Once in a while { กาลครั้งหนึ่งหัวใจ.. }

ลำดับตอนที่ #3 : นิทาน : หลง

+

“นิทานเรื่อง หลง”
(c)  แ ม ว จ ร .



                                                                                                            

.

.

เด็กชายคนหนึ่งมีเพื่อนเป็นเด็กผู้หญิง เธอชื่อว่า รัก
และเด็กชายมีชื่อว่า หัวใจ ทั้งสองมักจะชวนกันไปวิ่งเล่นเล่นไล่จับ 

เล่นซ่อนหา... ด้วยความใกล้ชิดทั้งสองผูกพันธ์

กันมาก จนกระทั่งเด็กชายหัวใจนั้น ไม่อยากจะจาก รักไป

แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว รักมักจะชวนให้หัวใจเล่นซ่อนแอบอยู่บ่อยๆ

และบ่อยครั้งที่หัวใจตามหารักไม่เจอ เพราะว่ารักซ่อนตัวเก่งเหลือเกิน

ในเวลาที่รักหายไป หัวใจที่ตามหาจนเหนื่อยล้าและหลงทาง

ก็จะร้องให้ออกมา รักที่แอบมองอยู่ไม่ห่าง ก็ออกมาหาหัวใจด้วยความเป็นห่วง

หัวใจบอกว่า รักนั้นใจร้าย ทั้งที่เขาตามหารักจนเหนื่อย

ทำไมรักถึงไม่ยอมออกมา ปล่อยให้เค้าเจ็บปวดร้องให้อยู่คนเดียว

รักได้แต่ยืนมองอึ้งๆ และบอกไปว่า " เราก็ไม่ได้หายไปใหนนะ

ถึงเราจะแอบแต่ก็ตามนายมาตลอด นายแค่วิ่งหาเราไวไปหน่อย

เราเลยตามไม่ทัน เราไม่ได้ไปใหน แค่นายหลงทางหาเราไม่เจอ "

หัวใจหยุดร้องไห้และเงยหน้าขึ้นมองรัก.. เขาก็แค่หลงทาง..

รักไม่ได้หายไปใหนเลย เพียงแค่เขาหา รัก ไม่เจอเองก็เท่านั้น

หัวใจยิ้ม และจับมือรักเดินกลับบ้านในเย็นวันนั้น อย่างมีความสุข...

.

.

" หากว่าความรักนั้นทำให้คุณต้องเจ็บปวด
คุณลองมองย้อนกลับไปสิ่ว่า...
คุณเจ็บปวดเพราะว่าคุณกำลังหลงรัก
หรือคุณเจ็บปวดเพราะว่าคุณกำลังหลงทาง.. " 
.
.

CR.SQW