[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #13 : -13- แผนการ

ฉันค่อยๆเล่าเหตการณ์ในวันนี้ที่ฉันได้เจอให้น้ำชาฟัง
ทุกๆถ้อยคำที่ฉันได้เอ่ยออกไป ยิ่งตอกย้ำในความรู้สึกลึกเข้าไปทุกที
ว่าสิ่งที่ฉันพบเจอมันทำร้ายจิตใจฉันแค่ไหน
ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากจะต้องไปเห็นหรอกว่าพวกเขารักกันมากขนาดไหน..






อ้อมกอดที่เคยกอดฉันวันนี้มันไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป
มันกลายเป็นของคนอื่นไปโดยปริยาย อย่าว่าแต่จะทวงคืน แค่หวงแหนยังไม่มีสิทธิ์เลย
แต่ก็ดีที่ไปเห็นตอนนี้ฉันจะได้ตัดใจจากคนใจร้ายสักที..





"ชาว่ากอล์ฟอย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรอย่างที่กอล์ฟคิดก็ได้นะคะ"
น้ำชากุมมือฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ชา..กอล์ฟสับสน กอล์ฟไม่รู้ว่ากอล์ฟควรทำยังไงดี กอล์ฟเหนื่อย.."

"กอล์ฟคะ ยังไงก็แล้วแต่กอล์ฟยังมีชานะ ชาจะคอยอยู่เป็นเพื่อนกอล์ฟเองไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้"
น้ำชาพูดพลางกอดกอล์ฟแล้วลูบหัวเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ
กอล์ฟที่คงอยากได้ที่พักพิงจึงเอนหัวลงไปแล้วกระชับกอดให้แน่นขึ้นอีก..



"...." แต่ทว่าการกระทำของทั้งสองไม่รอดพ้นสายตาคู่หนึ่งที่บังเอิญมาเห็นเหตการณ์นี้พอดี








............................







ตอนแรกฉันกะว่าจะไม่มาอธิบายกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น แต่พิณก็เกลี่ยนกล่อมจนฉันใจอ่อน
และรู้สึกว่า ถ้าฉันต้องเสียกอล์ฟไปโดยที่ไม่พูดกันสักคำให้เข้าใจ
มันคงยังค้างคาในความรู้สึกฉันตลอดไป และมันก็คงไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้แล้ว



ฉันจึงขอตัวแยกกับพิณเพื่อออกมาเดินตามหากอล์ฟ จะได้อธิบายเรื่องทั้งหมด
และพูดกันให้เข้าใจ แล้ว...จะได้บอกว่าฉันรักกอล์ฟมากแค่ไหน
ที่ผ่านมาฉันก็คงผิดเอง ที่ไม่รู้ใจตัวเองตั้งแต่ต้น



จริงๆไม่ใช่ฉันที่ไม่รู้ใจตัวเองหรอก
ฉันรู้มาตลอดว่าฉันรู้สึกกับเลขาของฉันมากเกินกว่าคนทั่วไป
แต่ฉันแค่คิดว่ามันคงเป็นความรู้สึกที่คุยกันถูกคอ รู้สึกเหมือนพี่น้องที่สนิทกันทั่วไป
หรืออาจจะพูดง่ายๆฉันไม่คิดว่าตัวฉันเองจะชอบผู้หญิง..เพราะที่ผ่านมาฉันมีแฟนเป็นผู้ชายมาตลอด



แต่ตอนนี้ฉันรู้ใจตัวเองแล้ว และฉันก็ไม่สนใจว่ากอล์ฟจะเป็นผู้หญิง
ฉันรู้แค่ว่า "กอล์ฟเป็นคนที่ฉันรักและไม่ต้องการจะเสียเขาไปให้ใคร..แค่นั้นเอง"




แต่ฉันคงมาช้าไป ..



สายตาฉันบอก สายตาฉันสั่งแทนที่จะเป็นสมองหรือหัวใจ..



คนที่ฉันรักกำลังมีความสุขอยู่กับอ้อมกอดของน้ำชา..



"ไม่ทันแล้วสินะ....."

เป็นเพียงประโยคเดียวที่ฉันหลุดพูดออกมาเบาๆกับตัวเอง
ภาพที่เห็นตรงหน้ามันคงชัดเจนจนฉันไม่จำเป็นจะต้องอธิบายอะไรอีก
เพราะถึงอธิบายไป เขาคงไม่อยู่ในฐานะที่จะฟังฉันอีกแล้ว..





ฉันเดินหนีออกมาจากที่ตรงนั้น
ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องทำยังไงต่อจากนี้
เดินออกมาให้ไกล น้ำตาที่ไหลตามแรงโน้มถ่วงเริ่มพรั่งพรู
จนหยุดไว้ไม่ได้..




"อ้าว...ฐา ร้องไห้ทำไมคะ"
สีหน้าของพิญดูตกใจมากเมื่อเห็นฉันเดินร้องไห้บนใบหน้าถูกปกคลุมไปด้วยหยดน้ำตา
จนแทบจะไม่มีส่วนใดของใบหน้าที่ไม่เปียกน้ำตา


"ฮึกๆ ฮือ"
พิญหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาให้ร่างบางตรงหน้า
ฉันรับผ้าเช็ดหน้ามาจากพิญค่อยๆซับน้ำตาตัวเองพลางตั้งสติ


"พิญคะ คืนนี้ไปบาร์ของโรงแรมกันนะคะ ฐาอยากเมา"


"หื้ม..ปกติคุณฐาดื่มด้วยหรอคะ"

"ไม่หรอกค่ะ ปกติน่ะไม่ดื่ม แต่วันนี้มันไม่ปกติไงคะ" ฉันพูดพลางยิ้มทั้งๆที่น้ำตายังคลอๆอยู่

"ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพิณไปเป็นเพื่อนนะคะ แต่ตอนนี้ฐาไปล้างหน้าก่อนดีกว่าเนอะ
ตาแดงหมดแล้ว ไม่สวยเลยนะคะคนดี" พิณจูงมือฐาไปล้างหน้าในห้องน้ำตรงชั้นล๊อบบี้






................................






มาพักที่นี่สองคืนฉันก็มาบาร์ของโรงแรมทั้งสองคืน
จริงๆกิจกรรมยามดึกก็มีเยอะนะ บางคนก็ว่ายน้ำกันที่สระของโรงแรม
บางคนก็ดูดาวบ้างเสพย์บรรยากาศ บางคู่ที่เป็นแฟนกันก็สวีทกันบนดาดฟ้าของโรงแรม
แต่ส่วนมากก็จะมากันที่บาร์ของโรงแรมนั่นแหละ เหมือนกับฉันตอนนี้ที่ขอเมาทิ้งท้าย
ก่อนจะกลับไปทำงานหลังจากพักผ่อน(กาย)มาหลายวัน..



นี่คงไม่ใช่คืนแรกที่ฉันจะเมา เมื่อคืนฉันก็เมามากจากที่ฟังจากพิณ
ที่ต้องลำบากดูแลฉันแทบทั้งคืน จริงๆทริปนี้ฉันยังคิดไม่ออกเลยถ้าไม่มีพิณ
ฉันคงแย่แน่ๆ ต้องขอบคุนพิณจริงๆที่ดูแลฉันตลอดทริปนี้..



"คุณพิณคะ ไหนๆคืนนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่อยู่ที่นี่แล้วนะคะ ไม่สนใจดื่มสักหน่อยหรอคะ"
ฉันชวนคุณพิณที่เอาแต่นั่งดื่มน้ำผลไม้แทนที่จะเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้เหมาะสมกับสถานที่

"ไม่หรอกค่ะ พิณแพ้แอลกอฮอล์น่ะค่ะ ดื่มแล้วหื่นขึ้นเอ๊ยผื่นขึ้น"
พิณพูดพลางหัวเราะ ทำให้ฉันเผลอหัวเราะตามไปด้วย



"งั้นคุณฐาดื่มไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพิณมา ขอไปเข้าห้องน้ำแปบนึง อย่าลุกไปไหนนะคะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆเป็นการรับคำพลางยกเครื่องดื่มขึ้นเพื่อดื่ม..






...................






ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ก็มีคนยืนอยู่หน้าห้องน้ำ เหมือนกับว่ากำลังรอใครสักคนอยู่
และฉันก็คุ้นกับคนตรงหน้าแปลกๆ ..


อ๋อ ..ฉันพอนึกออกแล้ว ฉันนึกออกได้พอๆกับเวลาที่คนตรงหน้าเอ่ยปากทักฉัน


"คุณพิณใช่ไหมคะ .. "


"ค่ะ..คือเมื่อกี้น้ำชาเดินผ่านโต๊ะคุณมาแล้วเห็นว่าคุณฐากำลังเมาได้ที่เลย"

"หรอคะ เพิ่งลุกมาแปบเดียวเมาซะแล้ว"

"พิณคะ จะเป็นการรบกวนไหมคะ ถ้าชาอยากจะขอเวลาคุณสัก10นาที คุยกับชาแปบนึงนะคะ"

ฉันไม่รู้หรอกว่าน้ำชาต้องการอะไรจากฉันมาดีหรือร้าย
แต่ ณ จุดนี้มันคงไม่มีเหตการณ์อะไรจะร้ายแรงกว่านี้หรอกมั้ง
อีกอย่างฉันก็ไม่มีผลประโยชน์อะไรให้เธอต้องมาหลอกกัน

"ได้ค่ะ"





.............................











หลังจากยืนคุยกันอย่างย่อความจริงๆไม่ใช่ฉันเข้าใจอะไรง่ายหรอก
แต่เหมือนว่าฉันจะพอรับรู้ความเป็นไปจากคนที่กำลังเมามาบ้างแล้ว
เลยเข้าใจว่าน้ำชาต้องการจะสื่ออะไรกับฉัน และแน่นอนฉันก็เห็นด้วยกับเธอ..







"งั้นตกลงกันตามนี้นะคะ"

"ได้ค่ะ" ฉันพูดพลางจับมือกับคุณน้ำชาทำเครื่องหมายว่าตกลงเป็นพันธมิตรต่อกัน

"งั้นเดี๋ยวเริ่มแผนเลยนะคะ"






..........................






writer talk : )

ขอจัดดราม่าให้สาสมแก่ใจ 555
เดี๋ยวสัญญาว่าถ้าดราม่าสมใจเมื่อไหร่
จะจัดหวานๆให้เบาหวานขึ้นตากันเลย
แต่ตอนนี้ก็ต้องตามสถานกาณ์ไปก่อนเนอะ

ขอบคุนที่ติดตามเช่นเคยนะคะ
แอบเห็นมีคนเอาฟิคไปแปะตามทวิต
ช่วยกันทำมาหากินดีมาก

โปรโหมตซะดิบดี 555
บางคนอินกับฟิคมาก ขอบคุนทุกเสียงตอบรับ
แต่ฟิคเรื่องนี้คงไม่ได้แต่งยาวมาก

ถ้ายืดเยื้อกลัวจะมีแต่น้ำ
ไว้จบเรื่องนี้ถ้ามีพล๊อตอาจจะมีเรื่องต่อไป
หรือไม่ก็เป็นสเปเชี่ยลขึ้นมาสั้นๆสักตอนไรงี้ : )