[Fic] กอล์ฟฐา .. เพาะใจ

ลำดับตอนที่ #1 : -1- ไร่ลุงบูรณ์

"สามเดือน!!"







เสียงอุทานดังมาจากปากร่างบางที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาที่กำลังนั่งหน้างอ
เขย่าหน้าตักมารดาผู้นั่งอยู่ข้างๆอย่างขัดใจ



"แม่คะ แม่เชื่อฐานะคะว่าฐาอยู่ได้ แค่สามเดือนเอง ฐาอยู่บ้านคนเดียวได้นะคะแม่"



"ไม่ได้หรอกนะลูก สมัยนี้น่ะอันตรายมันรอบด้านจริงๆถ้ามีโจรบุกเข้ามาจะทำยังไง ลูกแม่เป็นผู้หญิงด้วยนะ"



"แม่คะ..." สาวน้อยนั่งหน้างอที่ถูกขัดใจ



"เก็บข้าวของได้แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะพาเราไปเชียงใหม่ที่ไร่ลุงบูรณ์"



"...." ลูกสาวตัวดีไม่ยอมขยับจากที่ดั่งที่มารดาบอก แถมยังนั่งหน้างอยิ่งกว่าเดิมซะอีก



"อย่าดื้อสิฐา เดี๋ยวแม่ก็กลับมาแล้วไง แค่สามเดือนเองนะ แถมไร่ลุงบูณณ์น่ะตอนเด็กเราก็ชอบมากไม่ใช่หรอ"


"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากเด็กสาว มีเพียงการพยักหน้าเออออบ้างประปราย


"เมื่อก่อนนะ พอแม่จะพากลับบ้านล่ะ ร้องไห้โยเยไม่ยอมกลับ ทีตอนนี้ล่ะไม่ยอมไป"

ผู้เป็นมารดาพูดพลางส่ายศรีษะ หนักใจกับลูกสาวตัวแสบซะเหลือเกิน
เรื่องเอาแต่ใจล่ะที่หนึ่ง ใครปราบได้ล่ะจะยกให้ซะเลย



"ใช่ค่ะ เมื่อก่อนหนูอาจจะชอบ แต่ตอนนี้มันผ่านมานานมากแล้วนะคะแม่"


"ฐาลูกแม่ หนูอยากให้แม่เป็นห่วงลูกหรอจ๊ะ เชื่อฟังแม่สักครั้งนะลูก แม่ต้องไปดูงานกับบริษัทจริงๆ"


ฐาเม้มปากแน่น เข้าใจและรับรู้ถึงความหนักใจของมารดา
และที่สำคัญที่สุด 'ความเป็นห่วง' ตัวเธอเองก็ไม่ได้อยากให้มารดาต้องมาเป็นห่วง
จริงๆระยะเวลา 3เดือน จะว่าไวก็ไวจะว่านานก็นาน..


แต่เอาเถอะเพื่อความสบายใจของผู้เป็นมารดา..



"ก็ได้ค่ะแม่ หนูไปอยู่ก็ได้ค่ะ"



ผู้เป็นมารดากอดลูกสาวที่รักอย่างหวงแหน อ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของคนเป็นแม่



"งั้นเดี๋ยวหนูไปจัดกระเป๋าก่อนนะคะ.."






ปกติแล้วแม่ตามใจฉันตลอดแหละ แน่ล่ะฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน
แต่ครั้งนี้คงปฏิเสธไม่ได้จริงและฉันก็เข้าใจว่าแม่เป็นห่วงฉัน



แม้ว่าจะเป็นความทรงจำเพียงเล็กน้อยในวัยเด็ก
แต่ฉันก็จำได้เสมอว่าฉันเคยชอบไร่ลุงบูรณ์มาก ไร่ลุงบูรณ์อยู่เชียงใหม่
มีผลไม้เยอะแยะเลยทั้งสตรอเบอรี่ ไหนจะไร่ส้มอีก แถมลุงบูรณ์ยังเลี้ยงวัวกับม้าด้วย..


ฉันไปที่นั่นที่ไรเลยพาลโยเยไม่อยากกลับมากรุงเทพทุกทีเลย..
























