>>story by changjoe [SF]<<

ลำดับตอนที่ #1 : [1] ที่ร้ากกกก

[1]  ที่ร้ากกกกก










 

     แสงแดดอ่อนๆในตอนเช้า สาดส่องผ่านผืนผ้าม่านสีขาวสะอาดตาเข้ากระทบกับร่างหนาที่กำลังอยู่ในนิทรา รอยยิ้มบนใบหน้าแสดงให้เห็นถึงความสุข แขนแกร่งตวัดโอบหาคนข้างกายคนที่ทำให้เขาหลับฝันดีขนาดนี้  แต่เอ๊ะ!! ทำไมมันโล่งๆวะ ร่างหนาค่อยๆลืมตาขึ้นมาเมื่อควานหาร่างบางที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆกันไม่เจอ เมื่อสายตาปรับโฟกัสได้แล้วก็รีบมองหาร่างบางที่แสนจะรักและหวง พลางจมูกก็กระทบเข้ากับกลิ่นของอะไรซักอย่างที่หอมหวนจนต้องลงจากเตียงแล้วเดินตามกลิ่นไป


     เมื่อมาถึงจุดหมายก็พบเข้ากับร่างบางที่ตนควานหา(?)เมื่อเช้านี้ กำลังจดจ่ออยู่กับการทำมื้อเช้าให้ผู้เป็นที่รักทาน  ฟังไม่ผิดหรอกเราเป็นกันครับบบ *ยิ้มด้วยความพากภูมิใจ


     "อ้าววว จงฮยอน ตื่นแล้วหรอออ" เสียงใสร้องเรียกเมื่อสายตาเหลือบมาเห็นร่างหนายืนยิ้มอยู่


     "ตื่นแล้วครับ นี้ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกผมอะ" ว่าเสร็จก็ทำหน้างอ เดินไปกอดจากทางด้านหลังแบบอ้อนๆ


     "ก็เห็นหลับสะบายๆ เลยไม่อยากรบกวน"


     "หรอออ ไม่ใช่ว่าปลุกแล้วกลัวจะได้นอนต่อถึงเที่ยงหรออ" ร่างหนาพูดด้วยน้ำเสียงเย้าหยอก


     "ย่าห์ อย่ามาคิดเรื่องแบบนั้นตอนกลางวันแสกๆเซ่" นี้พูดจาไม่ให้เกียตริกันเลย ตายๆ ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้วแน่เลย


     "งั้นก็ แสดงว่าตอนกลางคืนคิดได้ใช่ปะ?" 


     ป้าบบบ!!!!


     "โอ้ยยย ตีผมไมอะ" ร่างหนาร้องโอดโอยด้วยความทุกข์ทรมาน(?) ก็อยู่ดีๆก็ฟาดมาไม่ให้สุ้มให้เสียงใครจะไปหลบทัน


     "ข้อหา ทะลึ่งผิดเวลา ไปอาบน้ำล้างหน้าซะ ก่อนจะอดข้าวเช้า"


     "หูยยยย ไรอะ แค่นี้ถึงกับอดข้าวเช้าเลยย"


     " . . . . "


     "คร้าบบบๆ ไปแล้วคร้าบบบบบ" ร่างหนารีบเดินออกจากห้องครัวตรงดิ่งไปห้องน้ำทันที ขืนอยู่ต่อได้อดกินข้าวเช้าจริงๆแน่ แฟนใควะน่ากลัวชะมัด (แต่ก็รักนะคร้าาาาา)









     เมื่อผมอาบน้ำเสร็จ เราก็นั่งทานข้าวด้วยกันสองคน จากนั้นผมก็มานั่งแหมะตงโซฟากลางบ้าน อ่อ ลืมบอกพวกเราอยู่กันที่คอนโดแห่งนึงไม่ได้หรูถึงโรงแรมห้าดาวแต่ก็ไม่ได้โทรมขนาดตรอก คอนโดที่เราอยู่เป็นคอนโดที่พออยู่ได้ ราคากันเอง แถมที่พักก็สะบาย เราได้คอนโดหลังนี้มาเมื่อเราทั้งสองคนตกลงปลงใจจะคบกัน พูดแล้วก็เขินน กว่าเราจะได้เป็นแฟนกันผมไล่ปล้ำ(?) อยู่นานพอตัว ก็ตัวเล็กอะดิเล่นตัวซะนาน แต่มาเฉลยตอนหลังว่าที่จริงก็ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปีหนึ่งส่วนตัวเล็กเรียนปีสองที่รู้จักกันได้เพราะงานรับน้อง ทีแรกก็เบื่อแหละแต่พอเจอตัวเล็กเข้าก็อยากมารับน้องทันทีจากตอนนั้นผมก็ตามจีบตัวเล็กไปเลื่อยๆ จนพี่เขาใจอ่อนยอมคบกัน แล้วตอนนั้นถึงตอนนี้ก็ประมาณ 5 ปีแล้วมั้ง ตอนนี้เรามีงานทำแล้ว มีบ้าน มีรถ มีทุกอย่าง อ่าา ผมมีความสุขจัง


     "จงฮยอนนน คิดไรอยู่นั้งยิ้มคนเดียวอยู่ได้" ผมหลุดออกจากภวังค์แล้วหันไปตามเสียงเรียก


