ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

    ลำดับตอนที่ #11 : -11- รูมเมท

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.พ. 56


    "กับคุณชีรณัฐครับ.."
    สิ้นเสียงประกาศ ฉันรู้สึกเลยว่าการเดินทางมาทริปครั้งนี้เริ่มไม่สนุกแล้ว
    กะว่าจะได้เคลียร์กับคุณเจ้านายผู้แสนงอน..
    แต่สถานการณ์คงเหมือนจะแย่ลง แต่ก่อนที่ฉันจะคิดถึงเรื่องตัวเองฉันก็ต้องมองหาพี่ฐาซะก่อน
    ตอนนี้คนเยอะมาก แม้ว่าฉันจะตัวสูงยังไงแต่ก็มองหาร่างบางไม่เจอสักที แล้วพี่ฐาจะไปนอนกับใคร
    นั่นสิ ฉันยืนรอฟังประกาศผ่านไป4-5คู่ก็ยังไม่มีวี่แววชื่อของคนที่ฉันอยากได้ยินมากที่สุด..


    "กอล์ฟคะ เมื่อกี้น้ำชาไปเอากุญแจห้องที่ล๊อบบี้มาแล้วนะคะ เราไปเก็บของกันดีไหมคะ จะได้ไปพักผ่อนด้วย
    พอดีชาเห็นคุณกอล์ฟดูเหนื่อยๆ หน้าตาดูท่าทางไม่ค่อยดีเลยนะคะ ไปกันเถอะค่ะ"

    แม้ใจจะอยากรู้แค่ไหน ว่าคนที่ตนหวงแหนนั้นได้นอนกับใครกันแน่
    แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องตัดใจเดินตามรูมเมทไปอย่างเสียไม่ได้..






    "คุณกิตติ์ลภัสกับคุณ..."
    พิธีกรเรียกชื่อฐาพร้อมกับเปิดพลิกหารายชื่อคนที่จะเป็นรูมเมทกับคนที่ถูกเรียกชื่อ

    "คุณณัฐณพินทร์..งั้นเดี๋ยวเชิญรับกุญแจที่ล๊อบบี้นะครับ"


    ณัฐณพินทร์งั้นหรอ จริงๆฉันไม่ได้รู้จักกับณัฐณพินทร์เป็นการส่วนตัวหรอกนะ แค่เคยได้ยินชื่อและเคยเห็นหน้าคราตาบ้าง
    เพราะว่าณัฐณพินทร์เป็นลูกสาวของท่านประธานของสาขาใหญ่ และที่สำคัญเธอเคยมาจีบฉันตั้งแต่ตอนที่ฉันคบกับพี่อาร์ม..
    ให้ตายเถอะ ฉันอยากจะหนีกลับบ้านให้รู้แล้วรู้รอด






    "สวัสดีค่ะคุณฐา" พิณส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ฉันพลางกล่าวทักทาย

    "สวัสดีค่ะคุณพิณ" ฉันตอบรับกลับคำทักทายด้วยรอยยิ้มบางๆเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

    "เดี๋ยวพิณว่าเราไปเอากุญแจที่ล๊อบบี้แล้วเอาข้าวของไปเก็บเลยดีกว่านะคะจะได้ไม่เสียเวลา"
    พิณไม่พูดเปล่า ปากว่ามือถึง เดินจูงมือฉันไปยังล๊อบบี้เพื่อเอากุญแจห้อง











    .............................









    ถึงห้องสักที เฮ้อ ไหนจะเหนื่อยกายนั่งรถมานานจนปวดหลัง
    ไหนจะเหนื่อยใจเห็นอะไรที่ไม่สบายใจ แถมยังได้รูมเมทเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัดนิดๆแบบนี้
    ฉันอยากจะให้ผ่านเวลาสามวันนี้ไปให้เร็วที่สุด อยากกลับบ้าน
    วันจันทร์ฉันคงได้ลางานแน่ๆ อยากจะนอนพักผ่อนในสถานที่ๆรู้สึกอุ่นใจสบายใจ..

