[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #11 : -11- กุญแจซอล

นี่ก็เกือบจะอาทิตย์แล้วที่น้ำชามาอยู่ที่บ้านหลังนี้
เวลาแต่ละวันผ่านไปอย่างช้าๆ มีแต่เรื่องวุ่นวายไม่หยุดหย่อน
น้ำชาต้องการให้ฉันอยู่กับน้ำชา ทั้งๆที่ฉันกับฐาต้องเข้าไปในไร่
ไปดูไร่ส้มที่ตอนนี้อยู่ในช่วงเก็บเกี่ยวผลผลิต..



อีกทั้งไร่องุ่นที่ตอนนี้อยู่ในช่วงต้องบำรุงเพื่อเก็บเกี่ยวในอีกไม่นาน
ชีวิตฉันดูวุ่นวายเหลือเกิน..ไหนจะเด็กชายปลายฟ้า
ที่นานๆจะกลับมาอยู่บ้านเป็นอาทิตย์ แต่ฉันก็ไม่ได้อยู่ดูแลปลายฟ้าเลย



ตอนนี้เลยกลายเป็นอาฐาของปลายฟ้า ปลายฟ้าของอาฐา
ส่วนฉันกลายเป็นส่วนเกินที่กำลังเป็นที่ต้องการของผู้หญิงที่ชื่อน้ำชา..



นี่ฉันจำเป็นต้องให้ฐาเข้าไปในไร่กับลุงบูรณ์โดยมีเด็กชายปลายฟ้าติดสอยห้อยตามไปด้วย
เหตผลคือ ฉันเพิ่งพาน้ำชาไปชอปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้ามา..
เฮ้อให้ตายเถอะ ทนๆหน่อยละกันอีก2-3วัน น้ำชาก็จะกลับแล้ว






"ถึงบ้านสักที ร้อนจังเลยอากาศข้างนอก" ฉันบ่นอุบกับตัวเองที่กำลังยกมือขึ้นปาดเหงื่อ

ฉันหิ้วของพะรุงพะรังขึ้นมาเก็บไว้บนบ้าน ข้าวของเหล่านั้นของน้ำชาทั้งนั้น
ไปข้างนอกคราวนี้ฉันซื้อขนมมาฝากเจ้าตัวเล็กปลายฟ้าและ...ฉันก็ไม่ได้ลืม
ที่จะซื้อของมาฝากฐา..














'สร้อยเส้นนี้สวยจังเลย..'

ระหว่างรอน้ำชาที่เดินซื้อของฉันก็ขอตัวมาเดินดูของบ้าง
จริงๆไม่ได้กะจะซื้ออะไรแต่แค่ไม่อยากต้องถูกน้ำชาประกบเดินติดหนึบเป็นตังเม
ฉันเลยขอแยกตัวมา..ถ้าน้ำชาจะกลับค่อยโทรมาหาฉัน


ระหว่างเดินเล่น ฉันสังเกตเห็นร้านจิวเวอรี่ ร้านนี้มีเครื่องประดับเยอะมาก
ทั้งสร้อยคอ ต่างหู แหวน สร้อยข้อมือ วางเรียงรายอยู่ในตู้กระจก


เมื่อสมัยเด็กๆวันเกิดฉันๆเคยได้รับสร้อยข้อมือจากฐาเส้นหนึ่ง
มีจี้เล็กๆเป็นรูปตัวโน้ตกุญแจซอล..
ฉันใส่มันมาตลอดจนกระทั่งวันหนึ่งที่ฉันขี่มอเตอร์ไซค์แล้วเกิดอุบัติเหตุ
มอเตอร์ไซค์ล้มข้างทางจนทำให้ได้รับบาดเจ็บแล้วสร้อยเส้นนั้นก็หายไป
พร้อมกับอุบัติเหตครั้งนั้น..


