[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #19 : -19- ลาออก

การทานข้าวของพวกเราทั้ง4คนผ่านมาได้ด้วยดี
โดยมักจะมีพิณกับน้ำชาเป็นคนชวนคุยเสมอๆ ..


พักนี้ฉันสังเกตได้ว่าคุณพิณกับชาต้องมีอะไรแน่ๆ
ดูตัวติดกันแปลกๆ มันต้องมีอะไรสักอย่าง หรือว่าสองคนนี้จะแอบคบกัน
ฉันเลยไปคาดคั้นเอาความจากชา ได้ใจความว่า..ยังไม่ได้คบกัน
แต่ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานหรอก..ต้องคบกันแน่ๆ หวานซะขนาดนี้
ฉันคิดพลางแอบยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของเพื่อนฉันสองคน..




หลังจากทานข้าวเสร็จก็เตรียมแยกย้ายกันกลับ
พวกเราทุกคนต่างกลับไปพักผ่อนที่บ้าน เพราะว่าวันนี้ประชุมที่สาขาใหญ่
ไม่ต้องกลับไปทำงานที่บริษัทก็ได้..




ฉันกับพี่ฐาเดินไปส่งคุณพิณกับชา แน่ล่ะคุณพิณไปส่งชาถึงบ้าน
ถ้าตอนนี้ฉันยังเป็นเหมือนเก่า ฉันคงได้กับบ้านกับพี่ฐา..
คิดถึงเมื่อก่อนได้แต่ถอนหายใจ มองรถคุณพิณขับออกไป





"กอล์ฟ..ไปสิขึ้นรถกันเดี๋ยวพี่ไปส่ง"


ฉันนิ่งไปสักพัก นี่เป็นประโยคแรกสินะ ที่พี่ฐาคุยกับฉันก่อน
แล้วแถมยังจะไปส่งฉันหลังจากหลายวันมานี่..อย่าว่าแต่จะส่งบ้าน
แค่คำพูดสักคำยังไม่พูดกับฉัน หน้าฉันเป็นยังไงพี่ฐายังจำได้หรือเปล่า
พี่ฐาไม่มองหน้าฉัน..หลบสายตา



"อ่า ค่ะ"











.....................







ในที่สุดก็ถึงหน้าบ้านสักที โดยที่ระหว่างนั้น บนรถไม่มีเสียงสนทนาระหว่างเรา
มีเพียงแต่เสียงเพลงที่เปิดจากเครือ่งเล่นภายในรถ ..





"พี่ฐาคะ"


"ว่าไงคะ"


"คือ..." ฉันเว้นวรรคไว้สักครู่หนึ่ง


"พี่ฐากลับบ้านดีๆนะคะ"


"อ๋อค่ะ" พี่ฐายิ้มรับพลางพยักหน้าเบาๆ









พอลงจากรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนต้องหยิบมาดูว่าใครโทรมา

"อ้าว ชานี่หน่า" พูดพลางกดรับสาย

"ว่าไงคะชา โทรมาได้จังหวะเชียวนะ กอล์ฟเพิ่งลงจากรถพี่ฐาพอดีเลย"

'กอล์ฟได้บอกพี่ฐายังคะ เรื่องที่กอล์ฟต้องไปหาคุณพ่อที่อังกฤษน่ะ'

"ยังเลย..กอล์ฟว่าจะพูด แต่พี่ฐาเขาคงไม่อยากรู้หรอกมั้ง อีกอย่างกอล์ฟก็ไปไม่ได้นาน"

'เดือนนึงมันก็นานนะ..ถ้าพิณไปสักเดือนนึงนะแล้วไม่บอกชานะ หึ กลับมาชาจะไม่คุยด้วยเลย'

"เดี๋ยวนะชา..นี่กอล์ฟนะไม่ใช่คุณพิณ แหมมม..เมื่อก่อนอะไรก็กอล์ฟเดี๋ยวนี้อะไรก็คุณพิณ"
ฉันอดจะเอ่ยปากแซวเพื่อนรักไม่ได้ ถึงปากจะบอกว่าไม่ได้คบกัน แต่การกระทำมันก็ชัดเจน

'กอล์ฟอ่ะบ้า ยังไงกอล์ฟก็เป็นเพื่อนชานะ แล้วจะไปอยู่มะรืนนี้แล้ว ใจคอจะไม่ลาหัวหน้าจริงหรอ'

"งั้นเดี๋ยวพอชามาส่งกอล์ฟแล้วกอล์ฟฝากจดหมายลาออกให้พี่ฐาด้วยนะคะ"

'ไอ้ได้น่ะมันได้ค่ะ แต่ประเด็นคือไม่ลาด้วยตัวเองจริงๆหรอ'