'กอล์ฟ..เราไปเล่นด้านโน้นกันเถอะนะ ไปกันเถอะ ไปจับผีเสื้อกันนะ'
ฐาจูงมือกอล์ฟพลางกึ่งลากให้วิ่งตามมา


'ฐาอย่าไปเลยนะ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวโดนลุงบูรณ์ดุหรอก ลุงบูรณ์บอกว่าห้ามไปไกลๆ'
กอล์ฟเด็กน้อยส่งเสียงห้ามคนตัวเล็กกว่าแม้จะรุ่นราวคราวเดียวกันก็ตาม


'ถ้ากอล์ฟไม่บอก ฐาไม่บอก ลุงบูรณ์ก็ไม่รู้หรอก โถ อย่าปอดแหกเลยหน่า'
คนตัวเล็กยังคงเอาแต่ใจไม่เลิก ดึงดันจะเข้าไปในสวนส้มให้ได้ ทั้งๆที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว


'ก็ได้ๆ แต่รีบๆนะ เดี๋ยวกลับเย็นแล้วลุงบูรณ์จะว่าเอา'


'ได้สิ งั้นไปกันเถอะ'













'กอล์ฟลุงบอกว่าไง ลุงบอกกอล์ฟกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปเล่นไหนไกลๆ อีกอย่างนี่มันหกโมงเย็นแล้วทำไมเพิ่งกลับ'
ลุงบูรณ์ผู้เป็นลุงแท้ๆของกอล์ฟถือไม้เรียวพลางดุเจ้าตัวโตที่เพิ่งกลับถึงบ้าน


'กอล์ฟ....' คนตัวโตก้มหน้าลงเพราะตัวเองผิดจริงๆไม่มีข้อแก้ตัวใดใดได้แต่ก้มหน้ายอมรับไม้เรียว


'คุณลุงบูรณ์คะ ฐาเป็นคนชวนกอล์ฟไปเองแหละค่ะ กอล์ฟห้ามฐาแล้วแต่ฐาไม่ฟัง ถ้าจะตีๆฐาเถอะนะคะ'
เจ้าตัวเล็กที่ตอนแรกเอาแต่หลบหลังคนตัวสูงต้องออกมายอมรับผิด


'ไม่ใช่นะคะลุงบูรณ์ ฐาไม่เกี่ยวกอล์ฟเองที่ชวนฐาไปถ้าจะตีก็ตีกอล์ฟดีกว่าค่ะ'



ในใจของลุงบูรณ์เห็นเด็กสองคนออกรับแทนกัน ก็ดีใจอยู่ลึกๆว่าอย่างน้อยเด็กสองคนนี้
ก็ไม่มีใครทิ้งใครสักคนในวันที่เจอปัญหา แต่ผิดก็ต้องว่าตามผิด ยังไงก็ต้องลงโทษ
ไม่อย่างนั้นต่อไปจะได้ใจและทำอีก..



'กอล์ฟ..เอามือกอดอก'


กอล์ฟก้าวออกมาพลางเอามือกอดอกเม้มปากแน่น


ผั๊วะ ผั๊วะ ผั๊วะ !!!
เสียงไม้เรียวดังติดกันสามทีรวด


'ฮึก ฮือ'
เสียงร้องไห้ จริงๆแล้วเสียงร้องไห้ควรมาจากปากเด็กตัวโตที่เพิ่งถูกตีมากกว่า
แต่กลับดังออกมาจากเด็กน้อยตัวเล็กที่ร้องไห้เพราะรู้สึกผิด
ทำให้กอล์ฟต้องถูกตีแทนตัวเอง..



'กอล์ฟไปพาฐาไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวลงมาทานข้าวด้วยกัน
วันนี้น้าเพ็ญทำกับข้าวไว้เยอะแยะเลย แล้วก็คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกรู้ไหม'


กอล์ฟพยักหน้าเบาๆพลางจูงมือฐาไปเตรียมตัวอาบน้ำ


























จะว่าไปนี่ก็นานมากแล้วที่ไม่เจอกอล์ฟ หลังจากที่มือถือฉันหายคราวนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย
หลายปีมากแล้วสินะ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ คงจะสวยมากสินะ ..


คิดแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ จะได้เจอกันแล้วนะ













------------------------------------------------------------






writer talk  : )

กลับมาแล้วกับฟิคเรื่องใหม่ 'เพาะใจ'
เปิดตัวมาคุณหนูฐาก็ดูจะเอาแต่ใจใช่เล่นนะเนี่ย
แล้วกอล์ฟล่ะจะเป็นยังไงบ้าง
ต้องติดตามต่อในตอนต่อไป ว่าเป็นยังไงบ้าง
ห่างหายกันไปสองวัน คิดพลอตมาใหม่
โดยได้แรงบรรดาลใจมาจากยูทูป
เปิดไปฟังเพลงให้รักมันโตในใจแล้วรู้สึกว่า
อยากแต่งฟิคเกี่ยวกับในไร่นา บรรยากาศเป็นไร่เปนสวนบ้าง
มันคงจะน่ารักดี แหวกแนวจาก 'ใจละเมอ'
ที่มีแต่ฉากในบริษัท เมืองกรุง อะไรแบบนี้ 5555
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ : )