[Fic] กอล์ฟฐา .. ใจละเมอ

ลำดับตอนที่ #1 : -1- แรกพบ

ช่วงเวลาเย็นๆที่มีลมบางๆพัดมา แม้จะทำให้รู้สึกเหนียวตัวบ้างแต่ก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากธรรมชาติ
ที่อยู่รอบกาย แสงแดดรำไรที่กำลังจะหายไปจากการลับขอบฟ้าของดวงอาทิตย์


ฉันกำลังมองดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าอย่างพิจารณา
การมาพักผ่อนที่ทะเลครั้งนี้เหมือนกับว่าฉันได้เอาความเหน็ดเหนื่อยจากงาน
จากสังคมคนเมือง มาฝากฝังไว้กับพื้นทรายและคลื่นน้ำ


--------------------


เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
นี่ก็หัวค่ำแล้ว ฉันยังไม่ขยับเขยื้อนจากที่ๆฉันกำลังนั่งกอดเข่ามาเป็นชั่วโมงแล้ว
กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็มีเสียงท้องร้องเป็นเครื่องบอกเวลาว่ามันผ่านมาเนิ่นนาน


การเป็นดาราทุกคนอาจจะคิดว่าสบาย
แต่ไม่เลย เหนื่อยแทบขาดใจ เวลาส่วนตัวหายไปอย่างกับถูกเสกด้วยคาถา
การขยับตัวในสังคมแบบนี้จะทำอะไรแต่ละทีต้องถูกจับตามอง
ถ้าฉันเลือกได้ ฉันก็อยากจะหายไปกับสังคมนี้แล้วขอเป็นคนปกติทั่วๆไปเหมือนใครเขาดีกว่า


"ฐา.."

"คะ..พี่อาร์ม" ฉันหันไปคลี่ยิ้มบางๆให้กับเจ้าของเสียง

"ฐาไม่หิวหรอ นี่ฐานั่งอยู่ตรงนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วนะ"

"พี่อาร์มทานก่อนก็ได้นะคะ คือฐาแค่อยากเก็บบรรยากาศดีๆแบบนี้ไว้จนวินาทีสุดท้าย
เพราะพรุ่งนี้ฐาก็ต้องกลับไปเผชิญกับงานและสังคมอันน่าปวดหัวอีกแล้ว.."

"งั้นเอางี้ไหมครับเดี๋ยวฐาไปกินข้าวก่อนนะ แล้วพอกินเสร็จเรามาเดินริมทะเลกัน จนกว่าฐาจะพอใจเลยดีไหม"
พี่อาร์มส่งยิ้มพลางกุมมือฐาไว้สื่อถึงความห่วงใยที่มีให้อย่างไม่ต้องเอ่ยคำ

"อื้มมม..ก็ได้ค่ะ" ฉันรู้ว่าถ้าฉันไม่ไปยังไงพี่อาร์มก็จะรอทานข้าวพร้อมฉันอยู่ดี งั้นไปกินก่อนก็ได้
ก่อนที่กระเพาะของฉันจะร้องประท้วงไปมากกว่านี้



------------------------




เวลาผ่านเร็วจริงๆด้วย ในที่สุดฉันก็กำลังนั่งอยู่บนรถที่กำลังติดแหง่กอยู่บนท้องถนน
เฮ้อออออ....  แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเลือกจะทำงานแบบนี้แล้ว เราก็ต้องอดทนและยอมรับความเป็นไปที่เลี่ยงไม่ได้
นอกจากฉันจะเป็นดาราแล้วฉันก็ยังต้องดูแลธุรกิจที่คุณพ่อทิ้งไว้ให้ก่อนที่ท่านจะไปอยู่ที่อังกฤษอีกด้วย



"กว่าจะถึงที่ทำงานแทบแย่ รถติดขนาดนี้ ย้ายของมานอนที่ทำงานดีไหมเนี่ย" ฉันอดที่จะบ่นอุบกับตัวเองไม่ได้

"สวัสดีค่ะคุณฐา มาทำงานแต่เช้าเลยนะคะ จริงๆวันนี้ไม่มีประชุมผู้บริหารคุณฐาไม่ต้องรีบเข้าบริษัทก็ได้นี่คะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่แอน คือวันนี้มีเด็กจะมาสัมภาษณ์งานเป็นเลขาของฐาไม่ใช่หรอคะ
ฐาก็ต้องมาดูหน่วยก้านเลขาของฐาด้วยตัวเองสิคะ" ฉันคลี่ยิ้มออกบางๆให้กับพี่แอนฝ่ายบุคคลของบริษัท

"อีกสักพักก็คงมาแล้วล่ะค่ะ คุณฐาไปรอในห้องก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวน้องมาแล้วจะพาไปพบคุณฐานะคะ"

ฉันพยักหน้ารับแทนคำตอบให้กับพี่แอน




จะได้มีเลขาใหม่กับเค้าสักทีหลังจากที่เลขาคนเก่าได้ลาออกไป นี่ก็ร่วมประมาณ3-4เดือนแล้วที่ยังไม่มีเลขาใหม่สักที

