คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : sf don't let me go (nu'est/minron) (Complete)
เสียอสาฟานเทศาลทแห่หนึ่พูุยันในห้อัเสื้อผ้า วัอารอนที่ยืนอยู้านอไ้ยินทุอย่า มัน็ถูอเา ผมไม่ไ้ทำอะไรัอย่าทำไมถึมายืนอยู่รนี้
"อ่า ว่าะมาอเสื้อานูนาอ่ะ เสื้อัวนี้มันร้อน แ่อนนี้ไม่เป็นไรแล้ว อบุรับ"ผมพูับมินิแล้วหันไปพูับสาฟนูนา พวเธอยิ้มให้ผมอย่าเื่อนๆ
"ะ..่ะ"
ห้อแ่ัว "Nu'est W"
เสียโววายในห้อพัศิลปินที่มาร่วมานเ็ๆอผมำลัุยันอย่าสนุสนาน พวเาสใสเสมอไม่ว่าะเอเรื่อร้ายแรนาไหน พวเา็ยัเป็นเ็ๆที่น่ารัเสมอ ยัยิ้มไ้ พวเาไม่เยยอมแพ้ ทุรั้ที่มอพวเาผมรู้สึผิ ผมวระทำยัไีนะ นนนั้นะโรธผมรึเปล่า ที่ผมเป็นฮยอที่อ่อนแอนานี้
"ไม่เอาาา ไม่เป็นลีเอร์แห่าิ ะเป็นบูิ น้ออฮยอ" เา็ยัมีรอยยิ้มเสมอ รอยยิ้มที่ใรๆ็หลรั
"ที่ยิ้มอะ ยิ้มริๆหรือเปล่า"เสียโฮโผล่ึ้นมาทำให้ทั้ห้อเียบริบ
"ย่าห์ ัแบโฮ นี่ฮยอนะ"เสียมินิแหวออแมา
"เอ้าา แ่พูเอ"หันไปเถียับมินิ
"เวมินิ! "
"พออออฮอออออ"ฮยอนอีเ่นเย
"ฮยอนะฮยอ มินฮยอนมันบ่นแล้วนะ ทำไมเวลามันโทรไม่รับ ไลน์ลุ่มนะ ไม่อบ เวลาอลมาหายลอ ผมะบ่นละนะ มันห่วฮยอะายอยู่ เนี่ยมันอยู่สอห้อถัไปเนี่ย มันมาไม่ไ้ ฮวัมินฮยอนะาใแล้วว" ผมโนฮยอนบ่นอออมา ริสิเนอะ ทำไม้อหลบมินฮยอน ทำไมันนะ
"แม่ ฮยอโนพระสวอะ สยอ!"
"แบโฮ!"
"้าาา ล่อเล่นนน้า"
"ฮยอ อโท"ฮยอนเ้ามาอผม
"ไม่รับผมไม่รับ ผมหน่ะะเลียฮยอแล้วนะ เราไม่ใ่นในรอบรัวหรอรับ ทำไมพี่มีอะไรถึไม่พู ทำไมอบทำหน้าแบบอมทุ์้วย" มินิ็เ้ามาอผม
“มินฮยอนหน่ะหรอ” ผมถามลับ
“รับ”
“ิถึสิ
็เป็นนเียวที่ไม่ไ้เอั้แ่วันอนเสิร์ รอบไฟนอลนูนอ่ะนะ นานมาเลยเนอะ”
“รับ
ผม็ว่านานมาเลย แ่มันนานรที่ทั้สอนไม่ยอมุยันีๆนี่สิรับ” มินิอบผม้วยสีหน้าัวล
“โรธอะไรัน็หันหน้ามาุยันีๆเถอะนะรับ
เมินันแบบนี้ไม่ีเลย” ฮยอนเสริม
“็แ่แล้วอ่ะฮยอ
ทำไม้อให้เ็สอน” ไอ้เ็อ้วน
“ัแบโฮ
ันว่าวันนี้นาย้อไ้ั ุบ สอ ุบล่ะนะ ย๊า” ว่าแล้วผม็พุ่ัวใส่อ้เ็อ้วน
“ว๊า
ฮยอ นี่น้อเอ ัวนิเียวทำไมมือหนั อ๊า ”
“5555555555555555555555555555” แล้วพวเราทั้ 4 น็หัวเราะออมาะร้อมัน
ะว่าไปิถึมินฮยอนริๆนั่นแหล่ะ
“ฮ่ะ แฮ่ม เ็ๆ หยุเล่นัน่อน”
เมเนอเอร์ฮยอมารับ
“รับบบบบ”
“ ”
“มีเวลาั้ เือบั่วโมว่าอนเสิร์ะเริ่มเนอะ”
