คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น า ที แ ร ก : กู๊ดมอร์นิ่ง
+
"กู๊ดมอร์นิ่ง"
- 1:11 MISS YOU ALWAYs # 1 -
“ ไอ้เก้า !!! เห้ยยย !!! ” ... ตึ้งๆๆ!!!
เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายพร้อมเสียประตูถูกเคาะโครมคราม เก้าขยับตัวลุกขึ้นด้วยตาที่ยังไม่ลืมก่อนจะทึ้งหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด.. เสียงตะโกนเรียกและประตูยังคงรัวด้วยเสียงเคาะ เขากวาดสายตามองหาแว่นตาที่โต๊ะข้างเตียงมาสวมและลุกขึ้นจากเตียงอย่างขี้เกียจ ในใจก็คิดอยากจะเอาหมัดยัดปากไอ้เพื่อนคนนี้ให้มันหยุดตะโกน หรือไม่ก็เอาอีโต้สับมือมันทิ้งไปซะจะได้ไม่ต้องเคาะประตูรัวเป็นกลองสะบัดชัยแบบนี้.. เขาเดินย่ำเท้าลงมาตามบันใดมือรูดไปบนกำแพงเพื่อประคองตัวเองที่สติยังตื่นไม่เต็มตามายังประตูบ้านและรีบๆเปิดมันออกเพราะทนกับเสียงเอะอะของเพื่อนไม่ไหว
“ เปิดช้าจังวะ ! ”
“ ก็กูนอนอยู่ แล้วมึงเรียกทำไมแต่เช้าวะ ” .. เขาพูดพรางมองไปยังเพื่อนแบบเนือยๆ
“ กูยืมใช้คอมหน่อยดิ่ ”
ยังไม่ทันที่เก้าจะได้อ้าปากตอบเจ้าเพื่อนตัวแสบก็มุดพรวดรอดใต้แขนของเขาเข้าประตูบ้านไปเรียบร้อยแล้ว …
เก้าเป็นเด็กนักเรียนปี1เพิ่งย้ายเข้ามาในกรุงเทพพร้อมกับเพื่อนอีกคนชื่อ เมฆ ทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ของทั้งสองคนก็รู้จักกันดี หลังจบ ม.ปลาย ทั้งคู่ก็เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ และพ่อแม่ของเก้าก็เอ็นดูสงสารทางบ้านของเมฆที่ยากจนกว่ามากและเห็นว่าเมฆก็สอบติดที่เดียวกับเก้าจึงให้เมฆมาอยู่บ้านเช่าที่เดียวกับเก้า เพราะบ้านหลังนั้นเป็นบ้านแฝดหลังไม่โตมากนัก ... และเกือบจะทุกเช้าที่เมฆมาเคาะประตูบ้านของเก้าด้วยสาเหตุต่างๆนาๆ พร้อมกับปัญหามากมายโดยส่วนมากคือ มายืมคอมพิวเตอร์....
เก้าเดินเข้าห้องและโดดขึ้นเตียงเพื่อนอนต่อในขณะที่เมฆวุ่นวายอยู่กับคอมพิวเตอร์ไม่ห่างจากเตียงเท่าไหร่นัก
“ มึงทำเสร็จแล้วหรอวะ ” เมฆถามขึ้นขณะละเลงปลายนิ้วลงบนคีย์บอร์ดอย่างรีบร้อน
“ นานละ ” “ เออ ไวดี ” …..
..................
...............................
หลายชั่วโมงผ่านไปเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เก้าลืมตาอีกครั้งเขายันตัวลุกและเอื้อมมือปิดนาฬิกาปลุกที่โต๊ะข้างเตียง เสียงคีย์บอร์ดยังดังถี่ยิบเขาเงยหน้ามองเพื่อนตัวแสบที่ยังนั่งหัวหมุนอยู่กับงานตรงหน้า เก้าบิดขี้เกียจและนึกขึ้นได้ว่าเขาหลับไปโดยไม่ได้ถอดแว่นตาออกด้วยซ้ำก่อนที่มือของเขาจะดึงเอามันออกไปวางไว้ข้างๆตัวและเดินเข้าห้องน้ำเพื่อตื่นเต็มตารับเช้าวันใหม่เสียที...
