Oo_HotStuff_oO fic 2pm & bigbang [ Yaoi ]

ลำดับตอนที่ #5 : Past V

" มึง...!!! " นิชคุณพุ่งเข้าใส่เทมโปทันทีหลังจากเค้าพูดจบ นิชคุณกระชากคอเสื้อ

ของเทมโปอย่างเหลืออด ก่อนที่จะง้างหมัดเพื่อต่อยเทมโป แต่แทยังเข้ามาห้าม

ไว้เสียก่อน

"เฮ้ยยย...ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้"  แทยังรีบเข้าไปแยกทั้งคู่ออกจาก

กันทันที

"จะให้ใจเย็นได้ไง..ดูมันเรียกดิชื่ออย่างกับ หมา กูไม่ใช่หมานะเว้ย.." นิชคุณ

โวยวายขึ้น

"นี่ที่มึงจะต่อยกูเพราะ ชื่อที่กูเรียกมึงเหมือนชื่อหมา แค่เนี่ย.. ฮ่าๆๆๆๆ มึงนี่ตลกดี

จริงๆ น่าสนใจกว่าที่กูคิดไว้ซะอีกนะเนี่ย "  เทมโปปล่อยก๊ากออกมาอย่างที่ยาก

คนนักจะได้เห็น

"ตลกอะไรนักหนา นี่กูจริงจังนะ"  นิชคุณทำหน้างง เพราะไม่เห็นว่าที่ตนทำมัน

จะตลกตรงไหนเลย

"เอาล่ะๆ... ไม่ขำแล้วก็ได้ แต่ถึงยังไงกูก็จะเรียกมึงว่า คุนนี่ อยู่ดี และมึงก็ต้อง

เรียกกูว่า คุณเทมโป หรือไม่ก็ คุณเทมป์ เฉยๆก็ได้  เข้าใจมั้ย"

"ยี้..ไม่เอาหรอก ใครจะไปเรียก  น่าขนลุกชะมัด"  นิชคุณทำท่าทางเหมือนขนลุก

ขนชัน และยังสายหน้าไปมาเป็นเชิงว่าไม่มีทางทำอย่างที่เทมโปบอกแน่นอน

"มึงต้องเรียกเพราะตอนนี้ มึงเป็นทาสกู ต้องทำตามที่กูบอกทุกอย่าง อย่าขี้ลืมนัก

ซิ คุนนี่"

"เออ...รู้แล้วน่า ย้ำอยู่ได้น่ารำคาญจริงๆเลย" 

"เออใช่..คุนนี่เอาโทรศัพท์มาหน่อยซิ"

"จะเอาไปทำไม กูไม่ให้"

"นี่เป็นคำสั่ง บอกให้เอามาก็เอามาเถอะน่าเรื่องเยอะจริง"  เทมโปที่มีอำนาจเหนือ

กว่าในตอนนี้เอ่ยขึ้นอย่างได้ใจ ในขณะที่นิชคุณกำลังตกอยู่ในสถานะการณ์ที่

เค้าคิดว่ามันช่างเลวร้ายอะไรเช่นนี้  นิชคุณจึงจำต้องหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมา

และส่งมันให้กับเทมโป

"ไหนดูซิ อืมมม... อ่ะ เสร็จเรียบร้อยเอาคืนไปได้"  เทมโปส่งโทรศัพท์คืนให้กับ

นิชคุณ  เมื่อนิชคุณเปิดดูก็ต้องพบกับหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยที่เมมไว้ว่า My Boss

และมันจะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากไอคนที่นั่งทำหน้ากวนอวัยวะเบื่องล่างอยู่

ข้างๆเค้า

"วันนี้ยังไม่มีอะไรใช้งาน กลับบ้านได้เจอกันที่โรงเรียน และถ้ากูเรียกเมื่อไหร่ต้อง

มาภายในห้านาที เข้าใจมั้ย ถ้าเข้าใจแล้วก็เชิญกูไม่ส่งนะ "  เทมโปผายมือ

เหมือนเป็นสัญญาณว่ากลับไปได้แล้ว  ไม่ต้องให้พูดซ้ำสองนิชคุณลุกจากเก้าอี้

และเดินไปทันทีแต่ก่อนไปเค้าหันกลับมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและกล่าวส่งท้าย

ไว้ด้วยน้ำเสียงที่ดูประชดประชันสุดๆพร้อมกับโค้งต้วนิดๆ

" ตามที่สั่งครับ คุณ..เทม..โป "  หลังจากพูดจบก็เดินออกจากร้านไปทันทีปล่อย

ให้ทั้งเทมโปและแทยังอึ่งไปตามๆกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยก๊ากออกมาอย่างลืมตัว

"ฮ่าๆๆๆ  คนอะไรว่ะ ตลกชะมัดเลย"  แทยังพูดขึ้นทั้งๆที่ยังหัวเราะไม่ยอมหยุด

"นั้นดิว่ะ สงสัยกูจะเจอของดีเข้าซะแล้ว"

"มึงจะทำยังไงต่อไปว่ะไอเทมป์"

"กูก็ยังไม่รู้หรอก แต่ที่รู้ๆต้องสนุกแน่งานนี้"  เทมโปยกยิ้มเจ้าเล่ย์  แทยังก็แต่นั่ง

ส่ายหน้าเพราะไม่รู้ว่านิชคุณจะต้องโดนเพื่อนเค้าทำอะไรอีกบ้างแค่คิดก็ขนลุก

แล้ว

"เอาๆกินต่อๆ มาฉลองกันหน่อยดีกว่าไอแทยัง"

"อืม..เต็มที่เลยมึง"

"ชนแก้ว..."


