Oo_HotStuff_oO fic 2pm & bigbang [ Yaoi ]

ลำดับตอนที่ #4 : Past IV

"ทำไมไอคุณช้านักว่ะไหนบอกใกล้จะถึงแล้วไง" เสียงบ่นดังมาจากปาร์ค แจบอม

หัวหน้าฝ่ายเต้นของชมรม Oneday หรือก็คือชมรมร้องและเต้นของโรงเรียน แล้ว

เค้าผู้นี้ยังได้รับการขนานนามว่า หุ่นดีและเต้นเก่งเป็นเลิศ ชมรม Oneday จะ

แบ่งออกเป็นสองสาขา คือ ฝ่ายร้อง กับ ฝ่ายเต้น  มีสมาชิกรวมกันทั้งหมด 10

ชีวิต หัวหน้าฝ่ายร้องได้แก่ โจ ควอน ถึงเค้าจะอายุน้อยแต่ก็มีความสามารถเกิน

ตัวและด้วยเสียงอันทรงพลังทำให้ได้รับตำแหน่งห้วหน้าฝ่ายร้องไปครอง ซึ่งตอน

นี้ทางชมรมก็กำลังเปิดรับสมาชิกใหม่อยู่

"ไอด้ง โทรตามมันดิว่าถึงไหนแล้ว กูมารอนานแล้วนะ" 

"แล้วทำไมพี่ไม่โทรเองล่ะ โทรศัพท์ก็มี" จาง อูยอง รุ่นน้องในชมรมเต้นเดียวกับ

แจบอมเอ่ยขึ้น

"โทรศัพท์กูโทรออกไม่ได้ มึงแหละโทร"

"อ้าว...โทรศัพท์เป็นอะไรอ่ะพี่ ทำไมโทรไม่ได้ เมื่อวานผมยังโทรหาพี่อยู่เลยนะ"

"มันโทรออกไม่ได้ แต่โทรเข้าได้เว้ย"

"ไหงงั้นอ่ะ - -' ? "

"ก็...กูยังไม่ได้เติมเงินเลย แล้วมันจะโทรออกได้ไงล่ะ" แจบอมตอบขำๆ

"โห่..ตลอดเลย พี่ลืมเติมหรือว่าตั้งใจไม่เติมกันแน่พี่แจบอม" อูยองเริ่มบ่น

"มึงนี่เรื่องเยอะจริงๆเลยอูยองมาเดียวกูโทรเอง" จุนซูที่นั่งฟังอยู่นานด้วยความ

รำคาญจึงได้เสนอตัวที่จะโทรเองเพื่อตัดปัญหา เค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกด

โทรไปหานิชคุณทันที

"เห็นมั้ยไอด้ง..มึงน่าจะหัดเอาอย่างจุนซูมันบ้างนะ"  แจบอมยังคงแหย่น้องร่วม

ชมรมอย่างนึกสนุก

"พี่ไม่ต้องมาพูดเลย พี่แหละเป็นแบบอย่างที่ไม่ดี เฮ้อ..ผมไม่น่าไปเอาอย่างพี่เลย"

อูยองยังคงต่อปากต่อคำอย่างไม่ยอมแพ้

"นี่มึงว่ากูเหรอไอด้ง วอนซะแล้วไอนี่"

"ก็มันจริงนิพี่ ยอมรับเหอะ" 

"ก็พอกันทั้งคู่นั้นแหละ จะเถียงกันทำไมเนี่ย"  จุนโฮเอ่ยขัดขึ้นอย่างเซ็งๆ

"ตกลงว่าไงโทรติดมั้ย" จุนโฮหันไปถามจุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆตน

"ติดแต่มันไม่ยอมรับสาย ทำไมไม่รับสายว่ะ.."

           
              มาที่ด้านของนิชคุณกันบ้างซึ่งตอนนี้เค้ากำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตสีแดง

คันหรูที่หลายๆคนใฝ่ฝันที่จะได้นั่งมัน แต่เค้าคนนึงหล่ะที่ไม่คิดอยากจะแตะต้อง

หรือเฉียดรถคันนี้อีกเป็นครั้งที่สอง เพราะแค่ครั้งแรกก็เกิดเรื่องขึ้นซะแล้ว ตอนนี้

เค้าต้องกลายไปเป็นทาสของใครก็ไม่รู้ที่เค้าไม่รู้จักตั้งสองอาทิตย์            

"โอ้ย..ทำไมมันซวยอย่างงี้ว่ะ แถมวันนี้ตาขวาก็กระตุกทั้งวันเลยโบราณเค้าว่า

ขวาร้ายซ้ายดี  ร้ายจริงอย่างที่เค้าว่าไว้เลย เฮ้ออ.. แล้วจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ "        
นิชคุณพึมพำกับตัวเองอย่างหน่ายๆ   กริ๊งๆๆๆๆๆ  เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋า

