[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #19 : -19- วันพิเศษ

ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ ไร่แห่งนี้ นี่คงเป็นครั้งแรกที่พวกเราทุกคนกินข้าวพร้อมๆกัน
และได้พูดคุยกันเยอะที่สุด...

ไม่ใช่ว่าปกติเราไม่คุยกันแต่ส่วนมากจะมีแค่ฉัน กอล์ฟและปลายฟ้า
แต่ลุงบูรณ์กับป้าณีย์คงไม่ค่อยได้พูดคุยเท่าไหร่
อาจจะเพราะความเป็นผู้ใหญ่ อีกอย่างลุงบูรณ์ทำงานในไร่แทบทุกวัน
เลยเหนื่อยจากการทำงานทำให้ส่วนมากเลิกจากไร่ก็ใช้เวลากับการพักผ่อน



แต่วันนี้พวกเราได้ทานข้าวพร้อมกัน ได้พูดคุยกัน
ลุงบูรณ์เล่าเรื่องของพวกเราในวัยเด็ก
แถมยังเล่าถึงวีรกรรมต่างๆของกอล์ฺฟให้ฉันฟังในขณะที่ฉันไม่อยู่
เรื่องบางเรื่องทำให้กอล์ฟเขินอย่างออกนอกหน้าจนถึงกับต้องปิดหูฉันไม่ให้ฟัง



"ฐา...อย่าฟังนะ"�


"อ้าวๆเจ้ากอล์ฟ รับไม่ได้หรอเรา ฮ่าๆๆๆ" ลุงบูรณ์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
จนทำให้ฉันหลุดขำตามไปด้วย แหงละนานๆฉันจะเห็นกอล์ฟเขินสักที




อาหารมื้อนี้กินเวลามากกว่าสามชั่วโมง เผลอดูนาฬิกาข้อมืออีกทีก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว
ปกติฉันคงกำลังเข้านอน แต่วันนี้มันไม่เหมือนปกติเพราะเป็นวันที่พิเศษของฉัน
ที่ฉันบอกว่าพิเศษมันก็พิเศษจริงๆนั้นแหละ..




ปกติในวันเกิดของฉัน ฉันก็เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วๆไป
มีคนอวยพรมากมายในเฟสบุ๊คแต่ไม่มีคนไหนสักคนเดียวที่อยู่ร่วมฉลองวันเกิด
แม่ฉันก็ต้องทำงาน แทบจะไม่มีปีไหนได้จัดงานวันเกิดตรงวันเลย
มีแต่จัดย้อนหลัง แต่ปีนี้นอกจากฉันจะได้จัดงานวันเกิดตรงวันแล้ว
ฉันยังมีคนอยู่ร่วมกับฉันมากมาย...แม้จะไม่ได้มากแต่ทุกคนเหมือนคนในครอบครัว
พอคิดได้อย่างนี้..




"อาฐาๆ อาฐาร้องไห้ทำไม" เด็กชายตัวน้อยเขย่าแขนฉัน
ฉันรีบยกมือปาดน้ำตาที่คลออยู่ทันที


"ปะเปล่าๆคับ อาฐาไม่ได้เป็นอะไร" ฉันส่งยิ้มให้กับเด็กชายตัวน้อยพลางลูบหัวอย่างเอ็นดู


"ฐาเป็นอะไรหรือเปล่า" กอล์ฟถามฉันเบาๆพลางส่งสายตาที่ห่วงใยมาให้
จนทำให้ฉันต้องรีบเก็บความรุ้สึกไม่ให้แสดงออกมาทางน้ำตามากกว่านี้
จะให้ฉันอธิบายยังไงว่าฉันมีความสุขมากแค่ไหน...


"เปล่าอ่ะกอล์ฟ พอดีฐาหาวอ่ะน้ำตามันเลยไหล"


"เออ ใช่นี่ก็สี่ทุ่มกว่าแล้วหนี่หน่า" กอล์ฟพูดพลางดูนาฬิกาที่ข้อมือของฉัน


"เจ้ากอล์ฟเดี๋ยวให้ป้าณีย์เก็บข้าวของละกันนะ ส่วนแกน่ะพาปลายฟ้าไปนอน
แล้วหนูฐาจะได้ไปพักผ่อนด้วย รู้ไหม"


