คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : น า ที ที่ (๔) : ร้อยขุนเป่าขลุ่ย (?)
- 1:11 MISS YOU ALWAYs # 4 -
หลังจากฝ่าฟันความโสโครกจากห้องของเพื่อนตัวแสบมาได้แล้ว ตอนนี้เก้าจอดรถอยูที่หน้าสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เขาหยิบกระเป๋าของเมฆและลงจากรถก่อนจะโทรหาเมฆเพื่อให้มารับของไป
“ เก้า!! ทางนี้เว่ยยย!! ”
เสียงเมฆดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ เขาจึงกดตัดสายทิ้งและมองไปยังต้นเสียงนั้น
เมฆยืนพิงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ตรงนั้นมีรถอยู่หลายคันและกลุ่มวัยรุ่นชายที่ดูท่าทางไม่เป็นมิตร บางคนในนั้นมีรอยสักเต็มตัวจนผิวกลายเป็นสีเขียวเมื่อมองจากที่ไกลๆ เก้าหยุดนิ่งมองไปยังเมฆโดยไม่พูดอะไร เมฆเองก็หยุดเรียกและส่งขวดเหล้าให้กับเพื่อนผู้ชายตัวสูงใหญ่ก่อนจะเดินออกจากกลุ่มตรงมายังเก้า
“ ขอบใจที่เอามาให้นะเว่ย ” เมฆพูดพรางยิ้มร่า ดูท่าทางเขาจะมีความสุขมาก....
“ พวกนั้นใคร ? ”
“ เพื่อนกูเอง ใหนเป๋าตังอ่ะ ? ” เก้ามองผ่านเมฆไปยังกลุ่มคนที่เมฆเรียกว่าเพื่อน...
“ กลับบ้าน ”
... เมื่อได้ยินดังนั้นรอยยิ้มเฮฮาเมื่อสักครู่ของเมฆก็ฝืดไปทันที
“ เห้ย.. ทำไมอ่ะ ? ”
“ ไม่ต้องถาม ” ไม่พูดเปล่าเก้าคว้าข้อมือเมฆและดึงไปตามทาง
“ อะไรวะ ปล่อยกู๊! ” มือของเมฆสะบัดเอามือเก้าออกไป
ตอนนี้ดูเหมือนว่ากลุ่มเพื่อนๆของเมฆจะเริ่มมองมาที่เก้า บางคนลุกขึ้นจากรถและมองอย่างไม่พอใจ “ เรื่องงานเดี๋ยวกูค่อยกลับไปทำก็ได้ มึงกลับไปก่อน แล้วเอาตังกูมาด้วย ” เมฆพูดหน้านิ่ว กลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นคลุ้งไปหมด
“ มึงกลับเหอะ อย่าให้กูต้องพูดหลายทีเลยว่ะ ”
ทั้งคู่เริ่มฉุดกระชากกันเก้าพยายามจะลากเอาเพื่อนรักที่สาระรูปดูไม่ได้กลับบ้าน แต่กระนั้นเมฆก็ไม่ยอมไปด้วยง่ายๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะรู้ตัวชายคนหนึ่งกระชากคอเสื้อของเก้าออกจากเมฆและเหวี่ยงเขาจนเซถลาออกไป
“ เห้ยๆ บาส มึงทำไร๊ !? ” เมฆคว้าแขนชายคนนั้นแล้วรั้งเอาไว้ “ มึงมีปัญหาไรวะ ? ” ชายแปลกหน้าที่ชื่อบาสถามเก้าอย่างเอาเรื่อง เก้ายืนนิ่งไม่ตอบโต้ เขาใช้ปลายนิ้วดันแว่นตาของตัวเองให้เข้าที่หลังจากถูกเหวี่ยง
“ เห้ยย!! มันเพื่อนกู! มึงอย่าหาเรื่องมันดิ่วะ ! ” เมฆหันไปตวาดเพื่อนของเขา เก้านิ่งเงียบ ก่อนจะหันหลังให้ทั้งคู่และเดินออกไป “ เก้า! … ไอ้เก้า!! … ” เสียงของเมฆดังไล่หลังมาแต่เก้าก็ไม่ได้สนใจใยดีแม้แต่น้อย เขาถือว่าได้ทำหน้าที่ของเพื่อนโดยการเตือนแล้ว แต่ถ้าหากว่าเมฆเลือกเองก็สุดแล้วแต่ชะตากรรมของเมฆ เขากลับขึ้นรถและขับกลับบ้านไปโดยที่ไม่ได้ทิ้งกระเป๋าสตางค์ไว้ให้เมฆด้วย เพื่อถือเป็นการแก้แค้นที่ทำให้คอเสื้อของเขาต้องยับจากการถูกกระชากโดยคนที่เขาไม่รู้จัก...
