[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #14 : -14- คืนดี

หลังจากฉันเข้ามาปลุกเด็กตัวน้อยที่กำลังหลับสบายอยู่บนเตียง
ซึ่งความจริงแล้วฉันไม่ได้อยากจะมารบกวนเวลานอนของเด็กตัวน้อย
แต่ทว่าเจ้าตัวนั้นแหละขยั้นขยอบอกว่าอาฐาต้องปลุกปลายฟ้านะ
เพราะปลายฟ้าจะตื่นมาดูการ์ตูนตอนเช้า..






"อาฐาๆ..รอปลายฟ้าแปบนึงนะเดี๋ยวปลายฟ้าแปรงฟันก่อนแล้วไปดูการ์ตูนกันนะ"
เสียงเด็กชายตัวเล็กเจื้อยแจ้วทันทีที่ได้รับการปลุก
บางทีฉันก็อดอิจฉาปลายฟ้าไม่ได้ที่ชีวิตดูจะมีความสุขซะเหลือเกิน
ซึ่งต่างกับฉัน...












"อาฐามาทางนี้เร็ว.." เด็กชายปลายฟ้าดึงแขนฉันมาทางห้องนั่งเล่นเผื่อจะดูการ์ตูน
แต่พอมาถึงฉันก็พบว่าห้องนั่งเล่นถูกจองแล้ว


"อ้าว ปลายฟ้ามาดูการ์ตูนหรอคับ" กอล์ฟถามเด็กตัวเล็กตรงหน้า


".." เด็กชายปลายฟ้าเหมือนจะยังไม่ลืมว่ากำลังงอนอากอล์ฟ
เพราะอากอล์ฟใจร้ายกับอาฐา เด็กชายปลายฟ้าส่ายเบือนหน้าหนีร่างสูงตรงหน้า


"อะไรกันคับเดี๋ยวนี้ปลายฟ้าไม่สนใจอากอล์ฟแล้วหรอ
พูดด้วยก็ไม่พูดด้วยนะ ใช่สิ เดี๋ยวนี้ปลายฟ้าไม่รักอากอล์ฟแล้วหนิหน่า.."

อากอล์ฟของเจ้าตัวแสบแกล้งพูดให้เด็กชายตัวเล็กหันมาสนใจตัวเองบ้าง
แล้วก็ได้ผลตามคาด


"ไม่ใช่สักหน่อย..แต่อากอล์ฟน่ะใจร้าย อากอล์ฟดุอาฐา
จนอาฐาต้องร้องไห้เสียใจ ปลายฟ้าโกรธอากอล์ฟ.."




"....."



"ปลายฟ้าไปนั่งดูการ์ตูนเถอะนะ เดี๋ยวอาฐาไปเตรียมข้าวเช้าให้"
ฉันรีบตัดบทดีกว่าก่อนที่ปลายฟ้าจะพูดอะไรไปมากกว่านี้
ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันแค่รู้สึกว่าเรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆที่ฉันรู้สึกไม่สบายใจ
ไม่จำเป็นต้องให้กอล์ฟมารับรู้ด้วย..





"อ้าวเจ้ากอล์ฟกับหนูฐาอยู่นี่เองหรอ นี่งลุงเดินตามหาตั้งนาน"
ลุงบูรณ์เดินมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับคนงาน


"คะ ว่าไงคะลุงบูรณ์"


"เดี๋ยววันนี้ลุงจะเข้าไร่นะ พอดีมีแขกมาเยี่ยมไร่หน่อย เป็นเพื่อนเก่าลุงน่ะ
เลยกะจะพาเค้าเข้าไร่หน่อยแล้วจะวานหนูฐากับเจ้ากอล์ฟไปส่งพัสดุให้ลุงหน่อย
ที่ไปรษณีย์ในตัวเมือง.."




"จริงๆให้กอล์ฟไปคนเดียวก็ได้หนิคะ ฐาจะได้อยู่เป็นเพื่อนปลายฟ้า"
ฉันรีบพูดขึ้นมา เพราะตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะไปไหนกับกอล์ฟสองต่อสองแน่ๆ

"ไปสองคนแหละดีแล้วเนอะลุงบูรณ์..ปลายฟ้าอยู่กับป้าณีย์ก็ได้ ใช่ไหมคับปลายฟ้า"
คนตัวโตรีบพูดดักคอขึ้นมาทันที แหงละเด็กชายตัวเล็กตรงหน้าก็กำลังสนุกไปกับการ์ตูน
ของเช้าวันหยุด มีหรือจะไม่ตอบตกลงที่จะอยู่บ้านดูการ์ตูน


"อาฐา..ไปกับอากอล์ฟเถอะ ปลายฟ้าจะอยู่บ้านดูการ์ตูน"
ให้ตายเถอะ ย้ายข้างกันเร็วเชียวนะ แต่จะโกรธก็โกรธไม่ลง เด็กน้อยนั่งตาแป๋วอย่างนี้


"ก็ได้..."


"ไม่เอานะไม่ดื้อนะ ไปด้วยกันหน่อยหน่า.." กอล์ฟทำเปนเดินเฉียดมาแล้วพูดเบาๆ
ให้ฉันได้ยินคำพูดนั้น นี่กอล์ฟกำลังง้อหรือกำลังกวนประสาทฉันกันแน่


ฉันรีบหันขวับไปหาเจ้าของเสียงที่ยิ้มหวานพลางยักคิ้วให้ฉัน..





















ตั้งแต่ขึ้นรถกันมาจนถึงส่งพัสดุเสร็จ นี่ก็กำลังจะกลับแล้ว
ยังไม่มีคำพูดใดออกจากปากทั้งฉันและกอล์ฟ..
บรรยากาศบนรถเงียบซะจนได้ยินแต่เสียงเพลงจากวิทยุ
ไม่มีคำพูดใดๆจนบางทีรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก..



