[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #10 : -10- เชื่อใจ

'น้ำชา..อย่าทิ้งกอล์ฟไปนะ อยู่กับกอล์ฟก่อน อย่าไปนะ"


ฉันทรุดนั่งลงกับพื้น พร้อมจะอ้อนวอนหรือทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้น้ำชาไปจากฉัน
จะให้ฉันทำสิ่งใด ให้ฉันอ้อนวอนแค่ไหนหรือต้องเสียน้ำตาเท่าไหร่
แค่ให้ชาเห็นใจไม่ไปจากฉัน...ฉันยอม



'กอล์ฟ..มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ชาตัดสินใจแล้ว'

ฉันเห็นน้ำชากำลังจะหิ้วกระเป๋าออกจากห้องของฉันไป
ฉันคว้าข้อมือน้ำชาไว้ทันที เป็นปฏิกิริยาที่ทำโดยฉับพลัน
เหมือนว่าไม่ได้กลั่นกรองใดๆ รู้แค่อยากจะรั้งคนตรงหน้าให้นานที่สุด


'กอล์ฟ..ปล่อยชานะ ชาบอกให้ปล่อย'


'ไม่ปล่อย..กอล์ฟไม่ให้ชาไปจากกอล์ฟนะ ชาอย่าไปไหนเลยนะ ชาก็รู้หนิว่านอกจากชา
กอล์ฟก็ไม่มีใครแล้ว อยู่กับกอล์ฟนะชา...'


'กอล์ฟ ชาว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ กอล์ฟปล่อยชาได้แล้ว'


'ไม่! กอล์ฟไม่ให้ชาไปหรอกนะ'

ฉันแย่งกระเป๋าในมือน้ำชามาถือไว้ พลางฉุดข้อมือน้ำชาไว้ไม่ให้ไปจากฉัน


'ได้..กอล์ฟรู้ไว้นะว่าถึงกอล์ฟจะแย่งกระเป๋าน้ำชาไป กอล์ฟก็รั้งได้แค่นี้แหละ ยังไงชาก็จะไป'

ฉันปล่อยมือจากกระเป๋าที่ฉันจับไว้ น้ำชารีบเดินห้วกระเป๋าจากไป
ฉันทรุดตัวลงกับพื้นนั่งร้องไห้อย่างกับคนบ้า
น้ำตาที่คลออยู่กับดวงตา ตอนนี้ได้ไหลอย่างไม่หยุด น้ำตาที่น้อยคนนักจะเห็น
กลับไหลอย่างมากมาย..เหมือนกับว่าไม่มีท่าทีจะหยุดเอาง่ายๆ



จริงๆฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่ารักของเรามันต้องจบ
สุดท้ายแล้วน้ำชาก็ต้องไปจากฉัน..

แต่แค่ฉันไม่คิดว่ามันจะเร็วแบบนี้ ไม่คิดว่ามันจะจบแบบนี้


















"กอล์ฟ กอล์ฟเป็นอะไรน่ะ กอล์ฟ" ฉันเขย่าตัวกอล์ฟที่กำลังนอนละเมอครวญครางอยู่ข้างๆฉัน



"อะอย่า..." กอล์ฟเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ฉันจับใจความไม่ได้เลย


"อุ๊ยยยย..." อยู่ดีๆกอล์ฟก็ลุกขึ้นมา ด้วยสีหน้าที่ซีดเซียวเหงื่อแตก
พลางโผเข้ากอดฉันที่อยู่ตรงหน้าทันที


"ฐา..กอล์ฟฝันร้าย กอล์ฟ..กลัว" ฉันโอบคนตัวโตไว้ในอ้อมกอด
พลางลูบหัวเบาๆอย่างปลอบโยนให้หายจากความตระหนก


กอล์ฟค่อยๆตั้งสติได้ ความสั่นเทาที่เกิดจากความกลัวปนกับตกใจค่อยๆหายไป
ฉันปล่อยให้กอล์ฟนั่งสักพักอยู่บนเตียงก่อนจะไปหยิบน้ำใส่แก้วมาให้กอล์ฟดื่ม


"ดื่มหน่อยนะกอล์ฟ จะได้ดีขึ้น"


"อ่ะ อื้ม น้ำเปล่าหรอ"


"เปล่าอ่ะ เหล้าขาว"


"ห๊ะ ฐา..ไปเอาเหล้าขาวมาจากไหน"


"จะบ้าหรอ น้ำเปล่านั่นแหละ ดื่มซะนะจะได้ดีขึ้น"

กอล์ฟรับแก้วน้ำไปอย่างงงๆ แล้วก็ดื่มจนหมดแก้ว




"ฐา...กอล์ฟมีอะไรอยากจะขอฐาหน่อย"
กอล์ฟมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่จริงจังพลางกุมมือฉัน

"ได้สิ..กอล์ฟมีอะไรจะให้ฐาช่วยก็บอกนะ"


"กอล์ฟอยากให้ฐาเชื่อกอล์ฟ"

"ห๊ะ..อะไรนะคะ เชื่อว่า...อะไร คือฐาไม่เข้าใจ"

กอล์ฟก้มหน้าลงสักพักก่อนจะรวบรวมความคิดแล้วพูดกับฉัน



"กอล์ฟไม่รู้หรอกนะว่าจะบอกฐาทำไม แม้ว่าฐาจะไม่อยากรู้
แต่กอล์ฟแค่อยากจะบอกว่า กอล์ฟกับน้ำชาเราจบกันไปแล้ว
ใช่..เมื่อก่อนเราเคยคบกันจริงๆ น้ำชาเคยอยู่ที่นี่กับกอล์ฟ..."


