คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : น า ที ที่ (๙) : มึงอยู่ไหนแล้ว
- 1:11 MISS YOU ALWAYs # 9 -
...บนรถที่เงียบสงบเมฆนั่งกอดอกพรางมองออกไปนอกกระจกรถ..
ถ้าหากว่าเขาได้ดูบุหรี่สักตัวก็คงจะช่วยให้อะไรๆดีขึ้นมาบ้าง.. อย่างน้อยคงไม่หงุดหงิดอยู่ตลอดเวลาแบบนี้..
...เท่าที่เมฆจำได้...
เขาแทบจะไม่เคยปะทะอารมณ์กับเก้าเลย ยกเว้นเมื่อตอนที่เขาสองคนชอบผู้หญิงคนเดียวกันเมื่อสมัย ม.4 ทั้งคู่ต่อยกันยกใหญ่ต่างคนต่างไม่ยอมกัน แต่สุดท้ายสาวเจ้าปัญหาก็ไม่แลทั้งคู่เลยแม้แต่นิด.. นอกจากครั้งนั้นแล้ว.. เมฆก็นึกไม่ออกเลยว่าเคยไปทะเลาะกับเก้าอีกตอนไหน..
เพราะว่าทั้งคู่สนิทกันมาก แม้ว่าเก้าจะเจ้าระเบียบและขี้รำคาญ แต่เก้าก็มักจะยอมตามใจเมฆเวลาที่เมฆตื๊อในเรื่องเดิมๆหลายๆครั้ง มันจึงทำให้เมฆแทบจะไม่ต้องมีปากเสียงกับเก้าเลย...
“ แวะเช่าหนังไปดูกันมั้ย ? ”
เก้าเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ทั้งสองเงียบใส่กันอยู่นาน “ เอาดิ่ ” เมฆเอ่ยตอบโดยไม่ได้หันไปมอง.. เก้าที่ยังคงขับรถอยู่เหลือบมองเมฆเป็นพักๆ..
“ คิดไรอยู่วะ ? ” เก้าถามเมื่อเห็นว่าเมฆเอาแต่นั่งเงียบมาตลอดทาง...
“ คิดเรื่องแนนอยู่ ” เมฆตอบสั้นๆ.. แนนคือสาวเจ้าปัญหาที่ทำให้ทั้งคู่ต่อยกันเมื่อในอดีต และเก้าก็จำเธอคนนั้นได้ดีเลยทีเดียว...
“ เอ้า! แล้วมึงไปคิดถึงเค้าทำไม ? ” ….
“ ทำไมมึงถึงชอบแนนวะ ? ” เมฆถามขึ้นทั้งๆที่สายตาของเขายังมองออกไปนอกกระจก.. เก้าไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ที่อยู่ๆเมฆก็ถามเรื่องแนนขึ้นมาทั้งๆที่เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้ว..
“ ... น่ารัก.. ตัวเล็ก.. แล้วก็น่ารัก... ” เก้าตอบพรางนึกถึงความรู้สึกตอนนั้นไปด้วย..
“ แล้วมึงอ่ะ ทำไมชอบแนน ? ” ….. เมฆเงียบหายไปหลังจากที่เก้าถามเขากลับ.. เหมือนว่าเขากำลังจะนึกอะไรอยู่...
“ น่ารักดี.. อยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแลมั้ง.. ” … เก้านั่งฟังเงียบๆ.. เขายังจำได้ดีว่าในตอนนั้นทั้งเขาและเมฆจริงจังกับแนนมาก..
“ แต่พอกูรู้ว่ามึงก็ชอบแนน.. กูโคตรโกรธมึงเลยว่ะ.. กูรู้ว่าถ้าเป็นมึงแนนต้องเลือกมึงแน่.. ”
น้ำเสียงของเมฆแผ่วเบาลงไปกว่าเดิมเล็กน้อย เขาเอนคอพิงไปกับพนักพิงเปลือกตาปิดลงช้าๆ.. แสงแดดที่สาดผ่านเข้ามาจากกระจกรถสาดเข้าที่ใบหน้าของเขาจนมันผ่องเป็นประกายตัดกับสีผมที่ดำและเงาวับ..
