คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : น า ที ที่ (๕) : กลิ่นกายและไออุ่น
- 1:11 MISS YOU ALWAYs # 5 -
เมฆเดินขึ้นไปตามบันไดบ้านเพื่อไปรอเก้าที่ห้อง....
บางครั้งเมฆก็ไม่เข้าใจว่าเก้าเริ่มเข้ามาวุ่นวายกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะที่ผ่านมาคนที่สร้างปัญหาน่าปวดหัวควรจะเป็นเขา แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าเขาต้องมาปวดหัวกับความเจ้ากี้เจ้าการของเก้า ..
.... เมฆผลักประตูห้องนอนที่คุ้นตา ...
เสียงบางอย่างดังกระแทกหูของเขาเข้าอย่างจัง ทำเอาเขาชะงัก ก่อนจะก้าวเท้าเข้าห้อง ดีวีดีที่เขาเคยนอนดูที่บ้านตอนนี้ถูกเปิดทิ้งไว้ แถมจอใหญ่แทบจะเท่าฝาบ้าน... ภาพของชายหญิงที่กำลังบรรเลงเพลงรักอันเร่าร้อนทำเอาเขากระอักกระอวนแปลกๆ.. มันก็จริงอยู่ที่เก้าขอยืมหนังของเขาและเขาก็อนุญาต แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นหนังโป๊..
เมฆเดินเข้าห้องและนั่งลงบนเตียงสายตาจับจ้องไปที่ภาพอันบาดตา
การดูผ่านจอใหญ่ๆแบบนี้มันก็ได้อารมณ์ดีเหมือนกัน..
เสียงประตูห้องถูกเปิดขึ้น .. เก้าเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องยา ดูเหมือนว่าเก้าก็ลืมไปว่าเขาเปิดดีวีดีทิ้งเอาไว้แต่มันก็คงจะไม่ทันแล้ว.. เก้าเลือกที่จะเมินภาพและเสียงอันเร่าร้อนประหนึ่งว่าไม่รู้ไม่เห็นและไม่ได้ยินมัน เมฆเองก็ไม่ได้สนใจอะไร เขานั่งดูต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กล่องยาถูกวางลงบนพื้นห้อง ตอนนี้เก้านั่งอยู่บนพื้นตรงหน้าเมฆซึ่งนั่งอยู่เงียบๆบนเตียง เสียงกล่องยาถูกรื้อก่อนที่เก้าจะหยิบเอายาที่ต้องการออกมา
“ แล้วนี่มึงตีกันเรื่องอะไรวะ ” เก้าถามในขณะที่เทยาใส่สำลี
“ เรื่องแม่ งไร้สาระ กูเมาด้วยแหละจำไม่ได้หรอก ” เมฆพูดแบบปัดๆ
สำลีที่ชุ่มไปด้วยยาถูกกดลงบนรอยฟกช้ำที่อยู่ตามใบหน้า ทุกครั้งที่กดมือหนักเกินไปเมฆจะส่งเสียงร้องออกมาเพื่อเป็นการเตือน แต่ทว่าเสียงโหยหวนของหญิงสาวที่สุขสมมันช่างร้อนแรง และ ร้อนแรงยิ่งขึ้น ทำเอาเก้ารู้สึกว่าถ้าเปิดทิ้งไว้ต่อไปคงจะไม่ดีแน่ มือของเก้าเริ่มมีเหงื่อซึมจนชื้นและสั่นเล็กน้อย เก้าคิดด่ามือตัวเองในใจว่าจะสั่นไปทำไม หน้าของเมฆกับเสียงของหญิงสาวมันก็ไม่ได้เกี่ยวกันเลยสักนิด... ยิ่งเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเมฆก็ยิ่งรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนขึ้นมาแปลกๆ เมฆเองก็คงจะไม่ต่างกันเท่าไหร่เพราะถึงเขาไม่ได้พูดอะไรแต่ก็สังเกตเห็นได้จากเม็ดเหงื่อที่เริ่มซึมขึ้นมาตามไรผม
“ ....... กูหารีโมทแป๊ป ”
“ มึงควรหานานละ ” เมฆสวนทันควัน
เก้าวางสำลีลงบนมือของเมฆซึ่งเมฆก็แบมือรับไว้ เขาคลำหารีโมทบนที่นอนมือล้วงไปตามใต้หมอนและผ้าห่มก่อนจะคว้าเอารีโมทมากดปิดทีวีทิ้งไป.. ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง
…
ถึงแม้ว่าเก้ากับเมฆจะสนิทกันมาก.. แต่มันก็น่าแปลกที่เก้ารู้สึกว่าใจมันหวิวขึ้นมาดื้อๆ… “ มึงสรุปรายงานในคอมกูแล้วส่งให้แพรเลยแล้วกัน กูจะได้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่ด้วย ” เก้าพูดขึ้น “ อ๋อ.. เอาดิ่ ” เมฆลุกขึ้นจากเตียง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเดินไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ ก็ถูกเก้ารั้งไว้
“ ไว้ค่อยทำพรุ่งนี้ก็ได้มั้ง สภาพมึงเป็นแบบนี้พักก่อนเหอะ ”
“ เห้ยไม่เป็นไรกูทำได้ ” เมฆสวนทันที
“ ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยทำ คืนนี้มึงก็นอนนี่แหละตอนเช้าจะได้ไม่ต้องเรียกให้กูเปิดประตูให้อีก ”
เก้าพูดเป็นเชิงเหน็บแนมซึ่งเมฆก็รู้ดี แต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดประเภทนี้ของเก้าอยู่แล้ว เมฆทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มและหลับตาลงช้าๆ
“ ขอบใจนะที่เก็บห้องให้อ่ะ ” เขาพูดขึ้น...