.......................
..........................................
รถถูกจอดเข้าที่เรียบร้อยเก้าเดินเหวี่ยงกุญแจไปตามถนนเพื่อนกลับบ้าน ระหว่างนั้นเขาก็นึกสงสารเมฆขึ้นมา ไม่มีเงินก็คงรำบากน่าดู แต่อย่างไงเสียเมฆก็เป็นผู้ชายแค่นี้คงเอาตัวเองรอดได้อยู่หรอก ระหว่างที่ผ่านหน้าบ้านของเมฆนั้น เขาก็จำได้ว่าเตะถ้วยบะหมี่หกกระจายเต็มห้องของเมฆ
เก้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะถ่อยหลังกลับไปยังประตูบ้านของเมฆเพื่อไปจัดการกับสิ่งที่ตัวเองทำเลอะเทอะเอาไว้...
..... แต่กลายเป็นว่าจากที่จะเก็บเพียงแต่ถ้วยบะหมี่ ....
พอรู้ตัวอีกทีตอนนี้เก้ากำลังเก็บขยะทุกอย่างที่อยู่บนพื้นยัดใส่ถุงพลาสติกสีดำใบใหญ่ มันถูกลากไปทั่วบ้าน ขวดเบียร์ขวดเหล้าทั้งที่หมดและยังมีเหลืออยู่ก็ถูกทิ้งลงถุงไปเช่นกัน เสื้อผ้าที่ถูกโยนทิ้งตามพื้นถูกเก็บลงตะกล้าผ้าพื้นที่ไม่เคยโดนน้ำมานับพันปีตอนนี้ถูกเช็ดจนสะอาดตา
ตรงมุมห้องก่อนออกไปนอกระเบียงมีแคนวาสพิงอยู่หลายกรอบ แต่ละกรอบถูกวาดเป็นรูปต่างกันออกไป ข้างๆกันนั้นมีแก้วน้ำใบใหญ่ ภายในอัดแน่นไปด้วยพู่กันที่ไม่เคยล้าง น้ำนองครึ่งแก้ว ดำเป็นสีขี้โครน เก้าถอนหายใจเฮือกแล้วเฮือกอีกเพราะเขารู้สึกว่าบ้านหลังนี้มันเก็บไม่สิ้นสุดเสียที.....
....................................................
สองชั่วโมงผ่านไป...
แก้วน้ำใสแจ๋วตั้งอยู่ชิดกับกรอบแคนวาส พู่กันสีขาวสะอาดและปลายขนพู่กันก็แห้งแล้ว ผ้าที่ถูกตากไว้ข้ามชาติที่ระเบียงถูกเก็บเข้าตู้จนหมด.. กลิ่นเห็นอับลายไปเป็นปริทิ้ง.. ห้องทั้งห้องสะอาบแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..
เก้าทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงด้วยความเหนื่อยระหว่างนั้นเท้าของเขาเตะเข้ากับบางสิ่งที่อยู่ใต้เตียง เขาก้มลงหยิบมันออกมา...
