ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Past II
ณ ห้องโถงใหญ่ตระกูล ควอน
ซึ่งในขณะนี้บรรยากาศโดยรอบดูจะตรึงเครียดมากกว่าปกติ และสาเหตุคงมา
จากอารมณ์อันคุกรุ่นของคุณหนูตระกูลควอนที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุก
เมื่อเนื่องจากภาพเบื้องหน้าที่จียงเห็นนั้นคือ ภาพพ่อของเค้ากำลังนั่งหัวเราะต่อ
กระซิกอยู่กับผู้หญิง แล้วถ้าเค้าเดาไม่ผิดผู้หญิงคนนี้ก็คงจะเป็นเมียใหม่ของพ่อ
เค้าแน่ๆ แต่สิ่งที่ทำให้อารมณ์ของจียงพุ่งสูงขึ้น กับเป็นชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนที่
นั่งยิ้มหวานอยู่ข้างๆผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ซึ่งชายหนุ่มคนนั้นก็คือไอยักษ์ที่พึ่งจะ
บุกเข้าไปในห้องของเค้าโดยภาระการณ์เมื่อกี้นี้ ส่วนแทคยอนเมื่อเห็นจียงดูถ้า
ทางจะโมโหเค้าเอามากๆเลยแกล้งหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้จียงอย่างนึกสนุก และ
นั้นทำให้จียงไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป
"มึง...!!" จียงเดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อแทคยอนอย่างแรง จนแทคยอนเอน
ไปตามแรงกระชากของคนร่างเล็ก
"คิดจะทำอะไรเหรอครับ คุณ ควอน จียง" แทคเอ่ยขึ้นพร้อมกับยักคิ้วท้าทายจียง
ที่กำลังง้างหมัดเพื่อต่อยเค้า พลั๊ก.... จียงปล่อยหมัดหนักๆเข้าที่หน้าแทคยอน
อย่างจังจนมีเลือดซึมออกมาจากมุมปากแต่แทคกลับไม่ตอบโต้ใดๆ
"หยุดนะจียง!! ฉันสั่งให้แกหยุดได้ยินมั้ย แกไปต่อยเค้าทำไมฮะ จะบ้าไปแล้ว
เหรอไง..." พ่อของจียงรีบเข้ามาห้ามทัพทันทีที่เห็นลูกชายต่อยหน้าแขกของ
เค้าอย่างไร้เหตุผล ซึ่งมันไม่ใช่นิสัยของจียงเลยแม้แต่น้อย
"คนอย่างมันสมควรโดนแล้ว แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ" จียงที่ดูจะอารมณ์ค้างจาก
เรื่องเมื่อครู่เอ่ยอย่างหงุดหงิด
"เค้าไปทำอะไรให้แกฮะ ฉันยังไม่เห็นว่าเค้าไปทำอะไรให้แกเลย ขนาดแกต่อย
เค้าซะขนาดนั้นเค้ายังไม่ตอบโต้แกเลยทั้งๆที่เค้าก็ทำได้" ผู้เป็นพ่อไม่พอใจเป็น
อย่างมากกับการกระทำของจียง ซึ่งมันทำให้เค้ารู้สึกขายหน้า
"อย่าไปว่าจียงเลยครับคุณลุง ผมผิดเองที่ถือวิสาสะเข้าไปในห้องของเค้าโดยไม่
ได้ขออนุญาติก่อน" แทคยอนพูดขึ้นพร้อมกับเอามือปาดเลือดที่มุมปาก
"ฉันต้องขอโทษนายด้วยนะ ที่ฉันเข้าไปในห้องของนายโดยภาระการณ์ คราว
หน้าฉันจะระวังให้มากกว่านี้" แทคหันไปขอโทษจียงด้วยสีหน้าที่ดูเจ้าเล่ย์
อย่างที่ยากคนนักจะได้เห็น
"คราวหน้า... มึงหมายความว่าไง ที่ว่าจะมีคราวหน้า" จียงเริ่มโวยวายทันทีที่ได้
ยินคนตรงหน้าพูดขึ้น
