[da]dew on the cross

ลำดับตอนที่ #2 : นอกหน้าต่าง 2 >>ต่อๆ

 “ น้องคะ . . .น้องคะ . . .”

 “อือ. . .อ่า. . . อ่าว  “ เจ้าตัวที่ถูกเรียกลืมตาขึ้น 

  แอร์ฮอสเตสสาวมองหน้าเด็กตรงหน้าอย่างงงๆ ดูเหมือนเธอจะปลุกคนขี้เซาคนนี้ซักพักแล้ว

  “  เอ่อ. . คือพี่จะบอกว่าอีกชั่วโมงนึงเราก็จะถึงแล้ว น้องยังไม่ได้ทานอะไรเลย จะทานอะไรหน่อยมั๊ย เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ “

   อีกชั่วโมงจะถึง ! ไรกันเนี่ย เพิ่งจะขึ้นมาเองไม่ใช่หรอ นี่ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลย

 “  ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ “

  เธอยิ้มให้ก่อนที่พนักงานสาวจะเดินจากไป

   เห้ออ! จะถึงแล้วก็ดี 

 
   หน้าต่างที่เปิดอยู่ ทำให้เห็นปลายปีกเครื่องบินลิบๆท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมมืดสนิทภายนอก สายตา ว่างเปล่าเหม่อมองอย่างไร้จุดหมาย รอให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ แต่ตาคู่โตก็สังเกต . . . กับอะไรดำๆลอยเข้ามาติดกับปีกเครื่อง เธอยื่นหน้าเข้าใกล้หน้าต่างเพ่งสิ่งนั้น  

  อะไรเนี่ย ไอ่ดำๆนั่น 

  อะไรบางอย่างใส่ผ้าคลุมสีดำดูกลมกลืนไปกับสภาพอากาศมืดครึมและไม่สะทบสะท้านไปตามแรงลม 

 
สิ่งนั้นนิ่งเหมือนไม้ที่ถูกปักเข้ากับปีกเครื่องบิน นิ่งมาก

   เสียงตึก ตัก ตึก ตัก ดังจนตัวเองรู้สึก ลึกๆก็ภาวนาให้ทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน เธอปิดหน้าต่างลง พิงพนักเก้าอี้ พยายามข่มตาหลับไม่นึกถึงสิ่งที่ตัวเองเห็นเมื่อครู่

    ตึ๊ง !! “เรียนท่านผู้โดยสารทุกท่าน ขณะนี้ เราจะใช้เวลาอีกประมาณ สี่สิบนาที เราก็จะร่อนลงสู่ท่าทากาศยานแล้ว มีรายงานสภาพอากาศจากหอการบิน อากาศภายนอกมมีลมแรงฝนตกหนัก อาจเกิดหลุมอากาศบ้าง ขออภัยในความไม่สะดวกของทุกท่านด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ “  

     แต่ !!ทันทีที่หล่อนกำลังจะประกาศซ้ำเป็นภาษาอื่นต่อ    วูบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  พูดไม่ทันขาดคำหลุมอากาศที่ว่าก็เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวทันที ทำเอาแอร์สาวเขวไปชนกำแพงพร้อมกับเสียงร้องด้วยความตกใจจากผู้โดยสาร 

 
  “โอยย เสียวท้องง “เด็กสาวริมหน้าต่างก็ไม่ได้ตั้งตัวเหมือนกับผู้คนรอบๆ ที่เริ่มสนทนากัน บ้างก็เปิดหน้าต่างดูบรรยากาศข้างนอก เธอนึกถึงสิ่งที่เห็นเมื่อกี้นี้อย่างหวาดๆ แต่ความอยากรู้นั่นก็กระตุ้นให้มือข้างขวายื่นไปเปิดหน้าต่างขึ้นอย่างช้า ๆ . . . . .  แต่

    วูบบบบบบบบบบบ

   หลุมอากาศเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวอีกครั้ง ทำเอามือผลักหน้าต่างจนสุดแต่เมื่อเงยหน้ามองภาพที่ปรากฎกลับไม่ใช่ท้องฟ้าสีดำ  แต่ปรากฏหน้าขาวซีดของชายผู้หนึ่งแนบติดกับกระจก !!!!!!!!!!!! ส่วนประสาทกระตุ้นความตกใจนั้นให้กลายเป็นเสียงกรีดร้อง อีกมือก็คว้าหน้าต่างปิดดังปึง

   “ ตึก ตัก ตึก ตัก “ เสียงหัวใจเต้นโครมครามราวกับอยู่ในคอนเสิร์ต มือกุมท้องที่เสียวเพราะหลุมอากาศ ก้มตัวงอกอดหมอนที่ตัก พยายามเรียกสติกลับคืน

