[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #9 : -9- แฟนสมมติ

ผู้หญิงที่มาบ้านวันนี้คนละคนกับที่ฉันเห็นในรูปนั้น
คนในรูปแววตาดูอ่อนโยน ดูเป็นคนที่ใจดีและน่าจะอ่อนโยนมาก
อีกทั้งคนที่มาค่อนข้างจะแต่งตัวเปรี้ยวซึ่งต่างจากบุคคลในรูป
ที่ดูจะเรียบร้อย ไม่เหมือนกันสักนิดเดียว..

ความสงสัยทั้งหลายผุดขึ้นมาในหัวฉัน
แต่ไม่มีสิทธิ์จะถามหรอกนะเพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของกอล์ฟ
แล้วฉันก็..ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปถามด้วย..









"เจ้าปลายฟ้านั่งรอตาตรงนี้นะ อย่าไปไหนล่ะเราน่ะเดี๋ยวตาหาขนมให้กินรู้ไหม"
ลุงบูรณ์จับเด็กชายปลายฟ้านั่งลงบนเก้าอี้ตัวสูงสำหรับเด็ก
ปลายฟ้าก็พักหน้ารับอย่างรู้หน้าที่ นั่งนิ่งไม่ขยุกขยิก..






"คนที่มาในวันนี้ เขาชื่อน้ำชาๆน่ะเคยอยู่ที่นี่กับกอล์ฟเนี่่ยล่ะ
แต่สุดท้ายก็ต้องย้ายออกไป เห็นว่าก่อนออกจากไปคงทะเลาะกับเจ้ากอล์ฟนั่นแหละ
หลังจากนั้น..เจ้ากอล์ฟก็ซึมไม่พูดไม่จาไปสักพักใหญ่เลยนะ.."

ลุงบูรณ์แถลงไขคำถามในใจฉันบางอย่างเหมือนกับรู้ว่าฉันคงกำลังสงสัย
กับเหตการณ์ที่เกิดขึ้น..


"นอกจากหนูรุ้งแม่เจ้าปลายฟ้าแล้วก็มีแค่น้ำชาเท่านั้นแหละที่เจ้ากอล์ฟ
เคยพามาที่นี่ ถ้าหนูฐาคุยกับเจ้ากอล์ฟได้บ้างก็ดูแลมันหน่อยนะ
ลุงคงเข้าไม่ถึงมันจริงๆแหละ ลุงแทบจะไม่เคยรับรู้เรื่องราวในใจมันเลย เฮ้อ..ลุงนี่แย่จริงๆ"

แววตาของลุงบูรณ์ดูหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้ดีว่าลุงบูรณ์เป็นห่วงกอล์ฟมาก
ไม่ใช่ฉันไม่รู้จักกอล์ฟๆเป็นคนที่เวลามีอะไรมักจะเก็บไว้ในใจ จนกระทั่งมันไม่ไหวจริงๆ
กอล์ฟกลัวว่าคนอื่นจะต้องมาเป็นห่วงตัวเอง เลยเลือกจะเก็บทุกสิ่งไว้ในใจ..


แต่เพราะกอล์ฟเป็นอย่างนี้ไง ทุกคนกลับยิ่งห่วงกอล์ฟมากกว่าเดิมอีก..











"เดี๋ยวหนูฐาเดินไปหาป้าณีย์หน่อยนะ ส่วนเจ้าปลายฟ้าเดี๋ยวลุงดูให้
บอกป้าณีย์ว่า ลุงฝากให้จัดอาหารเย็นเพิ่มเพราะวันนี้เรามีเจ้าตัวแสบมากินข้าวเย็นด้วย"
ลุงบูรณ์พูดพลางส่งยิ้มอย่างใจดีให้เด็กชายปลายฟ้าที่นั่งกินขนมอยู่บนเก้าอี้












"ค่ะ ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูมานะคะ" ฉันเดินออกจากประตูห้องครัวเพื่อจะไปหาป้าณีย์
ที่ตอนนี้อยู่ส่วนไหนของบ้านก็ไม่รู้ แล้วก็ต้องผ่าน..ห้องรับแขก




"นี่ไง นังตัวดี เธอเป็นแฟนใหม่ของกอล์ฟหรอ"
น้ำชาตรงปรี่มาหาฐาทันทีที่เห็นฐาเดินผ่านมา