"..." ฉันเงียบเพื่อรอฟังสิ่งที่กอล์ฟพยายามพูดกับฉัน



"แต่ตอนนี้ เรา..ไม่มีอะไรกันแล้วจริงๆ แล้วกอล์ฟก็ไม่รู้ว่าต่อจากนี้
มันจะมีอะไรเกิดขึ้น กอล์ฟแค่อยากให้ฐาเชื่อกอล์ฟ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
กอล์ฟจะไม่มีทางโกหกฐา สิ่งที่กอล์ฟพูดทุกอย่างจะเป็นความจริง.."



"กอล์ฟไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม แต่แค่กอล์ฟอยากให้ฐาเชื่อใจกอล์ฟ..."





ฉันไม่ตอบอะไรฉันเพียงยกนิ้วก้อยขึ้นมาให้กับคนตัวโตตรงหน้า

"ฐาสัญญา..แล้วฐาก็อยากให้กอล์ฟเชื่อใจฐาเหมือนกัน ฐาก็จะไม่มีวันโกหกกอล์ฟ"

กอล์ฟส่งยิ้มตาหยีให้ฉัน เราทั้งสองเกี่ยวก้อยสัญญากัน


"งั้นนอนได้แล้วนะ เดี๋ยวอีกไม่นานก็เช้าแล้วนะคุณกอล์ฟฟฟฟ.."
ฉันลากเสียงยาวๆพลางขยี้หัวคนตัวโตอย่างหมั่นเขี้ยว


"ฐา..ว่าแต่ตอนนี้ฐาเป็นแฟนกอล์ฟอยู่ใช่ไหม"


"ห๊ะ..ฐาไปเป็นแฟนกอล์ฟตอนไหน"


"ก็..จนกว่าน้ำชาจะกลับไปไง"


"ฐาเป็นแฟนกอล์ฟเฉพาะต่อหน้าน้ำชาเท่านั้นค่ะ ตอนนี้ไม่เกี่ยว"


กอล์ฟส่ายศรีษะพลางดึงแก้มฉัน

"ไม่ใช่ค่ะ ฐาไหนบอกว่าจะไม่โกหกกอล์ฟไงรับปากแล้วก็ต้องทำนะ
ไหนๆก็เป็นแฟนกอล์ฟแล้ว ขอนอนกอดหน่อยนะ"

ไม่พูดเฉยๆเจ้าตัวโตยังดึงตัวฉันไปนอนพลางกอดฉันซะแน่น


"กอล์ฟ..นี่แหน่ะ" ฉันตีไปที่หน้าผากของคนตัวโตที่ฉวยโอกาสกอดฉัน


"ถ้าฐา..ตบกอล์ฟอีกทีนะ..." คนตัวโตที่กำลังถูกฉันทำร้ายเริ่มขู่ด้วยคำพูด


"ทำไมคะ กอล์ฟจะทำไรฐา ฐาจะฟ้องลุงบูรณ์" ฉันแลบลิ้นให้กับคนตัวโต


"ตีอีกทีมีจับจูบจริงๆนะ หรือจะลอง"

ฉันรีบดันหัวคนตัวโตออกห่างจากหน้าฉันให้เร็วที่สุด..
กอล์ฟยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ก่อนจะเอื้อมมือมากอดเอวฉันไว้หลวมๆก่อนจะเผลอหลับไป










-------------------------------------------------------------------


writer talk : )


รู้สึกเหมือนตอนที่ผ่านๆมาจะแต่งสั้นไป
จริงๆไม่ใช่อะไรหรอก คือเหมือนสมองอึนๆตันๆ

อินกับฟิคมากไป เวลาดราม่ามามักอยากให้มันจบไวๆ
เลยแต่งออกมาได้สั้นๆ 5555555

ซึ่งจริงๆดราม่าน่าจะจัดหนักเนอะ
ช่วงนี้ขอดราม่าก่อนละกันเนอะ แต่จะแอบแทรกช่วงหวานๆไว้

ฟิคเรื่องนี้มีเด็กน้อยประกอบ
มันเลยเปนเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวด้วย

มันเลยไม่ได้รักหวานแหว๋วอะไรมากมาย ออกแนวเป็นรักอบอุ่นๆมากกว่า
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ : )