[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #15 : -15- น้ำชาพิณ

"ตื่นได้แล้วค่ะ..เนียนเลยนะเรา เมาซะเหมือนเลยเนี่ย"
ฉันปล่อยพิณลงกับเตียง พลางล้มตัวลงนอนข้างๆ เหนื่อยสิ ฉันก็ไม่ใช่ตัวจะใหญ่โตมากมาย
พิณก็ทิ้งน้ำหนักจริงมาทั้งตัว แกล้งเมาซะ ถ้าฉันไม่ใช่คนคิดแผนคงคิดว่าเมาจริงๆ..



"อะไรคะ คุณชาอ่ะ แค่นี้เองทำบ่นหรอ ^^" พิณพลิกตัวจากเตียงขึ้นมาพลางหัวเราะ


"หูย เป็นใครเขาก็บ่น เนี่ยดูสิแบกขึ้นมาถึงห้องนอนเลยนะคะเนี่ย"
น้ำชาพูดพลางยู่จมูกได้อย่างน่ารักน่าชังจนฉันอดจะคว้าหมอนปาคนข้างๆอย่างหมั่นไส้ไม่ได้


"ขี้บ่นจังนะ แก่แล้วหรอไงคะ เดี๋ยวก็แก่หรอก 55"

"นี่พิณว่าชาหรอ เดี๋ยวเหอะ เค้าอุส่าแบกตัวเองขึ้นมานะ" น้ำชาเอาหมอนตีไปที่พิณ

ฉันไล่ตีกับพิณอยู่บนเตียงนั่นแหละ ศึกตีหมอนครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก ถ้าฉันไม่ได้ฟาดคนหน้าสวย
สักทีสองที ฉันคงอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้



"เฮ้ยยย..."

ฉันเกือบก้าวพลาดจนตกเตียงแต่มีแขนมาคว้าฉันไว้ได้อย่างทันถ้วนถี่
อาจจะเพราะดึงแรงไปหน่อย บวกกับเตียงที่นุ่มจนเสียหลักได้ง่าย คนที่จะล้มก็ได้ล้มสมใจอยาก
แต่ไม่ได้ล้มหล่นกับพื้นแข็งข้างเตียง ล้มทับสาวอีกคนที่ฉันเพิ่งเอาหมอนไล่ตี
ร่างกายของฉันอยู่ประกบแนบอยู่กับร่างของพิณ


"อ่ะ เอ่อ ขอบคุนนะคะที่ช่วยชา" ทันทีที่คิดได้ก็ผละตัวออกจากพิณ





"....."


"....."




เกิดความเงียบระหว่างเราทั้งคู่ ถ้าฉันมองไม่ผิดฉันแอบเห็นชาหน้าแดง
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกอดชานะ ฉันแค่..เอ่อ แค่ช่วยเธอไว้เฉยๆ ก็ฉันกลัวเธอตกเตียงหนี่หน่า




"พิณไปอาบน้ำก่อนไหม เดี๋ยวชาเอาผ้าเช็ดตัวให้นะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆ จริงๆมันไม่ได้น่าอาบน้ำเพราะเหล้าหรอก ฉันแค่เอาพรมตัวให้มีกลิ่นเฉยๆ
แต่ควรอาบเพราะเหงื่อจากกิจกรรมการตีหมอนเมื่อตะกี้มากกว่า..



"กอล์ฟเอาผ้าเช็ดตัวไปไหนก็ไม่รู้ ทำไมเหลือแค่ผืนเดียวเองอ่า"
เสียงน้ำชาบ่นแว่วมาจากในห้องน้ำ  รู้ตัวอีกทีก็เผลอยิ้มให้กับการกระทำของ
คนตัวเล็กขี้บ่นไปตอนไหนก็ไม่รู้



"หาไม่เจออ่ะ งั้นเอาของน้ำชาใช้ก่อนนะ"

"แล้วชาจะใช้อะไรอาบล่ะคะ ในเมื่อของชาพิณก็เอามาใช้แล้ว"

"ก็ไม่ต้องอาบไงคะ .. ^^" น้ำชาพูดพลางหัวเราะเล็กๆ

"ไปนอนนอกห้องเลยนะ เห็นสวยๆแต่ไม่อาบน้ำนอนหรอเรา ว่าแต่อาบด้วยกันไหมคะ"
พิณพูดพลางส่งตาหวานมาให้ ทำเอาฉันเขินจนหน้าร้อนผ่าวเหมือนกันนะ
ต่อให้เป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เถอะ มาชวนฉันอาบน้ำ.. .////.


"ไม่ต้องพูดมากเลยค่ะ ไปอาบน้ำเลย" ฉันพูดพลางกึ่งดึงดันพิณเข้าห้องน้ำ

"ค่ะๆไปแล้วๆ"

ฉันควรจะรีบไปอาบน้ำดีกว่า เพราะสาวขี้บ่นข้างๆคงโวยวายอีกนานแน่ๆ
ถ้าฉันไม่ยอมไปอาบ แต่ก่อนจะไปก็ไม่วายทิ้งระเบิดอีกสักลูกหรอกนะ
กระซิบข้างหูคนตัวเล็กว่า

"ไม่อาบด้วยกันจริงๆหรอคะ"

แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป แหงล่ะ ถ้าไม่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ มีหวังโดนบ่นหูชา
ไม่ก็โดนตีซะน่วมแน่ๆเลย คนอะไรดุซะขนาดนั้น ใครได้เป็นแฟนนะคงหูเปียกหูแฉะทั้งวันแน่ๆ
ฉันคิดแล้วก็แอบยิ้มเบาๆ






ให้ตายเถอะคนบ้าอะไร เห็นสวยๆอย่างนี้ทะลึ่งจริงๆเลย..
เสียงที่กระซิบข้างหู ยังดังอยู่เลย .. น้ำชาหน้าแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
"คนบ้า"





สักพักคนทะลึ่งในความคิดของฉันก็เดินตัวปลิวออกมาจากห้องน้ำพลางล้มตัวลงนอนกับเตียง

"ชาหาผ้าเช็ดตัวเจอยังคะ จะได้ไปอาบน้ำ"


"อะอ๋อ เดี๋ยวชาใช้ผ้าของโรงแรมไปก่อนละกัน งั้นเดี๋ยวชาไปอาบก่อนนะ"
ฉันรีบเด้งตัวจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำทันที ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้ายังอยู่ต่อ
ฉันคงต้องหน้าแดงต่อหน้าพิณแน่ๆ เพราะอย่างนี้ฉันจึงควรไปอาบน้ำโดยไว..








ฉันอาบน้ำสระผมกว่าจะเสร็จก็เกือบเช้าเข้าไปแล้วล่ะ
ไม่ใช่ฉันอาบน้ำนานหรอกแต่กว่าเราจะขึ้นมมาจากบาร์ของโรงแรมก็จะตีหนึ่งแล้ว
นี่เผลอๆดูนาฬิกาอีกทีก็จะตีสี่แล้ว คงไปนอนกันบนรถแล้วล่ะ ..


"อ้าว..ไดร์เป่าผมทำไมเปิดไม่ได้ล่ะ"
ฉันพูดพลางเคาะๆไดร์เป่าผมกับมือเบาๆตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จนคนที่อาบน้ำเสร็จก่อน
ที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงต้องเด้งตัวขึ้นมาดู สาวขี้บ่นตรงหน้า


"นี่ชาบ่นจนไดร์ระเบิดตัวเองจนใช้การไม่ได้เลยหรอคะ" พิณพูดแหย่คนตรงหน้าเล่น

"เปล่านะ มันพังเองจริงๆนะ ชาไม่ได้ทำมันพังนะ"
น้ำชาบ่นอุบอิบพลางก้มหน้าลง ใจนึงก็แอบรู้สึกว่าตัวเองทำพังหรือเปล่า
อีกใจก็แอบคิดว่าไม่น่าใช่หรอกนะ เพราะเมื่อวานยังดีๆอยู่เลย..


"ค่ะไม่ทำก็ไม่ทำ งั้นมานี่มา" พิณดึงมือน้ำชามานั่งลงบนเตียง
แล้วหยิบผ้าเช็ดหัวมาค่อยๆเช็ดให้


"พิณว่าถ้ากอล์ฟรู้ว่าทั้งหมดเป็นแผน กอล์ฟจะโกรธชาไหมอ่ะ"

"ไม่หรอกค่ะ แต่ถ้าจะโกรธก็ต้องโกรธพิณด้วยจะโทษชาคนเดียวได้ยังไง"

"..."