"ไหนๆก็ยังไม่หายงอนเรื่องเดิม งั้นกลับมาเมื่อไหร่ค่อยง้อล่ะกันเนอะ" ฉันพูดพลางติดตลก
แต่รู้ว่าจริงๆแล้วหมายกำหนดกลับยังไม่มี ฉันต้องเรียนรู้งาน แล้วกลับมาเพื่อทำงานบริษัทตัวเองต่อ
ตามที่คุณพ่อได้บอกไว้

'งั้นตามใจกอล์ฟละกันนะ เดี๋ยวมะรืนพิณกับชาไปส่งนะคะ ไว้เจอกันค่ะ'

"ค่ะ ขอบคุนมากนะคะ ไว้เจอกันค่ะ"











ฉันย้อนนึกถึงวันแรกที่ไปสมัครงาน จริงๆบ้านฉันก็มีกิจการ แต่ฉันแค่อยากหาอะไรทำ
ในจังหวะที่รอไปฝึกงานที่อังกฤษ ฉันจึงไปสมัครงานวันนั้น วันที่เปลี่ยนชีวิต
ถ้ามันจะผิดพลาด มันคงผิดพลาดที่ฉันเอง..




มะรึนนี้ฉันต้องไปอังกฤษแต่ฉันยังไม่ได้บอกพี่ฐา ฉันไม่รู้ว่าพี่ฐาจะสนใจไหม
จะรอฉันกลับมาไหม แต่ถึงเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ แม้ว่าเราจะยังไม่ได้คุยกัน
ฉันก็ยังรักพี่ฐาอยู่ตลอด รักมาเสมอ ถ้าพี่ฐาจะไม่รักฉัน ไม่รอฉัน ก็..ไม่เปนไร






.............................








วันนี้ฉันเข้าบริษัทมาแต่เช้าตรู่ จริงๆมันก็ไม่เช้ามากหรอก แต่แค่เช้ากว่าทุกๆวัน
จนถึงตอนนี้เที่ยงแล้วด้วยซ้ำ ฉันยังไม่เห็นวี่แววของเลขาของฉันที่ปกติต้อง
นั่งอยู่บนโต๊ะตัวเดิม ..


"พี่แอนคะ วันนี้กอล์ฟมาทำงานยังคะ"
ฉันถามพี่แอนที่รู้สึกว่าจะสนิทกับกอล์ฟมากที่สุดในบริษัทรองจากฉัน


"ยังไม่เห็นเลยค่ะคุณฐา สงสัยลามั้งคะ คุณฐาลองโทรหากอล์ฟสิคะเผื่อมีธุระด่วนหรือเปล่า"

"ค่ะ"

ฉันกดเบอร์กอล์ฟเหมือนจะกดโทรออกแล้วก็ลบเป็นอย่างนี้อยู่สองสามครั้ง
ก่อนจะมีสายโทรเข้าแทรกพอดี สายจากคุณพิณ..





"สวัสดีค่ะพิณ"

'ฐาคะ คือวันนี้ฐามีนัดตอนหลังเลิกงานยังคะ'

"อื้มมม...ยังเลยค่ะ คุณพิณมีอะไรหรือเปล่าคะ"

'คือ ถ้าไม่มีพิณกับชาขอจองตัวนะคะ ไปทานข้าวด้วยกันหน่อยดีไหมคะ'

"อ้อ ได้ค่ะ ว่าแต่ร้านไหนดีล่ะคะ"

'ร้านเดิมละกันค่ะ พอดีมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณฐาหน่อย'

"ค่ะ ได้ค่ะงั้นเดี๋ยวเจอกันสักหกโมงกว่าที่ร้านละกันค่ะ"

'ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ'

"ค่ะ"









หลังจากคุยกับคุณพิณเสร็จแบตโทรศัพท์เจ้ากรรมก็เป็นใจหมดลงพอดี
จากที่จะโทรหาเลขาก็ไม่ได้โทรสักที
เดี๋ยวค่อยชาร์ตบนรถระหว่างขับไปทานข้าวละกัน ว่าแล้วก็นั่งเคลียร์งานต่อ


รวมถึงหยิบงานในส่วนของเลขาที่เบี้ยวงานมานั่งทำด้วย
จริงๆงานตัวเองก็เยอะอยู่แล้ว แต่ยังไงก็แล้วแต่..ฉันก็ไม่รู้ทำไมรู้แค่อยากทำให้แค่นั้นเอง









.............................








writer talk  : )

ดราม่ากำลังจะหายแล้วจริงๆนะ
จริงจริ๊งงงง เชื่อเราเถอะ
แต่ทุกวันนี้มีแต่คนฟินพิณชาไปหมดแล้วอ่ะ
หรือจะเปลี่ยนเรื่องเป็นพิณชาไปเลยนะ 5555

ขอบคุนสำหรับการติดตามเหมือนเดิมค่ะ
รักนะ จุ๊บๆ :D