ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -2- มีแฟนแล้ว ?
"กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง...งงงงง" ฉันคว้ามับไปที่นาฬิกาปลุกเพื่อปิดเสียงปลุกอันน่ารำคาน
จากโสตประสาทฉันเสียที คนจะนอน ทำไมชอบรบกวนฉันอยู่เรื่อยเลย
...................
"เฮ้ยยยยยย...ยยย แย่แล้ว" ฉันเพิ่งนึกออกว่าวันนี้ฉันต้องไปทำงานเป็นวันแรก
ไม่ทันแล้ว ไม่ทันแล้ว ไม่ทันแล้ว ดีนะเตรียมเสื้อผ้าไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
"เอาว่ะ กอล์ฟเอ๊ยไหนๆก็ไม่ทันละ ล้างหน้าแปรงฟันก็พอเนอะ แล้วก็ใช้น้ำหอมกลบเอา เนียนๆกันไป"
ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า
ถ้าตอนนี้มีแข่งแต่งตัวเชื่อฉันเถอะ ฉันได้รางวัลแน่ โอ้ยสายแล้วสายแล้ว
ฉันสปีดตัวหิ้วกระเป๋าแล้ววิ่งลงบันไดลงมาข้างล่าง
"คุณหนูจะรีบไปไหนคะ นี่เพิ่ง 6โมงครึ่งเองนะคะคุณหนู" เสียงของป้าทิพย์
ป้าทิพย์แม้จะเป็นแม่บ้านแต่ก็ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็กเปรียบเหมือนแม่ของฉันอีกคนเลยก็ว่าได้
ทุกวันตอนเช้าฉันจะต้องกินข้าวต้มฝีมือป้าทิพย์ทุกเช้า แต่วันนี้ไม่ทันจริงๆนะป้าทิพย์ TT
"คือป้าทิพย์คะ วันนี้กอล์ฟต้องไปทำงานแต่เช้าค่ะ อาจจะกลับเย็นๆหน่อยนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ"
"คุณหนูจะกลับก็บอกนะคะ เดี๋ยวจะให้ลุงดำขับรถไปรับนะคะ"
"ขอบคุนค่ะป้าทิพย์" ฉันพูดพลางกอดป้าทิพย์หนึ่งทีก่อนออกจากบ้าน
แปลกเนอะ วันไหนยิ่งรีบ จะรู้สึกเหมือนมีอุปสรรคให้ยิ่งช้ากว่าเดิมตลอดเลย วันนี้ก็เช่นกัน
แท็กซี่หายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ เฮ้อออออ..ตายแน่กอล์ฟเอ๊ย วันนี้ทำงานวันแรกซะด้วย T^T
...................
ในที่สุดฉันก็มาอยู่หน้าบริษัทอย่างทันถ้วนถี่
การเริ่มงานวันแรกดูจะสดใสสำหรับฉัน คุณฐาคอยฝึกงานให้ฉัน ฉันก็สามารถเรียนรู้งานได้อย่างรวดเร็ว
ความสัมพันธ์ของเราดูจะสนิทสนมกันได้อย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะวัยที่ห่างกันไม่มาก
แล้วก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน... ในขณะที่ทำงานกอล์ฟก็แอบมองพี่ฐาทีละนิด
กอล์ฟไม่ได้ตั้งใจจะมอง แต่พี่ฐานั้นเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดให้กอล์ฟต้องละสายตาจากทุกสิ่งเพื่อจับจ้องแต่พี่ฐา
"กอล์ฟ..."