“ แต่แนนไม่เลือกกูนิ่ ”
เก้าพูดขึ้น... เมื่อตอนนั้นเก้าเป็นฝ่ายบอกกับแนนก่อนเรื่องความรู้สึกของเขา.. โดยที่เก้าเองไม่รู้เลยว่าเมฆก็ชอบแนนมาตลอด และยังคงชอบในวันที่เก้าเลือกจะเปิดเผยความรู้สึก..
ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเมฆมักจะพูดเปรยว่าเมฆชอบผู้หญิงคนหนึ่งเสมอ แต่เก้าก็ไม่ได้สนใจจะรับฟังเท่าไหร่.. จนกระทั่งเก้ามารู้ด้วยตัวเองว่าผู้หญิงคนนั้นที่เมฆชอบ..
...คือผู้หญิงที่เขาเพิ่งบอกรักเธอไป..
“ ขอโทษนะที่วันนั้นกูชกมึงก่อน... ”
เมฆพูดขึ้นริมฝีปากของเขาแต้มไปด้วยรอยยิ้มจางๆ ...
“ ….. ขอโทษนะที่วันนั้นไม่ได้ฟังที่มึงพูด... ”
เก้าเงียบก่อนจะตอบเมฆไปแบบนั้น... เมฆหันไปมองเก้าและยังคงยิ้มจางๆไปให้ เก้าหันไปมองและรับเอารอยยิ้มนั้นกลับมา..
………….
…………………………..
รถของเก้าถูกจอดเอาไว้ในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง..
ทั้งสองคนเดินไปมาระหว่างเชลล์สินค้าที่สูงจนเลยหัว เก้าเข็นรถเข็นที่เต็มไปด้วยขนมและของใช้จิปาถะทั้งที่ใช้ได้และไม่รู้ว่าจะซื้อไปใช้อะไร ถึงแม้ว่ารถเข็นจะเต็มไปด้วยของไร้สาระ แต่เมฆก็ยังคงโยนของที่ไร้สาระยิ่งกว่าลงมาในรถเข็นอยู่เรื่อยๆ
“ เมฆๆ.. กูว่ามันจะเยอะเกินไปละมั้ง ”
เก้าพูดขึ้นมาทันทีที่เมฆกำลังโยนถุงมันฝรั่งแผ่นทอดกรอบแบบยกแพ็คลงในรถเข็น
“ ทำไมอ่ะ ก็กูชอบอ้ะ ” ...
“ มึงแดกหมดนั่นเปลี่ยนไตได้เลยนะเว่ย ”
เก้ายังคงบ่นพรางกดขนมแพ็คใหญ่โตมโหฬารลงในรถให้เข้าที่
“ งั้นขอจองของมึงไว้ข้างนึงก่อนเลยนะเพื่อน ”
เมฆหันไปพูดและยักคิ้วใส่เก้าสองที เก้ายกเท้าขึ้นถีบเมฆด้วยความหมั่นไส้ แต่เมฆก็พลิ้วหลบไปได้เหมือนทุกครั้ง
“ ส้นตีน ”
“ แดกเบียร์ก็บอกเดี๋ยวตับแข็ง ดูดบุหรี่บอกเดี๋ยวปอดไหม้ แดกขนมบอกเดี๋ยวไตวายอีก ? จะให้กูแดกไรไหนว่ามาดิ๊ ? ฮ่าๆๆๆ ” เมฆเดินหัวเราะร่าพรางพูดเย้าแหย่เก้าไปเรื่อย
“ แดกตีนกูมั้ย ลองดู ? ” เก้าพูดว่าอย่างรำคาญ เมฆมองหน้าเก้าเท้ามือลงบนรถเข็นพร้อมกับเดินถอยหลังตามแรงเข็นของเก้าไปด้วย..
“ ไม่เอาอ่ะ..... เดี๋ยวตาย.. ฮ่าๆ ”
...เก้าส่ายหัวหนักๆกับความไฮเปอร์ของเมฆ..
บางครั้งเมฆก็เหมือนจะมีพลังงานในตัวมาเกินไป เมื่อคืนเขาเมาปลิ้นจนเดินไม่ได้ แถมได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ลุกมาทำอาหารเช้า.. ซึ่งเป็นเรื่องน่ามหัศจรรย์มาก... ช่วงสายๆเมฆดูหงุดหงิดและเหวี่ยงทุกอย่างบนโลกใบนี้.. แต่ตอนนี้เมฆกลับร่าเริงเหมือนเป็นคนละคน...