ผมว่าผมมีลา
“ ”
“เนี่ย
สอห้อถัไปเนี่ยไม่อยาไปันหรอ เาห้ามไม่ให้นฝั่นูนมา
แ่ไม่ไ้ห้ามให้นฝั่นี้ไปนิ”
“ฮรือออออออออ ฮยอ
รันะรับบบบบ” ไอ้เ็แสบสามนรับวิ่ไปอเมเนเอร์ฮยอ
“ ” ฮยอมอมาที่ผม
“อารอน”
“รับ”
“เป็นอะไรรึเปล่า” เ็ๆ็มอมาที่ผมอย่าัวล
“อ่อ ผม ฮยอว่าพวนายไปันเถอะ”
“ไ้ยัไันรับฮยอ” มินิ รีบสวนึ้นมาอย่าไว
“ทำไมไม่ไป้วยัน วัยอมิน ผมว่าเราุยันรู้เรื่อแล้วนะ” ไอ้เ็อ้วนน ไอ้สีำๆอ่ะ อย่าแผ่ออมา ฮยอลัว
“ือ ือ ว่า”
“พูมา” ัแบโฮ อย่าุ ฮรืออ
“ไม่สนิท”
“ห่ะ??” เป็นฮยอนที่อุทานออมา
“็ไม่สนิทไ ฮยอไม่ไ้รู้ัใรในวนั่นเป็นารส่วยัว เอันอนวันอนเสิร์อนนั่นแ่โ้ทัทาย ไม่ไ้พูุยอะไร พวนาย็รู้ว่าฮยอไม่อบารเริ่ม้นทำวามรู้ัใหม่ัเท่าไร่ ไม่อยารู้สึเป็นส่วนเิน” พูเสร็ผม็เบะปา ทำหน้าะร้อไห้
“เ็ๆุยันไปนะ” ว่าแล้ว็เินออาห้อไป
“ฮยอฟัผมนะ เ็ๆพวนั่นน่ารัะายเ้าับน่าย นิสัยี พวเาะไม่ทำให้พี่อึอัเื่อผม ไป้วยันนะรับ ไปหามินฮยอนนะ ถ้าใรว่าพี่ผมะัารเอ” ผมว่าฮยอนโึ้นมาในะที่ผมูเ็ลแฮะ
“นะรับ” เ็แสบสามนพูึ้นพร้อมัน
“โอเ”
“เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
หน้าห้อแ่ัว
Wannaone
“เี๋ยวผมเาะเอ”
มินิหันมาบอผม
๊อ
๊อ ๊อ
ยัไม่ทันที่น้าในะอนุาให้เ้าไปเวมินิ็
“เอไฟร์ส!!!!!!!!!!”
“เฮ๊ยยยยยยย”
ผมว่านที่วรเอไฟร์สน่าะเป็นพวผมมาว่า ภาพรหน้าือ
ฮวัมินฮยอนที่มีเ็ที่ื่อิมแฮวานนั่ร่อมัอยู่ สีหน้า็ูมีวามสุีนิ
ไม่เห็นะเป็นะายเหมือนที่เ็แสบพวนี้เยบอ
“พวนาย
เฮ้ย ฮยอ!” มินฮยอนที่ไล่สายามอั้แ่ มินิ โฮ ฮยอน
แ่มาใอนเห็นผมนี่ล่ะ
“มินฮยอน
มึทำพวู เอไฟร์ส มา อ่ะ ฮรืออ มึเอาัวรอเอนะ
ว่าพวูะลามาไ้เลือาแทบระเ็น มาเอภาพแบบนี้อี อ๊า” ล่ะ มินิ็พูึ้นอย่ารวเร็วนลิ้นแทบพันัน ผมว่าอนนี้ไม่รู้ว่าัวเอวรรู้สึแบบไหน
แ่อนนี้ผมเริ่มร้อนๆที่าแล้วล่ะรับ เลิฟบอผมที่ว่าผมวระไปยืนรไหนี
“ือพวเราำลัเล่น
แล้ว แฮวานเิอุบัิเหุ มินฮยอน ละ เลย” พี่ีอำลัพยายามอธิบายเหุาร์รหน้า
แ่้อะัอนเห็นหน้าผม
“ะ เี๋ยว
ผม ปะ ไป เอ่อ เออ ใ่ไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ”
ผมพูแ่นั่นแล้วรีบเินออมา ผมรู้แ่ว่าัวเอึ่วิ่ึ่เิน
นนนอื่นไปมั่วไปหม หูผมไม่ไ้ยินอะไรทั้นั่น
“ฮยอ
อารอน วัอารอน หยุเิน่อน” แรระา ไปที่มุมอบันไ
ทำให้ผมไ้สิ
“ฟั่อนไ้ไหม!!”
