[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #10 : -10- เมื่อไหร่จะเข้าใจ

นี่ก็เช้าแล้วสินะ..เช้าวันพฤหัส ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น
แต่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง เพราะกลัวว่าคนข้างๆจะตื่น
มือเรียวยังคงกอดฉันตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ให้ตายเถอะนี่คนหรือปลาหมึกนะ
ไม่เมื่อยหรอไงอยู่ท่านี้ทั้งคืน...


ฉันจึงค่อยๆเอามือของร่างบางขยับออกจากตัวฉัน..นอกจากจะแกะไม่ออก
แล้วรู้สึกว่าจะกอดแน่นกว่าเดิมอีก เอ๊ะ..นี่อย่าบอกนะว่า


"พี่ฐา!"

จริงๆฉันน่ะตื่นนานแล้วตื่นก่อนเจ้าของบ้านซะอีก
แต่ช่วยไม่ได้ก็ฉันง่วงหนี่หน่า อีกอย่างเหมือนมีอะไรสักอย่างบอกให้ฉันนอนต่อ
แล้วเห็นเจ้าตัวโตขยับตัวตื่น ก็เลยหลับต่อดีกว่า


"นี่พี่จะไม่ตื่นจริงๆใช่ไหม.." ฉันพูดพลางบีบจมูกร่างบางจนร่างบางต้องส่ายหน้า

"ตื่นก็ได้ค่า..แต่พี่ยังง่วงอยู่เลยนะ" พี่ฐาพูดพลางขยี้ตาทำหน้างัวเงียได้อย่างน่ารักจนฉันเกือบใจอ่อน
อนุญาตให้นอนต่อ แต่ดีนะเรียกสติกลับมาทัน

"ไปอาบน้ำเลยค่ะ วันนี้ตัวเองมีประชุมตอนเก้าโมงนะคะอย่าลืม แถมเอกสารก็ยังเตรียมไม่เสร็จด้วย"
ฉันฉุดกระชากลากถูให้พี่ฐาไปอาบน้ำ นี่ฉันก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าใครต้องดูแลใครกันแน่
จริงๆตามหลักพี่ต้องดูแลน้อง แต่ดูพี่ฐาสิ งอแงแบบนี้ทำงานหนักแบบนี้..
ฉันก็คงต้องดูแลพี่ฐาเองโดยไม่สนใจว่าตามหลักการจะเป็นยังไง..







........................






"เห็นไหมพี่ฐาอ่ะมัวแต่โอ้เอ้เกือบมาทำงานไม่ทันแล้วเห็นไหมเนี่ย"

"นี่..ใครกันแน่อาบน้ำช้า เค้าแต่งตัวเสร็จรอเธอนานหรอกนะ"

"เชอะ พี่ฐาอ่ะ รอนิดรอหน่อยก็ไม่ได้" ฉันตัดพ้อพลางทำแก้มป่องจนคนที่เดินมาด้วยกันอดจะดึงแก้มป่องไม่ได้

"ได้ไม่ได้ก็รอมาแล้วนี่เนอะ ^^" พี่ฐาส่งยิ้มหวานให้ฉันก่อนจะเดินเข้าห้องไปเตรียมเอกสารเข้าประชุม


ให้ตายเถอะ พี่ฐานะพี่ฐา ถ้าพี่ยังทำแบบนี้ถ้าฉันเผลอไปบอกความรู้สึกกับพี่
พี่จะโกรธฉันไม่ได้นะ เพราะพี่ทำให้ฉันจำเป็นต้องบอก..

เพราะทุกวันนี้มีแต่คนมาแวะเวียนขายขนมจีบกับพี่ฐาเป็นว่าเล่น ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่
สาวน้อยสาวใหญ่ บางคนก็เนียนเอาเรื่องงานมาอ้างแต่ก็ดูรู้ทั้งนั้นแหละว่าเป็นเพียงข้ออ้าง
แต่พี่ฐาก็ยังคงวางตัวดีกับคนที่เทียวมาขายขนมจีบให้กับเจ้าตัว
เพราะยังไงคนเหล่านั้นก็มาในนามลูกค้าบ้าง ผู้ติดต่องานบ้าง จะให้ปฏิเสธจนทำลายความสัมพันธ์
มันย่อมมีผลกระทบต่องานของบริษัทแน่ๆ..






..................








พักเที่ยงซะที จริงๆวันนี้ฉันไม่มีงานอะไรมากมายให้ทำ ดูเหมือนเป็นวันสบายๆ
เพราะคุณเจ้านายมีประชุม เอกสารก็เตรียมหมดแล้วเลยทำให้วันนี้เป็นวันที่เอกเขนกอีกวันหนึ่ง..


"นั่งสบายเลยนะเรา.." จะเสียงใครซะที่ไหนละ ก็เสียงคุณเจ้านายที่เพิ่งลงมาจากห้องประชุมนั่นแหละ

"ใช่สิคะ สบ๊ายสบาย.." ฉันใช้น้ำเสียงยั่วยวนให้เห็นถึงความสบายอกสบายใจของฉัน

"จ้า..จ้า เดี๋ยวเอาแฟ้มที่ฝ่ายบุคคลจากพี่แอนมาให้พี่ในห้องหน่อยนะคะ"

"ค่ะ" ฉันตอบรับพลางเดินไปหาพี่แอนเพื่อขอแฟ้มเอกสาร







........................





"นี่ค่ะพี่ฐา...แฟ้มจากฝ่ายบุคคล"

"ขอบคุนจ๊ะ นี่เมื่อกี้ที่ประชุมมานะเขาแบ่งรถที่จะขึ้นไปวังน้ำเขียวเป็นสิบคันด้วยล่ะ"
พี่ฐายื่นรายชื่อส่งให้ฉันดูในนั้นเป็นกระดาษขนาดเอสี่จำนวนสิบแผ่น
ฉันไล่ดูรายชื่อตัวเองและรายชื่อ....คนตรงหน้า ฉันแค่อยากรู้ว่าได้อยู่ด้วยกันไหม....