"อ่อ..เกือบลืมไปที่ฉันเรียกแกมาก็เพื่อจะบอกเรื่องนี้นั้นแหละ" พ่อของจียงเริ่ม
เข้าเรื่องทันที
"คือ...ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปแทคยอนและน้าของเค้า จะเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้กับเรา"
"ฮ่ะ..!! เมื่อกี้พ่อว่ายังไงนะ" จียงโวยวายหนักกว่าเก่า
"ยินดีที่ได้พบนะคะ ฉันมิรินเป็นน้าของแทคยอน ฉันต้องขอโทษแทนหลานชาย
ด้วยนะคะที่เค้าไปยุ่มย่ามกับคุณ" มิรินหญิงสาววัยกลางคนที่ดูเหมือนจะอายุ
น้อยกว่าพ่อของเค้าไม่กี่ปีเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ต้องการ" จียงเอ่ยด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
"ถามจริงๆเถอะนะ ไม่มีที่จะไปกันแล้วหรือไงถึงได้เที่ยวเสนอตัวให้ผู้ชายที่เค้ามี
ลูกมีเมียแล้ว ฮึ...น่าสมเพศจริงๆ" จียงเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างดูถูก
"มันจะมากไปแล้วนะจียง..!! " พ่อของเค้าเริ่มหมดความอดทนเต็มที
"อะไรที่มันมากไปล่ะพ่อ ระหว่างเรื่องจริงที่ผมพูดกับความมักมากของพ่อ"
เพี๊ยะ.... ผู้เป็นพ่อตบหน้าลูกชายอย่างแรงเนื่องจากโมโหที่โดนดูถูกทั้งตนเอง
และภรรยาใหม่ จียงหันกลับมามองพ่อของเค้าด้วยสายตาโกธรแค้นปนน้อยใจ
เพราะตั้งแต่เล็กจนโตพ่อไม่เคยแม้แต่จะด่าว่าเค้าแรงๆเลยสักครั้ง แต่นี้พ่อกลับ
ตบหน้าเค้าเพราะผู้หญิงคนนั้นคนที่คิดจะมาแทนที่แม่ของเค้า
"จียง...พ่อขอโทษ" พ่อของจียงเสียใจเป็นอย่างมากกับสิ่งที่ทำลงไป เค้า
พยายามจะเข้าไปจับแขนเพื่อจะขอโทษที่พลั้งมือตบหน้าจียง แต่จียงกลับสะบัด
แขนออกจากการจับกุมแล้ววิ่งออกไปจากห้องโถงทันที
"นั้นแกจะไปไหนนะ จียงๆ จี..." ผู้เป็นพ่อตระโกนไล่หลังจียงที่วิ่งห่างออกไป
"เป็นความผิดของฉันเองค่ะที่เข้ามาวุ่นวายที่นี้" มิรินโทษตนเองที่เป็นสาเหตุให้
พ่อลูกต้องมาทะเลาะกัน
"ไม่ใช่ความผิดของน้าหรอกครับ ผมผิดเองที่เข้าไปวุ่นวายในห้องของเค้าจนเกิด
เรื่องขึ้น" แทคยอนเขาไปปลอบน้าสาวของเค้าอย่างเป็นห่วง
"ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้นแหละ แต่เป็นเพราะฉันตามใจเค้ามากเกินไป ตั้งแต่
แม่เค้าเสียฉันก็ไม่เคยด่าว่าหรือตีเค้าเลย เพราะฉันสัญญากับแม่ของเค้าเอาไว้ว่า
ฉันจะดูแลเค้าให้ดีที่สุด" พ่อของจียงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าหมองเมื่อเอ่ย
ถีงภรรยาที่จากไปแล้ว
"แล้วนั้นจะไปไหนนะแทคยอน" มิรินถามหลานชายที่กำลังจะเดินออกไปเช่นกัน
"ไปข้างนอกหน่อยนะครับ พอดีผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่ต้องไปจัดการนิดหน่อย"
