คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : -17- ได้ยินไหมหัวใจฉัน
"ชาๆ..ชาว่ามันจะสำเร็จไหม ที่เราให้ทั้งคู่นั่งด้วยกัน มันจะดีขึ้นไหมอ่ะชา"
พิณสะกิดชาด้วยการเอานิ้วเรียวจิ้มไปที่หน้าตักของน้ำชา
"อื้ม..ชาก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ชาคิดว่าเราคงช่วยทั้งคู่ได้แค่นี้แหละ
จะสำเร็จหรือไม่ มันก็อยู่ที่พวกเขาสองคนว่าเลือกที่จะคุยกันหรือเลือกที่จะทิ้งไว้"
พิณพยักหน้าเห็นด้วยกับร่างบางข้างกาย
"จริงๆเรื่องนี้มันก็ไม่ได้ผิดที่เขาทั้งคู่หรอกนะ พวกเราก็มีส่วนผิดเหมือนกันนะชา"
"หมายความว่ายังไงคะพิณ พวกเราผิดตรงไหน ? ชาไม่เข้าใจ"
"ก็ผิดสิ ผิดที่น้ำชาไปชอบกอล์ฟไง คุณฐาเลยเข้าใจผิดเลยเห็นไหม"
พิณพูดพลางทำหน้าเฉไฉ ไม่รู้เรื่องได้อย่างน่าหมั่นเขี้ยวมาก
"หรอออออคะ แล้วใครที่ไหนคะที่ไปชอบคุณฐา ไปกอดกับคุณฐาจนกอล์ฟเขาเข้าใจผิด"
เอาสิ ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ ถ้าจะผิดก็ผิดด้วยกันแหละ
"....." นั่นสินะ จะว่าไปก็ผิดทั้งคู่นั่นแหละ เป็นต้นเหตทั้งคู่ ถึงต้องคอยช่วยให้ทั้งคู่ดีกัน
เป็นการไถ่โทษอย่างตอนนี้ไง แต่ถึงยังไงก็ช่วยด้วยความเต็มใจอยู่ดี
"ชายังชอบกอล์ฟอยู่ใช่ไหม?"
"ทำไมอยู่ดีๆพิณก็ถามขึ้นมาล่ะ"
ทำไมชาต้องตอบคำถามด้วยคำถาม แต่เอาเถอะจะไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ก็แค่อยากรู้เฉยๆ
"อือ ก็เปล่าอ่ะ แค่อยากรู้เฉยๆไม่มีอะไรหรอก"
"ถ้าตอบว่าใช่ล่ะ"
"...."
ยังคงชอบอยู่สินะ ก็ไม่แปลกที่ใครๆก็ชอบกอล์ฟเพราะกอล์ฟทั้งน่ารักแสนดี มีเสน่ห์
นี่ฉันคงได้แต่ตัดพ้อในใจนั่นแหละ ถึงไม่แสดงออกทางคำพูด แต่สีหน้าฉันก็สลดลงอย่างเห็นได้ชัด
"ถ้าเป็นเมื่อสามวันก่อนน่ะใช่ แต่วันนี้ไม่ใช่แล้วล่ะ"
น้ำชาพูดพลางดึงจมูกรั้นๆของคนที่กำลังนั่งคอตกอย่างน่ารัก
"จริง..จริงหรอ จริงๆนะ"
"จริงสิ โกหกทำไมล่ะ เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาล้อเล่นกัน"
หลังจากนั้นไม่นาน สาวขี้บ่นก็เผลอหลับไป คงจะเพราะยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน
เอนหัวติดกระจกรถ นี่ถ้ารถหักเลี้ยวแรงๆ หรือตกหลุมหัวร่างบางคงกระแทกเข้ากับกระจก
อย่างจัง ฉันเห็นอย่างนั้นจึงค่อยๆประคองศรีษะขึ้นมาเพื่อจะให้เอนมายังไหล่..
"หะหื้ม" หน้าตาตอนนี้ช่างงัวเงียเหลือเกิน เห็นแล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้
"นี่เผลอหลับไปจนน้ำลายยืดเลยหรอ"
"บ้า..ไม่มีสักหน่อย" ฉันพูดพลางเอามือปิดปาก จนรู้สึกตัวว่าโดนคนขี้แกล้ง
หลอกจึงยกมือขึ้นมารัวตีคนข้างกายไปซะชุดใหญ่
"โอ๊ย นี่พอก่อนๆ ตีซะช้ำไปหมดแล้วเนี่ย ถ้าจะตีแบบนี้เรียกแม่มาขอเลยนะ"
"บ้า..ขอเขออะไร"
"นี่ชา..ตอนนี้แม่มีโปรโมชั่นนะ แม่ฝากมาบอกชาคนเดียวเลยนะรู้เปล่า"
"ห๊ะ โปรโมชั่นอะไรคะ ชางง" นั่นสิโปรโมชั่นอะไรของพิณ หรือว่าเราจะฟังผิด ก็ไม่นะ
"แม่บอกว่า ถ้ามาขอภายในพรุ่งนี้แม่จะจัดโปร แต่งก่อนค่อยผ่อนค่าสินสอดทีหลัง ให้ชานะ"
ฉันพูดพลางทำสีหน้ากรุ้มกริ้มใส่คนข้างๆที่กำลังเขินจนเฉหน้าออกนอกหน้าต่าง
"บ้า..."
