ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : -11- รูมเมท
"กับคุณชีรณัฐครับ.."
สิ้นเสียงประกาศ ฉันรู้สึกเลยว่าการเดินทางมาทริปครั้งนี้เริ่มไม่สนุกแล้ว
กะว่าจะได้เคลียร์กับคุณเจ้านายผู้แสนงอน..
แต่สถานการณ์คงเหมือนจะแย่ลง แต่ก่อนที่ฉันจะคิดถึงเรื่องตัวเองฉันก็ต้องมองหาพี่ฐาซะก่อน
ตอนนี้คนเยอะมาก แม้ว่าฉันจะตัวสูงยังไงแต่ก็มองหาร่างบางไม่เจอสักที แล้วพี่ฐาจะไปนอนกับใคร
นั่นสิ ฉันยืนรอฟังประกาศผ่านไป4-5คู่ก็ยังไม่มีวี่แววชื่อของคนที่ฉันอยากได้ยินมากที่สุด..
"กอล์ฟคะ เมื่อกี้น้ำชาไปเอากุญแจห้องที่ล๊อบบี้มาแล้วนะคะ เราไปเก็บของกันดีไหมคะ จะได้ไปพักผ่อนด้วย
พอดีชาเห็นคุณกอล์ฟดูเหนื่อยๆ หน้าตาดูท่าทางไม่ค่อยดีเลยนะคะ ไปกันเถอะค่ะ"
แม้ใจจะอยากรู้แค่ไหน ว่าคนที่ตนหวงแหนนั้นได้นอนกับใครกันแน่
แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องตัดใจเดินตามรูมเมทไปอย่างเสียไม่ได้..
"คุณกิตติ์ลภัสกับคุณ..."
พิธีกรเรียกชื่อฐาพร้อมกับเปิดพลิกหารายชื่อคนที่จะเป็นรูมเมทกับคนที่ถูกเรียกชื่อ
"คุณณัฐณพินทร์..งั้นเดี๋ยวเชิญรับกุญแจที่ล๊อบบี้นะครับ"
ณัฐณพินทร์งั้นหรอ จริงๆฉันไม่ได้รู้จักกับณัฐณพินทร์เป็นการส่วนตัวหรอกนะ แค่เคยได้ยินชื่อและเคยเห็นหน้าคราตาบ้าง
เพราะว่าณัฐณพินทร์เป็นลูกสาวของท่านประธานของสาขาใหญ่ และที่สำคัญเธอเคยมาจีบฉันตั้งแต่ตอนที่ฉันคบกับพี่อาร์ม..
ให้ตายเถอะ ฉันอยากจะหนีกลับบ้านให้รู้แล้วรู้รอด
"สวัสดีค่ะคุณฐา" พิณส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ฉันพลางกล่าวทักทาย
"สวัสดีค่ะคุณพิณ" ฉันตอบรับกลับคำทักทายด้วยรอยยิ้มบางๆเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท
"เดี๋ยวพิณว่าเราไปเอากุญแจที่ล๊อบบี้แล้วเอาข้าวของไปเก็บเลยดีกว่านะคะจะได้ไม่เสียเวลา"
พิณไม่พูดเปล่า ปากว่ามือถึง เดินจูงมือฉันไปยังล๊อบบี้เพื่อเอากุญแจห้อง
.............................
ถึงห้องสักที เฮ้อ ไหนจะเหนื่อยกายนั่งรถมานานจนปวดหลัง
ไหนจะเหนื่อยใจเห็นอะไรที่ไม่สบายใจ แถมยังได้รูมเมทเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัดนิดๆแบบนี้
ฉันอยากจะให้ผ่านเวลาสามวันนี้ไปให้เร็วที่สุด อยากกลับบ้าน
วันจันทร์ฉันคงได้ลางานแน่ๆ อยากจะนอนพักผ่อนในสถานที่ๆรู้สึกอุ่นใจสบายใจ..