กางเกงของเค้าดังขึ้น  และเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ต้องพบกับเบอร์ของเพื่อน

รักร่วมชมรมเดียวกัน

"เออ..ลืมไปเลยว่านัดพวกนั้นเอาไว้  เอาไงดีว่ะจะบอกมันว่าอะไรดี" นิชคุณ

พยายามหาข้อแก้ต้วที่พอจะฟังขึ้นแต่ก็ยังคิดไม่ออก เค้าจึงปล่อยให้โทรศัพท์

ดังอยู่ในมืออย่างนั้น

"คิดไม่ออกโว้ยยย..ขืนถ้าพวกนั้นรู้เรื่องเข้าล่ะก็ ต้องพากันหัวเราะเยาะแหงๆเลย

จะบอกว่าอะไรดีล่ะเนี้ย"  นิชคุณเริ่มกระวนกระวายเพราะเค้าไม่เคยโกหกเพื่อนๆ

มาก่อน

"เอาว่ะ..เป็นไงเป็นกัน  ฮัลโหล!! ว่าไงจุนซู "  นิชคุณกดรับสายทันทีที่คิดได้ดังนั้น

"มึงมัวทำอะไรอยู่ฮ่ะ ทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์"  จุนซูกลอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันที

ที่ได้ยินเสียงนิชคุณรับสาย

"เออ...คือ..กูลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านเลยกลับมาเอานะ"

"อ่อ..งั้นก็แล้วไป แล้วนี่ตกลงมึงจะมามั้ยเนี้ย พวกกูมารอนานแล้วนะเว้ย"

"กูคงไปไม่ได้แล้วว่ะ พอดีกูพึ่งนึกได้ว่าต้องไปทำธุระ เอาไว้วันหลังและกันยังไง

กูก็ฝากขอโทษพวกนั้นด้วยที่กูเบี้ยวนัด" นิชคุณรู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ต้องโกหก

เพื่อนๆแต่ยังไงเค้าก็ต้องเอาตัวรอดจากเหตุการณ์เฉพาะหน้านี้ไปให้ได้เสียก่อน

"ไปทำธุระ.. ธุระอะไรของมึงดึกดื่นป่านนี้" จุนซูยิงคำถามที่ทำให้นิชคุณต้อง

ตอบกลับไปอย่างทุลักทุเล 

"เออ...คือ..คือว่า..เอาน่าธุระแม่กู มึงอย่างรู้เลย"

"อืมๆ งั้นเอาไว้พรุ่งนี้เจอกันที่ชมรมและกัน เออ..แจบอมฝากบอกว่า ครั้งหน้ามึง

เลี้ยงนะไอคุณ งั้นแค่เนี้ยแหละเปลืองตังค์ค่าโทรศัพท์กู"  พูดจบจุนซูก็วางสาย

ไป ในขณะที่นิชคุณรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่เพื่อนไม่ติดใจสงสัยอะไร

และตอนนี้เจ้าของรถคันหรูก็เดินกลับมาที่รถของเค้าอีกครั้ง เมื่อนิชคุณเห็นดังนั้น

อารมณ์ที่รู้สึกโล่งใจเมื่อครู่ก็กลายมาเป็นอารมณ์ที่ขุ่นมัวทันที

"นี่..ลงมาจากรถได้แล้ว เข้าไปข้างในกัน"  เทมโปเปิดประตูรถด้านที่นิชคุณนั่ง

อยู่เพื่อจะเอานิชคุณลงมาจากรถและพาเข้าไปในร้าน

"ทำไมต้องเข้าไปด้วย กูจะกลับบ้านแล้วให้กูกลับบ้านเหอะนะ พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า"

นิชคุณพยายามใช้ลูกอ้อนเพื่อให้คนตรงหน้าเห็นใจ  แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลแต่

อย่างใด เพราะตอนนี้คนตรงหน้ากำลังดึงตัวเค้าออกมาจากรถ

"จะเดินเข้าไปดีๆหรือจะให้กูแบกเข้าไป"  เทมโปพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่

"เออๆ เข้าก็เข้าจะอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้" นิชคุณเดินนำเข้าไปในร้านอย่างหัวเสีย

"ฮึๆ...ช่างเป็นคนที่น่าสนใจดีจริงๆเลย" เทมโปเอ่ยขึ้นเบาราวกระซิบพร้อมกับรอย

ยิ้มเจ้าเล่ย์ที่มุมปาก  เมื่อทั้งสองคนเดินเข้าในร้านก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคน

แทบทั้งร้านไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย อาจเป็นเพราะใบหน้าดั่งเทพบุตรของนิชคุณ