"ฐา.."


"หื้ม.."   ฉันไม่รู้ว่าฉันอึดอัดใจมากกว่าเดิมหรือน้อยกว่าเดิม
ที่ได้ยินเสียงกอล์ฟเรียกชื่อฉันออกมา ฉันไม่รู้ว่าถ้อยคำจากนี้
จะเป็นยังไง จะทำร้ายจิตใจฉันอีกไหม หรือจะเป็นถ้อยคำหวาน
ที่ทำให้ฉันรู้สึกดีกันแน่..


"กอล์ฟขอโทษนะฐา"


"ขอโทษ ? เรื่องอะไรล่ะ"


"เรื่องเมื่อวาน"


"กอล์ฟจะขอโทษทำไม กอล์ฟเข้าข้างน้ำชาก็ถูกแล้วหนิ แฟนเก่ากอล์ฟทั้งคน"


"....." สิ้นสุดคำพูดฉัน กอล์ฟเบรครถทันทีจอดรถข้างทางเพื่อจะหันหน้ามาคุยกับฉัน


"กอล์ฟ..อยากให้ฐาฟังกอล์ฟนะ ถ้ากอล์ฟพูดจบแล้วฐาจะไม่หายโกรธก็ไม่เป็นไร"
สายตากอล์ฟที่จ้องมาแทบจะกลืนกินฉันได้อยู่แล้ว สายตาคู่นั้นจริงจังอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนกับกำลังอ้อนวอนให้ฉันเข้าใจ..


"กะก็พูดมาสิ.."


"กอล์ฟน่ะเคยคบกับน้ำชาก็จริง แต่ว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่กอล์ฟยังไม่ค่อยเข้าใจความรักหรอกนะ
จริงๆแล้วกอล์ฟก็แค่เหงา หวาดกลัวการอยู่คนเดียวเลยต้องการเพื่อนแล้วพอดีน้ำชาเข้ามา
กอล์ฟเลยอยู่กับน้ำชา จน..เป็นความรู้สึกที่เหมือนขาดกันไม่ได้ แต่พอตอนที่น้ำชาทิ้งไป..."


"..."


"มันทำให้กอล์ฟเข้าใจว่าจริงๆแล้วกอล์ฟไม่ได้รักน้ำชาเลย มันเป็นแค่ความเหงามากกว่า
แล้วตอนนี้กอล์ฟก็ไม่ได้คิดอะไรกับน้ำชาเลย อีกอย่าง..พรุ่งนี้น้ำชาก็จะกลับแล้ว
แต่คนที่ยังอยู่กับกอล์ฟ คนที่กอล์ฟแคร์ ก็คือ..."


"...." ฉันเงียบฟังทุกคำพูดของกอล์ฟ
ใจฉันเต้นแรงมากขึ้นทุกทีกับทุกถ้อยคำจากคนตรงหน้า
ที่หน้าตาดูจะจริงจังกับทุกคำพูด เหมือนกับว่าทุกอย่างออกมาจากหัวใจ


"ฐา...นะ"



ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าตอนนี้ฉันหน้าแดงแค่ไหน
คนตัวโตข้างๆก็ไม่ต่างกัน กอล์ฟที่ไม่ค่อยง้อใคร ไม่ชอบเข้าหาใคร
แต่กลับกำลังง้อฉันอยู่ตอนนี้..



"กอล์ฟยังจำได้นะ วันนั้นที่เราสัญญากันไว้ กอล์ฟจำได้ดี
ฐารู้ไหมถ้าวันนั้นฐาพูดกับกอล์ฟแค่คำเดียวว่าฐาไม่ได้ทำน้ำชา
กอล์ฟพร้อมจะเชื่อฐาทันที แต่ฐากลับไม่พูดอะไร..แล้วจะให้กอล์ฟทำยังไง"



ฉันเข้าใจถึงความลำบากใจของกอล์ฟ จนฉันรู้สึกโกรธตัวเองที่งอแงไม่เข้าท่า
จนกอล์ฟต้องมารู้สึกแบบนี้ ทั้งๆที่กอล์ฟก็แคร์ฉัน...


"กอล์ฟ..คงไม่มีอะไรจะพูดแล้ว กอล์ฟแค่จะบอกว่ากอล์ฟรู้นะ แต่กอล์ฟไม่รู้จะทำยังไง"



กอล์ฟก้มหน้าคอตก เพราะรู้สึกผิดจริงๆกับเหตการณ์ที่ผ่านมา..
ความเงียบครอบคลุมบรรยากาศในรถระหว่างเรา











"อยากกินกาแฟ เครปเค้ก"


"ห๊ะ !!" กอล์ฟทำหน้างุนงงกับการที่ฉันพูดลอยๆขึ้นมา


"พาไปกินก่อน เดี๋ยวจะหายงอน" ฉันพูดพลางแกล้งหันหน้าหนี
จนคนตัวโตอดที่จะจับหน้าฉันหันมาพลางดึงแก้มอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้


"ค้าบๆๆ งั้นเดี๋ยวแวะซื้อฝากปลายฟ้าด้วยนะ "


"ก็แล้วแต่.."

กอล์ฟหันมายิ้มตาหยีให้กับฉันก่อนจะขับรถต่อไป















--------------------------------------------------




writer talk : )

ขออภัยทุกคนมากจริงๆ TT คือเมื่อวานคอมพัง
อัพฟิคไม่ได้ อย่าเพิ่งทวงนะ 555555555

วันนี้เลยจัดหวานๆให้หน่อยแล้ว
รอตอนหน้าๆเราจะจัดหวานๆให้แน่ๆ

ขอบคุนมากๆนะคะที่ติดตาม : )