หนังสือโป๊หลายเล่มเรียงกันเป็นตั้ง และการ์ตูนติดเรทแบบสามเล่มจบ รีบอร์น บลีช และการ์ตูนอื่นๆคละกันไปถูกหยิบออกจากใต้เตียงที่มืดมิด ข้างๆกันนั้นมีกล่องสี่เหลี่ยมเป็นพลาสติกซึ่งพอพลิกดูแล้วมันคือเครื่องเล่นดีวีดี ขนาดพกพาที่มีจอในตัว แถมใต้กล่องนั้นยังมีหนังซองหนังต่างๆที่ดูเหมือนว่าจะเป็นหนังที่ซื้อมาจากบ้านหม้อครองถมหรืออะไรทำนองนั้น ในบรรดาหนังทั้งหลายก็ไม่วายมีหนังโป๊ซุกอยู่สองสามแผ่น..
เสียงโทรศัพท์ของเก้าดังขึ้นอีกครั้งซึ่งเขารู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร
“ ว่า ? ”
“ มึงโกรธกูหรอ ”
“ ป่าว ”
“ แล้วมึงอยู่ใหนเนี่ย ”
“ อยู่บ้าน ”
“ เออ เดี๋ยวอีกแป๊ปกูกลับแล้ว ”
“ อืม ... กูยืมหนังไปดูหน่อยนะ ”
“ เออ ”
หลังพูดจบเขาก็กดวางสาย เก้าเก็บของทั้งหมดยัดลงใต้เตียงตามเดิมแต่แอบเห็นหนังโป๊กลับบ้านไปสองแผ่นเพราะคิดว่าอย่างน้อยมันก็น่าจะแก้เครียดได้บ้าง เก้ากลับขึ้นห้องของตัวเองและเปิดหนังที่เอามาจากเมฆทิ้งไว้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
ไม่กี่นาทีเขาก็เดินกลับออกมา เสียงจากดีวีดีเรียกร้องให้เขาหันไปมองที่จอทั้งๆที่เขากำลังทำอย่างอื่นอยู่มันก็อดไม่ได้ที่จะต้องแหงะหน้าไปดู เก้าเก็บเสื้อผ้าที่ใส่แล้วโยนลงตะกล้าและนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมทั้งกระเป๋าสตางค์และนาฬิกาเอาไว้บนห้องของเมฆ เขาคลำหาโทรศัพท์บนเตียงและดึงมันออกจากใต้ผ้าห่มเพื่อโทรไปหาเพื่อนสนิท
“ ฮัลโหลเมฆ มึงเอาเป๋าตังกับนาฬิกาให้กูหน่อยดิ่ เดี๋ยวกูลงไปเอา ”
“ ไว้พรุ่งนี้ กูนอนแล้ว ”
“ วันนี้แหละ เดี๋ยวกูลงไปเอา ”
พูดจบก็วางสายไป ไม่นานนักเสียงประตูหน้าบ้านเมฆก็ถูกเคาะ เสียงดังอยู่นานกว่าประตูบ้านจะเปิดออก...
“ เห้ย!! หน้ามึงไปโดนไรมา!? ”
เก้าพูดขึ้นเมื่อเมฆเปิดประตู ใบหน้าของเมฆมีรอยเขียวช้ำบางจุดเป็นสีม่วง และเหมือนจะมีรอยถลอกตามตัวอยู่ด้วย “ ไม่มีไรหรอก อ่ะเอาไป ” เมฆพูดปัดและส่งประเป๋าเงินกับนาฬิกาให้ เก้ารับมาแบบงงๆ ทันทีที่เก้ารับของ เมฆก็ปิดประตูบ้าน มือของเก้ายันบานประตูเอาไว้ก่อนที่จะเอื้อมผ่านบานประตูคว้าเอาแขนของเมฆและดึงเอาร่างของเพื่อนซี้ออกมา
“ ออกมาคุยกันก่อน ”
เมฆหันมองไปทางอื่นเหมือนพยายามจะหลบตาเก้า แต่เก้าก็จับหน้าของเมฆหันกลับมาเพื่อมองแผลชัดๆอีกครั้ง เก้าคว้าแขนของเพื่อนสนิทลากเข้าบ้านตัวเองอย่างโมโห
“ ใครทำมึงวะ ?! ”
“ ไม่มีไรหรอก.. พวกกูเมามันก็มีบ้างนิดหน่อยน่า ” เมฆพูดพรางขมวดคิ้วจนหน้ามุ่ย เก้าเห็นดังนั้นก็จนปัญญา
“ ไปรอบนห้องไป เดี๋ยวกูเอายาขึ้นไปให้ ” เมฆอึกอักเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินขึ้นห้องไปแต่โดยดี..