หลังจากพูดจบแทคยอนก็เดินออกไปทันที
"แล้วจะไม่เป็นไรเหรอค่ะ ปล่อยจียงไปแบบนั้น" มิรินถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกปล่อยเค้าไปสักพัก เดียวพอเค้าหายโมโหก็กลับมาเองนั้นแหละ"
ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นเพราะเค้ารู้จักนิสัยลูกชายคนนี้ดี
ณ คลับ 1TYM
คลับที่เพิ่งเปิดตัวขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่กลับได้รับความสนใจป็นอย่างมากจน
กลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างอย่างรวดเร็ว และตอนนี้รถสปอร์ตสีแดงคันงามก็ได้มา
จอดลงตรงหน้าร้านซึ่งเจ้าของรถดูจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เนื่องจากเค้าพึ่งประสบ
อุบัติเหตุมาจนทำให้รถของเค้าเกิดรอยขีดป็นทางยาว
"อ้าว...ไอเทมป์มึงมายืนทำอะไรตรงนี้เนี้ย ไอแทยังมันมารอมึงตั้งนานแล้วเห็นมัน
บ่นว่าติดต่อมึงไม่ได้ รีบเข้าไปหามันไป" เสียงทักทายอย่างคุ้นเคยดังมาจาก
ปาร์ค เท็ดดี้ ลูกพี่ลูกน้องของเทมโปและยังเป็นเจ้าของคลับ 1TYM อีกด้วย
"แล้วนั้นมึงเป็นอะไรของมึง ทำหน้ายุ่งเชียว" เท็ดดี้ถามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นหน้า
เทมโปดูหงุดหงิดยังไงชอบกล แต่เทมโปกลับไม่ตอบคำถามใดๆเค้าได้แต่ยืนชี้
นิ้วไปที่รถของเค้าด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"อะไรของมึงว่ะ...?" เท็ดดี้เดินเข้าไปดูตามที่เทมโปชี้ แล้วเค้าก็ต้องพบกับ
รอยขีดเป็นทางยาวบนรถสปอร์ตคันหรูของเทมโป
"เฮ้ย..!! รถไปโดนอะไรมาว่ะไอเทมป์ ทำไมเป็นรอยขีดยาวแบบนี้ล่ะ"
"พอดีมีคนวิ่งตัดหน้ารถผมนะพี่ ผมเลยต้องหักหลบจนรถไปเฉี่ยวกับขอบทาง
พูดแล้วยังโมโหไม่หายเลย..." เทมโปตอบอย่างหงุดหงิด ก็รถคันเนี้ยมันลูกรัก
เค้าเลยนะ วันนี้อุสาหะจะขับมาอวดสาวๆสักหน่อยดันเกิดเรื่องซะได้ อะไรมันจะ
ซวยขนาดนี้
"แล้วไอคนที่มันวิ่งตัดหน้ารถมึง เป็นอะไรมากรึเปล่า"
"อ่อ...ไอหมอนั้นนะเหรอ นั่งอยู่ในรถนั้นไง" เทมโปว่าพร้อมชี้ไปที่รถที่มีชายหนุ่ม
หน้าหวานติดออกจะสวยซะด้วยซ้ำนั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ด้านใน
"ไอเทมป์..มึงพาเค้ามาด้วยทำไมว่ะ"
"กันมันหนีไงพี่ เพราะว่ามันต้องชดใช้ในสิ่งที่มันทำกับลูกรักของผม" เทมโป
เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูมีเลศนัย
TBC.... ตามกันต่อนะจร้าว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป เพราะเรื่องราวกำลังจะ
เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว อีกอย่างเม้นกันเยอะๆนะ ไรเตอร์ของแรงใจนิสนึง
เพื่อจะได้มีแรงเขียนตอนต่อไป ^3^ !!