"จริงๆจะโกรธอะไรก็ต้องดูเจตนามากกว่า นี่เราอยากให้เขาสองคนคืนดีกันนะ.."
พิณพูดพลางเช็ดหัวให้ร่างบางอย่างเบามือ

"หรอคะ .. พิณคะว่าแต่ถ้ากลับไปเราก็คงไม่ได้เจอกันแล้วเนอะ"
จะว่าไปก็รู้สึกแปลกดี ที่กลัวจะไม่ได้เจอใครบางคนที่เพิ่งรู้จักกันจริงๆแค่ข้ามคืน
รู้สึกหน่วงๆอย่างบอกไม่ถูก เหมือนว่ากลัวอะไรสักอย่าง..


"ทำไมจะไม่ได้คุยล่ะคะ เบอร์ก็มีแล้วหนิคิดถึงก็โทรหากันสิคะ ไม่เห็นยากเลย.."

"..."

"จะว่าไปนี่ฉันก็ลืมคิดเลยนะ ว่าคุณเป็นถึงรองผู้จัดการของบริษัทในเครือ กลับไปคงเล่นๆแบบนี้ไม่ได้แล้วเนอะ"

"ทำไมจะต้องห่างเหินด้วย รองผู้จัดการแล้วไง ก็แค่ตำแหน่งหน้าที่การงานเฉยๆแหละ.."
ฉันหันหน้ามาพูดกับคนตรงหน้า พลางตัดพ้อเบาๆ นี่พิณคิดว่าฉันเป็นคนยังไง

"ชาเป็นอะไรคะ ชาโกรธหรอ พิณก็พูดเล่นนะคะ"

"เปล่าค่ะ ชาขอโทษนะ พอดีชาแค่..กลัว"

"กลัว..?"

"กลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกน่ะค่ะ" พูดพลางหันหน้าหนี
จริงๆฉันไม่น่าจะพูดแบบนี้ออกไปเลยด้วยซ้ำ ก็แค่คนที่เพิ่งเจอกันรู้จักกันไม่นาน
แต่ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ก็ไม่รู้..

"ทำไมจะไม่เจอล่ะคะ ยังไงรองผู้จัดการก็ต้องไปประชุมที่สาขาใหญ่ไม่ใช่หรอคะ"
พิณโอบตัวน้ำชาจากข้างหลังพลางกระชับอ้อมกอด
เธอพยายามใช้คำพูดเพื่อให้ร่างบางอุ่นใจมากที่สุด..


"ใช่ค่ะ ต้องไป..อย่าบอกนะคะว่าคุณพิณทำงานที่นั่น ที่สำนักงานใหญ่หรอคะ"

"ตอนนี้อ่ะไม่ยังไม่ได้ทำจริงจังค่ะ แต่เดี๋ยวอีกไม่นานก็คงได้ทำแล้วล่ะ"

"นี่คุณพิณเป็นเด็กฝึกงานอยู่หรอคะ"

"คงงั้นมั้งคะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยววันจันทร์เจอกันที่สำนักงานใหญ่นะคะ"

"จริงๆนะคะ ไม่หลอกชานะ ถ้าไม่เจอล่ะน่าดู เด็กฝึกงานก็ฝึกงานเถอะ จะบ่นให้หูชาเลยนะ"
ฉันหันมาพูดกับพิณอย่างตื่นเต้น จะได้เจอจริงๆหรอ จริงๆนะ

"ค่ะ...เชื่อพิณนะคะคนดี"

สายตาสองคู่จ้องมองกันอย่างลึกซึ้้งก่อนจะเหมือนถูกแรงดึงดูดดึงให้โน้มศรีษะเข้าหากัน..



"ก๊อกๆๆๆๆๆ" ฉันกับชาผละตัวกันอย่างเร็ว

"เดี๋ยวชาไปเปิดเองค่ะ" น้ำชาลุกเดินไปเปิดประตู

"อ้าว..กอล์ฟ ทำไมรีบกลับห้องล่ะ นี่เพิ่งหกโมงเช้าเองนะ"

"...."







................................







writer talk   : )

แต่งไปแต่งมาฟินคู่ชาพิณแล้วอ่า
ทำไงดี 5555555555555555555555555555
ใจเย็นนะ คู่หลักเดี๋ยวจะจัดให้ รอก่อน
ตอนนี้ดูคู่รองบ้าง เรียกเลือดบ้างอะไรบ้าง

กอล์ฟนี่มาเคาะประตูถูกจังหวะเนอะ 555555555
ตอนนี้เปนSpecial ของน้ำชาพิณละกัน
คั่นด้วยอะไรหวานๆบ้าง ดาร์กหมดเดี๋ยวจะเศร้ากันซะเปล่า