....เก้าเดินเข็นรถเข็นมองเมฆที่ดูจะอารมณ์ดีผิดปกติไปเรื่อยๆ..
เมื่อทั้งสองคนซื้อข้าวของที่ต้องการจนเสร็จเก้าก็เข็นรถไปที่เคาท์เตอร์
เมฆเอ่ยปากบอกเก้าให้ไปรอที่ร้านเช่ายืมวีดีโอซึ่งอยู่ที่ชั้นล่างของตัวห้างแห่งนี้ เนื่องจากเขายังมีของที่อยากจะซื้อยู่อีกนิดหน่อย เก้าตกลงตามนั้น เก้าจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ส่วนเมฆก็หายไปซื้อของที่เขาต้องการ ....
เก้าเดินลงไปรอที่ร้านเช่าหนัง ...
มือหอบข้าวของพะรุงพะรังก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาเมฆ....
“ ฮัลโหล.. ม ..”
“ โหล! กูถึงแล้วมึงอยู่ไหน !? ” เสียงของเมฆพูดสวนผ่านสายโทรศัพท์มา เก้าถึงกับหน้ามึนเมื่อได้ยินดังนั้นเพราะว่าเขายืนอยู่หน้าร้านตามที่นัดกันไว้ แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมฆเลยด้วยซ้ำ
“ .... กูอ่ะถึงแล้ว... แต่มึงอ่ะ.. อยู่ไหน ? ”
“ แหะๆ.. กำลังเดินไปอ่ะ.. อีกแปปนึงนะ.. ” เมฆหัวเราะกลบเกลื่อนและตอบเสียงอ่อยลงเล็กน้อย
“ เออ ไวๆ ”
เก้าพูดจบก็วางสายไปและยืนรออยู่ที่เดิมไม่นานก็เห็นเมฆเดินตรงมา ในมือถือถุงพลาสติกด้านในเต็มไปด้วยขวดเบียร์
“ ป้ะ ” “ กินอีกละ ”
เก้าพูดว่าเมื่อเห็นเมฆหอบหิ้วขวดเบียร์พะรุงพะรัง
....เมื่อคืนก็เพิ่งจะเมาเป๋มาแท้ๆ....
“ โห่ยยยย นิดเดียวน่า นะนะ นะ ” เก้าส่ายหัวและเดินหนีเข้าร้านเช่าหนังไป.. เมฆก็เดินตามเข้าไปเช่นกัน ทั้งสองเดินเลือกหนังที่อยากดู เลือกไปเลือกมาจนสุดท้ายก็เลือกมาได้แค่สองเรื่องเท่านั้น.. เมื่อได้ทั้งหนังและของที่ต้องการจนครบ.. ก็ได้เวลาที่ทั้งสองจะกลับบ้านกันเสียที่..
………….
…………………………..
.. ในห้องนอนของเก้าไฟบนเพดานถูกปิดลงไปแล้ว..
แก้วเบียร์สองใบตั้งอยู่ข้างขวดเบียร์ที่ถูกเปิดแล้ว.. เสียงของหนังแอคชั่นดังอยู่เป็นพักๆ ทั้งเก้าและเมฆกำลังนั่งอยู่บนพื้นห้องหลังพิงขอบเตียงและมีหมอนใบใหญ่รองหลังเอาไว้ ทั้งสองคนนั่งดูหนังอย่างสบายใจ.. เก้ายกขวดเบียร์เทเติมลงในแก้วของเมฆก่อนจะส่งแก้วเบียร์ให้..
...ขวดเบียร์ที่ว่างเปล่านั้นวางรวมกันเป็นกลุ่มๆ..
เก้ารินเบียร์ลงในแก้วของตัวเองพรางคิดว่าเมฆนี่คอแข็งเสียจริง ดื่มเข้าไปขนาดนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดง่ายๆเลย.. ตัวเก้าเองดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วก็รู้สึกหนักๆที่หัวขึ้นมาแล้ว..