"คะ..คุณฐาเรียกกอล์ฟหรอคะ"
"ใช่จ่ะ เรียกตั้งหลายครั้งด้วยนะ แอบเหม่อถึงใครกันนะเรา คิดถึงหนุ่มที่ไหนจ๊ะ" ฐาพูดพลางอดขำเล็กๆให้กับท่าทีของกอล์ฟไม่ได้
"ปะปะเปล่าค่ะ ไม่ได้คิดถึงหนุ่มที่ไหนค่ะ" กอล์ฟส่ายหน้ารัวราวกับถูกป้อนโปรแกรมจากคอมพิวเตอร์
"ไม่รู้ล่ะ ตอนอื่นจะคิดถึงใครก็ได้ แต่ตอนนี้กอล์ฟอยู่กับพี่กอล์ฟต้องมองและคิดถึงแต่พี่เท่านั้น รู้ไหมจ๊ะ"
ฐาไม่พูดเปล่า เอามือเรียวสองข้างดึงแก้มเลขาที่รักไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว ^^
"คุณฐาคะ กอล์ฟขอไปเข้าห้องน้ำแปบนึงนะคะ เดี๋ยวกอล์ฟมาค่ะ" ฉันพูดพลางกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องให้เร็วที่สุด
คุณฐาได้แต่มองหน้าฉันงงๆพลางพยักหน้างึกๆแทนคำตอบ
ถ้าอยู่ในห้องนั้นต่ออีกแปบเดียว อกเราคงระเบิดออกมาแน่ๆเลย
ใจเต้นโครมครามอย่างบอกไม่ถูก ตื่นเต้นจนประหม่า
เราชอบผู้ชายหนิ เราชอบผู้ชาย เราไม่ใช่ทอม ไม่ใช่ ไม่ใช่แน่ๆ
เราคงแค่ตื่นเต้นกับงานวันแรกไปเองแค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก *กอล์ฟคิดพลางส่ายหัวเพื่อสลัดความคิด*
ได้แต่ยืนมองตัวเองในกระจกกว่าจะรู้ตัวอีกที ก็หลายนาทีที่ออกมาจากห้องคุณฐา
ล้างหน้าสักครั้งเพื่อเรียกสติและกลบเกลื่อนหน้าที่แดงระเรื่อก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป..
"อ้าว..กลับมาแล้วหรอ หายไปนานจนพี่คิดว่าเราเบื่อพี่จนหนีออกนอกบริษัทไปแล้ว" ฐาพูดพลางติดขำ
"ป่าวค่ะ แฮะแฮะ"
"เดี๋ยวนะ..แล้วนี่เราไปทำอะไรมา ล้างหน้ายังไงเปียกเป็นลูกหมาเชียว มานี่สิ"
"คะค่ะ..คุณฐาจะทำอะไรคะ"
"ฉันบอกให้เดินมาก็เดินมาเถอะหน่า" ฐาเปิดกระเป๋าพลางหยิบผ้าขนหนูพื้นเล็กๆขึ้นมา
"ไม่ต้องก็ได้ค่ะเดี๋ยวมันก็แห้ง กอล์ฟเกรงใจคุณฐา"
"กอล์ฟ 1...2...." ไม่ทันถึงสามคนตัวสูงก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบางด้วยสภาพที่แข็งทื่อ เกร็งไปทั้งตัว
"...."
กอล์ฟยืนนิ่งจนฐาอดที่จะขำไม่ได้จึงลุกจากเก้าอี้มาโน้มคอคนตัวสูงลงมา
แล้วค่อยๆเช็ดจากปรอยผม ไรผม หน้าผาก พวงแก้มขาวเนียน ซอกคอ ระหว่างที่เช็ดนั้นไม่ใช่แค่กอล์ฟหรอก
ที่หัวใจเต้นแรง หัวใจฐาก็เริ่มมีปฏิกิริยากับคนตัวสูงตรงหน้า แต่แค่ยังไม่ชัดเจนเท่าสาวหมวยตรงหน้าแค่นั้นเอง
มือของสาวหน้าสวยเริ่มไล้จากจมูก มาถึงริมฝีปาก เหมือนถูกพลังบางอย่างดึงดูดให้หน้าเริ่มโน้มเข้าหากันทีละนิด..