สองชั่วโมงก่อนหน้า....
“ เห้ยเมฆ ร้อยขุนขลุ่ยหน่อยดิ๊ ” เสียงเพื่อนฝูงยุยงให้เมฆยอมควักเงินในกระเป๋าออกมาเลี้ยงเหล้าบรรดาเพื่อนๆ ควันบุหรี่ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ
“ เชี่ยนี่! ก็กูบอกแล้วไงว่าลืมเอาเป๋าตังมา ไว้แด กวันอื่นดิ่วะ ” เมฆบอกอย่างรำคาญ
“ เหี้ ยโจ้ มึงนี่ก็อยากแด กจัง เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ” บาสพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าโจ้เซ้าซี้เมฆอยู่นานสองนานเรื่องเลี้ยงเหล้า โจ้หัวเราะร่าพร้อมแบมือขอเงินบาสราวกับเด็กขอเงินพ่อซื้อขนม เพื่อนคนอื่นๆหัวเราะรั่วไปกับท่าทีของโจ้ “ ไปไวเลย พี่คอแห้งแล้วไอ้น้อง ” บาสไล่ให้โจ้รีบๆไปซื้อเหล้ามาเสียที
เสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังเป็นพักๆทำให้แสบหูอยู่ได้ตลอด...
“ มึงจะเบิ้ลหาพ่องอ่อ!! ”
เมฆหันไปตะโกนด่าเพื่อนตัวเองอย่างอดไม่ได้ คิ้วของเขาขมวดพันกันยุ่งเพราะรำคาญเสียงรถของเพื่อนเหลือเกิน “ เห้ยยย มึงยังไม่ชินอีกหรอวะ ” บาสพูดพรางตบบ่าของเมฆและกอดคอไว้ “ ชินก็ได้วะ สึด! ” เมฆพูดอย่างประชด ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของเมฆดังขึ้น เขากดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเก้า
“ ฮัลโหล เมฆ .. อยู่ใหนวะ ”
“ อยู่กับเพื่อน .. แถวๆนี้แหละ มีไร ”
“ คืนนี้มึงสรุปรายงานกลุ่มทีดิ่ แพรกับประวิทย์จะเป็นคนพรีเซ้น ”
“ อ๋อ เออได้ ”
“ เดี๋ยวกูเอารายงานไปทิ้งไว้ให้ที่ห้องนะ ”
“ เห้ยๆ เก้า มึงว่างป่ะวะ ? ”
“ มีไร ”
“ มึงเอาเป๋าตังมาให้กูทีได้ป่ะ กูลืมไว้ที่บ้าน ”
“ ….ตลอดเลยมึงอ่ะ..... ที่ใหนล่ะ ? ”
เมฆบอกที่อยู่ให้กับเก้าก่อนจะวางสายไป ไม่นานขวดเหล้าก็ถูกเปิดออก โจ้กลับมาพร้อมกับเหล้าโซดาและนำแข็ง เหล่าวัยรุ่นนั่งรวมตัวกันอยู่หน้าสถานบันเทิง คนที่สนใจรถอยู่ตอนนี้ก็เข้ามาร่วมวงเหล้าด้วยเช่นกัน
เสียงโทรศัพท์ของเมฆดังขึ้นอีกครั้งเขารู้ได้ทันทีว่าเป็นเบอร์ของเก้าแต่ก่อนที่เขาจะกดรับมันเขามองเห็นรถยนต์สีคุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกล และเมื่อมองไปก็เห็นว่าเป็นเก้า เขาจึงตะโกนเรียก.. เก้าหันมามองยังเขาแต่ไม่ยอมเดินเข้ามาหา
เมฆไม่ค่อยเข้าใจ
แต่ก็ส่งขวดเหล้าให้กับบาสซึ่งยืนอยู่ใกล้ที่สุดและเดินตรงไปหาเก้า เขาขอบคุณเก้าที่อุส่าเอากระเป๋าสตางค์มาให้แต่ดูเหมือนว่าเก้าจะกำลังอารมณ์ไม่ดีและเริ่มฉุดกระชากลากถูเขาให้กลับบ้าน ทว่ามันเริ่มจะกลายเป็นเรื่องเมื่อบาสเข้ามากระชากคอเสื้อของเก้า เมฆรู้ดีว่าบาสแค่เป็นห่วงและไม่ชอบที่เก้าทำตัวก้าวร้าวใส่เขา แต่เขากับเก้าเป็นเพื่อนสนิทกันดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะเข้าข้างเก้า...