หึ..ป่านนี้เธอคงกำลังมีความสุขอยู่กับน้ำชาคนสวยสินะ
ชมนักชมหนา นั่งด้วยกัน แถมได้นอนห้องเดียวกัน เธอคงมีความสุขสินะกอล์ฟ..
"เห็นพี่ๆฝ่ายสวัสดิการบอกว่าเดี๋ยวให้เราเก็บข้าวของแล้วลงไปรวมกันข้างล่างนะคะ"
เสียงของพิณทำลายความเงียบในห้องจนฐาต้องหยุดความคิดที่มีทั้งหมด
"อ๋อค่ะ เราจะลงกันไปเลยไหมคะ เดี๋ยวค่อยขึ้นมาจัดของก็ได้"
"ก็ดีนะคะ กว่าจะจัดเสร็จคงไปไม่ทันแน่ๆเลย" พิณส่งยิ้มมาให้พลางหัวเราะเบาๆ
"งั้นไปกันนะคะ"
"ค่ะ" พิณเข้าไปจับมือฐาแล้วจูงมือเดินออกมาจากห้องด้วยกัน
ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะซ้ำเติมกันไปถึงไหนในขณะที่ฐากับพิณเดินออกมาจากห้องพัก
ห้องตรงข้ามก็เปิดประตูออกมาพอดี คนสองคนที่เดินออกมาทำให้ฐาต้องหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก
กอล์ฟกับน้ำชาเดินหัวเราะต่อกระซิกกันออกมาจากห้อง ฐาเห็นดังนั้นด้วยความน้อยใจหรือหึงก็ไม่รู้
จึงยกมือตัวเองไปจับมือพิณแล้วพูดว่า
"ไปกันเถอะพิณ นะนะนะฐาอยากลงไปข้างล่างแล้วนะคะนะ"
ไม่พูดเปล่าแต่ส่งสายตาหวานให้กับพิณ
หึ..ไอ้เราก็เป็นห่วงไปเถอะ กลัวว่าจะไม่มีคนนอนด้วย คงมีแล้วสินะ
แถมยังสวยซะขนาดนั้น ก็ดี..จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
สถานการณ์โดยรวม ณ ตอนนี้ คงมี2คนที่มีความสุขและมีอีก2คนที่กำลังแย่
คนหนึ่งที่รู้ใจตัวเองแต่ไม่รู้จะทำยังไง กับอีกคนที่ไม่รู้ใจตัวเอง
สถานการณ์ยิ่งกำลังย่ำแย่ ไม่มีใครเริ่มคุยกับใคร ไม่มีใครเข้าหาใคร
มีแต่จะยิ่งประชดประชันกันมากขึ้นเรื่อยๆ...
ทั้ง4คนลงมาถึงข้างล่างก่อนเวลานัด จึงเดินชมวิวกันไปรอบๆแบ่งเป็นคู่ๆ
บรรยากาศเป็นใจให้กับความรัก ให้กับคู่รัก และจะดีที่สุดถ้าคนข้างๆเป็นคนที่เรารักและรักเรา
ฉันเดินกับพิณไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเราก็คุยกันถึงเรื่องนู้นเรื่องนี้
จริงๆพิณก็เป็นคนคุยสนุกนะ ฉันรู้สึกสบายใจนะที่ได้คุยกับพิณ อาจจะเพราะวันนี้พิณ
ไม่ได้มาในลุคสาวเปรี้ยวเหมือนทุกที
พิณในยามปกติการทำงานและไลฟ์สไตล์เธอเป็นคนแต่งตัวเก่ง นับว่าเป็นสาวเปรี้ยวอย่างสมบูรณ์แบบ
แต่วันนี้คงอยู่ในความรู้สึกที่สบายๆผ่อนคลายมากกว่าตอนทำงาน..