ซึ่งในขณะนี้บรรยากาศโดยรอบดูจะตรึงเครียดมากกว่าปกติ และสาเหตุคงมา
จากอารมณ์อันคุกรุ่นของคุณหนูตระกูลควอนที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุก
เมื่อเนื่องจากภาพเบื้องหน้าที่จียงเห็นนั้นคือ ภาพพ่อของเค้ากำลังนั่งหัวเราะต่อ
กระซิกอยู่กับผู้หญิง แล้วถ้าเค้าเดาไม่ผิดผู้หญิงคนนี้ก็คงจะเป็นเมียใหม่ของพ่อ
เค้าแน่ๆ แต่สิ่งที่ทำให้อารมณ์ของจียงพุ่งสูงขึ้น กับเป็นชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนที่
นั่งยิ้มหวานอยู่ข้างๆผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ซึ่งชายหนุ่มคนนั้นก็คือไอยักษ์ที่พึ่งจะ
บุกเข้าไปในห้องของเค้าโดยภาระการณ์เมื่อกี้นี้ ส่วนแทคยอนเมื่อเห็นจียงดูถ้า
ทางจะโมโหเค้าเอามากๆเลยแกล้งหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้จียงอย่างนึกสนุก และ
นั้นทำให้จียงไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป
"มึง...!!" จียงเดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อแทคยอนอย่างแรง จนแทคยอนเอน
ไปตามแรงกระชากของคนร่างเล็ก
"คิดจะทำอะไรเหรอครับ คุณ ควอน จียง" แทคเอ่ยขึ้นพร้อมกับยักคิ้วท้าทายจียง
ที่กำลังง้างหมัดเพื่อต่อยเค้า พลั๊ก.... จียงปล่อยหมัดหนักๆเข้าที่หน้าแทคยอน
อย่างจังจนมีเลือดซึมออกมาจากมุมปากแต่แทคกลับไม่ตอบโต้ใดๆ
"หยุดนะจียง!! ฉันสั่งให้แกหยุดได้ยินมั้ย แกไปต่อยเค้าทำไมฮะ จะบ้าไปแล้ว
เหรอไง..." พ่อของจียงรีบเข้ามาห้ามทัพทันทีที่เห็นลูกชายต่อยหน้าแขกของ
เค้าอย่างไร้เหตุผล ซึ่งมันไม่ใช่นิสัยของจียงเลยแม้แต่น้อย
"คนอย่างมันสมควรโดนแล้ว แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ" จียงที่ดูจะอารมณ์ค้างจาก
เรื่องเมื่อครู่เอ่ยอย่างหงุดหงิด
"เค้าไปทำอะไรให้แกฮะ ฉันยังไม่เห็นว่าเค้าไปทำอะไรให้แกเลย ขนาดแกต่อย
เค้าซะขนาดนั้นเค้ายังไม่ตอบโต้แกเลยทั้งๆที่เค้าก็ทำได้" ผู้เป็นพ่อไม่พอใจเป็น
อย่างมากกับการกระทำของจียง ซึ่งมันทำให้เค้ารู้สึกขายหน้า
"อย่าไปว่าจียงเลยครับคุณลุง ผมผิดเองที่ถือวิสาสะเข้าไปในห้องของเค้าโดยไม่
ได้ขออนุญาติก่อน" แทคยอนพูดขึ้นพร้อมกับเอามือปาดเลือดที่มุมปาก
"ฉันต้องขอโทษนายด้วยนะ ที่ฉันเข้าไปในห้องของนายโดยภาระการณ์ คราว
หน้าฉันจะระวังให้มากกว่านี้" แทคหันไปขอโทษจียงด้วยสีหน้าที่ดูเจ้าเล่ย์
อย่างที่ยากคนนักจะได้เห็น
"คราวหน้า... มึงหมายความว่าไง ที่ว่าจะมีคราวหน้า" จียงเริ่มโวยวายทันทีที่ได้
ยินคนตรงหน้าพูดขึ้น
"อ่อ..เกือบลืมไปที่ฉันเรียกแกมาก็เพื่อจะบอกเรื่องนี้นั้นแหละ" พ่อของจียงเริ่ม