เก้าดูจะโกรธมากและเดินหนีเขาไปโดยไม่ยอมพูดอะไรกับเขาเลย
“ เก้า! … ไอ้เก้า!! … ”
เมฆพยามตะโกนเรียกเก้าแต่ก็ไม่เป็นผล เก้าเป็นคนอีโก้สูง และเขารู้ดีว่าเหตุการณ์นี้คงทำให้เก้าโกรธได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ มึงเป็นเหี้ยไรวะ !!? ” เมฆหันกลับไปตะคอกใส่บาสอย่างโมโห
“ เห้ย! นี่กูช่วยมึงนะเว่ย!! ” บาสเองก็ฉุนขาดเช่นกันเมื่อได้ยินดังนั้น
“ ทีหลังมึงไม่ต้องเสือ กเลย กูไม่ได้ขอให้ช่วยเลยสัส! ”
“ ไมมึงพูดงี้วะ !!!? ”
บาสเริ่มควบคุมอารมณ์ขอตัวเองไม่อยู่เมื่อได้ยินดังนั้น โจ้และเพื่อนคนอื่นๆต่างวิ่งเข้ามาล็อกตัวของบาสเอาไว้เพื่อไม่ให้ทั้งคู่ปะทะกัน เมฆเองก็โกรธจัดแต่เขาก็เลือกที่จะหันหลังให้บาสและเดินหนีออกมา
“ หวงจังไอสัส.. แตะไม่ได้เลย! ทำไม มันเป็นผัวมึงเหรอ!!? ”
เสียงบาสที่ตะโกนไล่หลังมานั้นทำเอาเมฆหยุดชะงัก.. จากที่เขาคิดว่าไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดเมื่อสักครู่ตอนนี้เขาลืมมันไปสนิท
เมฆหันควับกลับมาโดยไม่คิดหรือสนใจใคร เขาเหวี่ยงหมัดใส่บาสเต็มแรงทำเอาทั้งโจ้และบาสเซถลาไปข้างทาง บาสลุกขึ้นและสวนหมัดกลับมาเช่นกัน กลุ่มเพื่อนชุลมุนชุลเกพยายามจะแยกทั้งสองออกจากกัน แต่หมัดเจ้ากรรมก็เหวี่ยงมั่วสะเปะสะปะทำเอาทั้งคู่ฟกช้ำดำเขียวไปตามๆกัน โจ้ฉุดกระชากเอาตัวของเมฆออกมาและลากออกจากกลุ่มเพื่อนที่รุ่มจับตัวบาสเอาไว้ ...
.....เสียงก่นด่ากันของทั้งคู่ดังมาตลอดทาง จนกระทั้งเมฆถูกลากออกมาจากกลุ่มจนลับสายตา...
มีอะไรจะบอกอย่างนึงแหละ...
{ แอด , เม้น , โหวต ... เพื่อเป็นการ บอกรักกันเบาๆ นะครับ.. }
ความคิดเห็น