"อะ..อะไรกันคะ คุณพูดว่าไงนะ"


"นี่ !! น้ำชา เธอไม่มีสิทธิ์จะมายุ่งกับฐานะ ฐาเป็นแฟนฉันแล้วเธอก็เอาข้าวของขึ้นไปข้างบน
ห้องน่ะฉันให้ป้าณีย์ไปเก็บให้แล้ว.." กอล์ฟรีบเข้ามาปกป้องฉันไม่ให้ถูกผู้หญิงคนนั้นปรี่เข้ามาหา
โดยที่ไม่รู้ว่าเหตการณ์ต่อไปถ้ากอล์ฟไม่มาห้ามคืออะไร..


"หึ่ย! ก็ได้ค่ะ" น้ำชาหิ้วของพะรุงพะรังพลางเดินขึ้นไปชั้นบน














"กอล์ฟมีอะไรจะบอกฐาไหม.." ฉันมองหน้ากอล์ฟอย่างเอาเรื่อง


"ฐา..กอล์ฟขอโทษ คือฐาฟังกอล์ฟนะ น้ำชาน่ะเคยเป็นกิ๊กกับกอล์ฟ"



"..." ฉันอึ้งไปกับส่งที่ได้ยิน


"ฐา..ฟังกอล์ฟอยู่หรือเปล่า.. ?"


"นี่กอล์ฟเป็นทอมหรอ ?"


"กอล์ฟไม่ได้เป็นทอม แต่..กอล์ฟแค่ชอบผู้หญิง เอ่อ คือ... ฐารังเกียจกอล์ฟหรอ
งั้นกอล์ฟไปนอนกับปลายฟ้าก็ได้นะ ฐาจะได้ไม่อึดอัด"


"ปะเปล่าหนิ ไม่มีอะไรหรอก เราเพื่อนกันหนี่หน่า แล้วเรื่องยัยน้ำชานี่ว่ามาสิ"


"แต่กอล์ฟกับน้ำชาตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ น้ำชาเขามีแฟนแล้ว แต่..
อยู่ดีๆก็บอกว่ามีปัญหาจะมาขอพักที่นี่อาทิตย์นึง แต่เขายังทำตัวรุ่มร่ามกับกอล์ฟน่ะ..."


"แล้วไม่ชอบหรอไง ก็ชอบสินะ แหมแฟนเก่ามาให้ท่าถึงที่.."


"ไม่ใช่นะฐา คือกอล์ฟไม่ได้อะไรกับชาแล้ว กอล์ฟเลยบอกชาไปว่าฐากับกอล์ฟเป็นแฟนกัน"


"แล้วจะให้ฐาทำยังไง ให้แกล้งสวีทกับกอล์ฟอาทิตย์นึง"

กอล์ฟพยักหน้าแทนคำตอบ เฮ้อให้ตายเถอะ นี่มันอะไรกันเนี่ย


"นะฐานะ เดี๋ยวถ้าน้ำชากลับไป กอล์ฟจะพาฐาไปเที่ยวทุกที่ที่ฐาอยากไปเลยนะนะนะ"

กอล์ฟออเซาะออดอ้อน เกาะแขนขาเป็นลูกลิงเลย ให้ตายเถอะ..


"ก็ได้ๆแล้วนี่ป้าณีย์ลงมายัง ลุงบูรณ์ให้มาบอกว่าจัดอาหารเย็นเผื่อปลายฟ้าด้วยนะ"








-------------------------------------------------------------------




writer talk  : )


โอ๊ย จะสงสารใครดีเนี่ย คนตัวโตนี่ก็เป็นเรื่องแล้วไหมละ
ส่วนคนตัวเล็กก็ตกกระไดพลอยโจนไปด้วยเลย

น้ำชาคราวนี่ไม่ใช่น้ำชาในใจละเมอนะ 55555555
เรื่องนี้ไม่มีพิณนะจ๊ะ แหม ถ้ามีพิณตามมาสวีทสงสัยจะเข้าผิดเรื่อง
ต้องไปอ่านใจละเมออีกสักรอบนึง

เรื่องนี้ยังไม่ถึงเวลาหวาน รอก่อนนะ เดี๋ยวพ้นจากดราม่าไป
จะหวานให้นะ 555555555555 รอก่อน
ขอบคุนทุกๆการติดตามนะคะ ทุกคอมเมนต์คือกำลังใจเน้อ ^^