 
              บ้านตระกูลควอน

กริ๊งๆๆๆๆ  เสียงโทรศัพท์ในห้องนอนของจียงดังขึ้น

"ใครโทรมาแต่เช้าว่ะ คนจะหลับจะนอน"  จียงที่ยังนอนอุตุอยู่บ่นที่นอนลุกขึ้นมา

รับโทรศัพท์ด้วยอาการงัวเงียสุดๆ เนื่องจากเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เค้าแทบจะไม่

ได้นอนเลยทั้งคืน เพราะมัวแต่คิดโน้นคิดนี่ต่างๆนาๆ

"ฮัลโหล...ใครเนี่ย โทรมาทำไมแต่เช้าฮ่ะ"  จียงกลอกเสียงใส่โทรศัพท์ด้วย

อาการหงุดหงิดสุดๆ  ที่มีคนมาขัดจังหวะการนอนของเค้า

"ฉันเอง...!!"

"ฉันไหนว่ะ ไม่รู้จักโว้ย งั้นแค่นี้นะ คนจะหลับจะนอน" จียงเริ่มโวยวาย

"เดียวอย่าพึ่งวาง ฉัน แทคยอน ทีนี้รู้จักรึยัง"

"ฮ่ะ ใครนะ?"

"เฮ้อ..!! งั้นชั่งมันเถอะ เอาเป็นว่าตื่นได้แล้ว ไปโรงเรียนสายแล้วนะ"

"สายแล้วไง...มึงมาวุ่นวายอะไรด้วยฮะ ไอยักษ์"

"ฮึ..พูดอย่างงี้แสดงว่าจำฉันได้แล้วซิ"

"กูลืมคนอย่างมึงไม่ลงหรอก เพราะมึงคือศัตรูหมายเลขหนึ่งของกู"

"ดีเลยจียง นายต้องไม่มีวันลืมคนอย่างฉันได้แน่นอน ฉันรับรอง ก่อนอื่นลุกขึ้น

ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ เพราะนายกำลังทำให้ฉันไปโรงเรียนสาย" 

"มึงนี่พูดจาไม่รู้เรื่องหรือไง กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกูมึงมาเกี่ยวอะไรด้วย เลิก

วุ่นวายกับกูสักทีจะได้มั้ย"  จียงเริ่มเหลืออดเต็มทน เค้าไม่รู้ว่าแทคยอนต้องการ

อะไรจากเค้ากันแน่ จียงจึงวางสายแล้วกลับขึ้นไปบนเตียงแสนนุ่มของเค้าก่อนที่

จะทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง

ก็อกๆๆๆ  เสียงเคาะประตูดังขึ้นแทบจะทันทีที่เค้าล้มตัวลงนอน แต่มีเหรอที่จียงจะ

ไม่รู้ว่าคนที่ยืนเคาะประตูอยู่เป็นใคร  แต่เค้าจะไม่เปิดซะอย่างใครจะทำไม

"เปิดประตูนะจียง" แทคยอนตะโกนผ่านประตูเข้าไปในห้องของจียงที่กำลังนอน

เอาหมอนอุดหูอยู่บนเตียง

"จะไม่เปิดแน่นะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน ควอน จียง" แทคเริ่มเอ่ยข่มขู่

"อะไรกันนักกันหนาว่ะ เลิกวุ่นวายกับกูสักที..."  จียงตะโกนตอบกลับออกมาจาก

ภายในห้อง

"ฉันจะนับ1- 3 ถ้านายไม่มาเปิดประตูฉันจะพังประตูเข้าไปเอง"

"1..."

"2..."

"3... แอ๊ดดดด"  แทคยอนทำท่าเหมือนกำลังจะพังประตูเข้าไป แต่ประตูกลับถูก

เปิดออกเสียก่อน

"นี่มึงมีสิทธิอะไรจะมาพังประตูห้องคนอื่นฮะ ไอยักษ์"  จียงที่ยอมลุกขึ้นมาเปิด

ประตูโวยใส่แทคยอนทันที

"ในที่สุดก็มาเปิดจนได้"  แทคยอนพูดขึ้นในขณะที่แซกตัวผ่านจียงเพื่อเดินเข้า

ไปในห้อง และไปนั่งลงบนเตียง 

"เฮ้ย..เข้ามาทำไม ออกไปจากห้องกูเดียวนี้เลย"  จียงโวยวายหนักกว่าเก่า

"ฉันมีอะไรอยากให้นายรู้ไว้น่ะจียง มานั่งนี่สิ"  แทคยอนเอามือตบที่นอนข้างๆตน

เพื่อเรียกให้จียงให้มานั่ง

"มีอะไรก็รีบๆพูดมา อย่ามาลีลามากจะได้มั้ย"  จียงที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตู

พูดขึ้นอย่างเซ็งๆ

"เอาอย่างนั้นก็ได้  คือว่าตอนนี้ฉันได้งานทำแล้ว"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูล่ะ"

"เกี่ยวโดนตรงเลยล่ะ  เพราะงานของฉันตอนนี้ก็คือ การคอยดูแลนาย"  

แทคตอบออกไปด้วยท่าทางใจเย็นสุดๆ

"ฮ่ะ เมื่อกี้มึงว่าไงนะ ที่ว่าจะมาคอยดูแลกู มึงหมายความว่าไง"

"ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่บ้านนายฟรีๆแล้ว นายน่าจะดีใจนะจียง"

"นี่มึงพูดเรื่องอะไรเนี่ย..."

"ฉันก็แค่อยากบอกว่า ตอนนี้พ่อนายจ้างฉันให้มาคอยดูแลนายไงล่ะ"

"อย่ามาตลก..ไอยักษ์ พ่อไม่มีทางทำอย่างงั้นแน่"  จียง งงสุดๆกับสิ่งที่ได้ยิน

ทำไมพ่อถึงทำกับเค้าแบบนี้  หรือว่าไอยักษ์นี่มันจะโกหกเค้า

"กูจะไปถามพ่อให้รู้เรื่อง ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน"  จียงเดินออกมาจากห้องของ

เค้าทันที และตอนนี้เค้าก็ได้เดินมาถึงหน้าห้องนอนของพ่อเค้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ก็อกๆๆๆ 

"สักครู่ค่ะ.." เสียงผู้หญิงดังออกมาจากภายในห้อง ทำให้จียงนึกขึ้นได้ว่าในห้อง

นี้ไม่ได้มีพ่อของเค้าอยู่เพียงลำพัง

"มาแล้วค่ะ...อ้าว จียง มีอะไรเหรอจ๊ะ" น้าสาวของแทคยอนเป็นคนเดินมาเปิด

ประตู

"ฉันมาหาพ่อ..ไปตามเค้าออกมาที"  จียงเอ่ยเสียงเรียบ

"แกมีอะไรแต่เช้าจียง"  พ่อของเค้าได้ยินเสียงของจียงจึงเดินออกมาดูว่าเกิด

อะไรขึ้น

"ก็ไอแทคยอนอะไรนั้น มันบอกว่าพ่อจ้างมันมาคอยดูแลผม มันไม่จริงใช่มั้ยพ่อ"

จียงเข้าเรื่องทันทีที่เห็นหน้าผู้เป็นพ่อ

"จริง...ฉันเป็นคนจ้างเค้าเอง แกมีปัญหาอะไร"

"มีแน่...พ่อทำแบบนี้ได้ไง แล้วทำไมต้องเป็นมันด้วย"  จียงโวยวายลั่นบ้านเพราะ

เมื่อก่อนถ้าเค้าไม่ต้องการอะไรก็ไม่มีใครกล้าขัดใจ แม้แต่ผู้เป็นพ่อ

"ที่ฉันจ้างเค้า เพราะเค้าเสนอตัวว่าไม่อยากอยู่ที่นี่ฟรีๆ และอีกอย่างข้อเสนอของ

เค้าก็น่าสนใจมากเลยทีเดียว"

"ข้อเสนอ...ข้อเสนออะไร"

"ก็เค้ายื่นข้อเสนอว่า จะทำให้แก่ทำตัวดีขึ้นภายในสามเดือน ถ้าไม่ทำสำเร็จเค้า

จะออกไปอยู่ที่อื่น"   พ่อของจียงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"พ่อเลยตกลง..!! "

"ใช่..ลองดูก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ อีกอย่างแกก็ไม่ได้เสียอะไรจะโวยวายไป

ทำไม" 

"แต่..เอออ"  จียงไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากอีก

" ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย งั้นฉันไปนอนต่อแล้วนะ"  พูดจบพ่อของจียงก็เดินเข้าห้อง

นอนไป ปล่อยให้จียงยื่นค้างอยู่ที่หน้าประตู

"ฮึๆๆ...เป็นไงล่ะ ฉันบอกแล้วไม่เชื่อ"  แทคยอนที่เดินตามมาทีหลังพูดขึ้น  จียง

หันกลับไปมองแทคยอนด้วยสายตาอาคาด  ก่อนที่จะเดินกลับห้องของตนแต่ก็ไม่

ลืมทิ้งท้ายไว้ด้วยถ้อยคำที่ฟังดูเยือกเย็นสุดๆ

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน..อ๊ก แทคยอน"



TBC : ครบ100% แล้วจร้า เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป

          จีจะทำยังไง และจะเกิดอะไรขึ้นกับนิชคุณบ้าง

          ตามกันต่อนะ  เช่นเคย เม้นๆๆๆๆๆๆด้วยน้า