และใบหน้าคมเข้มของซาตานหนุ่มนามเทมโป ที่ทำให้คนทั้งร้านเหมือนต้องมน

สะกดเอาไว้ ไม่ว่าพวกเค้าจะเดินผ่านโต๊ะไหนคนในโต๊ะนั้นๆก็จะหันมามองและส่ง

ยิ้มให้พวกเค้าทั้งนั้น

"ฮ่าๆๆ ไอเทมป์ยังเปิดตัวได้ฮือฮาเหมือนเดิมนะมึง" แทยังแซวเพื่อนอย่างขำๆ

"ก็นิสนึงน่า..มึงก็รู้คนหน้าตาดีทำอะไรก็ไม่ผิดโวย"  เทมโปตอบกลับไปอย่าง

อารมณ์ดี

"หลงตัวเองชะมัด..."  นิชคุณที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆเทมโปเอ่ยขึ้นในที่สุด

"เมื่อกี้ว่ายังไงนะ  มึงว่าใครหลงตัวเอง" เทมโปเอ่ยขึ้นทันทีที่ได้ยิน

"เปล่า...ใครจะกล้าว่าล่ะ "  นิชคุณตอบกลับหน้าตาย

"อืม..ว่าแต่ ไอเทมป์นี้ใช่คนที่มึงเล่าให้กูฟังรึเปล่า" แทยังถามขัดขึ้น

"เออ..คนเนี้ยแหละที่กูเล่าให้มึงฟัง"

"เออ..คือ ชื่ออะไรเหรอ ฉัน แทยัง ส่วนไอนี่ชื่อ เทมโป"  แทยังหันไปพูดกับนิชคุณ

ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"ฉัน นิชคุณ !! " นิชคุณตอบไปส่งๆเพราะไม่มีอารมณ์มาทำความรู้จักเท่าใดนัก

"เดียวนะ...ฉันว่าฉันคุ้นๆหน้านายยังไงไม่รู้ " แทยังเอ่ยขึ้นพร้อมทำท่าทางครุ่นคิด

"นึกออกแล้ว..!! ว่าเคยเห็นที่ไหน" แทยังโผลงออกมาจนทำให้ทั้งนิชคุณและ

เทมโปสะดุ้งพร้อมๆกัน

"ที่ไหนของมึง แม่งตกใจหมด" เทมโปตกใจเสียงเพื่อนแต่ก็อดสงสัยไปด้วยไม่ได้

"นิชคุณ..นายรู้จักจียงมั้ย?" แทยังเริ่มยิงคำถามใส่นิชคุณทันที

"ไอจีมาเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ"  เทมป์ยิ่งสงสัยหนักเข้าไปใหญ่ว่าจียงมาเกี่ยวอะไรกับ

เรื่องนี้ด้วย

" จียงเหรอ ?"

"อืม ก็ไอควอน จียง ไงรู้จักมั้ย"

"อ่อ..จียงรู้จักซิพวกเราเรียนอยู่ห้องเดียวกัน"  นิชคุณตอบออกไปอย่างงงๆ

"แล้วจียงเกี่ยวอะไรด้วย พวกนายก็รู้จักจียงเหรอ"  นิชคุณถามกลับไปเพราะมึน

กับเหตุการณ์ตรงหน้า 'พวกนี้เป็นอะไรกับจียงนะรู้จักจียงได้ยังไง' คุณคิดในใจ

"ว่าแล้วใช่จริงๆด้วย พวกฉันก็เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับนายนั้นแหละ แต่อยู่คนล่ะ

ห้องกัน ฉันว่าฉันเห็นนายตอนที่ไปหาไอจีที่ห้องนะ" แทยังไขข้อข้องใจให้กับ

เทมป์และคุณในที่สุด

"จิงอ่ะ..!! ทำไมกูไม่เคยเห็นว่ะ" เทมโปเอ่ยขึ้นอย่างสงสัยเพราะเค้าก็เข้าไปหา

จียงที่ห้องอยู่บ่อยๆ แล้วทำไมเค้าถึงไม่เห็นล่ะ

"ก็มึงมัวแต่ชวนไอจีเหล่สาว แล้วมึงจะไปเห็นได้ไงล่ะ"  แทยังแอบส่งคำจิกกัด

ไปให้เพื่อนอย่างขำๆ

"เออ..ก็จิง กูไม่ได้สังเกตุจิงๆแหละ ว่าจะมีคนที่น่าสนใจอย่างงี้ซ่อนอยู่ในห้องไอจี