"Once more you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on.." เสียงโทรศัพท์ของฐาดังขึ้น ทั้งสองผละออกจากกัน
"ฮัลโหล ค่ะ พี่อาร์มว่าไงคะ"
"อ๋อ ค่ะ ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ นี่ฐาก็กำลังเลิกงานพอดีค่ะ ไว้เจอกันค่ะ"
ฐาไม่ทันได้สังเกตแววตาที่แสนจะน้อยใจและผิดหวังของสาวร่างสูงตรงหน้า
ไม่เคยรู้เลยว่าพี่ฐามีแฟนแล้ว แต่ก็นะมันชัดเจนอยู่แล้ว..
"กอล์ฟคะ งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เรานี่ก็ทำงานเก่งนะเนี่ย หัวไวใช้ได้เลย ฝึกอีกนิดก็เก่งแล้ว"
"ค่ะคุณฐา งั้นเดี๋ยวกอล์ฟกลับแล้วนะคะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"กอล์ฟยกมือไหว้ฐา
"เดี๋ยวๆกอล์ฟ เอ่อนี่เรียกพี่ว่าพี่ฐาก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก ดูห่างเหินจังเลย"
"ค่ะ พี่ฐา"
"ว่าแต่บ้านเราอยู่ทางไหนละ บ้านพี่อยู่แถวสาทรให้พี่ไปส่งไหมคะ"
จริงๆบ้านเราก็อยู่สาทรเหมือนกัน แต่คงไม่ดีหรอกพี่ฐามีนัดกับแฟนแล้ว จะรบกวนก็คงไม่ดี
"ไม่เปนไรค่ะ เดี๋ยวกอล์ฟกลับเองดีกว่า" ฉันส่งยิ้มบางๆให้พี่ฐาก่อนเดินออกจากห้องพี่ฐา
....................
writer talk
แต่งเองก็สงสารกอล์ฟ T^T
แง่ว ไม่รู้อ่ะ นี่ไม่ได้ดราม่ามากนะ
แค่นิดนึง ดราม่าแบบน้อยใจ ตัดพ้อ
แต่ก็มีฉากหวานมาให้ชุ่มชื่นแล้วนะเออ
อ่านแล้วคิดว่าไง บอกได้นะ ;)
จากโสตประสาทฉันเสียที คนจะนอน ทำไมชอบรบกวนฉันอยู่เรื่อยเลย
...................
"เฮ้ยยยยยย...ยยย แย่แล้ว" ฉันเพิ่งนึกออกว่าวันนี้ฉันต้องไปทำงานเป็นวันแรก
ไม่ทันแล้ว ไม่ทันแล้ว ไม่ทันแล้ว ดีนะเตรียมเสื้อผ้าไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
"เอาว่ะ กอล์ฟเอ๊ยไหนๆก็ไม่ทันละ ล้างหน้าแปรงฟันก็พอเนอะ แล้วก็ใช้น้ำหอมกลบเอา เนียนๆกันไป"
ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า
ถ้าตอนนี้มีแข่งแต่งตัวเชื่อฉันเถอะ ฉันได้รางวัลแน่ โอ้ยสายแล้วสายแล้ว
ฉันสปีดตัวหิ้วกระเป๋าแล้ววิ่งลงบันไดลงมาข้างล่าง
"คุณหนูจะรีบไปไหนคะ นี่เพิ่ง 6โมงครึ่งเองนะคะคุณหนู" เสียงของป้าทิพย์
ป้าทิพย์แม้จะเป็นแม่บ้านแต่ก็ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็กเปรียบเหมือนแม่ของฉันอีกคนเลยก็ว่าได้
ทุกวันตอนเช้าฉันจะต้องกินข้าวต้มฝีมือป้าทิพย์ทุกเช้า แต่วันนี้ไม่ทันจริงๆนะป้าทิพย์ TT
"คือป้าทิพย์คะ วันนี้กอล์ฟต้องไปทำงานแต่เช้าค่ะ อาจจะกลับเย็นๆหน่อยนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ"
"คุณหนูจะกลับก็บอกนะคะ เดี๋ยวจะให้ลุงดำขับรถไปรับนะคะ"
"ขอบคุนค่ะป้าทิพย์" ฉันพูดพลางกอดป้าทิพย์หนึ่งทีก่อนออกจากบ้าน
แปลกเนอะ วันไหนยิ่งรีบ จะรู้สึกเหมือนมีอุปสรรคให้ยิ่งช้ากว่าเดิมตลอดเลย วันนี้ก็เช่นกัน
แท็กซี่หายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ เฮ้อออออ..ตายแน่กอล์ฟเอ๊ย วันนี้ทำงานวันแรกซะด้วย T^T
...................
