SF: I'm with Woo (คุณด้ง)

เนื้อเรื่อง

SF: I’M WITH WOO

Paring: NICHKHUN x WOOYOUNG

 

“1อาทิตย์เลยเหรอครับ!!” เสียงไม่เบานักดังมาจากเจ้าของดวงตากลมโตที่ตอนนี้ดวงตาคู่นั้นส่งแววสงสัยระคนขัดใจออกมาให้ได้เห็น

 

นิชคุณเพิ่งได้รับข่าวจากผู้จัดการว่าเขาจะต้องไปทำงานเดี่ยวที่ประเทศไทยเป็นเวลา 7วัน อันที่จริงเขารู้มาสักพักแล้วว่าจะมีงานเดี่ยวที่บ้านเกิดอยู่สองสามชิ้น แต่ไม่นึกว่าจะเป็นการเดินทางครั้งเดียวเพื่อถ่ายทำทุกชิ้น คิดว่าจะไปครั้งละวันสองวันซะอีก 

7วัน.....จะว่าไปแล้วก็ไม่ใช่เวลาที่ยาวนานอะไรนักสำหรับคนทั่วๆไป แต่สำหรับนิชคุณแล้ว เขาจะทนคิดถึงแฟนแก้มป่องได้ยังไงตั้ง 7วัน แค่คิดก็ทรมานจะแย่อยู่แล้ว

 

หลังจากนัดแนะเวลาที่ต้องไปสนามบินกับผู้จัดการเป็นที่เรียบร้อย นิชคุณก็เดินคอตกกลับเข้าห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าข้าวของเตรียมตัวไปทำงานเพียงลำพัง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีใจที่จะได้กลับบ้าน แต่ถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากหนีบคนน่ารักไปเที่ยวไทยด้วยจริงๆ

 

“เฮ้อออออออออ..” เสียงถอนหายใจยาว เรียกความสนใจจากคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอนได้ดี

 

“พี่คุณเป็นไรฮะ? แล้วนั่นเก็บของจะไปไหน?” คนบนเตียงถามพลางคั่นหนังสือปรัชญาที่คนพี่แนะนำให้อ่านก่อนจะนำไปวางลงบนโต๊ะเล็กข้างเตียง แล้วจึงเขยิบมานั่งหย่อนขาลงข้างเตียงด้วยอิริยาบถสบายๆ

 

เมื่อเห็นว่าตัวเองเป็นที่สนใจของคนแก้มป่อง นิชคุณจึงหยุดกิจกรรมเก็บของที่ทำอยู่ก่อนปีนขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างๆคนรัก

 

“พี่ต้องไปถ่ายโฆษณากับถ่ายแบบที่ไทยอาทิตย์นึงแน่ะ”

 

“อืม...ก็ดีนี่ครับ จะได้กลับบ้านตั้งอาทิตย์นึง อิจฉาพี่คุณจัง”

 

“มันก็ดี แต่ก็...เฮ้ออออออ...ตั้ง 7วันเชียวนะ”

 

“7 วันเองครับ ทำงานแป๊บๆก็เสร็จละ ยังไม่ทันเหนื่อยหรอก”

 

“7 วันพี่คิดถึงนายตายพอดี” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงเอนศีรษะมาพิงไหล่คนตัวเล้กกว่า แขนแกร่งโอบรอบเอวบาง ก่อนจะพูดต่ออย่างออดอ้อน

 

“ไปนู่นพี่จะกอดใคร จะหอมแก้มนิ่มๆของใครกันล่ะ” ร่างสูงไม่ได้ทำแค่พูด กลับใช้การกระทำช่วยสื่อ นิชคุณยกศีรษะออกจากไหล่จางอูยองแล้วใช้จมูกโด่งกดลงไปที่แก้มอิ่มของอีกคน

 

“ขี้โกงอีกละ!” อูยองบ่นเบาๆ แต่มีหรือที่นิชคุณจะสน ถ้าหากน้องไม่บอกให้หยุดเรื่องอะไรเขาจะหยุดกัน จมูกโด่งกดลงซ้ำๆสัมผัสความนุ่มนิ่มของแก้มนวล

 

“พี่จะชิมปากแดงๆของใครกัน”

 

ริมฝีปากที่พูดคลอเคลียกับแก้มนิ่มอยู่เมื่อครู่เริ่มจะเลื่อนลงไปหาปากเล็กๆสีแดงดุจผลเชอร์รี่ของคนน้องแล้วประทับจูบลงเบาๆก่อนเจ้าของปากเล็กจะเอ่ยว่า

 

“ก็ลองไปชิมของคนอื่นสิ!” พูดอย่างงอนๆ

 

“ไม่มีทาง คนรักของพี่คุณมีคนเดียว และคนนั้นชื่อจางอูยอง”

 

ร่างบางเผลอยกริมฝีปากเผยอยิ้มนิดๆอย่างพอใจในคำพูดหวานๆนั้น เปิดโอกาสให้คนเจ้าเล่ห์ใช้ลิ้นชื้นไล้เลียก่อนแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อดุดชิมความหอมหวาน มือหนาประคองแก้มนิ่มเพื่อปรับองศาให้พอดี ลิ้นเล็กก็ไม่อยู่เฉย หากตอบสนองคนพี่แสดงความรักสุดหัวใจตอบกลับมาเช่นกัน

 

“อืออ..” เสียงครางต่ำดังออกมาจากร่างสูงบ่งบอกถึงความพอใจ มือไม้ที่อยู่ไม่สุขเริ่มขยับเข้าไปภายใต้เสื้อยืดของอีกคนเพื่อลูบไล้แผ่นหลังก่อนลามมาด้านหน้า

 

“อ๊ะ..พี่คุณ” คนตัวเล็กเรียกเมื่อเริ่มจะรู้สึกว่าคนพี่เริ่มทำมากกว่าจูบ

 

นิชคุณค่อยๆประคองร่างบางให้นอนลงก่อนจะเท้าข้อศอกลงบนเตียงคร่อมตัวน้องไว้ ริมฝีปากหนาจูบแผ่วเบาลงบนหน้าผาก สายตาประสานกันด้วยความเสน่หา..

 

“ถ้าคืนนี้...พี่จะขอมากกว่าจูบ...จะได้มั้ยครับ?”

 

“.............” คนใต้ร่างไม่ตอบแต่กลับมีสีแดงระเรื่อขึ้นบนแก้ม

 

“นะครับ...เดี๋ยวต้องห่างกันตั้ง 7วัน พี่คงลงแดงตายถ้าไม่ได้..”

 

ราวกับว่าคนตัวเล็กเขินอายกับคำพูดที่เขากำลังจะพูดต่อไป จึงชิงตอบคำถามนั้นด้วยการโน้มลำคอคนพี่มารับจูบแสนหวานเบาๆ 1ที นิชคุณถือว่านี่คือการตอบรับสำหรับคำขอของเขา

.

.

.

.

.
ติดตามอ่านต่อได้ที่ http://2gthr4evr.exteen.com/ นะคะ 

ปล.ตามไปอ่านอย่าลืมเม้นให้น้าาาาาาา....please!!!!!!!!!! (เม้นที่นี่ด้วยน้าาาาาาาาาา อิอิ)