'พี่คะ ขอดูสร้อยคอเส้นนั้นหน่อยค่ะ เส้นที่เป็นรูปโน้ตกุญแจซอลน่ะค่ะ'

ฉันชี้บอกพี่พนักงานให้หยิบสร้อยที่ฉันหมายตาออกมาจากตู้กระจกใส
ฉันพินิจพิจารณาสร้อยเส้นนั้นได้สักครู่พร้อมกับฟังคำโฆษณาบรรยายคุณสมบัติ
ว่าสร้อยเส้นนี้ทำมาจากทองคำขาว..พร้อมรายละเอียดมากมาย
แต่ฉันหาได้สนใจกับคำพูดของพนักงาน..





'พี่คะ งั้นเอาเส้นนี้ค่ะ ใส่กล่องให้ด้วยนะคะ'
















ตอนนี้ฉันนั่งอยู่เก้าอี้ริมระเบียง เวลาใกล้เย็นอีกสักพักฐากับปลายฟ้าและลุงบูรณ์คงจะกลับมา
ฉันตั้งใจจะเอาสร้อยเส้นนี้ให้กับฐาให้ได้ ภายในวันนี้เนี้ยแหละ


สักพักฉันได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายจากข้างล่างจนทำให้ฉันต้องรีบเดินไปดู..



"นี่มันอะไรกันน่ะ.."

ฉันเห็นน้ำชานั่งลงกับพื้นเอามือแนบแก้มตัวเองแล้วร้องไห้ ส่วนฐายืนอยู่กับปลายฟ้า


"น้ำชาเดินมาเอาของข้างล่างเฉยๆค่ะกอล์ฟ แล้วอยู่ๆฐาเค้า.." น้ำชาสะอึกสะอื้น


"ฐาๆทำอะไรน้ำชาน่ะ" ฉันหันกลับไปถามฐาที่กำลังยืนอยู่กับปลายฟ้า


"..." ฐาเงียบไม่ตอบคำถามที่ฉันถามไป ไม่มีคำตอบใดๆให้กับฉัน


"ฐา ทำไมฐาถึงทำแบบนี้ น้ำชาเค้าเป็นแขกของกอล์ฟนะ ฐาขอโทษน้ำชาซะ"
ฐาไม่เพียงไม่ตอบโต้อะไร ฐาได้แต่จับมือเด็กชายปลายฟ้าแน่น


"อากอล์ฟ อาฐาไม่ได้ทำอะไรพี่น้ำชาของอากอล์ฟเลยนะ ปลายฟ้าเป็นพยานได้"
เด็กชายตัวเล็กต้องการจะปกป้องอาฐาจึงได้พูดแทรกขึ้นมาจนถูกอากอล์ฟของเค้าดุ


"ปลายฟ้า นี่มันไม่ใช่เรื่องของเด็ก"



ฐาเดินหนีไปพร้อมกับปาดน้ำตาที่กำลังไหลอยู่บนใบหน้าอย่างไม่หันกลับมามองกอล์ฟอีกเลย


"อากอล์ฟใจร้าย!" เด็กชายตัวน้อยตะโกนใส่ฉันก่อนจะวิ่งตามอาฐาของเจ้าตัวน้อยไป




ให้ตายเถอะ..

ฉันเข้าพยุงน้ำชาก่อนจะพาเธอไปส่งที่ห้องนอนของเธอ











ฉันมองสร้อยในมือแล้วอดที่จะถอนใจออกมาไม่ได้
ตั้งใจว่าจะให้สร้อยเส้นนี้แท้ๆ ตั้งใจว่าจะทำอะไรดีๆให้
ตั้งใจแล้วแท้ๆ แต่ตอนนี้อย่าว่าแต่อะไรดีๆเลย
ฐาคงโกรธฉันมากจน.. เฮ้ออออออออ













--------------------------------------------------


writer talk : )

ดราม่าแล้วอ่ะ TT น้ำชานี่นางมารแท้ๆ
แต่ก็ดีนะ เผื่อจะรู้ใจกันเร็วขึ้นหรือเปล่า

กอล์ฟนี่จะเอายังไง ไหนบอกเป็นแฟนฐาไง
แต่ทำไมเข้าข้างน้ำชา เห็นแล้วอึนแทน

แต่เอาน่ะ รักแท้ย่อมมีอุปสรรค 55555
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ว่าจะได้ให้สร้อยเมื่อไหร่