"จ้าจ้าจ้า บ่าวจะดูแลคุณหนูทั้งสองอย่างดี" กอล์ฟทำหน้าทำตายียวน
กวนประสาทจนฉันอดจะตีไปที่แขนอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้






"ปลายฟ้าคับ เดี๋ยวอากอล์ฟจะพาปลายฟ้าเข้านอนนะคับคืนนี้"


"แต่อากอล์ฟต้องเล่านิทานให้ปลายฟ้าฟังนะคับ เล่าเหมือนที่อาฐาเล่าด้วยนะ"
เด็กชายตัวแสบต่อรองกับอากอล์ฟสุดที่รักเพื่อจะขอฟังนิทานก่อนนอน


"คับๆๆ ได้เลย งั้นเดี๋ยวไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วเตรียมฟังนิทานดีกว่านะ"
สิ้นสุดคำของกอล์ฟ ปลายฟ้าก็วิ่งไปทางห้่องตัวเองอย่างรวดเร็ว


"งั้นเดี๋ยวฐาไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวกอล์ฟพาปลายฟ้าเข้านอนแล้วตามไป"
กอล์ฟหันมาพูดกับฉันพลางส่งยิ้มตาหยีให้กับฉันก่ีอนจะเดินเข้าห้องปลายฟ้าไป


อากาศร้อนอบอ้าวยามดึก ลมที่พัดมาชวนให้เหนียวตัว
การอาบน้ำคงจะช่วยบรรเทาตัวที่เหนียวให้รุ้สึกดีขึ้น..









"อ้าวกอล์ฟนี่อาบน้ำแล้วหรอ" ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นกอล์ฟนั่งเช็ดหัวอยู่ปลายเตียง


"ใช่น่ะสิ ก็ปลายฟ้าหลับเร็วกอล์ฟเลยอาบที่ห้องน้ำห้องปลายฟ้าซะเลย
เพราะถ้ามารอฐาอาบนะ คงหลับก่อนอ่ะ เพราะฐาน่ะอาบน้ำนานมากกกกกกก...."�
กอล์ฟทำเสียงยานคางเน้นคำว่ามากอย่างกวนประสาทจนทำให้ฐาอดเอาหมอนตีไปที่
คนตัวโตอย่างอดไม่ได้ อยากล้อเราดีนัก..


"นี่แหน่ะๆๆๆ ใครบอกว่านานผุ้หญิงก็อาบน้ำแบบนี้ทั้งนั้นแหละ"


"กอล์ฟเป็นผู้หญิงยังอาบน้ำเร็วเลยนะฐา ฐาแหละอาบน้ำช้า"


"เชอะ..." �


"ฐารอแปบนึงนะ อย่าเพิ่งนอนนะ เดี๋ยวกอล์ฟมา"
กอล์ฟพูดเสร็จก็รีบเดินจ่ำออกนอกห้องไปจนฐาอดจะงงๆกับคนตัวโตไม่ได้


"อะไรของเขานะอยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไปแบบนี้ตลอดเลย"

จะว่าไปวันนี้ก็ต้องขอบคุนกอล์ฟนะทำเซอร์ไพร์สซะเยอะแยะเลย
ไหนจะดอกไม้ ไหนจะปาร์ตี้ ในชีวิตฉันไม่เคยมีคนทำอะไรแบบนี้ให้เลย
วันนี้คงเป็นวันเกิดที่มีความสุขที่สุดเท่าที่ฉันเคยมีมา..


ทุกสิ่งที่เกิดในวันนี้คือของขวัญ..








"ฐา....." อยู่ดีๆกอล์ฟก็เปิดประตูเข้ามาในห้องจนฉันแปอบสะดุ้งกับเสียงเรียกชื่อฉัน


"หื้ม ว่้าไงกอล์ฟ"


"ฐาหลับตาหน่อยนะ กอล์ฟมีอะไรจะให้" เสียงกอล์ฟสั่นอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนกำลังประหม่าปนตื่นเต้น แต่รู้ไหมว่าจริงๆแล้วฉันต่างหากที่ตื่นเต้นกับทุกการกระทำของกอล์ฟ


"อ่ะ อะไรนะ ทำไมต้องหลับตาด้วยล่ะ"


"นะ หลับตาหน่อยนะนะนะนะ" กอล์ฟนั่งลงบนเตียงพลางจับฉันหันหลัง


"อ่ะๆก็ได้ๆ ห้ามเล่นอะไรพิเรนๆนะ"


"อื้ม ไม่พิเรนหรอกนะคะ"

ฉันหลับตาลง แต่จิตใจของฉันไม่ได้หลับลงไปด้วย
หัวใจที่เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้นด้วยความประหม่าเหมือนพร้่อมจะกระโจนออกมา
ให้รู้แล้วรู้รอดไป...