   “เมื่อกี้มันอะไรกัน “  เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วจนไม่อาจเข้าใจได้

 
   ผีหรอ ?ใครกัน? เราไม่ได้ทำอะไรให้เค้าซะหน่อยๆจะออกมาทำไม อาจจะเป้นคนที่ตกเครื่องบินตาย โดนฆาตกรรมแทงเลือดกระฉูด ถีบตกทะเลตายยยย   ไม่น้า  บ้าๆ เว่อละ

   แต่ความคิดมากมายก็ยังไม่หยุดผุกขึ้นมา ตามด้วยภาพของหน้าชายหน้าซีด ถึงจะเป็นแค่เสี้ยววินาทีที่ตาของเธอและชายคนนั้นสบกัน ช่วงเวลาแสนสั้นที่เธอมั่นใจว่าไม่ได้ตาฝาดไปแน่ๆ  เมื่อไหร่จะถึงกัน อยากกลับบ้านแล้ววว

 
   “ น้องคะ เป็นไรรึเปล่า “

  เสียงหวานทำเอาเธอสะดุ้ง นี่ฉันร้องดังขนาดนั้นเลยหรอ

   “ ตกใจนิดหน่อยอ่าค่ะ พี่คะอีกกี่นาทีจะถึงหล่ะคะ “

   “ ยี่สิบนาทีประมาณนั้นแหละจ่ะ ไม่นานหรอก ดอกไม้สวยจังนะ”

   แอร์สาวมองที่ช่อดอกไม้ช่อใหญ่ บรรจุดอกไม้หลายชนิดเป็นหย่อมๆ ดูแล้วก็รู้เลยว่าเอาจากหลายๆช่อมามัดรวมๆกัน 

  “ อย่าลืมเอาลงหล่ะ “ 

  
    ถ้าลืม เจ้าพวกนั้นจะฆ่าฉันมั้ยเนี่ย เธอยังจำหน้าและบรรยากาศตอนที่คนเหล่านั้นยื่นช่อดอกไม้ให้กับมือได้ ทั้งคำพูดกับ เสียงหัวเราะที่ชวนให้นึกถึง

   แต่เหตุการณ์สยองเมื่อกี้ก็แทรกให้นึกถึงใบหน้านั้นมากกว่าทันทีที่ลืมตัวเอาหัวพิงกับหน้าต่าง ฉันอุส่าห์ลืมไปได้แล้วเชียวว ไม่ว่าจะพยายามนึก  ถึงเรื่องดีๆแค่ไหน หน้าซีดเป็นเผือกต้มก็ยังรีพีทซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนวีดีโอที่กรอกกลับไปซ้ำที่ตอนเดิม แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้อยากดูเอาซะเลย พอซะทีได้ม๊ายยยยยยยยยยย

   “ หยะ อย่ามายุ่งกับหนูเลยนะคะ กลับบ้านแล้วจะทำบุญไปให้นะคะ สาธุ “

  เด็กสาวp\ยกมือไหว้ ก้มหน้าหัวจุ่มลงไปในดอกไม้  ไม่รู้ว่าคำขอนั้นจะเชื่อได้มั๊ย แต่ก็ภาวนาให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

แล้วว . . .

 เครื่องบินก็ค่อยๆ ลดตัว ต่ำลง ต่ำลง . . .  ผ่านลมที่กระโชกแรง

จนบุคคลปริศนาของสาวน้อยที่ยืนต้านอยู่นานทนไม่ไหว

“  เหอๆ “

  ใบหน้าแสยะยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ พลางพลักร่างตัวเองลอยขึ้นตามแรงลม ร่างที่เบาเหมือนขนนก ผ้าคลุมผืนใหญ่นั้นทำให้เค้าเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของผืนท้องฟ้าสีดำนั้น  ไม่มีใครสังเกตเห็นเขาได้

เขามองเครื่องบินที่ต่ำลงๆจากเขาไป สายตาเย็นชามองที่หน้าต่างตรงปีกเครื่อง

   “ เด็กสาวตัวแค่นี้ ไม่สิ เด็กธรรมดาสามัญที่มีอะไรอย่างเธอ ไม่มีวันที่จะเป็นไปตามคำทำนายนั่นแน่ เธอไม่มีวันที่จะได้ครองพลังนั้นแน่  ไม่มีทางงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! “      

   เสียงหัวเราะดังพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าก่อนจะหายไปในกลีบเมฆ

    เค้าเป็นใครกันแน่ . . .  

  แต่อย่างน้อยเค้าก็ทำให้เด็กสาวไม่กล้ามองนอกหน้าต่างเครื่องบินไปอีกนาน . . .  




   *PS. เย่ในที่สุดก็เซฟได้แล้วววว  เย่ๆๆๆ     ได้ลงจากเครื่องซะทีน้า