ในที่สุดฉันก็มาอยู่หน้าบริษัทอย่างทันถ้วนถี่
การเริ่มงานวันแรกดูจะสดใสสำหรับฉัน คุณฐาคอยฝึกงานให้ฉัน ฉันก็สามารถเรียนรู้งานได้อย่างรวดเร็ว
ความสัมพันธ์ของเราดูจะสนิทสนมกันได้อย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะวัยที่ห่างกันไม่มาก
แล้วก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน... ในขณะที่ทำงานกอล์ฟก็แอบมองพี่ฐาทีละนิด
กอล์ฟไม่ได้ตั้งใจจะมอง แต่พี่ฐานั้นเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดให้กอล์ฟต้องละสายตาจากทุกสิ่งเพื่อจับจ้องแต่พี่ฐา
"กอล์ฟ..."
"คะ..คุณฐาเรียกกอล์ฟหรอคะ"
"ใช่จ่ะ เรียกตั้งหลายครั้งด้วยนะ แอบเหม่อถึงใครกันนะเรา คิดถึงหนุ่มที่ไหนจ๊ะ" ฐาพูดพลางอดขำเล็กๆให้กับท่าทีของกอล์ฟไม่ได้
"ปะปะเปล่าค่ะ ไม่ได้คิดถึงหนุ่มที่ไหนค่ะ" กอล์ฟส่ายหน้ารัวราวกับถูกป้อนโปรแกรมจากคอมพิวเตอร์
"ไม่รู้ล่ะ ตอนอื่นจะคิดถึงใครก็ได้ แต่ตอนนี้กอล์ฟอยู่กับพี่กอล์ฟต้องมองและคิดถึงแต่พี่เท่านั้น รู้ไหมจ๊ะ"
ฐาไม่พูดเปล่า เอามือเรียวสองข้างดึงแก้มเลขาที่รักไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว ^^
"คุณฐาคะ กอล์ฟขอไปเข้าห้องน้ำแปบนึงนะคะ เดี๋ยวกอล์ฟมาค่ะ" ฉันพูดพลางกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องให้เร็วที่สุด
คุณฐาได้แต่มองหน้าฉันงงๆพลางพยักหน้างึกๆแทนคำตอบ
ถ้าอยู่ในห้องนั้นต่ออีกแปบเดียว อกเราคงระเบิดออกมาแน่ๆเลย
ใจเต้นโครมครามอย่างบอกไม่ถูก ตื่นเต้นจนประหม่า
เราชอบผู้ชายหนิ เราชอบผู้ชาย เราไม่ใช่ทอม ไม่ใช่ ไม่ใช่แน่ๆ
เราคงแค่ตื่นเต้นกับงานวันแรกไปเองแค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก *กอล์ฟคิดพลางส่ายหัวเพื่อสลัดความคิด*
ได้แต่ยืนมองตัวเองในกระจกกว่าจะรู้ตัวอีกที ก็หลายนาทีที่ออกมาจากห้องคุณฐา
ล้างหน้าสักครั้งเพื่อเรียกสติและกลบเกลื่อนหน้าที่แดงระเรื่อก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป..