"พี่ฐาคะ นี่พี่ฐาได้อยู่รถคันเดียวกับกอล์ฟด้วยหนิ" น้ำเสียงฉันดูดีใจและตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
จริงๆมันไม่น่าจะตื่นเต้นแล้วหรอก ถ้าเปรียบกับเหตการณ์เมื่อคืน.. พูดถึงก็รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมา

"อ๋อ ใช่ค่ะ"

"นอกจากพี่ฐาแล้วยังมีคุณชีรณัฐด้วยหนิคะ.."

"คุณชีรณัฐไหนหรอคะ ? พี่ไม่คุ้นชื่อเลย"

"ก็คุณชีรณัฐที่สวยๆไงคะ เป็นรองผู้จัดการของบริษัทในเครือนี่ละค่ะ วันนั้นเข้ามาติดต่อธุระกับบริษัทเรา
แต่ว่าพี่ฐาไม่อยู่พอดี เลยมีฝ่ายขายรับหน้าที่ดูแลแทนพี่ฐาน่ะค่ะ"

"อื้มหรอ.."







.....................







"นี่มันกี่โมงแล้วนะ สายแล้วหนี่หน่า ไปไม่ทันรถแน่ๆ แย่แล้วๆ"
ฉันวิ่งลงบันไดพลางลากกระเป๋าใบใหญ่ไปด้วย ถ้ารีบกว่านี้หัวคงไถไปกับราวบันไดแน่ๆเลย
ฉันกลัวพี่ฐาจะรอนาน..


อ่าว..นี่พี่ฐายังไม่มาอีกหรอ อย่าบอกนะว่าตัวเองก็ตื่นสายเหมือนกัน
ว่าแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมากำลังจะกดโทรออก อ้าวข้อความเข้า1ฉบับ


"กอล์ฟไปก่อนเลยนะคะ พี่อาจจะไปสายหน่อย.."

อ้าวไหงเป็นงั้นละ ฉันยังคงงงๆกับเหตการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า
เพราะตั้งแต่เมื่อวานสถานการณ์ก็ดูอึมครึมแปลกๆ เหมือนกับว่าโดนโกรธโดยไม่รู้ตัว..

ไม่นานฉันก็มาถึงสถานที่นัด รถบัสจำนวนสิบคันจอดเรียงราย
สัมภาระของฉันถูกบรรจุใต้รถบัสอย่างเรียบร้อย ฉันเดินขึ้นรถพลางส่งสายตาสอดส่ายหาพี่ฐา
ไม่มีวี่แววของร่างบางแม้แต่น้อย..

หรือว่าพี่ฐาจะไม่มาแล้ว พี่ฐา.....

ฉันจึงเลือกไปนั่งที่เบาะว่างที่นึงเพื่อหวังว่าพี่ฐาจะมานั่งด้วยกัน
แต่แล้วก็มีหญิงสาวคนหนึ่งหน้าคุ้นๆเดินมาหยุดตรงที่เบาะฉัน

"คุณชีรณัฐ..."

"อ้าว สวัสดีค่ะคุณณัฐภัสสรา ตรงนี้ยังว่างไหมคะขอฉันนั่งด้วยนะคะ"
คือฉันอยากจะบอกเหลือเกินว่าจองให้พี่ฐา แต่จะให้ฉันปฏิเสธอย่างไรได้..

"ว่างค่ะ"

"ขอบคุนค่ะ จริงๆไม่ต้องเรียกชื่อจริงก็ได้นะคะ เรียกน้ำชาก็ได้ค่ะ" คุณน้ำชาส่งรอยยิ้มหวานมาให้ฉัน

แต่ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก
พี่ฐาเพิ่งขึ้นรถมาแล้วฉันก็เห็นว่าพี่ฐามองมาที่ฉันแปบนึงก่อนจะเดินไปนั่งยังที่นั่งฝั่งตรงข้าม..
ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลสามารถมองเห็นได้ทุกการกระทำของกอล์ฟ..


ฐาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกหงุดหงิดกับบุคคลตรงหน้า
หงุดหงิดจนชนิดที่ว่าอยากจะเดินเข้าไปถามให้รู้เรื่องว่าทำไม..ต้องมานั่งด้วยกันแบบนี้





......................








ถึงสักที่ ที่พักแสนสวย รีสอร์ตตากอากาศ บรรยากาศดีเหลือเกิน
หลังจากหลังขดหลังแข็งกับการนั่งรถนานๆได้ลงมายืดเส้นยืดสายสักที

"เดี๋ยวเชิญทุกคนมารวมกันทางนี้นะครับ เราจะให้กุญแจที่พักตามรายชื่อที่มีอยู่" วิทยากรได้ประกาศใส่ไมค์

ทุกคนจึงเดินไปรวมกันยังที่นัดหมาย ห้องพักจะนอนได้สองคน
ฉันแอบภาวนาเหลือเกินที่จะได้นอนกับพี่ฐา จะได้คุยกันสักทีว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา

คนแรกนะครับคุณณัฐภัสสรากับ...........






.........................





writer talk :)

กับใครดี ? ทิ้งเอาไว้ให้ลองทายกันดู 555
หวานมาเยอะแล้วนะ ดราม่าให้พอเป็นกระสัย
จะได้ไม่เลี่ยนจนเกินไปเนอะ ของคาวสลับของหวาน
ขอบคุนทุกการติดตามค่ะ :D