ด้วย"  เทมโปหันไปทำตาเจ้าเล่ย์ใส่นิชคุณที่นั่งอยู่ข้างๆตน นิชคุณเห็นดังนั้น

จึงถลึงตาใส่เทมโปอย่างหงุดหงิดเพราะเหลืออดกับการกระทำของคนที่อยู่ข้างๆ

"แล้วนี่ตกลงมึงจะเอาจริงเหรอว่ะ เรื่องสัญญาอะไรนั้นอ่ะ"  แทยังรีบเปลี่ยนเรื่อง

ก่อนที่จะเกิดสงครามย่อยๆขึ้น

"เอาจิงดิว่ะ...คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษเป็นเรื่องธรรมดาว่าแต่นี่กี่โมงแล้ว.." เทมป์

ก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือของเค้า

"อืม..อีกหนึ่งนาทีจะเที่ยงคืนพอดี " 

"เที่ยงคืนแล้วไงว่ะ?" แทยังเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

"เหลืออีกสิบวิ มานับถอยหลังกัน 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1  gamestart " เทมโป

พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูมีความสุขสุดๆ

"นับตั้งแต่นี้ไปมึงเป็น ทาส ของกูอย่างสมบูรณ์ ในเวลาสองอาทิตย์มึงจะต้องทำ

ตามที่กูบอกทุกอย่าง เป็นอันว่าตกลงตามนี้นะ นิชคุณ ฮึๆๆ"  เทมโปหันไปบอก

นิชคุณที่นั่งหน้าซีดทำอะไรไม่ถูกอยู่ข้างๆตน อย่างอารมณ์ดี

"โอ้ยย...มันเวรกรรมอะไรของกูว่ะเนี่ย ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย"  นิชคุณ

ที่เงียบอยู่นานเริ่มโวยวายขึ้นในที่สุด

"เวรกรรมที่ไหน เค้าเรียกว่าพรหมลิขิตต่างหาก"  เทมโปตอบกลับขำๆ

"เออ... ไอแทยังมึงต้องเป็นพยานเรื่องนี้ให้กูด้วยนะ ว่าวันนี้นิชคุณผู้แสนดีต้องมา

เป็นทาสให้กูสองอาทิตย์" 

"เอ่อ..เออๆ ก็ได้กูจะเป็นพยานให้ก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่ามึงจะต้องไม่เอากูเข้าไปเกี่ยว

ข้องกับเรื่องนี้เป็นอันขาด ตกลงมั้ย"  แทยังพูดขึ้นในขณะที่ในใจก็อยากจะห้าม

เพื่อนเหลือเกินว่าอย่าทำเลย แต่เพราะรู้จักนิสัยของเพื่อนคนนี้ดีว่ายิ่งห้าม  

เหมือนยิ่งยุถ้ามันอยากได้อะไรแล้วต่อให้เอาช้างมาฉุดก็เอามันไม่อยู่ มันจะต้อง

เอามาให้ได้เลยจำยอมทำตามมันไป แต่ก็อดเห็นใจนิชคุณไม่ได้ไม่รู้ว่าในเวลา

สองอาทิตย์ต้องเจอกับอะไรบ้าง

"ตกลง มึงไม่มีส่วนร่วมกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นแน่นอน"

"ก่อนอื่นกูจะเรียกมึงว่าอะไรดีน้า  อืมมม.. เรียกว่า คุนนี่ ก็แล้วกัน น่ารักดีกูชอบ"

เทมโปหันไปพูดกับนิชคุณด้วยสีหน้าพอใจเป็นอย่างมากกับชื่อที่ตนคิดขึ้น

"อะไรนะ...เมื่อกี้มึงเรียกกูว่าอะไรนะ ขออีกทีดิ"  นิชคุณรีบสวนกลับไปทันทีที่ได้

ยินคนข้างๆเรียกตน

"ก็ คุนนี่ ไง มึงไม่ชอบเหรอ กูว่าน่ารักดีออกเหมาะกับหน้ามึงดี"

"มึงนี่ ไม่เคยตายใช่มั้ย อยากตายหรือไงถ้าเรียกกูอย่างงั้นอีกทีมึงตายแน่" 

นิชคุณฟิวขาดทันที เรื่องอะไรมาเรียกชื่อเค้าอย่างนั้น ชื่ออย่างกับหมามันน่า

โมโหนัก

"คุนนี่..คุนนี่...คุนนี่ กูจะเรียกแล้วมึงจะทำไม มึงไม่มีสิทธิมาต่อปากต่อคำกับกู

เพราะตอนนี้มึงเป็นทาสของกู จงทำใจยอมรับมันซะ นิชคุณ..!! "





TBC : ลงครบ 100% แล้วน้า ยังไงก็ตามต่อนะจ้า
   
        อีกอย่าง ช่วยๆกันเม้นด้วยนะว่าชอบกันมั้ย ดีไม่ดียัง

        ไงไรเตอร์จะนำไปปรับปรุง love U..Bu Bu >3< !!