วยหน้าที่การงาน ฐาจำเป็นจะต้องเลือกงานมากกว่าที่จะไปส่งคนที่ตนรัก..




"งั้นคุณชาคะ พิณคะ ฐาฝากนี่ให้กอล์ฟด้วยนะคะ แล้วก็ฝากบอกว่าดูแลตัวเองดีๆละกันนะคะ"
ฐาพูดพลางค้นหาสิ่งที่กำลังจะฝากไปให้สาวหมวยร่างสูงที่กำลังจะไปพรุ่งนี้


"คือ..ผ้าพันคออันนี้กอล์ฟเคยบอกว่าอยากได้ตอนเราไปเที่ยวกันครั้งแรก ฐาก็เลยซื้อกะว่าจะให้ตั้งนาน
แต่แล้วก็ยังไม่มีโอกาสให้ จน...คงต้องให้แม้จะไม่ได้ให้ตัวเอง ก็ไม่เป็นไร ฝากด้วยนะคะ"


"ค่ะ ได้ค่ะ"






...........................






มื้ออาหารมื้อนั้นแม้ว่าหลังจากอาหารมาเสิรฟ พิณกับชาจะชวนคุยเรื่องอื่นๆ
แต่ทว่าฐาก็ยังมีสายตาเศร้าๆกับความจริงที่เพิ่งรู้ไป..






หลังจากที่เราทั้งสามคนแยกย้ายกันกลับ เราสองคนรอส่งฐาขึ้นรถแล้วจึงขึ้นรถ
ฉันขับรถมาส่งสาวขี้บ่นที่บ้าน..









"พิณ..ชาสงสารคุณฐาอ่ะ นี่ถ้าชาเป็นคุณฐานะ แล้วพิณไปแบบนี้ไม่บอกชานะ คอยดูเหอะ.."
ชาพูดพลางส่งสายตาที่ส่อแววว่าพร้อมจะแหวกอกฉัน


"ชาคะ นี่ชาคิดว่าพิณจะไปไหนคะ แค่นี้ก็ไปไหนไม่ได้แล้วค่า ติดกันทั้งวันแล้วเนอะ"
พิณส่งสายตาหวานไปให้คนตัวเล็กข้างกายที่กำลังขู่ฟ่อๆ


"ก็ลองไปดูสิ กลับมานะ แม่จะเอาให้แอดมิดโรงพยาบาลเลย"

"อูยยย..ไม่ไปหรอกค่ะ แต่ถ้าไป..."

"พิณจะไปจริงๆหรอคะ"

"เปล่าค่ะ แค่จะบอกว่าถ้าไปก็คงไปเที่ยวน่ะค่ะ แล้วจะพกใส่กระเป๋าไปด้วย"
พิณพูดพลางหัวเราะเบาๆ ให้กับคนตัวเล็กข้างกาย

"พิณอ่ะบ้า"











...........................











writer talk : )

ใกล้จบเข้าไปทุกทีกับเรื่องนี้
ฐาก็รู้ความจริงแล้ว  แต่เพราะหน้าที่เลยไม่ได้ไปส่ง

ส่วนพิณชาก็หวานจนเรียกใจใครๆหลายคน
เหมือนจะว่าเปลี่ยนไปเมนคู่นี้กันหมด 5555

ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันนะ รอให้จบก่อน ค่อยทิ้ง 555
ขอบคุนสำหรับทุกการติดตามนะคะ : )