"อ้าว..กลับมาแล้วหรอ หายไปนานจนพี่คิดว่าเราเบื่อพี่จนหนีออกนอกบริษัทไปแล้ว" ฐาพูดพลางติดขำ
"ป่าวค่ะ แฮะแฮะ"
"เดี๋ยวนะ..แล้วนี่เราไปทำอะไรมา ล้างหน้ายังไงเปียกเป็นลูกหมาเชียว มานี่สิ"
"คะค่ะ..คุณฐาจะทำอะไรคะ"
"ฉันบอกให้เดินมาก็เดินมาเถอะหน่า" ฐาเปิดกระเป๋าพลางหยิบผ้าขนหนูพื้นเล็กๆขึ้นมา
"ไม่ต้องก็ได้ค่ะเดี๋ยวมันก็แห้ง กอล์ฟเกรงใจคุณฐา"
"กอล์ฟ 1...2...." ไม่ทันถึงสามคนตัวสูงก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบางด้วยสภาพที่แข็งทื่อ เกร็งไปทั้งตัว
"...."
กอล์ฟยืนนิ่งจนฐาอดที่จะขำไม่ได้จึงลุกจากเก้าอี้มาโน้มคอคนตัวสูงลงมา
แล้วค่อยๆเช็ดจากปรอยผม ไรผม หน้าผาก พวงแก้มขาวเนียน ซอกคอ ระหว่างที่เช็ดนั้นไม่ใช่แค่กอล์ฟหรอก
ที่หัวใจเต้นแรง หัวใจฐาก็เริ่มมีปฏิกิริยากับคนตัวสูงตรงหน้า แต่แค่ยังไม่ชัดเจนเท่าสาวหมวยตรงหน้าแค่นั้นเอง
มือของสาวหน้าสวยเริ่มไล้จากจมูก มาถึงริมฝีปาก เหมือนถูกพลังบางอย่างดึงดูดให้หน้าเริ่มโน้มเข้าหากันทีละนิด..
"Once more you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on.." เสียงโทรศัพท์ของฐาดังขึ้น ทั้งสองผละออกจากกัน
"ฮัลโหล ค่ะ พี่อาร์มว่าไงคะ"
"อ๋อ ค่ะ ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ นี่ฐาก็กำลังเลิกงานพอดีค่ะ ไว้เจอกันค่ะ"
ฐาไม่ทันได้สังเกตแววตาที่แสนจะน้อยใจและผิดหวังของสาวร่างสูงตรงหน้า
ไม่เคยรู้เลยว่าพี่ฐามีแฟนแล้ว แต่ก็นะมันชัดเจนอยู่แล้ว..
"กอล์ฟคะ งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เรานี่ก็ทำงานเก่งนะเนี่ย หัวไวใช้ได้เลย ฝึกอีกนิดก็เก่งแล้ว"
"ค่ะคุณฐา งั้นเดี๋ยวกอล์ฟกลับแล้วนะคะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"กอล์ฟยกมือไหว้ฐา
"เดี๋ยวๆกอล์ฟ เอ่อนี่เรียกพี่ว่าพี่ฐาก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก ดูห่างเหินจังเลย"
"ค่ะ พี่ฐา"
"ว่าแต่บ้านเราอยู่ทางไหนละ บ้านพี่อยู่แถวสาทรให้พี่ไปส่งไหมคะ"
จริงๆบ้านเราก็อยู่สาทรเหมือนกัน แต่คงไม่ดีหรอกพี่ฐามีนัดกับแฟนแล้ว จะรบกวนก็คงไม่ดี
"ไม่เปนไรค่ะ เดี๋ยวกอล์ฟกลับเองดีกว่า" ฉันส่งยิ้มบางๆให้พี่ฐาก่อนเดินออกจากห้องพี่ฐา
....................
writer talk
แต่งเองก็สงสารกอล์ฟ T^T
แง่ว ไม่รู้อ่ะ นี่ไม่ได้ดราม่ามากนะ
แค่นิดนึง ดราม่าแบบน้อยใจ ตัดพ้อ
แต่ก็มีฉากหวานมาให้ชุ่มชื่นแล้วนะเออ
อ่านแล้วคิดว่าไง บอกได้นะ ;)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น