เข้าเรื่องทันที
"คือ...ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปแทคยอนและน้าของเค้า จะเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้กับเรา"
"ฮ่ะ..!! เมื่อกี้พ่อว่ายังไงนะ" จียงโวยวายหนักกว่าเก่า
"ยินดีที่ได้พบนะคะ ฉันมิรินเป็นน้าของแทคยอน ฉันต้องขอโทษแทนหลานชาย
ด้วยนะคะที่เค้าไปยุ่มย่ามกับคุณ" มิรินหญิงสาววัยกลางคนที่ดูเหมือนจะอายุ
น้อยกว่าพ่อของเค้าไม่กี่ปีเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ต้องการ" จียงเอ่ยด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
"ถามจริงๆเถอะนะ ไม่มีที่จะไปกันแล้วหรือไงถึงได้เที่ยวเสนอตัวให้ผู้ชายที่เค้ามี
ลูกมีเมียแล้ว ฮึ...น่าสมเพศจริงๆ" จียงเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างดูถูก
"มันจะมากไปแล้วนะจียง..!! " พ่อของเค้าเริ่มหมดความอดทนเต็มที
"อะไรที่มันมากไปล่ะพ่อ ระหว่างเรื่องจริงที่ผมพูดกับความมักมากของพ่อ"
เพี๊ยะ.... ผู้เป็นพ่อตบหน้าลูกชายอย่างแรงเนื่องจากโมโหที่โดนดูถูกทั้งตนเอง
และภรรยาใหม่ จียงหันกลับมามองพ่อของเค้าด้วยสายตาโกธรแค้นปนน้อยใจ
เพราะตั้งแต่เล็กจนโตพ่อไม่เคยแม้แต่จะด่าว่าเค้าแรงๆเลยสักครั้ง แต่นี้พ่อกลับ
ตบหน้าเค้าเพราะผู้หญิงคนนั้นคนที่คิดจะมาแทนที่แม่ของเค้า
"จียง...พ่อขอโทษ" พ่อของจียงเสียใจเป็นอย่างมากกับสิ่งที่ทำลงไป เค้า
พยายามจะเข้าไปจับแขนเพื่อจะขอโทษที่พลั้งมือตบหน้าจียง แต่จียงกลับสะบัด
แขนออกจากการจับกุมแล้ววิ่งออกไปจากห้องโถงทันที
"นั้นแกจะไปไหนนะ จียงๆ จี..." ผู้เป็นพ่อตระโกนไล่หลังจียงที่วิ่งห่างออกไป
"เป็นความผิดของฉันเองค่ะที่เข้ามาวุ่นวายที่นี้" มิรินโทษตนเองที่เป็นสาเหตุให้
พ่อลูกต้องมาทะเลาะกัน
"ไม่ใช่ความผิดของน้าหรอกครับ ผมผิดเองที่เข้าไปวุ่นวายในห้องของเค้าจนเกิด
เรื่องขึ้น" แทคยอนเขาไปปลอบน้าสาวของเค้าอย่างเป็นห่วง
"ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้นแหละ แต่เป็นเพราะฉันตามใจเค้ามากเกินไป ตั้งแต่
แม่เค้าเสียฉันก็ไม่เคยด่าว่าหรือตีเค้าเลย เพราะฉันสัญญากับแม่ของเค้าเอาไว้ว่า
ฉันจะดูแลเค้าให้ดีที่สุด" พ่อของจียงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าหมองเมื่อเอ่ย
ถีงภรรยาที่จากไปแล้ว
"แล้วนั้นจะไปไหนนะแทคยอน" มิรินถามหลานชายที่กำลังจะเดินออกไปเช่นกัน
"ไปข้างนอกหน่อยนะครับ พอดีผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่ต้องไปจัดการนิดหน่อย"
หลังจากพูดจบแทคยอนก็เดินออกไปทันที