    หึ..ป่านนี้เธอคงกำลังมีความสุขอยู่กับน้ำชาคนสวยสินะ
    ชมนักชมหนา นั่งด้วยกัน แถมได้นอนห้องเดียวกัน เธอคงมีความสุขสินะกอล์ฟ..


    "เห็นพี่ๆฝ่ายสวัสดิการบอกว่าเดี๋ยวให้เราเก็บข้าวของแล้วลงไปรวมกันข้างล่างนะคะ"
    เสียงของพิณทำลายความเงียบในห้องจนฐาต้องหยุดความคิดที่มีทั้งหมด

    "อ๋อค่ะ เราจะลงกันไปเลยไหมคะ เดี๋ยวค่อยขึ้นมาจัดของก็ได้"

    "ก็ดีนะคะ กว่าจะจัดเสร็จคงไปไม่ทันแน่ๆเลย" พิณส่งยิ้มมาให้พลางหัวเราะเบาๆ

    "งั้นไปกันนะคะ"

    "ค่ะ" พิณเข้าไปจับมือฐาแล้วจูงมือเดินออกมาจากห้องด้วยกัน




    ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะซ้ำเติมกันไปถึงไหนในขณะที่ฐากับพิณเดินออกมาจากห้องพัก
    ห้องตรงข้ามก็เปิดประตูออกมาพอดี คนสองคนที่เดินออกมาทำให้ฐาต้องหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก
    กอล์ฟกับน้ำชาเดินหัวเราะต่อกระซิกกันออกมาจากห้อง ฐาเห็นดังนั้นด้วยความน้อยใจหรือหึงก็ไม่รู้
    จึงยกมือตัวเองไปจับมือพิณแล้วพูดว่า


    "ไปกันเถอะพิณ นะนะนะฐาอยากลงไปข้างล่างแล้วนะคะนะ"
    ไม่พูดเปล่าแต่ส่งสายตาหวานให้กับพิณ




    หึ..ไอ้เราก็เป็นห่วงไปเถอะ กลัวว่าจะไม่มีคนนอนด้วย คงมีแล้วสินะ
    แถมยังสวยซะขนาดนั้น ก็ดี..จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง




    สถานการณ์โดยรวม ณ ตอนนี้ คงมี2คนที่มีความสุขและมีอีก2คนที่กำลังแย่
    คนหนึ่งที่รู้ใจตัวเองแต่ไม่รู้จะทำยังไง กับอีกคนที่ไม่รู้ใจตัวเอง
    สถานการณ์ยิ่งกำลังย่ำแย่ ไม่มีใครเริ่มคุยกับใคร ไม่มีใครเข้าหาใคร
    มีแต่จะยิ่งประชดประชันกันมากขึ้นเรื่อยๆ...





    ทั้ง4คนลงมาถึงข้างล่างก่อนเวลานัด จึงเดินชมวิวกันไปรอบๆแบ่งเป็นคู่ๆ
    บรรยากาศเป็นใจให้กับความรัก ให้กับคู่รัก และจะดีที่สุดถ้าคนข้างๆเป็นคนที่เรารักและรักเรา


    ฉันเดินกับพิณไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเราก็คุยกันถึงเรื่องนู้นเรื่องนี้
    จริงๆพิณก็เป็นคนคุยสนุกนะ ฉันรู้สึกสบายใจนะที่ได้คุยกับพิณ อาจจะเพราะวันนี้พิณ
    ไม่ได้มาในลุคสาวเปรี้ยวเหมือนทุกที

    พิณในยามปกติการทำงานและไลฟ์สไตล์เธอเป็นคนแต่งตัวเก่ง นับว่าเป็นสาวเปรี้ยวอย่างสมบูรณ์แบบ

    แต่วันนี้คงอยู่ในความรู้สึกที่สบายๆผ่อนคลายมากกว่าตอนทำงาน..