“ ยังไม่เสร็จอีกหรอวะ ”
เก้าเอ่ยถาม.. ตอนนี้เขาอาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก ชุดนักศึกษาสีขาวของเขาสะอาดและดูเรียบร้อยมาก
“ ใกล้เสร็จแล้ว ” เมฆตอบโดยไม่ได้หันไปสนใจเก้า
“ เดี๋ยวมันจะสายนะเนี่ย ไวๆ ”
“ กูก็รีบอยู่.. มึงจะเร่งทำไมวะ ”
“ มึงไปอาบน้ำไป เดี๋ยวกูทำต่อให้ ” เก้าพูดและเดินตรงไปยังเก้าอี้ที่เมฆนั่งอยู่ ซึ่งเมฆก็ลุกขึ้นไปแต่โดยดี ... หลายนาทีผ่านไปเมฆก็เดินออกจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูที่คาดเอวไว้ “ เดี๋ยวกูไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะ ” เมฆพูดบอกเก้าพยักหน้ารับ จากนั้นเมฆก็เดินออกจากห้องเพื่อกลับไปยังบ้านของตน ...
เก้านั่งทำงานต่อจากเมฆตอนนี้ก็ใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้ว
“ เก้า!!! ”
เสียงตะโกนของเมฆดังขึ้นจากหน้าบ้าน
“ อะไรอีกล่ะทีนี้ .. เฮ้อออมม!! ”
เก้าหัวเสียนิดๆกับเสียงเรียกของเมฆ ทั้งๆที่เมฆเพิ่งจะเดินออกไปไม่ถึงสามนาทีก็ตะโกนเรียกเขาอีกแล้ว เขาลุกขึ้นจากคอมพิวเตอร์ไปยังระเบียงเพื่อชะโงกหน้ามอง “ ประตูบ้านกูล็อกว่ะ กูลืมกุญแจไว้ในบ้าน ” ... สิ้นคำพูดของเมฆเก้าง้างมือตบหน้าผากตัวเองป้าบเบอเริ่ม..
“ ....จะด่าควายกูยังสงสารควายเล๊ย... ”
เขาพึมพำกับตัวเอง... แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องมายืนอยู่หน้าบ้านของเมฆซึ่งอยู่ติดกันกับบ้านของเขา “ เอาไงดีวะ ” เมฆเอ่ยถามขึ้นเพราะทั้งคู่หาวิธีอยู่นานสองนานก็ไม่รู้ว่าจะเปิดประตูบ้านของเมฆได้ยังไง “ แล้วกูจะไปรู้มึงหรอ ” เก้าพูดว่า .. เมฆถอยหลังออกจากประตูบ้านและมองขึ้นไปบนระเบียงก็เห็นว่าประตูระเบียงเปิดอยู่เข้าจึงชี้ให้เก้าดู ทั้งสองคนยืนมองประตูระเบียงที่เปิดอ้าทิ้งเอาไว้ เพราะระเบียงบ้านของเก้าและเมฆติดกันเนื่องจากเป็นบ้านแฝด.. “ .... ” เมฆหันควับและมองไปยังเก้า..
“ ไม่มีทาง.. ฝันเลยไอ้น้อง.. ” เก้าสวนกลับทันที
...
.............
“ เห้ยๆๆ! ระวังนะมึง!! ”
เสียงเมฆตะโกนให้กำลังใจอยู่บนพื้นดิน.....อย่างปลอดภัย... ส่วนเก้า..เพื่อนผู้แสนดีกำลังติดแหง่กอยู่บนกำแพงระเบียงระหว่างทั้งสองบ้าน “ โอ๊ยย!! แล้วมึงจะร้องให้กูกลัวทำไมล่ะ โว๊ยย!! ” เก้าตะโกนขณะที่เกาะแหงกขยับไปไหนไม่ได้ท่าทางจะหล่นแหล่ไม่หล่นแหล่ ....
+
มีอะไรจะบอกอย่างนึงแหละ...
{ แอด , เม้น , โหวต ... เพื่อเป็นการ บอกรักกันเบาๆ นะครับ.. }
ความคิดเห็น