คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บ ท ที่ ๖ | กาลครั้งหนึ่ง มานุด ? (1)
๑
“ เพื่อนเหรอ ? ”
ทับทิมถามเมื่อเห็นไอ้จุ่นเดินตามผมเข้าบ้าน เธอยืนรออยู่ที่ประตูและผมได้กลิ่นปลาทูทอดลอยฟุ้งออกมาจากข้างใน
“ แค่แมวจรน่ะ ”
ผมตอบ อย่างไอ้จุ่นนี่จะเรียกว่าเพื่อนได้ยังไงกัน มันห่างไกลจากคำว่าเพื่อนเยอะโขเลยเชียว ในขณะที่ผมถอดรองเท้าวางบนชั้นผมก็เหลือบไปเห็นไอ้จุ่นมันอ้อล้อคลอเคลียขาของทับทิมอยู่ ภาพนั้นมันทำให้ผมอยากจะเตะเสยก้นแล้วเฉดกระบานไอ้แมวจิ๊กโก๋ออกไปไกลๆบ้านผมเลยทีเดียว
“ หิวรึยังเจ้าแมวน้อย ”
ทับทิมย่อตัวลงพูดกับไอ้จุ่น เธอใช้มือของเธอเกาหูให้มันด้วย เอาเข้าจริงผมก็รู้สึกอิจฉามันนิดหน่อย หนักไปทางหมั่นใส้เสียมากกว่า ทับทิมมักจะใจดีกับสัตว์อยู่เสมอ เธอเป็นเหมือนนางฟ้าที่ไม่มีปีกและเดินบนดินเลยล่ะ
สำหรับผมนะ...
หลังจากที่ผมจัดแจงเก็บรองเท้า และไปล้างมือให้เรียบร้อยเหมือนทุกวัน ทับทิมก็ตักข้าวใส่จานรออยู่ที่ห้องครัวแล้ว เมื่อผมเดินไปถึงก็เห็นไอ้จุ่นนั่งซุกอยู่บนตักของทับทิม เธอนั่งรอให้ผมไปกินข้าวพร้อมเธอ
ทุกอย่างดูเพอร์เฟค
จริงๆนะ ...
เว้นเสียแต่ว่า ผมมีแมวขวางคอตัวใหญ่เบอเริ่ม
๒
ผมและทับทิมนั่งกินข้าวด้วยกันอย่างเงียบๆ โดยที่มีไอ้จุ่นนั่งโบกหางอยู่บนตักของทับทิม แต่ผมจะตัดมันออกไป เพราะไม่ถือว่ามันเป็น คน สัตว์ หรือสิ่งของใดๆทั้งสิ้น ...
“ อยากกินปลาทูมั้ย ? ”
ทับทิมถามไอ้จุ่น
แล้วไอ้แมวจิ๊กโก๋นี่มันก็ช่างรู้ภาษามนุษย์เสียจริง
มันรีบลุกขึ้นชูหางขอกินอย่างว่องไว้
ไร้ยางอายที่สุด... นี่เหรอวะ จิ๊กโก๋ซอยเจ็ด ? ถุ๊ย
!
ผมได้ยินเสียงไอ้จุ่นร้องเหมียวหลังจากที่มันกินปลาทู (ที่ทับทิมทอดให้ผม) ไปครึ่งตัว แล้วดูท่าทางทับทิมจะชอบใจอยู่ไม่น้อย ยิ่งเธอลูบหัวมัน มันก็ยิ่งคลอเคลียเธอใหญ่ ในที่สุดความอดทนของผมก็มาถึงขีดจำกัด
อ้อล้อนักเหรอ... ไอ้จุ่น...