พวกเราเดินมาถึงริมระเบียงที่มองออกไปเห็นสระน้ำและสวนหย่อม
ริมทางเดินเต็มไปด้วยแสงจากหลอดไฟสีส้ม บรรยากาศโรแมนติก ทำให้ฉันนึกถึงคนหนึ่งคน
ที่เขาคงกำลังมีความสุข..ไม่เหมือนฉัน
"ฐาคะ คือพิณอยากจะถามอะไรฐาหน่อยน่ะค่ะ" ใบหน้าของพิณที่มองมาทำให้ฉันรู้ในทันทีว่า
มันต้องเป็นคำถามที่ฉันตอบได้ยากแน่ๆ
"ค่ะได้สิคะ" ฉันพยักหน้าให้พิณเบาๆ
"ฐาเลิกกับอาร์มแล้วหรอคะ" คำถามที่ตรงใจของคนอยากรู้ถูกส่งออกมาอย่างจังๆ
"ค่ะ เลิกกันได้สักพักแล้วค่ะ" ฉันยิ้มเจื่อนๆให้พร้อมกับคำตอบที่ตอบออกไป
"จะเป็นอะไรไหมคะถ้าพิณจะบอกว่า...."
"..."
"พิณก็ชอบฐานะ ชอบมานานแล้ว ชอบมาตั้งแต่ตอนที่ฐาคบกับอาร์มจนถึงตอนนี้ก็ยังชอบ"
คำสารภาพรักจากปากพิณไม่ใช่สิ่งล้อเล่น แววตาของเขาดูจริงจัง น้ำเสียงดูจริงใจ
อีกอย่างฉันก็พอรู้อยู่แล้วแต่แค่เพิ่งได้ฟังจากปากของพิณแค่นั้นเอง...
"คือ..พิณฟังฐานะ คือฐาไม่ได้คิดกับพิณมากเกินกว่าคำว่าเพื่อน
ฐาไม่ได้รังเกียจพิณ แต่ฐาให้พิณได้แค่นี้จริงๆ อีกอย่างตอนนี้ฐาไม่แน่ใจ ไม่แน่ใจเลย
กับความรู้สึกของฐาเอง ฐาไม่รู้ว่าตอนนี้ฐากำลังรู้สึกยังไงกับกอล์ฟ ฐา...ฐา"
ด้วยความอึดอัดมาตั้งแต่เมื่อวานด้วยความรู้สึกน้อยใจ ทำให้กลั้นน้ำตาไม่อยู่
น้ำตาที่มีไหลออกมาอย่างพรั่งพรู ฉันกลั้นไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกที่มีมันมากเกินไป
ถ้าเก็บไว้ก็คงเสียใจอยู่ดี..
"ไม่ร้องนะคะฐา ไม่เป็นไรนะคะอย่าร้องไห้นะคะคนดี" พิณยกมือเรียวขึ้นมาปาดน้ำตาให้กับฐา
พลางลูบหัวฐาอย่างอ่อนโยน
"...ฮึก..ฮือ..." เสียงสะอื้น น้ำตาที่ไหลอย่างไม่หยุด เหมือนยิ่งปลอบจะยิ่งไหลมากขึ้น
จนทำให้พิณต้องดึงตัวร่างบางเข้ามากอดเพื่อปลอบโยน ฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว
จนต้องเอนหัวไปซบเพื่ออยากหาที่พักพิงให้กับใจของตัวเอง
แต่ก็ต้องรีบพละออกจากพิณทันที..เมื่อสายตาเหลือบไปเห็น
"กอล์ฟ!!"
..............................
writer talk�� ; )
เนื่องจากวันนี้อาจจะไม่อยู่บ้าน เลยแว้บมาอัพให้2ตอนเลย
เราปล่อยให้พวกคุณนักอ่านที่รักเสพย์ความหวานมาเยอะแล้ว
เราจะไม่ใจดีอีกต่อไป เราเตรียมเครื่องปรุงไว้เรียบร้อยแล้ว
หลังจากนี้เตรียมเสพย์มาม่าชามใหญ่ให้ดี เราเตือนคุณแล้ว : )
สิ้นเสียงประกาศ ฉันรู้สึกเลยว่าการเดินทางมาทริปครั้งนี้เริ่มไม่สนุกแล้ว
กะว่าจะได้เคลียร์กับคุณเจ้านายผู้แสนงอน..
แต่สถานการณ์คงเหมือนจะแย่ลง แต่ก่อนที่ฉันจะคิดถึงเรื่องตัวเองฉันก็ต้องมองหาพี่ฐาซะก่อน
ตอนนี้คนเยอะมาก แม้ว่าฉันจะตัวสูงยังไงแต่ก็มองหาร่างบางไม่เจอสักที แล้วพี่ฐาจะไปนอนกับใคร
นั่นสิ ฉันยืนรอฟังประกาศผ่านไป4-5คู่ก็ยังไม่มีวี่แววชื่อของคนที่ฉันอยากได้ยินมากที่สุด..
"กอล์ฟคะ เมื่อกี้น้ำชาไปเอากุญแจห้องที่ล๊อบบี้มาแล้วนะคะ เราไปเก็บของกันดีไหมคะ จะได้ไปพักผ่อนด้วย
พอดีชาเห็นคุณกอล์ฟดูเหนื่อยๆ หน้าตาดูท่าทางไม่ค่อยดีเลยนะคะ ไปกันเถอะค่ะ"
แม้ใจจะอยากรู้แค่ไหน ว่าคนที่ตนหวงแหนนั้นได้นอนกับใครกันแน่
แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องตัดใจเดินตามรูมเมทไปอย่างเสียไม่ได้..
"คุณกิตติ์ลภัสกับคุณ..."
พิธีกรเรียกชื่อฐาพร้อมกับเปิดพลิกหารายชื่อคนที่จะเป็นรูมเมทกับคนที่ถูกเรียกชื่อ
"คุณณัฐณพินทร์..งั้นเดี๋ยวเชิญรับกุญแจที่ล๊อบบี้นะครับ"
ณัฐณพินทร์งั้นหรอ จริงๆฉันไม่ได้รู้จักกับณัฐณพินทร์เป็นการส่วนตัวหรอกนะ แค่เคยได้ยินชื่อและเคยเห็นหน้าคราตาบ้าง
เพราะว่าณัฐณพินทร์เป็นลูกสาวของท่านประธานของสาขาใหญ่ และที่สำคัญเธอเคยมาจีบฉันตั้งแต่ตอนที่ฉันคบกับพี่อาร์ม..
ให้ตายเถอะ ฉันอยากจะหนีกลับบ้านให้รู้แล้วรู้รอด
"สวัสดีค่ะคุณฐา" พิณส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ฉันพลางกล่าวทักทาย
"สวัสดีค่ะคุณพิณ" ฉันตอบรับกลับคำทักทายด้วยรอยยิ้มบางๆเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท
"เดี๋ยวพิณว่าเราไปเอากุญแจที่ล๊อบบี้แล้วเอาข้าวของไปเก็บเลยดีกว่านะคะจะได้ไม่เสียเวลา"
พิณไม่พูดเปล่า ปากว่ามือถึง เดินจูงมือฉันไปยังล๊อบบี้เพื่อเอากุญแจห้อง
.............................
ถึงห้องสักที เฮ้อ ไหนจะเหนื่อยกายนั่งรถมานานจนปวดหลัง
ไหนจะเหนื่อยใจเห็นอะไรที่ไม่สบายใจ แถมยังได้รูมเมทเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัดนิดๆแบบนี้
ฉันอยากจะให้ผ่านเวลาสามวันนี้ไปให้เร็วที่สุด อยากกลับบ้าน
วันจันทร์ฉันคงได้ลางานแน่ๆ อยากจะนอนพักผ่อนในสถานที่ๆรู้สึกอุ่นใจสบายใจ..
หึ..ป่านนี้เธอคงกำลังมีความสุขอยู่กับน้ำชาคนสวยสินะ
ชมนักชมหนา นั่งด้วยกัน แถมได้นอนห้องเดียวกัน เธอคงมีความสุขสินะกอล์ฟ..
"เห็นพี่ๆฝ่ายสวัสดิการบอกว่าเดี๋ยวให้เราเก็บข้าวของแล้วลงไปรวมกันข้างล่างนะคะ"
เสียงของพิณทำลายความเงียบในห้องจนฐาต้องหยุดความคิดที่มีทั้งหมด
"อ๋อค่ะ เราจะลงกันไปเลยไหมคะ เดี๋ยวค่อยขึ้นมาจัดของก็ได้"
"ก็ดีนะคะ กว่าจะจัดเสร็จคงไปไม่ทันแน่ๆเลย" พิณส่งยิ้มมาให้พลางหัวเราะเบาๆ
"งั้นไปกันนะคะ"
"ค่ะ" พิณเข้าไปจับมือฐาแล้วจูงมือเดินออกมาจากห้องด้วยกัน
ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะซ้ำเติมกันไปถึงไหนในขณะที่ฐากับพิณเดินออกมาจากห้องพัก
ห้องตรงข้ามก็เปิดประตูออกมาพอดี คนสองคนที่เดินออกมาทำให้ฐาต้องหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก
กอล์ฟกับน้ำชาเดินหัวเราะต่อกระซิกกันออกมาจากห้อง ฐาเห็นดังนั้นด้วยความน้อยใจหรือหึงก็ไม่รู้
จึงยกมือตัวเองไปจับมือพิณแล้วพูดว่า
"ไปกันเถอะพิณ นะนะนะฐาอยากลงไปข้างล่างแล้วนะคะนะ"
ไม่พูดเปล่าแต่ส่งสายตาหวานให้กับพิณ
หึ..ไอ้เราก็เป็นห่วงไปเถอะ กลัวว่าจะไม่มีคนนอนด้วย คงมีแล้วสินะ
แถมยังสวยซะขนาดนั้น ก็ดี..จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
สถานการณ์โดยรวม ณ ตอนนี้ คงมี2คนที่มีความสุขและมีอีก2คนที่กำลังแย่
คนหนึ่งที่รู้ใจตัวเองแต่ไม่รู้จะทำยังไง กับอีกคนที่ไม่รู้ใจตัวเอง
สถานการณ์ยิ่งกำลังย่ำแย่ ไม่มีใครเริ่มคุยกับใคร ไม่มีใครเข้าหาใคร
มีแต่จะยิ่งประชดประชันกันมากขึ้นเรื่อยๆ...
ทั้ง4คนลงมาถึงข้างล่างก่อนเวลานัด จึงเดินชมวิวกันไปรอบๆแบ่งเป็นคู่ๆ
บรรยากาศเป็นใจให้กับความรัก ให้กับคู่รัก และจะดีที่สุดถ้าคนข้างๆเป็นคนที่เรารักและรักเรา
ฉันเดินกับพิณไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเราก็คุยกันถึงเรื่องนู้นเรื่องนี้
จริงๆพิณก็เป็นคนคุยสนุกนะ ฉันรู้สึกสบายใจนะที่ได้คุยกับพิณ อาจจะเพราะวันนี้พิณ
ไม่ได้มาในลุคสาวเปรี้ยวเหมือนทุกที
พิณในยามปกติการทำงานและไลฟ์สไตล์เธอเป็นคนแต่งตัวเก่ง นับว่าเป็นสาวเปรี้ยวอย่างสมบูรณ์แบบ
แต่วันนี้คงอยู่ในความรู้สึกที่สบายๆผ่อนคลายมากกว่าตอนทำงาน..