“ กูเห็นละทนไม่ได้อ่ะ โสโครก.. ” เก้าพูดว่าพรางดึงผ้าห่มคลุมตัวไว้..
.... ทั้งสองนอนนิ่งอยู่บนเตียง ...
เก้าลืมตามองเพดานนิ่งๆ... เขาครุ่นคิดว่าเมฆไปมีเรื่องกับใครมากันแน่ กลุ่มเพื่อนของเมฆดูท่าทางไม่น่าจะเป็นคนดีเลย บางทีคนพวกนั้นอาจติดยาหรือทำอะไรที่แย่กว่านั้นและถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง.. แม่ของเมฆคงเสียใจมากแน่ๆ..
เก้าขยับตัวชันศอกขึ้นมองไปยังเมฆซึ่งตอนนี้หลับไปแล้ว เขาขยับเข้าไปดูรอยฟกช้ำใกล้ๆเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่สาหัสเกินไป... พฤติกรรมของเมฆดูไม่ดีมาตลอดขัดกับผลการเรียนที่ดี.. ไหนจะขวดเหล้าขี้บุหรี่ที่เห็นในห้องของเมฆนั่นอีก หนังโป๊แล้วก็อะไรต่อมิอะไร..
.... ไม่ทันไรเสียงโหยหวนของหญิงสาวก็กลับเข้ามาในห้วงความคิดของเขา ...
เขาพยายามสลัดมันออกไปแต่บางอย่างก็ทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่ม... เก้ามองภาพของเมฆที่หลับไหลอย่างสงบ.. หัวใจของเขายิ่งเต้นไม่เป็นจังหวะมันทำให้เขาเริ่มสับสนว่าความรู้สึกนี้เกิดจากเสียงของหญิงสาวในดีวีดีที่ดังอยู่ในหัวของเขา.. หรือเกิดจากกลิ่นกายและใบหน้าของเพื่อนตัวเองกันแน่....
เขากลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก.. ปลายจมูกที่สูดเอากลิ่นของเพื่อนสนิทเพื่อทดสอบตัวเองตอนนี้ยิ่งถลำลึกไปกันใหญ่.. ริมฝีปากของเขาอยู่ห่างจากไรผมของเมฆเพียงแค่ฝ่ามือกลั้น...
....ยิ่งเงียบนานเท่าไหร่เขายิ่งได้ยินเสียงหัวใจตัวเองมากเท่านั้น...
เก้าหยุดชะงักเมื่อคำนึงถึงสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่ และผละตัวออกมาด้วยความสับสน... เขาขยับตัวถอยหางจากเมฆและนั่งหันหลังให้.. พยายามอย่างมากที่จะหยุดยั้งความคิดพิเรนของตัวเอง.. แต่ก็น่าแปลกที่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ.. ถึงสมองของเขาจะรู้ดีแต่ความรู้สึกทางกายมันช่างไม่เข้าใจสมองเสียบ้างเลย..
ตามที่ระบุไว้ในหน้า Dek-D
ดังนั้นจึงขอความกรุณผู้อ่านทุกท่านติดตามต่อได้ที่
PS. สามารถ ข้าม ไม่อ่านได้
(ในกรณีไม่ชอบ 18+ อย่าอ่านเลยครับเดี๋ยวเสียความรู้สึก ... เตือนแล้วนะ ... )
>> Crick (Cut Scene R.18+) <<
ทั้งนี้เพื่อไม่ให้นิยายโดนแขนวเด้อล่าา
+
มีอะไรจะบอกอย่างนึงแหละ...
{ แอด , เม้น , โหวต ... เพื่อเป็นการ บอกรักกันเบาๆ นะครับ.. }
ความคิดเห็น