     "ก็นึกถึงตอนที่เราเจอกันครั้งแรกอะ"


     "อ่าา นานเหมือนกันนะเนี้ยตั้งห้าปีแหนะ"


     "ใช่มะใครจะไปคิดว่าเราจะมาไกลกันขนาดนี้" พูดพลางทำหน้ามีความสุข


     "แล้วนี้วางแผนจะเลิกกันเมื่อไหร่อะ" ร่างบางแกล้งถามไป ตอนที่จงฮยอนกำลังคิดอะไรเพลินๆ


     "งั้น . . เห้ยย!!!! จะบ้าหรอใครจะยอมเลิกถึงพี่ตายผมก็ไม่ยอมเลิกหรอก ไม่สิไม่ยอมให้ตายด้วยยย" ทันทีที่ได้สติ จงฮยอนก็โวยวายซะยกใหญ่


     "5555 ล้อเล่นหน่า ใครจะยอมเลิก" 


     "โหยยย ทีหลังอย่าเล่นไรแบบนี้นะ หัวใจจะวายยย" พูดเสร็จก็ยกมือขึ้นทาบที่หน้าอกที่ใจเต้นแรง แรงกว่าชีต้าสิบตัววิ่งแข่งกันเลยเอ้า


     "รู้แล้วๆ ทีหลังจะไม่เล่นละ กลัวเป็นหม่ายหรอก"


     "ผมไม่ยอมให้พี่เป็นหม่ายหรอก" 


     "วันนี้แปลกๆนะเป็นไข้รึปล่าววว" ว่าพลางเอามืออิงกับหน้าผากร่างสูง


     ก็ปกติเป็นงี้ที่ไหน พอเขาเริ่มละลึกความหลังร่างหนาตรงหน้าก็ทำท่าจะอ้วกทุกรอบ แล้วก็พูดว่า 'จะไปพูดถึงมันทำไมอดีตก็ส่วนอดีต ปัจจุบันฉันรักเธอก็พอ ' แต่พอมาวันนี้ดันเปิดประเด็นชวนคุยซะเอง



     "ไม่ได้เป็นไข้ ซักหน่อยก็แค่คิดถึงวันเก่าๆบ้างไม่ได้รึไง" อีกละเสียงหงอยอีกละ


     "ก็ปกติเคยพูดซะที่ไหน"


     " . . . ."


     "นี่ จงฮยอนนาา" คงไม่ได้งอนหรอกนะ


     " ..... "


     "ย่าห์ จงฮยอน" เฮ่ยนี่รอบสองแล้วนะ


     " ... . "



     เอาหละนับหนึ่งถึงสิบถ้าไม่ตอบนะ!!!!!! . . .



     1  ยังครับยัง


     2  ยังเงียบ


     3  .....


     4  .....


     5  .....


     6  .....


     7  เฮ่ยนี้จะสิบแล้วนะ


     8  จะงอนไรนักหนาเรื่องแค่เนี้ย
 

     9  ถ้ายังไม่ตอบบน้าาาา!!!!!!!!

     .
     .



     10




     "จงฮยอนนาาาา งอนหรอออออ ก๋อโต๊ดก้าบบบบ ป๋มจะไม่ตำแย้วววว" นี้ง้อแล้วนะ


     "555555555 โอ้ยย พี่  55555 น่ารักหวะ" -/////- ผมนี้หน้าแดงเลยครับ


     " ..... " นี้อุตส่าง้อยังจะมาขำอีก


     "5555555"


     " ..... " ถ้ายังไม่หยุดจะงอนแล้วด้วยยย


     "โอ้ยยย ฮาหวะชอบๆ555 ขออีกทีได้ปะ"


     " ..... " อ้าวววนี่โดนงอนกลับปะเนี้ย


     "ที่ร้ากกกกกก" พูดพลางมือก็โอบกอดคนตรงหน้า


     "...." ไม่ต้องมาที่รักเลย


     "รู้หรอกว่าเขินนน"


     "ชิ ---" รู้แล้วยังจะทำอีกนะ


     "โอ๋ๆๆๆ จงฮยอนรักตัวเล็กนะครับ"


     "ย่าห์ บอกว่าอย่าเรียกตัวเล็กไง!!!!"


     "หน่าาาา หายงอนนะครับ" นิ้วก้อยถูกส่งมาข้างหน้าของร่างบาง


     " ..... " ชิ วันนี้จะยอมให้วันนึงละกัน



     แล้วนิ้วก้อยทั้งสองก็ประสานเข้าด้วยกัน


     "นี้บอกผมมั้งสิ"


     "บอกไร"


     "จงฮยอนรักตัวเล็กนะครับ" -////-


     "อืมรักเหมือนกัน"


     "อะไรนะไม่ได้ยินเลยยย"


      "บยองฮอนก็รัก'น้องหมี'เหมือนกัน!!!!!!!"


      "5555555555" แล้วทั้งสองก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน อ่าาา อะไรจะมีความสุขปานนี้ คุณก็รีบๆมีหละ แฟน หนะ จะได้รู้ว่ามันมีความสุขมากๆๆๆๆๆ ขนาดไหน ^_^

















     [FIN]







   จบลงไปแล้วนะครับสำหรับตอนแรกของเรา ยังไงก็ฝากคอมเม้นติชมด้วนนะ
รักคนอ่านที่สุด จุ้บๆ