    พวกเราเดินมาถึงริมระเบียงที่มองออกไปเห็นสระน้ำและสวนหย่อม
    ริมทางเดินเต็มไปด้วยแสงจากหลอดไฟสีส้ม บรรยากาศโรแมนติก ทำให้ฉันนึกถึงคนหนึ่งคน
    ที่เขาคงกำลังมีความสุข..ไม่เหมือนฉัน


    "ฐาคะ คือพิณอยากจะถามอะไรฐาหน่อยน่ะค่ะ" ใบหน้าของพิณที่มองมาทำให้ฉันรู้ในทันทีว่า
    มันต้องเป็นคำถามที่ฉันตอบได้ยากแน่ๆ

    "ค่ะได้สิคะ" ฉันพยักหน้าให้พิณเบาๆ

    "ฐาเลิกกับอาร์มแล้วหรอคะ" คำถามที่ตรงใจของคนอยากรู้ถูกส่งออกมาอย่างจังๆ

    "ค่ะ เลิกกันได้สักพักแล้วค่ะ" ฉันยิ้มเจื่อนๆให้พร้อมกับคำตอบที่ตอบออกไป

    "จะเป็นอะไรไหมคะถ้าพิณจะบอกว่า...."


    "..."


    "พิณก็ชอบฐานะ ชอบมานานแล้ว ชอบมาตั้งแต่ตอนที่ฐาคบกับอาร์มจนถึงตอนนี้ก็ยังชอบ"
    คำสารภาพรักจากปากพิณไม่ใช่สิ่งล้อเล่น แววตาของเขาดูจริงจัง น้ำเสียงดูจริงใจ
    อีกอย่างฉันก็พอรู้อยู่แล้วแต่แค่เพิ่งได้ฟังจากปากของพิณแค่นั้นเอง...



    "คือ..พิณฟังฐานะ คือฐาไม่ได้คิดกับพิณมากเกินกว่าคำว่าเพื่อน
    ฐาไม่ได้รังเกียจพิณ แต่ฐาให้พิณได้แค่นี้จริงๆ อีกอย่างตอนนี้ฐาไม่แน่ใจ ไม่แน่ใจเลย
    กับความรู้สึกของฐาเอง ฐาไม่รู้ว่าตอนนี้ฐากำลังรู้สึกยังไงกับกอล์ฟ ฐา...ฐา"

    ด้วยความอึดอัดมาตั้งแต่เมื่อวานด้วยความรู้สึกน้อยใจ ทำให้กลั้นน้ำตาไม่อยู่
    น้ำตาที่มีไหลออกมาอย่างพรั่งพรู ฉันกลั้นไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกที่มีมันมากเกินไป
    ถ้าเก็บไว้ก็คงเสียใจอยู่ดี..


    "ไม่ร้องนะคะฐา ไม่เป็นไรนะคะอย่าร้องไห้นะคะคนดี" พิณยกมือเรียวขึ้นมาปาดน้ำตาให้กับฐา
    พลางลูบหัวฐาอย่างอ่อนโยน


    "...ฮึก..ฮือ..." เสียงสะอื้น น้ำตาที่ไหลอย่างไม่หยุด เหมือนยิ่งปลอบจะยิ่งไหลมากขึ้น
    จนทำให้พิณต้องดึงตัวร่างบางเข้ามากอดเพื่อปลอบโยน ฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว
    จนต้องเอนหัวไปซบเพื่ออยากหาที่พักพิงให้กับใจของตัวเอง



    แต่ก็ต้องรีบพละออกจากพิณทันที..เมื่อสายตาเหลือบไปเห็น


    "กอล์ฟ!!"









    ..............................









    writer talk�� ; )


    เนื่องจากวันนี้อาจจะไม่อยู่บ้าน เลยแว้บมาอัพให้2ตอนเลย
    เราปล่อยให้พวกคุณนักอ่านที่รักเสพย์ความหวานมาเยอะแล้ว
    เราจะไม่ใจดีอีกต่อไป เราเตรียมเครื่องปรุงไว้เรียบร้อยแล้ว
    หลังจากนี้เตรียมเสพย์มาม่าชามใหญ่ให้ดี เราเตือนคุณแล้ว : )


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×