พวกเราเดินมาถึงริมระเบียงที่มองออกไปเห็นสระน้ำและสวนหย่อม
ริมทางเดินเต็มไปด้วยแสงจากหลอดไฟสีส้ม บรรยากาศโรแมนติก ทำให้ฉันนึกถึงคนหนึ่งคน
ที่เขาคงกำลังมีความสุข..ไม่เหมือนฉัน
"ฐาคะ คือพิณอยากจะถามอะไรฐาหน่อยน่ะค่ะ" ใบหน้าของพิณที่มองมาทำให้ฉันรู้ในทันทีว่า
มันต้องเป็นคำถามที่ฉันตอบได้ยากแน่ๆ
"ค่ะได้สิคะ" ฉันพยักหน้าให้พิณเบาๆ
"ฐาเลิกกับอาร์มแล้วหรอคะ" คำถามที่ตรงใจของคนอยากรู้ถูกส่งออกมาอย่างจังๆ
"ค่ะ เลิกกันได้สักพักแล้วค่ะ" ฉันยิ้มเจื่อนๆให้พร้อมกับคำตอบที่ตอบออกไป
"จะเป็นอะไรไหมคะถ้าพิณจะบอกว่า...."
"..."
"พิณก็ชอบฐานะ ชอบมานานแล้ว ชอบมาตั้งแต่ตอนที่ฐาคบกับอาร์มจนถึงตอนนี้ก็ยังชอบ"
คำสารภาพรักจากปากพิณไม่ใช่สิ่งล้อเล่น แววตาของเขาดูจริงจัง น้ำเสียงดูจริงใจ
อีกอย่างฉันก็พอรู้อยู่แล้วแต่แค่เพิ่งได้ฟังจากปากของพิณแค่นั้นเอง...
"คือ..พิณฟังฐานะ คือฐาไม่ได้คิดกับพิณมากเกินกว่าคำว่าเพื่อน
ฐาไม่ได้รังเกียจพิณ แต่ฐาให้พิณได้แค่นี้จริงๆ อีกอย่างตอนนี้ฐาไม่แน่ใจ ไม่แน่ใจเลย
กับความรู้สึกของฐาเอง ฐาไม่รู้ว่าตอนนี้ฐากำลังรู้สึกยังไงกับกอล์ฟ ฐา...ฐา"
ด้วยความอึดอัดมาตั้งแต่เมื่อวานด้วยความรู้สึกน้อยใจ ทำให้กลั้นน้ำตาไม่อยู่
น้ำตาที่มีไหลออกมาอย่างพรั่งพรู ฉันกลั้นไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกที่มีมันมากเกินไป
ถ้าเก็บไว้ก็คงเสียใจอยู่ดี..
"ไม่ร้องนะคะฐา ไม่เป็นไรนะคะอย่าร้องไห้นะคะคนดี" พิณยกมือเรียวขึ้นมาปาดน้ำตาให้กับฐา
พลางลูบหัวฐาอย่างอ่อนโยน
"...ฮึก..ฮือ..." เสียงสะอื้น น้ำตาที่ไหลอย่างไม่หยุด เหมือนยิ่งปลอบจะยิ่งไหลมากขึ้น
จนทำให้พิณต้องดึงตัวร่างบางเข้ามากอดเพื่อปลอบโยน ฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว
จนต้องเอนหัวไปซบเพื่ออยากหาที่พักพิงให้กับใจของตัวเอง
แต่ก็ต้องรีบพละออกจากพิณทันที..เมื่อสายตาเหลือบไปเห็น
"กอล์ฟ!!"
..............................
writer talk�� ; )
เนื่องจากวันนี้อาจจะไม่อยู่บ้าน เลยแว้บมาอัพให้2ตอนเลย
เราปล่อยให้พวกคุณนักอ่านที่รักเสพย์ความหวานมาเยอะแล้ว
เราจะไม่ใจดีอีกต่อไป เราเตรียมเครื่องปรุงไว้เรียบร้อยแล้ว
หลังจากนี้เตรียมเสพย์มาม่าชามใหญ่ให้ดี เราเตือนคุณแล้ว : )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น