จริงๆไม่ใช่ไม่มีคนมาสมัครหรอก แต่คงเพราะความมากเรื่องของฉันเอง กว่าจะรับเลขาได้แต่ละคนฉันเลือกอย่างกับเลือกคู่ชีวิต
ไม่ใช่อะไรหรอกฉันอยากได้คนที่รักการรักงานจริงๆ มีความรับผิดชอบ สามารถติดต่อกับผู้คนต่างๆที่มาพบฉันในเวลาฉันไม่อยู่ได้
และที่สำคัญต้องมีบุคคลิกที่ดี

"ก๊อกๆๆ.." เสียงเคาะประตูดึงฉันกลับมาจากความคิด

"เชิญเข้ามาได้ค่ะ"

พี่แอนฝ่ายบุคคลเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงร่างสูงอีกคนหนึ่ง "กอล์ฟ ณัฐภัสสรา อดุลยาเมธาสิริ" สาว สวย ตาตี่ สูงโปร่ง
ยกมือไหว้สาวสวยที่อยู่ตรงหน้าที่กำลังเปิดแฟ้มประวัติของอีกฝ่ายดูอย่างพิจารณา


"งั้นเชิญคุณฐากับน้องกอล์ฟคุยกันไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะขึ้นมารับอีกที" พี่แอนพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องหรู
เหลือไว้แต่เพียงสาวสวยทั้งสอง

กอล์ฟได้แต่บอกตัวเองว่า เราต้องรับงานนี้ให้ได้ ต้องทำได้ จะได้มีงานทำกับเค้าสักที คิดไปก็ได้แต่แอบมองหญิงสาวตรงหน้า
เป็นพักๆ สวยเหลือเกิน จมูกโด่งได้รูป ตากลมมนเป็นประกายและรอยยิ้มที่สวยงาม

"ขอโทษนะคะ พอดี ฐานั่งอ่านประวัติคุณเพลินไปหน่อย เชิญนั่งสิคะ "
เสียงที่ทำลายความเงียบพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆที่ทำให้กอล์ฟยิ่งตกในภวังค์หนักกว่าเดิมอีก


"เรียนเก่งนะเนี่ยเรา ดูสิเกรดดีมากๆเลยนะ ตั้งสามกว่าแหน่ะ แต่การเรียนกับการทำงานมันต่างกันนะคะ
ไหวไหมเนี่ยเรา ยิ่งต้องมาทำงานกับพี่ด้วยแล้ว .." ฐาพูดไปพลางหัวเราะเล็กๆไป ทำให้บรรยากาศการสนทนาดูผ่อนคลาย

"ไหวสิคะ กอล์ฟจะพยายามเต็มที่ แต่บางอย่างกอล์ฟก็อาจจะยังไม่รู้งานเท่าที่ควร ยังไงก็จะพยายามเรียนรู้นะคะ"

"ค่ะ ไม่เป็นไรหรอก ของอย่างนี้ต้องใช้เวลา เอาเป็นว่ากอล์ฟสะดวกเริ่มงานวันไหนคะ"

"นี่คุณฐารับกอล์ฟเข้าทำงานแล้วหรอคะ" กอล์ฟส่งเสียงที่ตื่นเต้นปนดีใจเหมือนเด็กน้อยจนฐาอดหัวเราะไม่ได้

"ก็ใช่สิจ๊ะ หรือว่ากอล์ฟจะไม่อยากเปนเลขาของพี่ฐาคนนี้แล้วคะ สรุปเริ่มงานได้วันไหนเอ่ย"

"อยากสิคะ อยาก พรุ่งนี้เลยค่ะ พรุ่งนี้กอล์ฟจะมาแต่เช้าเลยนะคะ"

"โอเคค่ะ งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้านะคะคนดี พี่ก็ไม่มีอะไรจะสัมภาษณ์แล้วเจอกันพรุ่งนี้ละกันนะคะ"

"ค่ะ ค่ะงั้นกอล์ฟขอตัวก่อนนะคะ" สาวสวยยิ้มกว้างจนตาปิด แล้วรีบเดินออกไป




-------------------------


ฟู่วววววว...มีงานทำสักที จะได้ไม่ต้องอยู่ว่างๆแล้ว
จะว่าไปนี่ตั้งแต่ออกมาจากห้องคุณฐา ใจเรายังเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาอยู่เลย
นี่เราดีใจเรื่องที่เราได้งานจนตื่นเต้นขนาดนี้เลยหรอเนี่ย เฮ้อออ
แต่เอาเถอะ ไหนๆก็ได้งานแล้ว ดีใจจังเลย ที่สำคัญเจ้านายก็สวยดูน่ารักใจดี เฮ้อ ต้องทำงานอย่างมีความสุขแน่ๆ ไอ้กอล์ฟเอ๊ยยย
อยากจะหมุนเข็มนาฬิกาให้เป็นพรุ่งนี้แล้ว



--------------------------


writer talk : )

ไม่รู้จะอิจฉากอล์ฟที่มีเจ้านายดี หรือหมั่นไส้กอล์ฟดี
เอ๊ะ หรือจะอิจฉาฐาที่มีเลขาน่ารักดี
การทำงานในบริษัทนี้จะเป็นยังไง จะดำเนินไปด้วยดีหรือเปล่านะ ไว้ลุ้นกันเองดีกว่า
ไม่สปอย เดี๋ยวไม่สนุกนะจ๊ะ 5555555