"แล้วจะไม่เป็นไรเหรอค่ะ ปล่อยจียงไปแบบนั้น" มิรินถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกปล่อยเค้าไปสักพัก เดียวพอเค้าหายโมโหก็กลับมาเองนั้นแหละ"
ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นเพราะเค้ารู้จักนิสัยลูกชายคนนี้ดี
ณ คลับ 1TYM
คลับที่เพิ่งเปิดตัวขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่กลับได้รับความสนใจป็นอย่างมากจน
กลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างอย่างรวดเร็ว และตอนนี้รถสปอร์ตสีแดงคันงามก็ได้มา
จอดลงตรงหน้าร้านซึ่งเจ้าของรถดูจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เนื่องจากเค้าพึ่งประสบ
อุบัติเหตุมาจนทำให้รถของเค้าเกิดรอยขีดป็นทางยาว
"อ้าว...ไอเทมป์มึงมายืนทำอะไรตรงนี้เนี้ย ไอแทยังมันมารอมึงตั้งนานแล้วเห็นมัน
บ่นว่าติดต่อมึงไม่ได้ รีบเข้าไปหามันไป" เสียงทักทายอย่างคุ้นเคยดังมาจาก
ปาร์ค เท็ดดี้ ลูกพี่ลูกน้องของเทมโปและยังเป็นเจ้าของคลับ 1TYM อีกด้วย
"แล้วนั้นมึงเป็นอะไรของมึง ทำหน้ายุ่งเชียว" เท็ดดี้ถามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นหน้า
เทมโปดูหงุดหงิดยังไงชอบกล แต่เทมโปกลับไม่ตอบคำถามใดๆเค้าได้แต่ยืนชี้
นิ้วไปที่รถของเค้าด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"อะไรของมึงว่ะ...?" เท็ดดี้เดินเข้าไปดูตามที่เทมโปชี้ แล้วเค้าก็ต้องพบกับ
รอยขีดเป็นทางยาวบนรถสปอร์ตคันหรูของเทมโป
"เฮ้ย..!! รถไปโดนอะไรมาว่ะไอเทมป์ ทำไมเป็นรอยขีดยาวแบบนี้ล่ะ"
"พอดีมีคนวิ่งตัดหน้ารถผมนะพี่ ผมเลยต้องหักหลบจนรถไปเฉี่ยวกับขอบทาง
พูดแล้วยังโมโหไม่หายเลย..." เทมโปตอบอย่างหงุดหงิด ก็รถคันเนี้ยมันลูกรัก
เค้าเลยนะ วันนี้อุสาหะจะขับมาอวดสาวๆสักหน่อยดันเกิดเรื่องซะได้ อะไรมันจะ
ซวยขนาดนี้
"แล้วไอคนที่มันวิ่งตัดหน้ารถมึง เป็นอะไรมากรึเปล่า"
"อ่อ...ไอหมอนั้นนะเหรอ นั่งอยู่ในรถนั้นไง" เทมโปว่าพร้อมชี้ไปที่รถที่มีชายหนุ่ม
หน้าหวานติดออกจะสวยซะด้วยซ้ำนั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ด้านใน
"ไอเทมป์..มึงพาเค้ามาด้วยทำไมว่ะ"
"กันมันหนีไงพี่ เพราะว่ามันต้องชดใช้ในสิ่งที่มันทำกับลูกรักของผม" เทมโป
เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูมีเลศนัย
TBC.... ตามกันต่อนะจร้าว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป เพราะเรื่องราวกำลังจะ
เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว อีกอย่างเม้นกันเยอะๆนะ ไรเตอร์ของแรงใจนิสนึง
เพื่อจะได้มีแรงเขียนตอนต่อไป ^3^ !!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น