ผลการหยอดครั้งนี้เป็นที่น่าพอใจ ^^
"ง่วงไหมคะ นอนพิงพิณมาได้นะ"
"นิดหน่อยน่ะ ไม่เป็นไรค่ะ" ชาตอบพลางตาที่กำลังจะปิดอยู่รอมร่อ
"พิงมาเถอะ ตาจะปิดแล้ว เดี๋ยวจะถึงแล้วพิณปลุกนะคะ"
น้ำชากอดแขนคนข้างกายเอาไว้หลวมๆพลางเอนหัวหลงไหล่คนข้างๆเพื่อพักผ่อน
.............................
ฉันนั่งลงติดริมหน้าต่างพลางหยิบเครื่องเล่นเพลงพกพาขึ้นมาฟังเพลง
อย่างน้อยเพลงคงช่วยทำลายบรรยากาศที่แสนอึดอัดนี้ลงได้บ้าง
ไม่มากก็น้อย..
ฉันเห็นกอล์ฟมานั่งข้างๆฉันแล้วแหละ แต่ฉันเลือกที่จะไม่สนใจ
ฟังเพลงต่อไป เพลงต่างๆมากมายถูกส่งมาเข้าโสตประสาทฉันตามลำดับการสุ่มเพลง
ที่ฉันตั้งไว้.. เสียงเพลงทำให้ใจฉันนิ่งมากขึ้นบวกเข้ากับบรรยากาศข้างทาง
ที่ฉันทอดสายตาไปเรื่อยๆ
แบตใกล้จะหมด สัญญาณแบตขึ้นเตือนเป็นสีแดง ให้ตายเถอะนี่ฉันลืมชาร์ตแบตจริงๆ
แต่โชคยังดีที่ใกล้ถึงกรุงเทพแล้ว คงหมดตอนที่ถึงปลายทางพอดีนั่นแหละ..
ให้ตายเถอะ แบตหมดก่อนจะถึงปลายทาง ฉันกำลังจะเก็บเครื่องเล่นเพลงแต่ทว่า
"พี่ฐา..กอล์ฟมีอะไรจะบอกพี่นะ ถึงแม้ว่าพี่จะอยากฟังที่กอล์ฟพูดไหม
กอล์ฟกับน้ำชาเราทั้งคู่ไม่มีอะไรกันจริงๆนะ เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ"
"เพราะฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว"
"พี่ฐา..ฉันรักพี่นะ"
นี่กอล์ฟกำลังบอกรักฉัน นี่ถ้าแบตไม่หมดฉันคงไม่มีวันที่ได้ยิน
นี่สวรรค์ช่วยฉันให้ฉันได้ยินคำที่ฉันอยากจะฟังมาแสนนาน
อย่างน้อยสวรรค์ก็ไม่ใจร้ายมากเกินไป..
ฉันยังคงอึ้งกับสิ่งที่กอล์ฟพูด แต่คำๆนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน
คำบอกรักคำนั้น...
"นี่พี่ฐา..ไม่มีอะไรจะบอกกอล์ฟเลยใช่ไหม พี่.."
กอล์ฟพูดพลางจับที่ข้อแขนฉัน ทำให้ฉันหลุดจากห้วงของความคิด
"คะว่าไงคะกอล์ฟ"
ฉันแสร้งว่าฉันไม่ได้ยินในสิ่งที่กอล์ฟพูด ไม่ใช่ฉันไม่รักกอล์ฟ ไม่ใช่ฉันไม่อยากฟัง
ฉันแค่กำลังสับสนในความรู้สึก กอล์ฟอาจจะแค่รู้สึกผิดที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้
ฉันไม่แน่ใจ ขอเวลาให้ฉันหน่อย ถ้าฉันมั่นใจ..ฉันจะตอบรับทุกความรู้สึกด้วยตัวของฉันเอง
"อ๋อ..ไม่มีอะไรค่ะ กอล์ฟแค่จะบอกว่าเดี๋ยวจะถึงแล้วนะคะ พอดีเห็นนิ่งๆเลยนึกว่าพี่ฐาหลับน่ะค่ะ"
กอล์ฟสีหน้าดูสลดลงอย่างเห็นได้ชัด พี่..ขอโทษนะกอล์ฟ..
"อ๋อ..ขอบคุนค่ะ"
ใกล้จะถึงแล้วสินะ ฉันเก็บเจ้าเครื่องเล่นเพลงที่หมดความเป็นเครื่องเล่นเพลงเพราะแบตที่หมดลงกระเป๋า
เตรียมตัวจะลงจากรถ
..........................
writer talk : )
วันนี้เหมือนไรท์เตอร์จะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
อยากลงให้3ตอนนะ แต่กลัวจะไม่ทัน 55555555555555
หลายๆคนเดาถูกว่าฐาได้ยิน
จริงๆเนื้อเรื่องก็คงอีกไม่นานก็คงใกล้จะจบแล้วล่ะ
เพราะว่าถ้ามัวแต่ยืดเนื้อหาเต็มไปด้วยน้ำมันก็จะไม่สนุก
ส่วนใครที่รอNCต้องเสียใจ ฟิคนี้ไม่มีNC 555555
และคนแต่งก็คงแต่งไม่เก่งเหมือนกัน ..
ความคิดเห็น