"เสร็จแล้ว ลืมตาได้" เสียงกอล์ฟบอกเป็นสัญญาณให้ฉันค่อยๆลืมตา


ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับสังเกตความเปลี่ยนแปลง
ที่คอของฉันมีสร้อยพร้อมจี้เป็นรูปกุญแจซอล�


"ชอบไหมคะ" กอล์ฟเอ่ยปากถามฉันที่มัวแต่ก้มดูสร้อยคอที่เพิ่งได้รับไป
อย่างไม่ละสายตา�


"อื้ม" ฉันพยักหน้ารับเป็นการตอบคำถามภายในตัว


"กอล์ฟดีใจนะที่ฐาชอบ" กอล์ฟส่งยิ้มมาให้ฉัน�

จริงๆฉันอยากจะบอกกอล์ฟด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้วอะไรที่กอล์ฟให้
ฉันก็ชอบหมดแหละ แต่ก็ได้แต่พยักหน้าเออออไปแค่นั้นเอง



"ว่าแต่กอล์ฟไปซื้อมาเมื่อไหร่ล่ะ" คำถามจากปากร่างบางทำให้กอล์ฟสะดุ้ง
เรียกความเงียบให้เข้ามาหาคนตัวโตได้สักพัก..



"อ่ะ เอ่อ..."


"..." ฐาเงียบและจ้องหน้ากอล์ฟเหมือนจะรอฟังคำตอบ


"เอ่อ ก็...ฐาจำวันนั้นได้ไหมละ ที่ฐางอนกอล์ฟอ่ะ�
คือกอล์ฟซื้อตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่ว่า..."



"แต่....อะไรคะ"



"แต่..กอล์ฟไม่กล้าให้อ่ะ คือกอล์ฟไม่รู้จะง้อฐายังไงดี
กอล์ฟกลัวฐาไม่สนใจแถมยัง...."



"ยัง......?"



"ยังเขินด้วยอ่ะ" กอล์ฟหันหน้าหนีในขณะที่พูดคำนั้นออกจากปาก
ทำให้ร่างบางอดจะอมยิ้มไม่ได้�


"โห อะไรกันนะ เราก็รอให้มาง้อ คนบางคนก็ไม่ใจเอาซะเลยแค่นี้ก็กลัว ไม่ไหวๆ"


"นี่ฐา....รอกอล์ฟง้อด้วยหรอ" กอล์ฟสะกิดฉันที่กำลังนอนหันหน้าเข้าผนัง


"เปล่านี่ ใครรอ ไม่มี๊" น้ำเสียงคำสุดท้ายช่างสูงจนผิดปกติ


"ไหนๆก็ให้กำไรมาทั้งวันแล้วนะ งั้นคืนกำไรแก่ผุ้บริโภคบ้างนะ"
กอล์ฟพูดพลางฉวยโอกาสดึงร่างบางที่หันหน้าเข้ากำแพงมากอด
แล้วหอมไปที่หัวอย่างแผ่วเบา กลิ่นแชมพุที่เพิ่งสระ กลิ่นครีมอาบน้ำที่เพิ่งอาบ
เป็นกลิ่นอ่อนๆที่เย้ายวนให้หลงไหลเหลือเกิน...




"ขอบคุนมากๆนะคะกอล์ฟ วันนี้ฐามีความสุขมาก"
ประโยคนี้ฉันได้แต่พูดในใจ เพราะไม่อยากให้คนตัวโตที่กำลังกอดฉันได้ใจไปมากกว่านี้..









.....................................



writer talk : )

วันนี้มาดึกหน่อยต้องขออภัยด้วย�
แต่ตอนนี้ก็หวานเหมือนกันนะ�
ใกล้จะจบเต็มที่แล้วแหละ อีกนิดนึง 5555

ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ
อย่าเพิ่งเบื่อและหนีหาย ตามทวงกันได้
แต่จะอัพไหมแล้วแต่ไรท์ ห๊ะ 55555