“ มึงว่าใครเป็นคนฆ่าเจฟวะ ? ” เมฆเอ่ยถามขึ้นเกี่ยวกับเนื้อเรื่องในหนังที่กำลังดูอยู่
“ จะไปรู้ได้ไง กูก็นั่งดูพร้อมมึงเนี่ย ”
“ โห่.. ก็เดาหน่อยดิ่วะ ” เมฆพูดแบบเซ็งๆ
“ ไม่รู้ดิ่.. เพื่อนมันมั้ง ”
“ โห.. ถ้าใช่นี่แม่ งโคตรเหี้ยเลยนะ ” เมฆพูดพรางยกแก้วขึ้นจิบเบียร์ไปด้วย
“ แดกมากระวังตายไวนะมึง ” เก้าพูดว่าเมื่อเห็นว่าเมฆเอาแต่ซดเบียร์แทนน้ำ
เมฆกระดกเบียร์ในแก้วจนหมดเมื่อได้ยินที่เก้าพูดและวางแก้วลงข้างตัว เก้าถอนหายใจหนักๆกับพฤติกรรมของเมฆ.. ไม่รู้ว่าเมฆไปตายอดตายอยากมาจากไหนนักหนา....
หนังแอ๊คชั่นที่เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างน่าตื่นเต้น เก้านั่งดูและลุ้นไปกับตัวละครในหนังเรื่องนั้นกว่าจะรู้ตัวอีกทีเมฆที่นั่งดูอยู่ด้วยกันข้างๆก็ผล็อยหลับไปก่อนเสียแล้ว...
“ อะไรวะ หลับเฉยเลย ..มึง.. ”
เก้าหันไปพูดกึ่งเรียกเมฆที่หลับคอพับไปเรียบร้อย... แต่เมฆก็ไม่มีทีท่าว่าจะลืมตาขึ้นมาเลย... เสียงของหนังยังคงดังผ่านทีวีต่อไปเรื่อยๆ ....แต่ดูเหมือนว่า.. ความสนใจของเก้าจะไม่ได้อยู่ที่จอทีวีสักเท่าไหร่..
เก้านั่งจ้องเมฆที่หลับใหลอย่างสงบ..
เป็นอีกครั้งที่เขานั่งพิจารณาใบหน้าของเมฆอย่างใกล้ชิด..
ในเวลาที่เมฆหลับเป็นเหมือนโอกาสทองของเก้า.. เพราะเขาจะมองเมฆนานเท่าไหร่ก็ได้.. จะจ้องมากแค่ไหนก็ได้... ไม่มีคำถามน่ารำคาญใจของเมฆมาคอยพูดให้ต้องรู้สึกเฟล.. เก้าใช้นิ้วเกลี่ยปอยผมของเมฆเล่น..เพราะว่ามันุ่มมือมากตั้งแต่ที่จับไปคราวที่แล้วก็อยากจับเล่นอีกบ่อยๆ..
แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้... เขายกแขนขึ้นโอบไหล่ของเมฆก่อนจะดึงร่างของเมฆให้ขยับเข้ามาหาตัว เมฆเอียงคอลงมาซบไหล่ของเขา
....อย่างพอดิบพอดี...
เขาก้มลงกดปลายจมูกไปกับกลุ่มผมนุ่มของเพื่อนสนิท.. และสูดกลิ่นหอมชวนหลงอย่างช้าๆ... กลิ่นของเมฆมันช่างอบอุ่นหัวใจ... เก้าไม่ต้องการคำตอบใดๆให้ตัวของเขาเองอีกต่อไปแล้ว... เขารู้ตัวและยอมรับความรู้สึกนั้น..
เพียงแต่ว่าถ้าหากตอนนี้เมฆตื่นลืมตา.. เขาไม่รู้เลยว่า.. เมฆจะปฏิเสธเขาหรือไม่..
ริมฝีปากร้อนของเก้ากดลงบนหน้าผากของเพื่อนสนิทที่หลับปุ๋ยอย่างแผ่วเบา... เขาโอบกอดร่างของเพื่อนรักเอาไว้ ริมฝีปากเขาเขาอมยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล..... มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกในใจ..ที่ชุ่มชื้น... ของเก้าได้อย่างชัดเจน... เขารู้ตัว.. ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับมันเท่าไหร่.. ว่าตอนนี้ตัวเขาเอง.. กำลังมีความรัก....
ความคิดเห็น