มินฮยอนำลัโมโห เาำลัะโนใส่ผม
“ออไป”
ผมพูบอไป
“ห่ะ?”
และเหมือนเายัในำพูอผมอยู่
“หมายถึ
Don’t touch me”
“ฮยอำลัทำให้ผมโมโห
เป็นบ้าอะไรว่ะ” มินฮยอนเริ่มุมสิอัวเอไม่ไ้
รั้นี้เป็นรั้ที่สอ
เท่าที่ผมำไ้ที่เราทะเลาะันแรนานี้รั้แรอน่อนะเบิว์มั้
และสาเหุมัน็เิาผมทั้สอรั้
“ฟั่อนไ้ไหม
มันไม่มีอะไร มันแ่อุบัิเหุ อุบัิเหุ ไ้ยินไหม”
“ ” ผมยัเียบ
“ฮยอเป็นอะไร”
เา็ยัเียบ
“พี่เปราะบาเินไปแล้ว
ผมเริ่มลัวแล้วนะ”
“มินฮยอน” ผมเรียเา
“รับ”
“It’s just not the same anymore (มันไม่เหมือนเิมอี่อไปแล้ว)” ผมพูออไปและทำให้มินฮยอนะั หน้าี ัวเาเริ่มสั่น
มือที่อนแรับแนผมแน่นลับลมาอยู่ที่้าัว
“ทำไม รับ”
เาทำหน้าเหมือนะร้อไห้
“เพราะว่านายือฮวัมินฮยอน
วันนาวัน” ผมพูออไป
ผมใ้สมออผมิมาลอหลายเือนั้แ่มินฮยอนไม่อยู่ ผมไม่รู้ระหว่าืออะไร
เราไม่เยพูำว่ารัเลยัรั้ เราไม่มีสถานะที่ัเนให้ันลอ 6 ปีที่ผ่านมา ผมว่ามันถึเวลาที่เราะยืนยันานะอพวเราทั้สอนัที
“ ผม็ือผม ะวันนาวัน หรือ นิวอีสท์ ไ้โปร ฮยอ ผมอร้อ” ผมเบือนหน้าหนี ผมทนมอหน้าเาไม่ไ้เ็นนี้ที่ผมรัเาที่สุ
และเป็นนเียวที่รัเสมอมา
“
เราเป็นพี่น้อ ฮึ ที่ ฮึ ี่อันเถอะนะ อย่าทำลาย ฮึ ฮืออ อนา อ๊ะ” ผมยัพูไม่บ มินฮยอน็พุ่มาอผมแน่น
“ผมรัพี่
่อให้ายอนนี้ผม็รัพี่”
“ฮึ
ฮรือออ” ผมยัร้อไห้่อไปในอ้อมออมินฮยอน
“ผม
ไม่มีวันปล่อยพี่ไป และะไม่ให้ใรหน้าไหนมายุ่ับพี่ ไม่มีวัน” เาอผมแน่นึ้น
ัภาพมาที่ห้อแ่ัว Wannaone
"พวฮยอเาะทะเลาะันเพราะผมไหมรับ" ิมแฮวานถามึ้นอย่าัวล
"แน่นอน"
"แบโฮ!!"
"็พูวามริ หรือนายิว่าไม่ล่ะมินิ"
"แล้วะไม่เป็นอะไรแน่หรอ"
"ไม่หรอรับ ีอฮยอ สอนนี้อ่ะ รั้นี้อาะทะเลาะแรหน่อย แ่ไม่เป๋นอะไรหรอรับ"
"แล้ว ฮยอนฮยอมั่นใไ้ยัไรับ ว่าพวฮยอเาะไม่ีันาย"
"วัอารอน ือสิ่สุท้ายบนโลใบนี้ที่ฮวัมินฮยอนะแะ้อ"
"น่าสนใแห่ะ"
"หยุแผ่รัสี ั่วๆะ อออู นั่นไม่ใ่อที่ะไปยุ่้วย่ายๆนะ"
"็ออะไรที่มันไ้มายาๆ นี่มัะมี่าไม่ใ่หรอรับ ออุนฮยอ"
" ออู ูเือนมึล่ะนะ ฮวัมินฮยอน เวอร์ั่นปีศา หน่ะอยาเอหรอ"
" ูถึบอว่าน่าสนุไ โฮ หึๆ"
"ิบหาย"
"โร ิบหาย เลยมึ"
end the story but the story of them never ending
ความคิดเห็น