“ ทิม ไอ้จุ่นมันบอกว่า มันอิ่มแล้ว ”
ผมพูด ไอ้จุ่นหันมองหน้าผมคอแทบเคล็ดเลยทีเดียว ในที่สุดผมก็เป็นผู้ถือครองชัยชนะเหนือมันจนได้ และปลาทูในจานจะต้องเป็นของผม ช่วยไม่ได้นะจุ่น ของงี้ใครดีใครได้
" ไอ้มานุด ทำร้ายกระทั่งสัตว์ ไอ้... ไอ้ทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเอง "
โอเค๊
นอกจากไอ้จุ่นมันจะกวนตีนแล้ว ตอนนี้ผมก็ได้รู้ว่ามันปากจัดมากด้วย
" เป็นแมวที่มีมารยาทดีจังเลยนะ รู้จักเกรงใจเจ้าของบ้านด้วย "
ผมพูดพลางตักข้าวเข้าปาก มิหนำซ้ำยังยิกคิ้วให้มันอีกสองที เป็นแค่แมวจร ริจะมาไฝว้กับมนุษย์แมวแบบผม ถ้าคิดจะโทษใครก็จงโทษตัวเองที่ดันพูดภาษาคนไม่ได้เถอะไอ้จุ่นเอ๊ย
๓
" เฮ้ย ! ออกไปเลย ! "
ผมพูดพลางเอาเท้าเขี่ยตูดไอ้จุ่นออกจากห้อง ไม่รู้ผมไปบอกมันตอนไหนว่าจะอนุญาตให้มันเข้ามานอนในห้องของผมได้ และถึงแม้ว่ามันจะเป็นแมวอ้วนตูดใหญ่มาก แต่มันก็วิ่งพลิ้วอย่างเหลือเชื่อ เผลอแผล็บเดียวไอ้จุ่นมันก็วิ่งพรวดเข้าห้องผมไปเรียบร้อย
" ฉุนว่ะ "
ไอ้จุ่นทำจมูกฟุดฟิดหลายทีแล้วก็บ่นออกมา
" ด้านหน้าเข้ามาเองแล้วยังจะกล้าวิจารณ์ห้องนอนคนเขาอื่นอีกเรอะ !? "
ช่างเป็นแมวที่ไร้มารยาทจริงๆ ผมเอื้อมมือเปิดสวิตไฟที่ติดอยู่ใกล้กับบานประตูห้อง เมื่อไฟบนเพดานส่องจนทั้งห้องสว่าง ไอ้จุ่นก็กระโดดขึ้นไปนั่งรออยู่บนเตียงของผมพลางมองไปรอบห้อง
" นี่มันอะไรกัน.. ห้องสมุดเรอะ ? "
ไอ้จุ่นถาม
ห้องนอนของผมออกจะพิเศษกว่าใคร บนกำแพงถูกต่อเติมให้เป็นชั้นสำหรับวางหนังสือได้ ดังนั้นกำแพงทั่วทั้งห้องจึงเป็นเหมือนชั้นวางหนังสือของห้องสมุด ผมมีหนังสืออยู่หลายร้อยเล่มเลยทีเดียว ตกลงแล้วมันกี่เล่มผมเองก็จำไม่ได้ ทั้งหนังสือการ์ตูน วรรณกรรม นิทาน นิตยสาร หนังสือเรียนตั้งแต่สมัยประถม โอ้ยยย เยอะแยะ
" ถ้าแกทำระยำตำบอนอะไรกับหนังสือฉัน รับรองไม่ตายดี นี่ไม่ได้ขู่ ใจป่ะ ? "
ผมชี้หน้ามันแล้วรีบออกปาก เพราะผมกลัวว่ามันจะฉี่รดกองหนังสือของผมเหมือนกับที่มันฉี่รดรั้วบ้านผมเหลือเกิน บางเล่มมันเก่าจนเป็นของแลร์ไปแล้ว ถ้าต้องมาโดนไอ้จิ๊กโก๋แมวกระจอกฉี่รด ผมคงทำใจไม่ได้แน่...
" รู้แล้วน่า "
ไอ้จุ่นว่า
" ฉันจะไปอาบน้ำ อย่าลื้อของฉันล่ะ เข้าใจมั้ย ? "
ผมพูดพลางเดินเข้าห้องน้ำไป ในขณะที่อาบน้ำผมก็ระแวงตลอดเวลาว่าไอ้จุ่นมันจะทำอะไรพิเรนท์กับหนังสือของผมรึเปล่า หรือมันจะฉี่รดที่นอนของผมมั้ย ผมจึงต้องรีบอาบแบบลวกๆ
หลังจากที่ผมวิ่งผ่านน้ำเสร็จแล้ว ผมก็ใช้ผ้าขนหนูคาดเอวไว้และเดินออกจากห้องน้ำ สายตาของผมจับจ้องไปหาไอ้จุ่นเป็นอันดับแรก เพื่อเช็กให้แน่ใจว่ามันไม่ได้กระดิกไปใหนตอนที่ผมอาบน้ำอยู่
" กาลครั้งหนึ่ง "
?
ผมเห็นไอ้จุ่นใช้เท้าเหยียบหน้าหนังสือที่เปิดอ้า มันก้มหน้าลงมองจ้องตัวหนังสือนั้น ราวกับว่ามันกำลังอ่านหนังสือเล่มนั้นอยู่ !? เอาจริงดิ่ ... ผมเพิ่งรู้นะ ว่าแมวอ่านหนังสือออกด้วย
" เฮ่ย... แมวอ่านหนังสือได้ด้วยเหรอวะ ? "
ผมข้องใจจังว่ามันไปเรียนตอนไหน แมวมีโรงเรียนด้วยเหรอ ?
" ...บ้าน่า... "
ไอ้จุ่นพูด แต่มันก็ยังจ้องหนังสือเล่มนั้นไม่หยุด
" จะไปอ่านออกได้ยังไงล่ะ ฉันเป็นแมว อย่าโง่สิ่ "
....
" อ้าว "
ถามดีๆทำไมต้องตอบกัวนตีนด้วยฟระ แล้วไอ้ที่ทำท่าทางอย่างกับอ่านได้แบบเทรินโปรนั่นหมายความว่าไง
" อ่านให้ฟังหน่อยสิ่ "
ไอ้จุ่นบอกพร้อมกับเงยหน้ามองผม
? เอ๊า ...
ความคิดเห็น